Αντιμέτωποι με το νέο τρομοκρατικό status quo: Ο μύθος του «μοναχικού λύκου»

Γράφει ο Στέφανος Βιτωράτος, Αναλυτής ΚΕΔΙΣΑ

Η τρομοκρατική απειλή παρουσιάζεται σήμερα πιο άμορφη και πιο απρόβλεπτη από ποτέ. Αυτό είναι αποτέλεσμα όχι μόνο της κλιμακούμενης βίας εκ μέρους συγκεκριμένων τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά και της διάδοσης των σύγχρονων μορφών επικοινωνίας, οι οποίες εξελίσσονται και θα εξελίσσονται σε μορφές που ενδεχομένως δεν είναι ακόμα αντιληπτές.  Παράλληλα, μέσα στο συνεχιζόμενο-τον τελευταίο καιρό- ρεύμα τρομοκρατικών επιθέσεων σε όλο τον κόσμο, που συνδέεται με το ισλαμικό κράτος, γίνεται λόγος για το φαινόμενο της λεγόμενης τρομοκρατίας των «μοναχικών λύκων». Ενόψει των παραπάνω, στην παρούσα ανάλυση υποστηρίζεται ότι, η τρομοκρατία άλλαξε και υπερκέρασε τις δυνάμεις επιβολής της τάξης μέσω των παραδοσιακών τρόπων. Ωστόσο, η τρομοκρατία των «μοναχικών λύκων» αποτελεί ένα μύθο, καθώς οι συγκεκριμένοι δράστες μόνο μόνοι δεν είναι στην πραγματικότητα. Είναι αναγκαίο επομένως, να υιοθετηθούν νέες προσεγγίσεις ως προς την αντιμετώπιση τους. Είναι καθοριστικό να γίνει αντιληπτή αυτή η πρόκληση, όχι μόνο για να αντιμετωπιστεί τη δεδομένη στιγμή η πρόκληση του ισλαμικού κράτους, αλλά και άλλων μελλοντικών αντίστοιχων οργανώσεων.

Η εναλλασσόμενη φύση της τρομοκρατίας και το νέο κύμα

Την τελευταία δεκαπενταετία, μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, η οποία κατά πολλούς είναι η μέρα που άλλαξε ο κόσμος, παρακολουθούμε την εναλλασσόμενη φύση της τρομοκρατίας και ένα νέο κύμα επιθέσεων. Παλαιότερα, η τρομοκρατία ήταν ένα φαινόμενο περισσότερο εθνικό. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις στην πλειοψηφία τους δρούσαν εντός συνόρων, ακόμα και στις περιπτώσεις που στόχευαν διεθνείς στόχους. Κατά κύριο λόγο όμως, στρέφονταν κατά του εγχώριου συστήματος ως ένοπλη ενσάρκωση πολιτικών αυτονομιστικών κινημάτων.

Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου όμως, στόχευσε τα σύμβολα του δυτικού πολιτισμού, την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχύ. Η επίθεση αυτή δεν ήταν μόνο ένα χτύπημα στην καθημερινή αίσθηση ασφάλειας, αλλά ένα χτύπημα κατά της Δυτικής ταυτότητας. Αντίθετα, ένα χτύπημα σε ένα νυχτερινό μαγαζί, σε μια συναυλία ή συγκέντρωση ακουμπάει ένα πιο προσωπικό κομμάτι. [1]. Τα τελευταία αυτά χτυπήματα εκτελούνται τελευταία από «μοναχικούς λύκους» κατά τον προσφιλή όρο των ΜΜΕ.

