Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα infognomonpolitics.com. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα infognomonpolitics.com. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ !!



Αποτέλεσμα εικόνας για ΦΩΤΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑΑποτέλεσμα εικόνας για ΦΩΤΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ




Αποτέλεσμα εικόνας για Θ. ΤζήμεροςΤου λες ότι δεν χρειάζεται να είσαι αναλογιστής για να καταλάβεις ότι κάποιος που δούλεψε (εντός ή εκτός εισαγωγικών) 30 χρόνια στο Δημόσιο και φεύγει στα 55 παίρνοντας σύνταξη περίπου τον τελευταίο του μισθό (κάποιες φορές και παραπάνω) είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να έχει πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές ικανές να του δώσουν σύνταξη για άλλα 30 χρόνια, ζωή νάχει, και παροχές υγείας 60 ετών, για τον ίδιον και την οικογένειά του - να μην αναφέρω και την πιθανότητα ανηλίκου τέκνου ή άγαμης κορασίδας, μετά την αποδημία... Και σου απαντάει: μα αυτά τα λεφτά τα έχω πληρώσει! Ξέρεις πόσα μου κρατούσαν; 
Ξαναρωτάς: πόσα σου κρατούσαν, εσύ ξέρεις; Και σου απαντάει: πάρα πολλά!
Δεν αποπειράσαι ούτε καν να του πεις ότι το σύστημά μας (αυτό που εσύ θέλησες να διατηρηθεί και βγήκες στους δρόμους όταν ο Γιαννίτσης προσπάθησε να το μεταρρυθμίσει) είναι το απατηλώς ονομαζόμενο αναδιανεμητικό και όχι το ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟ/ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΤΙΚΟ, όπως είχα προτείνει! 
Αυτό σημαίνει ότι όσα κι αν έδωσες, ΧΑΘΗΚΑΝ. Πήγαν στην τσέπη των τότε συνταξιούχων, όταν εσύ δούλευες (εντός ή εκτός εισαγωγικών). Εσένα θα σου δώσουν σύνταξη οι σημερινοί εργαζόμενοι των 600 ευρώ. Άρα, βάσει του αναδιανεμητικού συστήματος που, ξαναλέω, εσύ θέλησες να διατηρηθεί, δικαιούσαι το ποσοστό σου από όσα λεφτά έχουν τα ταμεία σήμερα. Ούτε δεκάρα παραπάνω.
Δεν του λες τίποτε απ' αυτά. Είναι θυμωμένος. Δεν πρόκειται να καταλάβει. 


Προφταίνει να σου επιτεθεί: Θες να με φτωχοποιήσεις, σου λέει. Όχι εγώ, φίλε μου, του απαντάς. Εγώ είμαι το θερμόμετρο. Δεν φταίει το θερμόμετρο για την αρρώστεια. Όμως, περίμενε σε λίγο να δεις τι θα κάνει ο Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.           

Θα γελάσει (ή μήπως θα κλάψει;) και το παρδαλό συνταξιοδοτημένο κατσίκι.
πηγή:infognomonpolitics.com

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

ΔΥΣΜΟΙΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ, «Οι Άθλιοι» σου κτυπάνε την πόρτα !!



Μία ιστορία του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Βίκτωρ Ουγκώ που γράφτηκε το 1862 η οποία έχει ως επίκεντρο την αποτυχία συμφιλίωσης μεταξύ κοινωνικού και ηθικού καθήκοντος και η οποία γράφτηκε για όλα τα έθνη. Όπου ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όπου η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί, όπου το παιδί υποφέρει από έλλειψη πραγματικής παιδείας. Το βιβλίο των «Άθλιων» κτυπά τώρα την πόρτα όλων μας, τώρα και την πόρτα της Ελλάδος, φωνάζοντας δυνατά: «Ανοίξτε με. Έρχομαι για εσάς!»

Στο σκοτεινό σημείο που βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός που στενάζει σε όλες τις γλώσσες ο «άθλιος» ονομάζεται Έλληνας, που αγωνιά κάτω από το καθεστώς  του ψεύδους, της απελπισίας, της αβεβαιότητος και της εξόντωσης του. Ίσως κάποιος από εμάς να προβάλει τις πρώτες ενστάσεις του για το νόημα μερικών εννοιών της πρώτης παραγράφου. Διότι εις την σημερινή εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας και του διαδικτύου, και κυρίως εις τις χώρες της «αναπτυγμένης Δύσης» δεν υπάρχει αμόρφωτος άνθρωπος που να πουλάει το κορμί του. Έτσι είναι! Όμως ουδείς πλέον μπορεί να αμφισβητήσει την πραγματικότητα, ότι εις την σημερινή εποχή καθεστώτα και η πλειονότητα των ανθρώπων πουλάνε τις ηθικές αρχές και αξίες, την συνείδηση και την ψυχή τους για το χρήμα!

Παρακολουθούμε καθημερινώς τα τεκταινόμενα αλλά και το αδιέξοδο εις το οποίο έχει περιέλθει ο Λαός μας. Οι καθημερινές και έντονες συγκρούσεις πάσης φύσης εντός της Βουλής, αυτό το θέατρο του παραλόγου για να εξασφαλίσουμε την εξευτελιστική και τόσο ταπεινωτική για εμάς και ως Έθνος χορήγηση της «δόσης». Η οποία βάσει της προπαγάνδας, την οποία αποδεχόμαστε  αδιαμαρτύρητα, θα μας κρατήσει ζωντανούς για μερικές εβδομάδες!  Αλλά και οι συγκρούσεις έξω από αυτήν μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, που καθημερινώς λαμβάνουν επικίνδυνες διαστάσεις, και οι οποίες όχι μόνον επιδεινώνουν την καταστροφική πορεία της χώρας μας, αλλά αποδεικνύουν ότι όλοι μας δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη και σήμερα, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Ποιος και τι ευθύνεται που φθάσαμε σε αυτό το σημείο ώστε τώρα να αγωνιούμε για το εάν θα υπάρχει ένα αύριο για εμάς όλους.

Η χώρα μας μετά το 1828 πέρασε πολλές κρίσεις, μέσα από κακουχίες, εθνικούς αγώνες και πολέμους για την ύπαρξή της. Όμως πάντα  τίμια και συνεπής εις την αποπληρωμή των δανείων προς τους δανειστές της, και πάντα προερχόμενα από την τιμιότητα, τον μόχθο και τις στερήσεις του κάθε Έλληνα πολίτη, που όμως πάντα ως  χώρα και Λαός αισθανόμασταν υπερήφανοι για την ιστορία  και την Πατρίδα μας.

