Μπαίνοντας για φαγητό στον χώρο του εστιατορίου της Λέσχης Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης (ΛΑΦΘ), βρίσκεσαι απέναντι σε μια συγκλονιστική εικόνα.
- του Χρήστου Μπολώση
Ένα τραπέζι, στρωμένο με πεντακάθαρα σερβίτσια και τραπεζομάντιλο και μία θέση άδεια. Πάνω στο τραπέζι δύο κείμενα (στα Ελληνικά και στα Αγγλικά) σε ενημερώνουν, τι είναι αυτό που βλέπεις. Διαβάζουμε:
«Αυτό το τραπέζι κρατείται προς τιμήν όλων των αγνοουμένων συναδέλφων Αξιωματικών και Οπλιτών στους Αγώνες του Έθνους.
Στις Ημερήσιες Διαταγές των Μονάδων, επίσημα αναφέρονται ως Αγνοούμενοι ή Αιχμάλωτοι.
Εμείς, οι υπόλοιποι «Στρατιώτες», τους τιμούμε ως Συμπολεμιστές, δεν τους ξεχνάμε και πάντα ελπίζουμε στην επιστροφή τους στην Πατρίδα και στη Στρατιωτική μας οικογένεια.
Το τραπέζι είναι στρωμένο για έναν. Συμβολίζει την μοναξιά του αγνοουμένου, μακριά από τον τόπο μας, τους συντρόφους συμπολεμιστές, την οικογένεια.
Το τραπεζομάντιλο είναι λευκό σαν την αγνή, ανυστερόβουλη άμεση ανταπόκριση του Στρατιώτη, όταν η Πατρίδα τον κάλεσε στο καθήκον.
Το λουλούδι στο βάζο, εκφράζει το πνεύμα του Χαμένου Συμπολεμιστή που ζει ανάμεσά μας και η κόκκινη κορδέλα σε φιόγκο, όπως ο παραδοσιακός μας τρόπος, είναι για να υπενθυμίζει την διαρκή ελπίδα των οικογενειών και των συναδελφώνω, που προσμένουν την επιστροφή του Αγνοουμένου στην Πατρίδα.
Το άδειο πιάτο, περιμένει τον Συμπολεμιστή. Όμως αντί για ψωμί, στο Τραπέζι υπάρχει μία φέτα λεμόνι για να συμβολίζει την πικρή μοίρα και τις κακουχίες των Αγνοουμένων και των Αιχμαλώτων σε αφιλόξενους τόπους και λίγο αλάτι για τα αλμύρα δάκρυα των οικογενειών και των συντρόφων τους, που τους αποχωρίστηκαν.
Τέλος η γαλανόλευκη, συμβολίζει την Πατρίδα, που τιμά ένα προς ένα όλα τα γενναία Τέκνα της και η Αγία Γραφή, που αντιπροσωπεύει την δύναμη της πίστης και της προσευχής στην Υπέρμαχο Στρατηγό να βοηθήσει όλους τους Αγνοουμένους Συμπολεμιστές μας, να γυρίσουν ζωντανοί ή έστω νεκροί στα Άγια Ελληνικά Χώματα».
Ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό, η ανάσα πιάνεται και η σκέψη μας τρέχει στους απόντες. Στους απόντες του 1897, του Μακεδονικού Αγώνα και των Βαλκανικών Πολέμων. Στους απόντες του Α΄ Παγκοσμίου Πόλεμου και στους απόντες της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Στους απόντες του έπους των ετών 1940 και 1941. Στους απόντες της περιόδου 1946-1949. Και τέλος στους απόντες της Κύπρου.
Μία τεράστια ιστορία γεμάτη απόντες, αλλά και χιλιάδες νεκρούς ήρωες.
Δε σου κάνει πια όρεξη για φαγητό. Προτιμάς μια βόλτα δίπλα στον Λευκό Πύργο, που στην κορυφή του κυματίζει η κυανόλευκη, πάνω στο μεσιανό κατάρτι του τουρκικού θωρηκτού Φετχί Μπουλέ, το οποίο βύθισε στις 18 Οκτωβρίου του 1912, στην αρχή των Βαλκανικών Πολέμων ο υποπλοίαρχος Νίκος Βότσης, ανιψιός του Ναυάρχου Κουντουριώτη, μέσα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Παραδίπλα και καθώς σε δροσίζει το αεράκι του Θερμαϊκού, ο Παύλος Μελάς με τις προτομές των Μακεδονομάχων, σε συντροφεύουν στο ταξίδι σου, καθώς αισθάνεσαι δίπλα σου τις πνοές χιλιάδων απόντων…
Ευλογημένοι νάσται…
πηγή:https://www.dimokratia.gr/apopseis/546233/to-trapezi-toy-aponta-2/
