Αγαπητοί συνάδελφοι.
Όπως πιθανόν θα έχετε πληροφορηθεί,
εκτίθεμαι (ελπίζω όχι ανεπανόρθωτα), στις προσεχείς εκλογές της ΕΑΑΣ,
διεκδικώντας τη θέση ενός απλού μέλους, στο νέο ΔΣ της.
Πολλοί θα πουν «Μα καλά δεν μπορούσε
να έρθει να μας δει αυτοπροσώπως; Έστειλε ένα ξερό και μαραμένο μέϊλ και
καθάρισε;» και θάχουν και δίκιο.
Ίσως, αν γίνονταν οι εκλογές του
χρόνου, οπότε και ΘΑ πάρουμε τις αυξήσεις που μας υποσχέθηκαν, αν δεν
ξαναμετατεθούν για του… χρόνου, να αποτολμούσα κάποια ταξιδάκια, για να τα
πούμε από κοντά. Δυστυχώς, ο οικογενειακός μπεζαχτάς είναι απαγορευτικός.
«Τότε τι θέλεις;». Θα ρωτήσουν
ορισμένοι οξύθυμοι.
Κι’ αν εγώ θα τους έλεγα ως άλλος
Τσώρτσιλ: «Σας υπόσχομαι μόνο αίμα δάκρυα και ιδρώτα», θα γινόμουν γραφικός.
Θα μπορούσα, ως άλλος Κέννεντυ να
διακηρύξω: «Μη ρωτάς τι έκανε η ΕΑΑΣ για σένα, αλλά εσύ για την ΕΑΑΣ», αλλά θα
γινόμουν αστείος
Ακόμα μπορούσα να εκφωνήσω κάποιο
προεκλογικό λόγο αρχίζοντας με την
γνωστή υπόσχεση: «Θα σας εξαφανίσουμε», οπότε θα γινόμουν κωμικός.
Άρα τι μένει;
Μένει μόνο μία υπόσχεση, που κι’ αυτή
δεν είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθεί.
Όμως, είναι μια ειλικρινής υπόσχεση
και που αφορά την συνέπειά μου απέναντι στην εμπιστοσύνη σας.
Ο καιρός θα δείξει αν είμαι άξιος
φιλήματος ή ραπίσματος για να θυμηθούμε και τα λόγια του Αρχιστρατήγου διαδόχου
Κωνσταντίνου προς τον ήρωα Ιωάννη Βελισαρίου, μετά την αποκοτιά του να αψηφήσει
τις διαταγές και να καταλάβει τα Γιάννενα το 1913.
«Μα είσαι ο Βελισαρίου;» θα πούνε
πάλι οι οξύθυμοι.
Όχι, αλλά αξίζει μία προσπάθεια η
ΕΑΑΣ.
Ευχαριστώ
Χρήστος Μπολώσης
Υποστράτηγος ε.α.