Η σημερινή κατάσταση που βιώνει ο κάθε Έλληνας και ο ευτελισμός της Πατρίδας μας οφείλεται σε μία λάθος πορεία που χάραξε όλη η πολιτική ηγεσία. Αυτοί που κυβέρνησαν, αλλά και αυτοί που δεν κυβέρνησαν, μετά την μεταπολίτευση, και κυρίως το 1981 μετά την πλήρη ένταξη της χώρας μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ) και εις την Ζώνη του Ευρώ το έτος 2001. Αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για την τραγική κατάσταση του Λαού μας και την εθνική ταπείνωση, αλλά και όλοι οι άλλοι οι οποίοι αν και γνωρίζουν, συνεχίζουν να σιωπούν. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια Ευρώ εισέρρευσαν ως πακέτα στήριξης και επιδοτήσεις από τις Βρυξέλλες και μέσω δανείων από ευρωπαϊκές και διεθνείς Τράπεζες για μεταρρυθμίσεις και ανάπτυξη της Χώρας μας σε σύγχρονο Κοινωνικό Κράτος Δικαίου.

Δυστυχώς δεν συνέβη τίποτε από όλα αυτά. Αλλά τουναντίον από πλευράς όλων των Ιθυνόντων της Ελληνικής Πολιτείας και των Θεσμικών Οργάνων της η ενορχήστρωση ενός σχεδίου αποδόμησης της συνείδησης, της τιμιότητας, της εργατικότητας, της οικογένειας, της κοινωνικής συνοχής, της φιλοπατρίας, και του εθνικού καθήκοντος κάθε πολίτη. Ένα όντως σατανικό σχέδιο, που κατέλυσε το σύστημα Ιδεών, Αρχών και Αξιών, επάνω εις το οποίο στηρίζονταν επί χιλιετίες το Γένος μας,  το οποίο διευκόλυνε την διασπάθιση όλων των τεράστιων πόρων εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. 

Με ανεξέλεγκτες υπεξαιρέσεις από «πιράνχας» του εξασφαλισμένου με «ατιμωρησία» διεφθαρμένου κλειστού συστήματος εξουσίας και των υποστηρικτών του, αλλά και με την σύσταση βιομηχανίας προσλήψεων εκατομμυρίων έντιμων μέχρις τότε Ελλήνων πολιτών, τους οποίους απέσπασε από την παραγωγικότητα του ιδιωτικού τομέα. 

Στην τεράστια διόγκωση μίας υδροκέφαλου και κυριολεκτικώς  αντιπαραγωγικής και διεφθαρμένης πλέον Δημόσιας Διοίκησης, του στενού και ευρύτερου τομέα,  το οποίο καταβρόχθιζε τους πόρους και τον ιδρώτα των Ελλήνων, και που παρέλυε την λειτουργία του Κράτους και τις υποχρεώσεις του απέναντι της κοινωνίας.

Παράλληλα και η δημιουργία χιλιάδων Οργανισμών, που φαινομενικά υπήρχαν, αλλά δεν λειτουργούσαν και δεν προσέφεραν υπηρεσίες, με προσλήψεις σε αυτούς εκατοντάδων χιλιάδων αθώων συμβασιούχων, οι οποίοι και αυτοί προερχόταν από τον ιδιωτικό τομέα, μέσω του φερόμενου δήθεν νόμιμου ΑΣΕΠ. Το οποίο εις την πραγματικότητα δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί  τις προσλήψεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, προσλήψεις που γίνονταν βάσει προσυμφωνημένων ποσοστώσεων μεταξύ των  κομμάτων αλλά και βουλευτών. 

Και τέλος η ενδυνάμωση και γιγάντωση  ενός αδίστακτου Συνδικαλισμού εις τον Δημόσιο τομέα, ο οποίος άπλωσε τάχιστα τα θανατηφόρα πλοκάμια του και εις τον αιμοραγούντα  και ετοιμοθάνατο ιδιωτικό τομέα, οι ηγέτες των οποίων  σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την εργατιά και την παραγωγικότητα, όπως τουναντίον συμβαίνει σε άλλες αναπτυγμένες χώρες.

Όλη αυτή η  ασυδοσία, αλόγιστη πορεία και εκφυλισμός, αυτή η πρωτοφανής για μία «σύγχρονη Πολιτεία» ατιμωρησία των ηγεσιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας, αυτής της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, αυτών των Οργάνων και Θεσμών της Πολιτείας ευθύνεται και για τα Μνημόνια,  για την εκρηκτική και άκρως επικίνδυνη κατάσταση που ευρίσκεται τώρα η Πατρίδα μας. 

Η φαινομενική σύγκρουση και το απίστευτο προκλητικό  θέατρο που βιώνουμε καθημερινά  μεταξύ εκείνων που ευθύνονται για την δημιουργία ενός αδίστακτου Κράτους, που κατέλυσε κάθε έννοια ηθικής, συνείδησης και ευθύνης κάθε πολίτη απέναντι της κοινωνίας, και εκείνων των Συνδικαλιστών που δυστυχώς εις την πραγματικότητα είναι δικά του δημιουργήματα. Οι οποίοι εκ συστήματος, αδίστακτοι ως είναι, «μάχονται» τώρα δήθεν για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας και την καταβολή μισθών και συντάξεων μίας μακροχρόνιας άφρονας πολιτικής της απραξίας και αντιπαραγωγικότητας. Με χρήματα όμως τα οποία εισέρρεαν από πακέτα στήριξης και επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων ευρώ και τραπεζικά δάνεια, τα οποία δυστυχώς κατασπαταλήθηκαν και τα οποία λόγω του τεράστιου τώρα χρέους έπαυσαν πλέον να χορηγούνται εις την χώρα μας.

Και καθώς το κακό σπυρί έσπασε, είναι καιρός να μη λέμε μόνο τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά και τους πράξαντες. Τα πολλά λεπτά δεν ήταν στην απευθείας κλοπή. Ήταν στην έμμεση, την νομότυπη, σε αυτή που τη βάφτιζαν κοινωνική πολιτική, η οποία όμως ως ήταν αναμενόμενο, διέλυσε κυριολεκτικώς και την κοινωνία και την παραγωγή και την ηθική και το μέλλον μας.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης             
  
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.