Η ιδέα αυτή των μοναχικών δραστών ωστόσο δεν είναι κάτι καινούριο. Ακροδεξιές οργανώσεις, Θεοκρατικά φονταμενταλιστικά καθεστώτα ή αυτονομιστικά κινήματα, έχουν διαχρονικά καταφύγει σε παρόμοιες τακτικές με ελεγχόμενη επιτυχία [2]. Η σύγχρονη έννοια του «μοναχικού λύκου» αναπτύχθηκε μέσα από τον ακροδεξιό εξτρεμισμό στις Η.Π.Α. τη δεκαετία του 1980, όταν οι ακροδεξιές οργανώσεις, δέχονταν μεγάλη πίεση από το FBI [3]. Πιο συγκεκριμένα, το 1983, ο Αμερικανός ακροδεξιός εξτρεμιστής Louis Beam, μέλος της Ku Klux Klan και του Άρειου Έθνους κάλεσε για «ακέφαλη αντίσταση» (“leaderless resistance”) εναντίον της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Η.Π.Α. και ήταν η πρώτη φορά που αυτός ο όρος αποκτούσε μανιφέστο. Σύμφωνα με εκείνον, οι παραδοσιακές οργανώσεις με το σκληρό πυρήνα και την καθορισμένη ηγεσία, είναι εύκολος στόχος για την κρατική μηχανή, επομένως μικρές ομάδες ή ακόμα και μεμονωμένα πρόσωπα θα πρέπει να δρουν ανεξάρτητα και αποκεντρωμένα. [4]

Δίχως να πάμε πολύ πίσω, στα βήματα τους Beam ανακαλείται στη μνήμη, ο Anders Breivik, ο οποίος σκότωσε τον Ιούλιο του 2011, 77 ανθρώπους στη Νορβηγία. [5]. Το μανιφέστο του Breivik, το οποίο κυκλοφόρησε ώρες πριν ξεκινήσει τις επιθέσεις του, απηχούσε απόψεις μιας ακροδεξιάς ρητορικής που συχνά εμφανιζόταν σε αντίστοιχες ιστοσελίδες, ενώ οι ιδέες για τη στρατηγική που ακολουθεί, ήταν ταυτόσημες με αυτές του Beam. Αυτό που μπορεί να υποστηριχθεί σήμερα ωστόσο, είναι ότι ο αριθμός των «μοναχικών λύκων» φαίνεται να μεγαλώνει υπό την καθοδήγηση του ισλαμικού κράτους. Για να γίνει αντιληπτός αυτός ο ισχυρισμός, θα πρέπει να εξεταστεί στενότερα ο τρόπος με τον οποίο το Ισλαμικό κράτος, στρατολογεί, ριζοσπαστικοποιεί και κινητοποιεί επίδοξους τρομοκράτες στη ψηφιακή εποχή.

Οι πιθανότητες είναι είτε να υπάρχουν άμεσοι ενεργοί σύνδεσμοι των δραστών αυτών  με τρομοκρατικούς θύλακες, είτε να ριζοσπαστικοποιήθηκαν και να στράφηκαν στη βία μέσω κάποιου έμμεσου συνδέσμου, είτε τέλος, μέσω διαδικτυακής κατήχησης και επικοινωνίας με μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων. [3]

Η διαδικτυακή προπαγάνδα αντίστοιχου περιεχομένου ξεκίνησε να οργανώνεται και να απηχεί συστηματικά απόψεις μέσω του περιοδικού Inspire της Al-Qaeda το οποίο ενθάρρυνε τους επίδοξους εξτρεμιστές, να προβούν σε οποιαδήποτε επίθεση μπορεί να πλήξει το «κεφάλι του φιδιού», τις Η.Π.Α., ακόμα κι αν αυτή ήταν ανοργάνωτη [6]. Το ισλαμικό κράτος, ακολουθώντας παρόμοια χνάρια παρέχει την απαραίτητη καθοδήγηση τόσο διαδικτυακά, εκμεταλλευόμενο τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και μέσω περιοδικών εκδόσεων όπως ήταν το Dabiq  και τώρα το Rumiyah. Στις σελίδες τους, αναφέρονται ιδέες για στόχους, όπλα (και οδηγίες κατασκευής τους) ακόμα και συγκεκριμένοι χρόνοι επίθεσης [7]. Αυτή ακριβώς η δυνατότητα της συγκεκριμένης οργάνωσης να κατηχεί διαδικτυακά εγείρει σοβαρές σκέψεις.

