Ειδικότερα το θέμα της Αμμοχώστου δίνει ανάγλυφη την εικόνα μιας από τις πιο τραγικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος
Κάθε πτυχή που συνθέτει το κυπριακό δράμα με πρωταγωνιστές και θύματα τους Έλληνες της Κύπρου είναι και από μόνη της μια ιστορία πόνου, απογοήτευσης και απόγνωσης, αλλά και ένα πλαίσιο αναφοράς για την τουρκική αδιαλλαξία και βουλιμία αφ’ ενός, και για την αποτυχία χειρισμών και προσπαθειών για τη δική μας πλευρά αφ’ ετέρου.
Ειδικότερα τα θέμα της Αμμοχώστου δίνει ανάγλυφη την εικόνα μιας από τις πιο τραγικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος.
Ιδού τα τεκμήρια:
· Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., με τα Ψηφίσματα 550/1984 και 789/1992 διατύπωνε σαφέστατα τον όρο της επιστροφής της πόλης των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους της.
· Η Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου Κυπριανού-Ντενκτάς, της 19ης Μαΐου 1979, περιελάμβανε ανάμεσα σε άλλα, ως προτεραιότητα, την επίτευξη συμφωνίας για την επανεγκατάσταση στα Βαρώσια υπό την αιγίδα των Η.Ε.
· Την ίδια πρόνοια περιελάμβαναν οι Προτάσεις Δημήτρη Χριστόφια το 2010 και Νίκου Αναστασιάδη το 2013.
· Για να διευκολυνθεί η υλοποίηση των προτάσεων για επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της, εφευρέθηκε η χρήση της φόρμουλας των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης για παράδοση του περιφραγμένου τμήματος της Αμμοχώστου (ποσοστό 16,73% της συνολικής έκτασής της) μέχρι την απόδοση της πόλης μέσα στο πλαίσιο των Ψηφισμάτων 550/1984 και 789/1992.
· Τελευταία «πρόνοια» περί Αμμοχώστου ήταν η περίφημη εισήγηση για είσοδο εμπειρογνωμόνων στην Αμμόχωστο, που προσέκρουσε πάνω στην αδιαλλαξία του Έρογλου, που απαίτησε όπως ανάμεσα στους εμπειρογνώμονες να μην περιλαμβάνονται... Ελληνοκύπριοι !
Η πρόταση για είσοδο εμπειρογνωμόνων και η επιστροφή του περιφραγμένου τμήματος της Αμμοχώστου ως ΜΟΕ κατατέθηκαν από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στις 4/6/2015 προς τον διαλλακτικό και μετριοπαθή «φίλο» μας Μουσταφά Ακιντζί, αλλά ουδείς γνωρίζει μέχρι σήμερα -τουλάχιστον μεταξύ της κοινής γνώμης- ποια ήταν η τύχη των τελευταίων προτάσεών μας.
Η απουσία οποιασδήποτε, μέχρι στιγμής, ανταπόκρισης από την τ/κ πλευρά, ή τουλάχιστον η έλλειψη ενημέρωσής μας, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλες οι προσπάθειες για την Αμμόχωστο -ακόμα και οι πιο «υποχωρητικές» και «ανώδυνες»- δεν έτυχαν αποδοχής από τον Τ/κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, στον οποίο εναποθέσαμε πλήθος ελπίδων.
Τα αισιόδοξα και εξωπραγματικά -κατά την εκτίμησή μου- μηνύματα που εκπέμπονται για την Αμμόχωστο, όπως π.χ. του Δημάρχου της πόλης Αλέξη Γαλανού, πιστεύω πως το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αποκοιμίζουν τους Αμμοχωστιανούς, να δημιουργούν φρούδες ελπίδες και να ναρκοθετούν κάθε προσπάθεια δυναμικής διεκδίκησης που απορρέει μέσα από τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις Συμφωνίες Κορυφής αλλά και τις εξαγγελίες της ίδιας της πολιτικής μας ηγεσίας.
Στις 15 Αυγούστου 2015 συμπληρώνονται 41 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που, με διαταγές των Ανωτέρων Αξιωματικών μας, εγκαταλείψαμε την πόλη μας που υπερασπιζόμασταν με τάγματα υπό πλήρη σύνθεση (όπως το 201 Τ.Π. στο οποίο υπηρετούσα τότε ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός).
Σ’ αυτήν την τραγική επέτειο ο κάθε Αμμοχωστιανός οφείλει να κάνει τον απολογισμό του, και να σταθμίσει τις δικές του ευθύνες και υποχρεώσεις απέναντι στην πόλη που τον γέννησε και τον γαλούχησε. Αλλά και να ζητήσει ευθύνες από κάθε υπαίτιο, τόσο πριν όσο και μετά το 1974!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΡΦΙΤΗΣ
Δημοτικός Σύμβουλος Αμμοχώστου
Σημερινή
πηγή:infognomonpolitics.com,