πηγή:infognomonpolitics.com,

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Αμμόχωστος 1974 - 2015






Ειδικότερα το θέμα της Αμμοχώστου δίνει ανάγλυφη την εικόνα μιας από τις πιο τραγικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος
Κάθε πτυχή που συνθέτει το κυπριακό δράμα με πρωταγωνιστές και θύματα τους Έλληνες της Κύπρου είναι και από μόνη της μια ιστορία πόνου, απογοήτευσης και απόγνωσης, αλλά και ένα πλαίσιο αναφοράς για την τουρκική αδιαλλαξία και βουλιμία αφ’ ενός, και για την αποτυχία χειρισμών και προσπαθειών για τη δική μας πλευρά αφ’ ετέρου.
Ειδικότερα τα θέμα της Αμμοχώστου δίνει ανάγλυφη την εικόνα μιας από τις πιο τραγικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος.
Ιδού τα τεκμήρια:
· Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., με τα Ψηφίσματα 550/1984 και 789/1992 διατύπωνε σαφέστατα τον όρο της επιστροφής της πόλης των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους της.
· Η Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου Κυπριανού-Ντενκτάς, της 19ης Μαΐου 1979, περιελάμβανε ανάμεσα σε άλλα, ως προτεραιότητα, την επίτευξη συμφωνίας για την επανεγκατάσταση στα Βαρώσια υπό την αιγίδα των Η.Ε.
· Την ίδια πρόνοια περιελάμβαναν οι Προτάσεις Δημήτρη Χριστόφια το 2010 και Νίκου Αναστασιάδη το 2013.

· Για να διευκολυνθεί η υλοποίηση των προτάσεων για επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της, εφευρέθηκε η χρήση της φόρμουλας των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης για παράδοση του περιφραγμένου τμήματος της Αμμοχώστου (ποσοστό 16,73% της συνολικής έκτασής της) μέχρι την απόδοση της πόλης μέσα στο πλαίσιο των Ψηφισμάτων 550/1984 και 789/1992.
· Τελευταία «πρόνοια» περί Αμμοχώστου ήταν η περίφημη εισήγηση για είσοδο εμπειρογνωμόνων στην Αμμόχωστο, που προσέκρουσε πάνω στην αδιαλλαξία του Έρογλου, που απαίτησε όπως ανάμεσα στους εμπειρογνώμονες να μην περιλαμβάνονται... Ελληνοκύπριοι !

Η πρόταση για είσοδο εμπειρογνωμόνων και η επιστροφή του περιφραγμένου τμήματος της Αμμοχώστου ως ΜΟΕ κατατέθηκαν από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στις 4/6/2015 προς τον διαλλακτικό και μετριοπαθή «φίλο» μας Μουσταφά Ακιντζί, αλλά ουδείς γνωρίζει μέχρι σήμερα -τουλάχιστον μεταξύ της κοινής γνώμης- ποια ήταν η τύχη των τελευταίων προτάσεών μας.

Η απουσία οποιασδήποτε, μέχρι στιγμής, ανταπόκρισης από την τ/κ πλευρά, ή τουλάχιστον η έλλειψη ενημέρωσής μας, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλες οι προσπάθειες για την Αμμόχωστο -ακόμα και οι πιο «υποχωρητικές» και «ανώδυνες»- δεν έτυχαν αποδοχής από τον Τ/κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, στον οποίο εναποθέσαμε πλήθος ελπίδων.

Τα αισιόδοξα και εξωπραγματικά -κατά την εκτίμησή μου- μηνύματα που εκπέμπονται για την Αμμόχωστο, όπως π.χ. του Δημάρχου της πόλης Αλέξη Γαλανού, πιστεύω πως το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αποκοιμίζουν τους Αμμοχωστιανούς, να δημιουργούν φρούδες ελπίδες και να ναρκοθετούν κάθε προσπάθεια δυναμικής διεκδίκησης που απορρέει μέσα από τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις Συμφωνίες Κορυφής αλλά και τις εξαγγελίες της ίδιας της πολιτικής μας ηγεσίας.

Στις 15 Αυγούστου 2015 συμπληρώνονται 41 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που, με διαταγές των Ανωτέρων Αξιωματικών μας, εγκαταλείψαμε την πόλη μας που υπερασπιζόμασταν με τάγματα υπό πλήρη σύνθεση (όπως το 201 Τ.Π. στο οποίο υπηρετούσα τότε ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός).

Σ’ αυτήν την τραγική επέτειο ο κάθε Αμμοχωστιανός οφείλει να κάνει τον απολογισμό του, και να σταθμίσει τις δικές του ευθύνες και υποχρεώσεις απέναντι στην πόλη που τον γέννησε και τον γαλούχησε. Αλλά και να ζητήσει ευθύνες από κάθε υπαίτιο, τόσο πριν όσο και μετά το 1974!

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΡΦΙΤΗΣ
Δημοτικός Σύμβουλος Αμμοχώστου
Σημερινή
πηγή:infognomonpolitics.com, 

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ (χωρίς να δουλέψεις): 491,40 ευρώ!








ΔΕΗ: Επιστρέφουν τα επιδόματα... συνδικαλιστών  Συλλογική σύμβαση - πρόκληση για τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ



Για να είναι υγιής, ο συνδικαλισμός θα πρέπει να ασκείται από ανθρώπους που δεν ασχολούνται με αυτόν για οικονομικά οφέλη. Ο συνδικαλιστής είναι εξ ορισμού κοινωνικός αντίπαλος του αφεντικού. Οι συνδικαλιστικοί φορείς έχουν αποστολή το να αντιπαρατεθούν, σε ενδεχόμενες αυθαιρεσίες, με τον εργοδότη, προστατεύοντας τους εργαζόμενους. Είναι δυνατόν να το κάνουν αυτό σωστά αν τα έχουν κάνει πλακάκια με τον εργοδότη, τους χρηματοδοτεί, και μάλιστα χοντρά;
Γι’ αυτό ο ισχύων νόμος απαγορεύει κάθε οικονομική στήριξη του εργοδότη προς τους συνδικαλιστικούς φορείς, στην ιδιωτική οικονομία. Στο Δημόσιο όμως ισχύουν άλλα! Εκεί, ο εργοδότης, που είναι το κράτος, όχι μόνο χρηματοδοτεί αλλά συνεργάζεται με τους συνδικαλιστές εις βάρος του φορολογούμενου, παρέχοντάς τους σκανδαλώδη προνόμια.
 Εκτός από την απαλλαγή από την εργασία, τα ταξίδια, τα κονδύλια από την Ε.Ε. που καρπώνονται οι συνδικαλιστές για δήθεν εκπαίδευση και επιμόρφωση, το κράτος “τους τα χώνει μαύρα” για να τους ελέγχει. 177.164.331 ευρώ δόθηκαν από το 2000 μέχρι το 2011 σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, από τα κονδύλια του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, χωρίς παραστατικά, όπως είχε παραδεχθεί επίσημα ο τότε Υπουργός Γ. Κουτρουμάνης!
 Αλλά κι όταν τις μέρες των γενικών συνελεύσεων των κρατικών συνδικάτων σταματάει η εργασία, κλείνουν οι υπηρεσίες, τα σχολεία και νεκρώνει η συγκοινωνία, δεν υποχρεώνεις τον φορολογούμενο να πληρώσει για υπηρεσίες που δεν παίρνει; Δεν φορτώνεις την οικονομία με πολλαπλάσια ζημιά;
Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ το προχώρησαν ακόμα περισσότερο. Στην πρόσφατη συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψαν (με την προηγούμενη κυβέρνηση) απαίτησαν - και έγινε δεκτό – να παίρνουν εκτός του μισθού τους και όλα τα ειδικά επιδόματα που θα έπαιρναν αν εργαζόντουσαν! 
Δηλαδή ο καταναλωτής θα πληρώσει δύο φορές για την ίδια βάρδια: αυτόν που θα την κάνει πραγματικά και τον συνδικαλιστή που θα την έκανε, αν δεν έπαιρνε συνδικαλιστική απαλλαγή! Να δούμε πόσα είναι αυτά τα λεφτά; Τον υπολογισμό έκανε οικονομικό στέλεχος της ΔΕΗ: “Ένας συνδικαλιστής που υπέγραψε αυτήν την Σ.Σ.Ε. και που είναι στο 2ο μισθολογικό κλιμάκιο (είναι σχεδόν όλοι τους στο 2ο μισθολογικό κλιμάκιο), εάν έχει και νυχτερινή βάρδια σε αργία, παίρνει: 8 ώρες απλές Χ 19,50 ωρομίσθιο = 156,00 ευρώ + 14 ώρες (το 1,75) Χ 19,50 = 273,00 ευρώ + 3,2 (το 40% λόγω νύχτας) Χ 19,50 = 62,40 ευρώ. Σύνολον: 156,00 + 273,00 + 62,40 = 491,40 ευρώ.” Όσα παίρνει ένας νέος εργαζόμενος που ιδρωκοπάει έναν ολόκληρο μήνα! Καλό, ε;
Για να αλλάξει η Ελλάδα, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος. Όχι για να χτυπηθεί ο εργαζόμενος όπως υποκριτικά ισχυρίζονται οι βαθύπλουτοι (με καταθέσεις στο εξωτερικό) εργατοπατέρες. Αλλά για να προστατευθεί, αναδεικνύοντας συνδικαλιστές πραγματικούς ιδεολόγους και να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει κράτος και συνδικαλιστές και τους έχει καθιερώσει, 40 χρόνια τώρα, ως το κυρίαρχο ντουέτο στο ταγκό της διαφθοράς.

ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ BRICS ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Στις επιχειρήσεις, ο καλός διαπραγματευτής σκέφτεται πρώτα το τι θα κερδίσει ο άλλος. Μια καλή συμφωνία είναι πάντα win-win. Κερδίζουν και οι δύο. Κι όταν ξεκινάς εσύ τις προτάσεις, το καλύτερο είναι να πεις «δείτε πόσα έχετε να ωφεληθείτε από την συμφωνία που σας προτείνω». Η περιώνυμη «διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης, αυτό το έχει αντιστρέψει: δείτε τι θα χάσετε, αν δεν συμφωνήσετε! Σαν κάποιον που επειδή δεν του δίνει άλλα δανεικά η γειτονιά, απειλεί να ανατινάξει το σπίτι του για να τους σπάσει τα τζάμια και να τους γεμίσει σκόνη! Μόνο ηλίθιοι ή απατεώνες επιμένουν σε τέτοια «διαπραγμάτευση», πιστεύοντας ότι τον άλλον θα τον φοβερίσουν ή θα τον πιάσουν «κώτσο». Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο (τη θυμάστε την έκφραση, φαντάζομαι...) να το πετύχουν.
Τελευταίο αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία με την «αναπτυξιακή» Τράπεζα των BRICS, στην οποία θα μας καλούσαν να συμμετάσχουμε. Πρώτη απάτη: αποκρύφθηκε ότι το σχέδιο των BRICS για αυτή την Τράπεζα, θα υλοποιηθεί το 2016, ενώ εμείς καιγόμαστε για μετρητό τώρα! Δεύτερη απάτη: ο σκοπός της Τράπεζας θα ήταν, όπως τόνισε η πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρουσέφ, να αντιμετωπίζει «βραχυπρόθεσμες κρίσεις ρευστότητας», και να χρηματοδοτεί αναπτυξιακά έργα. 
Βραχυπρόθεσμες, όχι την Ελληνική κρίση, την μεγαλύτερη στην παγκόσμια ιστορία! Άλλωστε το κεφάλαιο θα ήταν 50 δισ. δολάρια και άλλα 100 δισ. θα ήταν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα από τα οποία 41 δισ. θα έβαζε η Κίνα, από 18 δισ. οι: Βραζιλία, Ινδία και Ρωσία και 5 δισ. η Νότια Αφρική.
Ας πούμε λοιπόν ότι βρίσκαμε 10 δισ. (από πού;) και συμμετείχαμε. Πιστεύει κανένας ότι αμέσως θα “βάζαμε χέρι” στην Τράπεζα παίρνοντας ως δάνειο όλο το μετοχικό της κεφάλαιο; Κι ότι οι άλλοι θα ήταν οι “κώτσοι” που θα μας καμάρωναν;
Ο πόλεμος παραείναι σοβαρό πράγμα για να τον εμπιστευτείς σε στρατιωτικούς είχε πει ο Κλεμανσό. Ισχύει, περισσότερο, για την οικονομία: παραείναι σοβαρό πράγμα για να την εμπιστευθούμε σε οικονομολόγους του γραφείου που διδάσκουν θεωρίες, συχνά αντικρουόμενες, και δεν έχουν δουλέψει στην πραγματική οικονομία ούτε πέντε λεπτά.
Θ. Τζήμερος
πηγή:infognomonpolitics.com

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Σχεδιασμοί "Μεγάλης Αλβανίας" και εμπλοκή Ισλαμιστών-εξτρεμιστών









 του Ιωάννη Μιχαλέτου 
Η εκλογή του Έντι Ράμα το Σεπτέμβριο του 2013, αποτελεί την αρχή μιας διαδικασίας αποσταθεροποίησης στα Δυτικά Βαλκάνια, με πρόσχημα την "Μεγάλη Αλβανία". 
Ήδη τα πρώτα σοβαρά δείγματα γραφή έχουν εκδηλωθεί στο Κόσοβο, στα Σκόπια ενώ έχει ενταθεί τεχνηέντως η κατάσταση στις διμερείς σχέσεις Αλβανίας-Σερβίας, όπως και με το Μαυροβούνιο. 

Η κυβέρνηση Ράμα υποστηρίχθηκε τα μάλα από το λεγόμενο "σύστημα Σόρος" που επί μια 25ετία ανακατεύεται εντόνως σε ολόκληρη την περιοχή. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο περιβόητος χρηματιστής με πολλαπλές υπηκοότητες και δεσμεύσεις, είναι και διαχειριστής των κεφαλαίων του Εμίρη του Κατάρ που ως γνωστόν αποτελεί το βασικό βραχίονα της "Μουσουλμανικής Αδελφότητας" παγκοσμίως. 