Κατά αυτόν τον τρόπο σε μεγάλο βαθμό το ισλαμικό κράτος μπόρεσε να διεισδύσει στα σύνορά μας: όχι μέσω ροών προσφύγων που προτίθενται να διεξάγουν επιθέσεις εναντίον των δυτικών κρατών, αλλά μέσω των δυνατοτήτων της σημερινής ψηφιακής εποχής [7]. Έτσι, ο όρος των εγχώριων (homegrown κατά το διεθνή όρο) βίαιων εξτρεμιστών, εννοώντας θεωρητικά εκείνους που δεν εκπαιδεύτηκαν με κάποιο τρόπο στο εξωτερικό υπό ένα τέτοιο καθεστώς, πριν δράσουν στο όνομά του, γεννιέται από τον πρόσφορο κόσμο της διαδικτυακής κατήχησης- με τα βίντεο εκτέλεσης, τη μυθοποιημένη ιστορία και την επιλεκτική ανάγνωση θρησκευτικών κειμένων [3]. Αλλά και τι σημαίνει ακριβώς «εγχώριος» στη σημερινή εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας και της κατάργησης των συνόρων;

Ένας «μοναχικός λύκος» συνήθως περιγράφεται ως κάποιος που ενεργεί μόνος και δεν είναι μέρος μιας ομάδας, δικτύου ή υποκινείται από μια οργάνωση. [4]. Ο όρος, αν και αρκετά αμφισβητούμενο το κατά πόσο προσιδιάζει στη σημερινή πραγματικότητα, χρησιμοποιείται ευρέως πια από πολιτικούς, δημοσιογράφους και κατά συνέπεια από τους πολίτες όπως προαναφέρθηκε.

Οι τρομοκρατικές οργανώσεις συνήθως ενθαρρύνουν τη δράση τέτοιων προσώπων όταν βρίσκονται σε αδυναμία να οργανώσουν και να περατώσουν μεγάλου βεληνεκούς χτυπήματα. Σήμερα, καθώς το ισλαμικό κράτος πιέζεται εδαφικά, αύξησε την έμφαση που δίνει στην εκμετάλλευση του εικονικού εδάφους. Εξάλλου, όπως όλες οι τρομοκρατικές ομάδες, έτσι και το ισλαμικό κράτος χρειάζεται νίκες για να εμπνεύσει νέους ανθρώπους  να ενταχθούν στις τάξεις του και να αποτρέψει την απώλεια ελπίδας από το υπάρχον προσωπικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του 2016, ένας από τους δημόσιους εκπροσώπους του ισλαμικού κράτους, ο Abu-Muhammad al-Adnani διακήρυσσε ότι «ακόμα και η μικρότερη ενέργεια στην καρδιά της Δύσης, είναι σημαντικότερη και πιο ζημιογόνος  από τη μεγαλύτερη δική μας ενέργεια εδώ» [8].

Μια αλήθεια που πρέπει σε αυτό το σημείο να ειπωθεί, εν όψει και των πρόσφατων γεγονότων, είναι, ότι είναι αδύνατο να αποτρέψεις κάθε τέτοια μεμονωμένη βίαιη επίθεση. Έτσι, το να αναγνωρίσουμε ότι το ισλαμικό κράτος αποτελεί μια πραγματική, επίμονη και διακριτή απειλή δεν είναι σε καμία περίπτωση  το ίδιο με το να παραδεχτούμε ότι ο σημερινός ρυθμός τρομοκρατικών επιθέσεων αντιπροσωπεύει το νέο μέσο όρο.

Εάν εστιάσουμε κυνικά στους αριθμούς, πέρα από την τραγωδία της  απώλειας έστω και μιας ανθρώπινης ζωής, θα δούμε ότι οι «μοναχικοί λύκοι» καταφέρνουν μικρά πλήγματα υπό αυτόν τον όρο. Στην Ευρώπη, ο αριθμός των νεκρών από τρομοκρατικές επιθέσεις μετά την 11η Σεπτεμβρίου είναι μικρότερος από την περίοδο πριν την 11η Σεπτεμβρίου, όταν αυτονομιστικά κινήματα όπως ο IRA και η βασκική ETA διεξήγαγαν ένα αιματηρό εσωτερικό πόλεμο εναντίον του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ισπανίας αντίστοιχα.

