Η φίλα προσκείμενη στον Ερντογάν εφημερίδα Yeni Akit κυκλοφόρησε, μερικές εβδομάδες πριν με τίτλο: «3.000 πράκτορες της Μοσάντ στα σύνορά μας». Η εφημερίδα στήριξε τον τίτλο της βασιζόμενη σε «αναφορές ασφαλείας», στις οποίες είχε πρόσβαση. Υποστήριξε επίσης πως τις εν λόγω πληροφορίες είχαν και ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι. Κακό αστείο, κιτρινισμός; Στα σύνορα της Τουρκίας με την Συρία, μήκους 900 χλμ. συμβαίνουν, ούτως ή άλλως, πολλά κακά αστεία.
Του Μπουράκ Μπεγκντίλ
ΠΗΓΗ: The Gatestone Institute
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
ΠΗΓΗ: The Gatestone Institute
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
Έναν χρόνο πριν οι Τούρκοι, με μισή καρδιά, και οι Αμερικανοί ολόψυχα, προσπάθησαν να αναζητήσουν τις συγκλίσεις και τις αποκλείσεις που είχαν επί του συριακού. Οι Αμερικανοί θεωρούσαν το ΙΚ ως τον πρωταρχικό αντίπαλο. Μετά την συντριβή του ΙΚ θα μπορούσαν αν συζητήσουν την τύχη του καθεστώτος Άσαντ. Αντίθετα οι Τούρκοι επέμεναν στην απομάκρυνση του καθεστώτος.
Μετά από διαπραγματεύσεις μηνών οι δύο σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, υπέγραψαν, τον Φεβρουάριο, μια συμφωνία για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των μετριοπαθών Σύρων, αντικαθεστωτικών, ανταρτών, οι οποίοι θα πολεμούσαν τόσο κατά του ΙΚ, όσο και κατά του Άσαντ.
Οι αντάρτες αυτοί θα εκπαιδεύονταν στην Τουρκία, στην Ιορδανία, στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Θα ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν και να συντρίψουν το ΙΚ. Το Πεντάγωνο έκρινε κατάλληλους προς εκπαίδευση, αρχικά, 1.200 άνδρες, που, σταδιακά, θα έφταναν τους 5.000.
Ξαφνικά όμως τα στοιχεία για το πρόγραμμα αυτό εξαφανίστηκαν από τη δημοσιότητα. Οι αξιωματούχοι που ρωτήθηκαν σχετικά επικαλούντο λόγους ασφαλείας. Τελικά, τον Αύγουστο, οι «Ράμπο» που εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από ΗΠΑ και Τουρκία επανήλθαν στη δημοσιότητα, όχι όμως με τον αναμενόμενο τρόπο.
Στις 12 ή 13 Ιουλίου, μια ομάδα 54 μαχητών εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων από Τούρκους και Αμερικανούς, που συγκρότησαν την Μεραρχία 30, εισήλθαν στο συριακό έδαφος, κρυφά. Η αποστολή τους θα αποτελούσε οδηγό για τις μονάδες που θα ακολουθούσαν.
Λίγο μετά την είσοδό τους στην Συρία, όμως, το παρακλάδι της αλ Κάιντα στη χώρα αυτή, το Μέτωπο αλ Νούσρα, αιχμαλώτισε τον επικεφαλής των μαχητών αυτών, Νεντίν αλ Χασάν, μαζί με 17 ακόμα άνδρες του. Την επομένη η αλ Νούσρα επιτέθηκε στο αρχηγείο της Μεραρχίας 30, κοντά στο Χαλέπι, σκοτώνοντας πέντε, τραυματίζοντας 16 και αιχμαλωτίζοντας οκτώ ακόμα μαχητές. Οι επτά επιζήσαντες κατέφυγαν, κακήν-κακώς, στις ελεγχόμενες από τους Κούρδους περιοχές της βόρειας Συρίας.
Ο οπλισμός και ο εξοπλισμός της Μεραρχίας 30 έπεσε, εξολοκλήρου, στα χέρια της αλ Νούσρα, όπως αποδεικνύει βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η οργάνωση αυτή. Στο βίντεο αυτό ένας από τους αιχμαλώτους της Μεραρχίας 30 λέει πως τους δόθηκαν τυφέκια εφόδου Μ16 και λίγα χρήματα και πως διατάχθηκαν να εισέλθουν στην Συρία και να πολεμήσουν κατά της αλ Νούσρα.
Η οργάνωση, από την πλευρά της, υποστηρίζει πως με το συντριπτικό πλήγμα που κατάφερε στη Μεραρχία 30 «έκοψε τα χέρια των Αμερικανών και των δυτικών στην Συρία». Ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία Ελεύθερος Συριακός Στρατός, προσπαθεί τώρα να επιτύχει την απελευθέρωση των αιχμαλώτων.
Η τραγική αποτυχία της Μεραρχίας 30 να επιχειρήσει έστω να πολεμήσει καταδεικνύει ορισμένα δυσάρεστα γεγονότα:
Πρώτον, αν και η μονάδα αυτή διαλύθηκε, δεν είναι η πρώτη που είχε την τύχη αυτή. Τον περασμένο Νοέμβριο δύο οργανώσεις, η Χαρακάτ Χαζμ και το Συριακό Επαναστατικό Μέτωπο, που εξοπλίστηκαν από τις ΗΠΑ για να πολεμήσουν το ΙΚ και τον Άσαντ, παραδόθηκαν στην αλ Νούσρα μαζί με τον οπλισμό τους, στον οποίο περιλαμβάνονταν ρουκέτες Grad και αντιαρματικά TOW.
Είναι εμφανές πως οι οργανώσεις που Αμερικανοί και Τούρκοι υποστηρίζουν δεν έχουν τις στρατιωτικές δυνατότητες να ελέγξουν στρατηγικής σημασίας εδάφη, παρά την από αέρος παρεχόμενη κάλυψη και υποστήριξη. Από όλους τους αντιμαχόμενους στην Συρία, μόνο οι Κούρδοι και οι τζιχαντιστές έχουν γνώση του εδάφους.
Δεύτερον, το δραματικό τέλος της Μεραρχίας 30 δείχνει την άγνοια, στην πραγματικότητα, Αμερικανών και Τούρκων σχετικά με την κατάσταση στις πολεμικές ζώνες της Συρίας.
Τρίτον, χωρίς την αποστολή σοβαρών χερσαίων δυνάμεων οι τζιχαντιστές δεν μπορούν να ηττηθούν. Όμως, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Τουρκία, δεν είναι έτοιμες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που θα στοίχιζε τη ζωή σε άνδρες τους. Το κωμικοτραγικό τέλος της Μεραρχίας 30 ίσως να έχει και συνέχεια.
πηγή:Defence point.gr