Νεώτερα στοιχεία που προέρχονται από τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τη Βοσνία, αποκαλύπτουν και επιβεβαιώνουν ότι για μια ακόμη φορά ο εξτρεμιστικός-Ισλαμικός παράγοντας της περιοχής χρησιμοποιείται για μια βαθμιαία αποσταθεροποίηση της περιοχής ούτως ώστε να παραμείνει επί μακρόν εκτός των πλαισίων τόσο της Ε.Ε. όσο και μιας υποτιθέμενης Ρωσικής επιρροής ταυτοχρόνως με τον εξοβελισμό Κινεζικών μαζικών επενδύσεων (Βλέπε "δρόμος του μεταξιού"-Άξονας Πειραιά-Βουδαπέστη). 

Επιπλέον για να αποφευχθεί μια ευρύτερη Βαλκανική συνεννόηση που θα μπορούσε να καταστεί δυνατή ακόμα και μεταξύ Αλβανών και Σέρβων καθότι μοιράζονται ισχυρότατα κοινά γεωοικονομικά συμφέροντα, όπως επίσης και με την Ελλάδα. Προσέτι διάφορες εθνικές ατζέντες κρατών όπως η Τουρκία συμβαδίζουν με στρατηγικές ευρύτερες. 

Την παρούσα περίοδο οι κάτωθι Ισλαμιστές συμμετέχουν ενεργά στα προαναφερθέντα σχέδια αποσταθεροποίησης σε επιχειρησιακό και τοπικό επίπεδο, μεταξύ Νότια Βοσνίας-Σαντζακ (Ράσκα), Κοσόβου και Τετόβου (ΠΓΔΜ). 

Kemal Murić (Σάντζακ), Husein Ademi (Σκόπια & Σεράγεβο), Sabahudin Izairi (Τέτοβο & Σεράγεβο), Dzevad Rizvanović (Τέτοβο & Πρίστινα), Seladin Jazz Hodza (Σκόπια), Muhammad Hadafan (Τέτοβο & Πρίστινα), Sheikh Ahmed Ali Sedan (Τέτοβο), Idriz Biljbani (Πρίστινα & Σεράγεβο), Adin Hajradinović (Πέτς), Cazimi Rizwan (Πρέσεβο & Πρίστινα). 

Οι περισσότεροι εκ των ανωτέρω είχαν εμπλακεί στην αποστολή εθελοντών σε Συρία-Ιράκ και συντονίζουν πλήθος "οργανισμών-βιτρινών", έχοντας πολυετή προβοκατόρικη δράση από τη δεκαετία του '90. Επιπλέον οργανώσεις φιλικές προς τους σκοπούς που απεργάζονται μπορούν να κατηγοριοποιηθούν οι: "Al Vakho al Islami", "World Association of Muslim Youth", "Islamic international aid organization", "The Global Fund to help the Company for the revival of Islamic heritage". 

Αυτές κατά βάση ελέγχονται από Σαουδαραβικούς-Γουαχαμπιτικούς κύκλους και αναμένουν το τι θα πράξουν αναλόγως από τις διαθέσεις του Οίκου των Σαούντ που λόγω του πολέμου στην Υεμένη χρειάζονται τη βοήθεια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας εκεί. 

Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι υπάρχουν διαβουλεύσεις "συμφιλίωσης"μεταξύ των δύο, γεγονός που θα επιδράσει πολλαπλασιαστικά σε αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια. Στο εγγύς μέλλον θα φανεί εάν η συνεννόηση μεταξύ των δύο θα επιτευχθεί καθότι οι σχέσεις βρίσκονται ακόμα σε χαμηλό επίπεδο. 

Επιπλέον το Ισλαμικό κόμμα του Κοσόβου "Λισμπέτ" αποτελεί μέρος της ευρύτερης καμπάνιας,με τον ηγέτη του Fuad Ramići, που διατηρεί στενές σχέσεις με εξτρεμιστές στο Σεράγεβο. Επιπροσθέτως το "ισλαμικό Φόρουμ του Κοσόβου" το οποίο είναι το βασικό παράρτημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην περιοχή. Τους τελευταίους μήνες εξ'άλλου υπάρχει έντονη εισροή κεφαλαίων Καταριανής προέλευσης σε αυτούς τους Αλβανικούς-Ισλαμικούς κύκλους,μέσω Βορείου & Κεντρικής Ευρώπης και Τουρκίας. 

Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να σημειωθεί ότι η εισροή "εθελοντών" που επιστρέφουν από τα πεδία μαχών της Μέσης Ανατολής, στις περισσότερες περιπτώσεις κατευθείαν αεροπορικώς από τη Τουρκία σε Κόσοβο, Αλβανία, Βοσνία, περιπλέκει επικίνδυνα τη κατάσταση και φυσικά αυξάνει για ευνόητους λόγους την "επιχειρησιακή ικανότητα" των κύκλων που περιγράφηκαν.

Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι υφίσταται στα Δυτικά Βαλκάνια ευμεγέθης πολιτικό-επιχειρηματική παρουσία Ισραηλινών κύκλων που είναι κάθετα αντίθετη στα σχέδια του "συστήματος Σόρος" και όλων των παραφυάδων και μάλιστα σε βαθμό εντονότατης σύγκρουσης με πολλαπλές απολήξεις μέχρι τα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. 

Αυτή η παρουσία συνδέεται άμεσα με τη κυβέρνηση Νετανυάχου στο Ισραήλ που πρόσφατα κέρδισε της εκλογές παρ'όλη την λυσσώδη αντίθεση με την εκτελεστική εξουσία του Προέδρου Ομπάμα, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό έχει παραχωρήσει την εκτέλεση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια σε εξωθεσμικούς κύκλους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το Σόρος και λοιπούς. 

Σε αδρές γραμμές διαχωριστικές γραμμές εμφανίζονται ολοένα και καθαρότερα στα Βαλκάνια και είναι σαφές βασιζόμενοι σε μια ψύχραιμη επισκόπηση της ισορροπίας δυνάμεων, ότι το σύστημα Σόρος είναι εμφατικά σε μειονεκτική θέση τόσο από άποψη πόρων όσο και ικανοτήτων. 