Ωστόσο, παρά το μικρότερο αριθμό απωλειών, αυτές οι επιθέσεις έχουν ένα ισχυρό προπαγανδιστικό αντίκτυπο, τραβώντας πάνω τους τα ίδια φώτα δημοσιότητας με αυτά που θα τραβούσε μια οργανωμένη επίθεση. Είναι δε, τόσο τραυματικές, συλλογικά και ατομικά εμπειρίες, που ενισχύουν τo αίσθημα της ανασφάλειας στους πολίτες. [3]

Ο μύθος της μοναχικότητας

Είναι οι «μοναχικοί λύκοι» όμως μια πραγματικότητα ή είναι ένας μύθος;  Οι ταμπέλες  αναπόφευκτα τοποθετούν την οπτική μας σ’ ένα πλαίσιο και με αυτό τον τρόπο επηρεάζουν, συμπεριφορές και πολιτικές. Χρησιμοποιώντας τους λάθος όρους για την περιγραφή των  γεγονότων, στρεβλώνεται η αντίληψη της κοινής γνώμης και κατ’ επέκταση οι πολιτικές αποφάσεις της ηγεσίας [9].

Κατά πόσο όμως είναι όντως «μοναχικοί» αυτοί οι δράστες; Η τρομοκρατία δεν είναι κάτι που κάνει κάποιος μόνος του, είναι ένα φαινόμενο ιδιαίτερα κοινωνικό. Οι άνθρωποι έλκονται από ιδεολογίες και δραστηριότητες, ακόμη και τέτοιου είδους, γιατί και άλλοι έλκονται εξίσου από αυτές  [3]. Ωστόσο, σίγουρα τα άτομα αυτά, δεν οδηγούνται απλώς σε βία με ιδεολογικό σκοπό, προϋπάρχουν άλλα προβλήματα είτε προσωπικά είτε ψυχικής υγείας [6]. Αλλά αυτή ακριβώς η ικανότητα να γοητευθεί κάποιος από το συγκεκριμένο σκοπό και να μην νιώθει μόνος, είναι ένα εντυπωσιακό κοινωνιολογικό φαινόμενο, αλλά περισσότερο μια πολύ πραγματική και απτή απειλή [7]. Αυτοί οι άνθρωποι, παίρνοντας τα όπλα, νομίζουν ότι γίνονται μέρος μιας κοινότητας, μέρος κάτι μεγαλύτερου από αυτούς και τελικά κομμάτι της ιστορίας. Και αυτή η κοινότητα είναι παγκόσμια. Επομένως, κάθε τρομοκράτης, όσο κι αν είναι κοινωνικά ή ψυχολογικά μόνος, στην πραγματικότητα συνεχίζει να είναι κομμάτι ενός ευρύτερου κινήματος [1].

Η προώθηση όμως, του μύθου του «μοναχικού λύκου», βολεύει αρκετά και αρκετούς. Από τη μία, οι τρομοκράτες υπερβάλλουν για την ευκολία διείσδυσης στις κοινωνίες μας. Η ιδέα ότι περιτριγυριζόμαστε ανά πάσα στιγμή από τέτοιους μεμονωμένους δράστες, εμπνέει μόνο ανησυχία στην κοινή γνώμη και ταυτόχρονα προωθεί τη φήμη της οργάνωσης. Από την άλλη, ο μύθος συντηρείται και από τις δυνάμεις ασφαλείας. Ένας τέτοιος δράστης είναι δύσκολο να εντοπιστεί και δυσκολότερο να εμποδιστεί. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορούν να καλυφθούν, επιχειρησιακές αστοχίες σε περιπτώσεις που γνώριζαν για την πιθανή μετάβαση ενός ατόμου από τη ριζοσπαστικοποίηση στη βία.

Προτάσεις χειρισμού

Όπως προαναφέρθηκε, είναι αλήθεια δύσκολο να προλάβεις κάθε τέτοια επίθεση και μεγάλο μέρος της αποτροπής παρόμοιων επιθέσεων έγκειται στην πρόληψη. Καθώς μεταβλήθηκε η τρομοκρατία, οι υπηρεσίες ασφαλείας πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν μικρότερα και απλούστερα σενάρια επιθέσεων που δεν έχουν την πολυπλοκότητα που απαιτούν τα αντίστοιχα μεγαλύτερα και πιο οργανωμένα. [6]