Παρόλα αυτά ο ρόλος της Ελλάδος είναι κρίσιμος καθότι μπορεί (σχετικώς) να γείρει την πλάστιγγα προς τη μία πλευρά (Γερμανία, Ρωσία, Ισραήλ, Κίνα, Αίγυπτος, Σερβία, Ιταλία, Αγία Έδρα, Αυστρία) ή την άλλη (Σημαντικό τμήμα της εκτελεστικής εξουσίας των ΗΠΑ, Κατάρ, Τουρκία, χρηματιστηριακό κεφάλαιο της Ν.Υ.). 
Βασικές παράμετροι όλων των παραπάνω είναι οι ευρύτερες σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας-Γερμανίας, η λύση ή μη του Ελληνικού ζητήματος του "χρέους", οι εξελίξεις με την προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ, η συνεννόηση ή μη Σαούντ & Μουσουλμανικής Αδελφότητας, οι εξελίξεις μεταξύ Σουνιτικού & Σιιτικού κόσμου (συνομιλίες με Ιράν) και βεβαίως η πιθανή "έκπληξη" μιας "Τουρκικής άνοιξης" το προσεχές θέρος. 

rimse

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Μπαρμπαρός: Αποχωρεί από ΑΟΖ και πάει Καστελλόριζο



Δημήτρης Μανουσάκης
Παιχνίδια στη βάση ακυβερνησίας που ενδεχομένως να προκύψει στην Ελλάδα παίζουν οι Τούρκοι. Σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν στα Τουρκικά μέσα ενημέρωσης, δεν θ' ανανεωθεί η παράνομη ΝΑVTEX στην Κυπριακή ΑΟΖ και το Barbaros θα βάλει πλώρη για το Καστελλόριζο  αμφισβητώντας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Το ρευστό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, συνεπεία της δυσκολίας που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Σαμαρά στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, ενδεχομένως να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.

Αυτή τη χρονική συγκυρία, σπεύδουν να εκμεταλλευτούν οι Τούρκοι για να οδηγήσουν το  ερευνητικό σκάφος Barbaros στο Καστελλόριζο, αμφισβητώντας, μετά τα Κυπριακά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Με νέα NAVTEX μάλιστα δέσμευσαν από την 1η μέχρι τις 10 Ιανουαρίου μεγάλη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Ρόδου και του Καστελόριζου για διεξαγωγή ανθυποβρυχιακής άσκησης.

Ξένοι διπλωμάτες υποστηρίζουν ότι  παρά το γεγονός ότι πρέπει να θεωρείται απομακρυσμένο το ενδεχόμενο η Τουρκία να ενοχλήσει την Ελλάδα στην περιοχή του Καστελόριζου, λόγω του απρόβλεπτου Ερτογάν δεν το αποκλείουν.

Η Τουρκία άλλωστε αμφισβητεί συνολικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στα δυτικά του νησιού και στην περιοχή όπου τέμνονται οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.

Ενδεικτικός είναι και ο χάρτης με τα Τουρκικά οικόπεδα όπως δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών τον Ιανουάριο του 2012.


Επίσης σχεδόν καθημερινά διαρρέουν σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες αλλά και εφημερίδες ότι η Τουρκία δεν θ' ανανεώσει την παράνομη NAVTEX στη Κυπριακή ΑΟΖ και θα πάρει το Barbaros παρουσιάζοντα μάλιστα την κίνηση αυτή και ως ένδειξη καλής θέλησης ή υποχώρησης, ζητώντας παράλληλα από την Ε/Κυπριακή πλευρά να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η Λευκωσία, βρίσκεται σε στάση αναμονής μέχρι την 30η Δεκεμβρίου που λήγει η παράνομη οδηγία προς ναυτιλομένους και σύμφωνα με κυβερνητική πηγή τότε θ' αναλυθούν και αξιολογηθούν τα δεδομένα
.
Πηγή: Σημερινή

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Η Τουρκία μπλοφάρει, βασιζόμενη στα ελληνικά φοβικά σύνδρομα



Η επαναχάραξη των συνόρων και η ανακατανομή διεθνούς ισχύος 



Γράφει ο Νίκος Καρατουλιώτης, Υποστράτηγος ε.α.., συγγραφέας – αρθρογράφος 
Με την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το μοίρασμα των ζωνών επιρροής με την συμφωνία της Γιάλτας, καθιερώθηκε το διπολικό μοντέλο συγκυβέρνησης της ανθρωπότητας με πρωταγωνιστές την Σοβιετική Ένωση και την Αμερική. 

Το συγκεκριμένο μοντέλο «δούλεψε» μέχρι το 1990 και εξασφάλισε μια στοιχειώδη ειρήνη παρά τις όποιες εντάσεις οι οποίες ήταν σε μικρή κλίμακα και περιοριζόταν σε μικρές τοπικές περιφερικές εντάσεις. Το συγκεκριμένο σύστημα συνδιαχείρισης ονομάσθηκε Περίοδος Ψυχρού Πολέμου, δηλαδή μη πόλεμος. Μπορεί δηλαδή να μην είχαμε πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δαπανήθηκαν τεράστια ποσά σε έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό στρατιωτικών εξοπλισμών προκειμένου να υπάρχει εξισορρόπηση στρατιωτικής ισχύος μεταξύ των δύο στρατοπέδων. Ουσιαστικά είχαν συσσωρευτεί τεράστια ποσότητες στρατιωτικής ισχύος « και ειδικότερα σε πυρηνικά όπλα», που σε περίπτωση πολέμου όλοι θα ήσαν χαμένοι μιας και θα αφανιζόταν κάθε είδους ύπαρξη ζωή από τον πλανήτη. Έτσι μέσα στην λογική «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη» είχαμε μια παρατεταμένη περίοδο μη πολέμου ή ψυχρού πολέμου.

Το 1990 και με την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, οι ΗΠΑ αυτοαναγορεύτηκαν ως ο παγκόσμιος ηγεμόνας, με αποτέλεσμα να έχουμε το μονοπολικό σύστημα. Οι ΗΠΑ μεθυσμένες από την απόλυτη κυριαρχία τους , προέβησαν σε μια σειρά πολεμικών συρράξεων προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των πετρελαϊκών ομίλων τους, τα οποία εκπροσωπούντο από την οικογένεια Μπους (ο πρεσβύτερος και ο νεότερος).

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την διασπάθιση πόρων, τόσο οικονομικών αλλά και στρατιωτικών και την αποδυνάμωση των ΗΠΑ. Αντιθέτως η γεωπολιτική αστάθεια εκτόξευσε στα ύψη τις τιμές των υδρογονανθράκων με αποτέλεσμα να γεμίσουν τα ταμεία της Ρωσίας και να επανέλθει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ως ιμπεριαλιστική δύναμη η οποία αμφισβητεί την παγκόσμια ηγεμονία της Αμερικής.