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι δράστες ήταν «γνωστοί στην αστυνομία», αλλά αυτή η φράση δεν σημαίνει αυτόματα ότι ένα άτομο ή ομάδα προάγεται σε σημαντική τρομοκρατική απειλή για την κοινωνία. Απλώς περιγράφει άτομα ή ομάδες που έχουν συμπεριληφθεί σε μια μακρά λίστα προς αξιολόγηση κινδύνου. Από τη φύση τους όμως, οι αξιολογήσεις αυτές δε μπορεί να είναι πάντοτε ακριβείς [6]. Για την εκάστοτε αντιτρομοκρατική υπηρεσία, το ζήτημα δεν τίθεται στο εάν ένα φυσικό πρόσωπο είναι συνειδησιακά ριζοσπαστικοποιημένο ή με εξτρεμιστικές τάσεις, αλλά στο εάν είναι βίαιο και παραβιάζει με οποιοδήποτε τρόπο το νόμο. Και αυτή η μετάβαση από τη ριζοσπαστικοποίηση στη βία είναι συνήθως ένα κρίσιμο μεν, αλλά εξαιρετικά σύντομο διάστημα δε. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, η κυβερνητική συνεργασία με τις κοινότητες, τις οικογένειες και τις εταιρίες δικτύωσης είναι ζωτικής σημασίας για την ταχεία αντίδραση σε πιθανές απειλές μεμονωμένων δραστών.

Αρχικά , θα πρέπει να εργαστούν προς την κατεύθυνση της  απομόνωσης των ατόμων αυτών. Οι τρομοκράτες είναι πολύ πιο πιθανό να πετύχουν, αν μπορούν να συντονιστούν με άλλους, ειδικά εάν έχουν τη βοήθεια μιας οργάνωσης ή δικτύου. Δεύτερον, οι κυβερνήσεις πρέπει να οικοδομήσουν ισχυρές σχέσεις μεταξύ μουσουλμανικών κοινοτήτων και υπηρεσιών ασφαλείας [10] .Η τρομοκρατία έχει ξεπεράσει τη συμβατική  ικανότητα παρακολούθησης των αρχών ασφαλείας, και αν το κράτος πρόκειται να διατηρήσει τον έλεγχο των πραγμάτων θα πρέπει να ενσωματώσει κάτι παρόμοιο με ποιμαντικό ρόλο. Ειδικότερα, οι αρχές θα πρέπει να βασίζουν τις σχέσεις τους με τις μουσουλμανικές κοινότητες σε κάτι περισσότερο από την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Θα πρέπει να συνεργάζονται με τους ηγέτες της κοινότητας εκ των προτέρων στη βάση της προστασίας τους από φαινόμενα ισλαμοφοβικής βίας που συχνά ακολουθούν τις εξτρεμιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις. Με απλά λόγια, οι καλές σχέσεις με την κοινότητα ελαχιστοποιούν τα κίνητρα για τη βία και ενθαρρύνουν την τοπική συνεργασία [2].

Παράλληλα,  οι κυβερνήσεις θα πρέπει να κατευθύνουν τις υπηρεσίες ασφαλείας στην παρακολούθηση και στη διείσδυση των εξτρεμιστών στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Αυτή είναι μια κοινή πρόκληση για τις κυβερνήσεις που είναι επιφορτισμένες με την προστασία όλων μας, καθώς και για τις εταιρείες των οποίων οι τεχνολογίες αξιοποιούνται για τους σκοπούς αυτούς. Θα πρέπει να αναλάβουν οι ιδιωτικές εταιρείες να παρακολουθούν ή να απενεργοποιούν τέτοιους λογαριασμούς, με σκοπό είτε να εντοπίσουν μεμονωμένους τρομοκράτες είτε να διαταράξουν τις επικοινωνίες τους. [10]

Το ισλαμικό κράτος θα προσαρμοστεί στις αναστολές με τη δημιουργία νέων λογαριασμών και τη μετάβαση σε νέες μορφές επικοινωνίας, αλλά τα νέα μέσα επικοινωνίας -οι νέοι λογαριασμοί- συχνά υπολείπονται των παλαιών. Έτσι, η αναστολή αυτών των λογαριασμών μπορεί να αναστείλει τις στρατολογήσεις.

Τέλος, η γλώσσα που χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε αυτά τα άτομα έχει σημασία. Χρησιμοποιώντας όρους όπως ο «μοναχικός λύκος», ο «στρατιώτης» ή ο «μάρτυρας» ενεργοποιεί το ναρκισσισμό τους. [3]. Μπορεί να φαίνεται ως ένα μικρό σημείο, αλλά η προσοχή των μέσων ενημέρωσης που ακολουθεί αναπόφευκτα τέτοιες επιθέσεις, είναι πιθανό να εξιτάρει το μυαλό μελλοντικών δραστών. Με τα σύγχρονα ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης, μια επίθεση που διεξάγεται από ένα άτομο με αποτέλεσμα μερικές απώλειες μπορεί να καταλήξει να κυριαρχεί στις ειδήσεις για ημέρες, αν όχι εβδομάδες. Η αξιοποίηση και των παραπάνω μέσων σε συνδυασμό με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει δημιουργήσει ένα επιπλέον βέλος στη φαρέτρα τους.

Αντί Επιλόγου

Συμπερασματικά, γίνεται κατανοητό ότι η τρομοκρατική απειλή έχει εξελιχθεί και αντίστοιχα πρέπει να εξελιχθεί η πρόληψή της. Το φαινόμενο των μεμονωμένων δραστών αποτελεί  μια αποκρουστική πραγματικότητα, ωστόσο θα πρέπει τόσο οι αρχές όσο και κάθε εμπλεκόμενος να το μεταχειρίζεται με τη δέουσα προσοχή. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι, οι κοινωνίες μας δεν υπάρχει λόγος να ζουν με το φόβο, αλλά αντίθετα με ενισχυμένο το αίσθημα της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Η μεθοδικότητα και η πρόληψη από την πλευρά των αρχών, θα αποτελέσει την ισχυρή συνθήκη για να μπορέσουν οι πολίτες να αισθάνονται ασφαλείς.

Bibliography

1. WALEED, A. How to Stop a Lone-Wolf Terrorist? Australia Has a Plan. New York Times, 2 May 2017. Disponivel em: https://www.nytimes.com/2017/05/02/opinion/australia-lone-wolf-terrorists-waleed-aly.html?_r=0.
2. BYMAN, D. Can lone wolves be stopped? Law Fare Blog, 15 March 2017. Disponivel em: https://lawfareblog.com/can-lone-wolves-be-stopped.
3. STEWART, C. Taming the solo terrorist. The World Today , February/March 2017. 19.
4. SPAAIJ, R. The Enigma of Lone Wolf Terrorism: An Assessment. Studies in Conflict and Terrorism, 33 (9), p. 854-870, 2010.
5. BEAUMONT, P. Norway attacks: at least 92 killed in Oslo and Utøya island. The Guardian, 23 July 2011. Disponivel em: https://www.theguardian.com/world/2011/jul/23/norway-attacks.
6. PALOMBI, S. «Known to Police» : Assessing Terrorism Risk. Chathamhouse. org, 18 March 2015. Disponivel em: https://www.chathamhouse.org/expert/comment/17229.
7. EASTERLY, J.; GELTZER, J. The Islamic State and the End of the Lone Wolf Terrorism. Foreign Policy, 23 May 2017. Disponivel em: http://foreignpolicy.com/2017/05/23/the-islamic-state-and-the-end-of-lone-wolf-terrorism/.
8. LISTER, T. ISIS rides wave of attacks as its core territory shrinks. CNN. com, 14 June 2016. Disponivel em: http://edition.cnn.com/2016/06/14/middleeast/isis-territory-attacks-lister/.
9. BURKE, J. The myth of the “lone wolf” terrorist. The Guardian, 30 March 2017. Disponivel em: https://www.theguardian.com/news/2017/mar/30/myth-lone-wolf-terrorist.
10. BYMAN, D. How to Hunt a Lone Wolf. Foreign Affairs, March/April 2017.
11. WINTER, C. The Virtual ‘Caliphate’: Understanding Islamic State’s Propaganda Strategy. London. 2015.

http://kedisa.gr/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-status-quo/

Πρόσκληση στις Εορτές Μνήμης των Φιλελλήνων πεσόντων στο Πέτα

Πρόσκληση στον Πανηγυρικό Εσπερινό και στη Λιτανεία στον Ιερό Ναό Παναγίας Βλαχερνων