Έτσι το μονοπολικό μοντέλο τείνει να επανέλθει στο διπολικό «ΗΠΑ και Ρωσίας», η οποία Ρωσία εμφανίζεται ως συνεχιστής της Σοβιετικής Ένωσης η οποία ενεδύθει τον μανδύα της Τσαρικής Ρωσίας. Η Ρωσία με εργαλείο την ενέργεια και την Γεωπολιτική κατόρθωσε να δημιουργήσει μια σειρά συμμαχιών με υπολογίσιμους «παίκτες» πχ Κίνα Περσία Λατινική Αμερική κλπ. Πολλοί εξ αυτών και με την στήριξη των νέων υπό διαμόρφωση συμμαχιών, ήρθαν να αμφισβητήσουν την παγκόσμιο ηγεμονισμό των ΗΠΑ και να διεκδικήσουν και αυτοί την επέκταση του ζωτικού τους χώρου. Έκτοτε το διπολικό σύστημα τείνει να γίνει πολυπολικό. Ουσιαστικά οι ΗΠΑ μέσω τις επιθετικότητας τους κατόρθωσαν και έβαλαν το απόλυτο αυτογκόλ. Δηλαδή σε σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσαν να χάσουν την παγκόσμια κυριαρχία ένεκα έλλειψης στρατηγικής σκέψης, αλλά και απληστίας υφαρπαγής των παγκόσμιων οικονομικών πόρων, με στρατιωτικές επεμβάσεις. 

Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν μια παγκόσμια γεωπολιτική τεκτονική αναταραχή με αποτέλεσμα να δεκαπλασιαστούν οι περιφερειακοί πόλεμοι και να επικρατεί το απόλυτο χάος σε παγκόσμια κλίμακα. Ιδιαίτερα αισθητό γίνεται στην γραμμή αστάθειας η οποία ξεκινά από την ζώνη του Μαγρέμπ (τα Αφρικανικά παράλια της Μεσογείου) και επεκτείνεται έως τις Φιλιππίνες (αφού διέλθει από τις διακεκαυμένες περιοχές του Αφγανιστάν, Πακιστάν αλλά και τις Κίνας)

Παρούσα κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή πέριξ της Ελλάδας (Βαλκάνια – Μεσόγειο - Μέση Ανατολή).

Ο ανταγωνισμός τον Μεγάλων δυνάμεων για τον έλεγχο της ευρύτερης έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα.
Από τη μια μεριά, Βουλγαρία, Ρουμανία, Κροατία, και Σλοβενία παραπαίουν οικονομικά και πολιτικά με κύριο χαρακτηριστικό την λαϊκή οργή εναντίον των διεφθαρμένων καθεστώτων. Η επιβληθείσα γερμανική λιτότητα στα παραπάνω κράτη, επιτείνουν την πολιτική αστάθεια με αποτέλεσμα την αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής προοπτικής, στην οποία είχαν επενδύσει οι παραπάνω χώρες. Ο μεγαλοϊδεατισμός της Αλβανίας, η ημερομηνία λήξης του κρατικού μορφώματος της ΠΓΔΜ το οποίο λειτουργεί ως ταραξίας της περιοχής, οι εσωτερικές έριδες του Κοσσόβου αλλά και αντιπαλότητα ΗΠΑ-Ρωσίας για το συγκεκριμένο προτεκτοράτο, δημιουργούν μια γεωπολιτική κατάσταση στην βαλκανική, που θυμίζει περισσότερο μια βαλκανική παραμονές του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Από την άλλη μεριά η μεταβολή της «Αραβικής Άνοιξης» σε πολικό χειμώνα, επιτείνουν το αδιέξοδο και δημιουργούν μια χαοτική κατάσταση. Ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος στην Συρία και οι θηριωδίες που διαπράττουν οι Ισλαμοφασίστες εναντίον των κούρδων, εμπλέκουν και τα όμορα κράτη με κίνδυνο την επέκταση του εμφυλίου πολέμου και στον Λίβανο όπου σιίτες και σουνίτες παραστρατιωτικοί υποστηρίζουν τις αντιμαχόμενες πλευρές. Η εμπλοκή της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KPG) με τον Μασούντ Μπαρζανί φέρνει ποιο κοντά το Κουρδικό Ιράκ με τους κούρδους της Συρίας και για πρώτη φορά τείνει να δημιουργηθεί ένα νέο Κουρδιστάν το οποίο θα εμπεριέχει και ένα τμήμα της Συρίας. Αυτό αποτελεί τον μεγαλύτερο εφιάλτη της παραπαίουσας Τουρκίας, καθόσον το επόμενο βήμα ολοκλήρωσης του Κουρδιστάν θα είναι η απόσχιση 19 νομών περίπου από την Τουρκία και την προσάρτηση τους στο νέο Κουρδικό κράτος. 
Χάρτης του υπό διαμόρφωση κράτους του Κουρδιστάν.

Η σθεναρή αντίσταση του Άσαντ (ο οποίος στηρίζεται από την Ρωσία-Κίνα-Ιράν) και η πιθανή επικράτηση του, δημιουργούν νέα δεδομένα τόσο για την Δύση αλλά κυρίως για την Τουρκία, η οποία στο όραμα του νεοθωμανισμού και του μεγαλοϊδεατισμού του Νταβούτογλου, από δρών παίκτης και κυνηγός μεταβλήθηκε σε θήραμα.

Το συγκεκριμένο υπό διαμόρφωση κράτος τελεί υπό τις ευλογίες τόσο των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ πρωτίστως. Το Ισραήλ στερούμενο στρατηγικού βάθους αλλά και συμμαχιών είναι απομονωμένο σε μια περιοχή αραβοκρατούμενη και γνωρίζει ότι έχει ανάγκη στηρίγματος και ευρύτερων συμμαχιών. Μέσα σε αυτή την λογική πρωτοστατεί για την δημιουργία του Κουρδικού κράτους. Ένα Κουρδικό κράτος το οποίο θα οφείλει την δημιουργία του στο Ισραήλ, θα είναι ένας πιστός σύμμαχος και θα δίνει στρατηγικό βάθος τόσο στο Ισραήλ, αλλά ταυτόχρονα θα εξυπηρετεί και τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ καθόσον με υπομόχλιο το Κουρδιστάν οι ΗΠΑ θα μπορούν ενασκούν πίεση προς κάθε κατεύθυνση ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Δηλαδή, προς Βορρά Τουρκία και Ρωσία, προς Ανατολάς Καύκασο και Ιράν, Νότο Συρία και Ιράκ.

Η σύγκρουση Τουρκίας Ισραήλ δεν είναι το Παλαιστινιακό, αλλά η δημιουργία του Κουρδικού κράτους.
Η σύγκρουση της Τουρκίας με το καθεστώς του ΄Ασαντ (ο οποίος στηρίζεται από την Ρωσία-Κίνα-Ιράν) και η πιθανή επικράτηση του, δημιουργούν νέα δεδομένα τόσο για την Δύση αλλά πρωτίστως για την Τουρκία, η οποία στο όραμα του νεοθωμανισμού και του μεγαλοϊδεατισμού του Νταβούτογλου, από δρών παίκτης και κυνηγός μεταβλήθηκε σε θήραμα.