Εκλεψαν από συνταξιούχους 250.000.000 €

Η παρακράτηση υπέρ του ΕΟΠΥΥ για 1.000.000 δικαιούχους γινόταν επί των ακαθάριστων και όχι επί των καθαρών ποσών

Ρεπορτάζ
Αγγελική Μαρίνου

Με μαζικές προσφυγές, οι συνταξιούχοι προσπαθούν να πάρουν πίσω πάνω από 250.000.000 ευρώ που έχασαν μέσα σε μία εξαετία από τις συντάξεις τους, καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία τους παρακρατούσαν μεγαλύτερα ποσά από ό,τι έπρεπε υπέρ του ΕΟΠΥΥ.

Το ΙΚΑ και τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία εκμεταλλεύτηκαν μια ασάφεια του Ν. 2084/1992 για το πώς πρέπει να γίνεται η παρακράτηση 4% (αργότερα 6%) υπέρ του ΕΟΠΥΥ. Ετσι, από το 2010 (επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου) η παρακράτηση των εισφορών υγείας υπολογιζόταν σκοπίμως λανθασμένα στο ονομαστικό ποσό της σύνταξης (το λεγόμενο μεικτό) και όχι στο καθαρό καταβαλλόμενο ποσό, με αποτέλεσμα οι συνταξιούχοι να χάνουν μεγαλύτερα ποσά από αυτά που έπρεπε. Ουσιαστικά οι συνταξιούχοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχασαν πάνω από μία σύνταξη τον χρόνο λόγω της παράνομης παρακράτησης των εισφορών υγείας.

Σε αυτή την παρανομία όλοι εθελοτυφλούσαν: Το ΙΚΑ μόλις το 2016 ζήτησε διευκρινίσεις από το υπουργείο Εργασίας (με το έγγραφο με αριθμ. πρωτ. Α30/472/17) «εάν ορθώς έγινε η παρακράτηση με βάση τις προαναφερθείσες οδηγίες που είχαμε λάβει ή εάν πρέπει να γίνει επανυπολογισμός, για τα χρονικά διαστήματα από το έτος 2010 μέχρι και τις 30/6/2016, σύμφωνα με τα υποβληθέντα μέχρι σήμερα αιτήματα». 

Μία εβδομάδα νωρίτερα, απαντώντας σε επιστολή του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων, το μεγαλύτερο Ταμείο της χώρας υποστήριζε πως «τα υποβληθέντα αιτήματα για επιστροφή τυχόν διαφοράς των παρακρατηθεισών εισφορών ασθενείας, για το χρονικό διάστημα από το 2010 έως τις 30/6/2016 δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν» και προέτρεπε τους ενδιαφερομένους να προσφύγουν δικαστικά για να δικαιωθούν.

Και ενώ οι συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα υφίστανται τις απώλειες από την άδικη παρακράτηση, στο Δημόσιο αρχικά η κράτηση για υγειονομική περίθαλψη διενεργείται στο καθαρό ποσό. Όλα αυτά όμως έως το 2013, όταν ο τότε αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας μάλλον υπέπεσε σε γκάφα και έδωσε οδηγίες η παρακράτηση να γίνεται στο μεγαλύτερο ποσό, δηλαδή στις ακαθάριστες συντάξιμες αποδοχές (αρ. πρωτ. 116931/0092). 

Αξίζει να σημειωθεί πως το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είχε προτείνει στον υπουργό να υπολογιστεί η κράτηση για υγειονομική περίθαλψη αφού αφαιρούνταν από το ακαθάριστο ποσό της σύνταξης οι μειώσεις που είχαν επιβληθεί στις συντάξεις. «Δεδομένου ότι μετά τις μειώσεις αυτές το ακαθάριστο ποσό της βασικής σύνταξης είναι ένα πλασματικό, μπορεί να κριθεί αρνητικά στις περιπτώσεις που οι συνταξιούχοι προσφύγουν στο Ελεγκτικό Συνέδριο» είχε εύστοχα επισημάνει το ΓΛΚ, χωρίς φυσικά να εισακουστεί.