Η παταγώδης αποτυχία της Τούρκο-Αιγυπτιακής προσέγγισης μετά την πτώση της κυβέρνησης του Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο και την άνοδο του στρατηγού Μόρσι, αποτελεί μια ακόμη αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας. Ουσιαστικά η Τουρκία κατόρθωσε το ακατόρθωτο, μέσα σε ελάχιστο χρόνο απώλεσε όλες τις συμμαχίες και άνοιξε μέτωπο με τους πάντες.

Οι υδρογονάνθρακες δημιουργούν συμμαχίες

Τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, είναι τεράστια 2 και δημιουργούν νέα δεδομένα. Μια ματιά στον παρακάτω πίνακα είναι αρκετή.

Τα εν λόγω κοιτάσματα προορίζονται να καλύψουν την ενεργειακή δίψα της Ευρώπης, προκειμένου να ελαττωθεί η ενεργειακή της εξάρτηση από την Ρωσία. Πρωταγωνιστής στην όλη υπόθεση είναι το Ισραήλ το οποίο και επιθυμεί την κατασκευή αγωγού ο οποίος να διέρχεται μέσω Ελλάδας.
Χάρτης αγωγού ελληνικών συμφερόντων

«Την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ ζήτησε από τους υπουργούς Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επενδύσουν στην κατασκευή αγωγού από το Ισραήλ στην Κύπρο, την Ελλάδα και στη συνέχεια στην Ιταλία, με σκοπό να μειώσουν την εξάρτησή τους από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. 
Ο αγωγός θα τροφοδοτείται από τα ισραηλινά κοιτάσματα και προφανώς εκεί θα κατευθυνθούν και ποσότητες που θα ανακαλυφθούν στα κοιτάσματα στην ΑΟΖ της Κύπρου και αργότερα στα ελλαδικά «οικόπεδα». 

Με την πρόταση αυτή που θα κατατεθεί από το Ισραήλ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επίσημα σε τρεις εβδομάδες, οι ισραηλινοί επιθυμούν να τελειώσουν κάθε συζήτηση για το ενδεχόμενο να περάσουν τους υδρογονάνθρακές τους μέσω της Τουρκίας, με αποτέλεσμα είτε τώρα είτε στο μέλλον να εξαρτώνται από τις μεταπτώσεις στη διάθεση της όποιας τουρκικής ηγεσίας.

Κατά συνέπεια, το ζητούμενο είναι να λάβουν τις αποφάσεις τους και οι Έλληνες – της Ελλάδας κυρίως, αφού της Κύπρου εμφανίζονται πολύ πιο κατασταλαγμένοι… – και να αντιληφθούν τα περιορισμένα περιθώρια συνεννόησης και συνεργασίας που υφίστανται με την ηγεσία μιας χώρας που θεωρεί πως όλα της ανήκουν.»

Οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου δεν είναι απλοί σωλήνες που μεταφέρουν υδρογονάνθρακες, μαζί τους κουβαλάν συμμαχίες και αντιπαλότητες, φιλίες και έχθρες και το κυριότερο συνδέονται με θέματα γεωπολιτικά και διεθνούς ασφάλειας. Έτσι μέσα σε αυτή την λογική δημιουργίας συμμαχιών, προσχώρησε και η Αίγυπτος η οποία τάσσεται αναφανδόν υπέρ της διέλευσης των υδρογονανθράκων μέσω της Ελλάδας.

Τουρκικές επιδιώξεις

Η Τουρκία συναισθανόμενη ότι βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση και κινδυνεύει να τεθεί όχι μόνο εκτός γεωπολιτικού παιγνίου, αλλά και να διαμελιστεί, επιδιώκει την κατασκευή αγωγού που θα διέρχεται μέσω της χώρας της.
Χάρτης αγωγού τουρκικών συμφερόντων

Σε περίπτωση υλοποίησης του παραπάνω αγωγού, η Τουρκία αναβαθμίζεται γεωπολιτικά καθόσον θα ελέγχει την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης και επιπλέον αποκλείεται η δημιουργία του Κουρδιστάν και καθ’ επέκταση ο διαμελισμός της.

Μέσα σε αυτή την λογική αποστέλλει το Μπάρμπαρος στην Κυπριακή ΑΟΖ και δημιουργεί παραβιάσεις στα ελληνικά χωρικά ύδατα, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητεί σωρεία συμβάσεων Διεθνούς Δικαίου, προκειμένου να δημιουργήσει προβλήματα στον αδύναμο κρίκο της συμμαχίας που λέγεται Ελλάδα, βασιζόμενη στα τουρκικά φοβικά σύνδρομα της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας.

Η Ελλάδα μη διδαχθείσα από τα πρόσφατα γεγονότα (μετά το φτύσιμο που έφαγε εντός της βουλής από τον τούρκο βουλευτή),για μια ακόμη φορά ενδίδει στις τουρκικές προκλητικότητες και συγκαλεί υπουργικό συμβούλιο με την γείτονα χώρα τις προσεχείς ημέρες (αρχές Δεκέμβρη).

Συμπεράσματα

Η Τουρκία ένεκα διεθνών συσχετισμών αδυνατεί στην παρούσα φάση να έρθει σε πολεμική αναμέτρηση με την πατρίδα μας. Στη καλύτερη περίπτωση για αυτή να δημιουργήσει ένα θερμό επεισόδιο, προκειμένου να ροκανίσει χρόνο.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να φοβάται το θερμό επεισόδιο και να έχει εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες θα πράξουν κατά τον καλύτερο τρόπο το καθήκον τους. Εξάλλου τα θερμά επεισόδια λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης και αποφυγής πολέμου. Αυτό που πρέπει να απασχολεί την ελληνική κυβέρνηση , είναι η πολιτική διαχείριση του θερμού επεισοδίου στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, η οποία θα ακολουθήσει όπως συμβαίνει κάθε φορά, μετά από κάθε θερμό επεισόδιο.

Και κλείνοντας επιγραμματικά θέλω να πω ότι ο μεγάλος φόβος της Τουρκίας είναι η δημιουργία του Κουρδιστάν και η κατασκευή του αγωγού που θα διέρχεται μέσω Ελλάδος. Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας πρέπει να πάψει να λειτουργεί με φοβικά τουρκικά σύνδρομα και να διεκδικήσει το αυτονόητο… Κατοχύρωση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Η Τουρκία μπλοφάρει και οι διεθνείς συγκυρίες είναι υπέρ της Ελλάδας. Η Πατρίδα μας οφείλει να δημιουργήσει συμμαχίες αλλά και να μην κρύβεται πίσω από αυτές. Απαραίτητη προϋπόθεση οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις της και καμία υποχώρηση σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, με οποιοδήποτε κόστος.

Πηγή εφημ. "Το Χωνί"