Ετσι τα χρόνια πέρασαν και με τον τρόπο αυτόν εισπράχθηκαν παρανόμως πάνω από 250.000.000 ευρώ από 1.000.000 ανυποψίαστους συνταξιούχους που τρέχουν τώρα με μαζικές προσφυγές να διεκδικήσουν πίσω τα χρήματά τους.
Η αδικία αποκαταστάθηκε το 2016 (με τον νόμο Κατρούγκαλου) και από τότε το ποσοστό παρακράτησης υπέρ υγείας γίνεται στο καταβαλλόμενο ποσό της σύνταξης και όχι στο εικονικό.

Οι αιτήσεις που αποκαλύπτει σήμερα η «δημοκρατία» δείχνουν ότι ανάλογα με την περίπτωση οι συνταξιούχοι μπορεί να πάρουν πίσω από 1.000 έως και 3.000 ευρώ.

Πού μπορούν να απευθυνθούν

Οι ενδιαφερόμενοι που επιθυμούν να κάνουν προσφυγές κατά της παράνομης παρακράτησης της εισφοράς ασθενείας μπορούν να απευθύνονται στο Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων (www.endisy.gr) ή στον Συνήγορο του Πολίτη. Μάλιστα, το Δίκτυο έχει ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα που υπολογίζει τις απώλειες που έχει ο κάθε ενδιαφερόμενος στη σύνταξή του, λόγω της παράνομης εισφοράς. «Πάνω από 1.500 άτομα έχουν έρθει σε εμάς για να δουν με ποιον τρόπο θα διεκδικήσουν τα ποσά που τους αφαιρέθηκαν» τονίζει ο πρόεδρος του ΕΝΔΙΣΥ Νίκος Χατζόπουλος και ζητά επίμονα συνάντηση με την υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου για να λυθεί το ζήτημα.

Στα 620 € οι κύριες και κάτω από 150 € οι επικουρικές μετά το 2019

Μειωμένη κατά 102 ευρώ τον μήνα θα είναι η μέση κύρια σύνταξη του Ελληνα, με βάση το μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Σταθερότητας 2017-2021.

Αυτό σημαίνει πως το επίπεδο της μέσης κύριας σύνταξης θα συμπιεστεί στα 620 ευρώ (μεικτά), από 722 ευρώ που είναι σήμερα, και η επικουρική σύνταξη θα πέσει κάτω από τα 150 ευρώ (μεικτά), από 170 ευρώ που είναι σήμερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων και την κοινωνική συνοχή στη χώρα μας.
Σε μελέτη, την οποία υπογράφουν ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Σάββας Ρομπόλης και ο υποψήφιος διδάκτορας Βασίλειος Μπέτσης, ζητούν να τεθεί υπό αίρεση και επανεξέταση η εφαρμογή των προαπαιτούμενων μέτρων μείωσης των συντάξεων από το 2019, καθώς οι δανειστές -λανθασμένα- επιβάλλουν διαρκείς περικοπές συντάξεων, τη στιγμή που η μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης θα μπορούσε να επιτευχθεί ακόμα και αν οι συντάξεις παρέμεναν στα σημερινά επίπεδα.

Σύμφωνα με τον Ομιλο για τα Κοινωνικά και Εργασιακά Δικαιώματα (ΟΚΕΔ), οι συμφωνημένες περικοπές των κύριων συντάξεων κατά 18% το 2019 ανεβάζουν τις απώλειες στο ιλιγγιώδες ποσό των 5,7 δισ. ευρώ, αντί των 3,1 δισ. που είχαν προβλεφθεί στο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Σταθερότητας.
«Είναι ακατανόητη», υποστηρίζει ο κ. Ρομπόλης, «η εμμονή των δανειστών να προηγηθεί η μείωση των συντάξεων χωρίς να ληφθεί υπόψη η αύξηση του ΑΕΠ. Αν ο ρυθμός ανάπτυξης κινείται τα επόμενα χρόνια σε 2%-3%, θα μπορούσε να επιτευχθεί η μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης στο 16% του ΑΕΠ, χωρίς να απαιτηθεί μείωση των συντάξεων». Αναρωτιέται δε αν οι δανειστές κάνουν κάποιο σοβαρό λάθος ή τελικά αποκρύπτουν την πραγματικότητα.

http://www.dimokratianews.gr/content/76146/eklepsan-apo-syntaxioyhoys-250000000-eu

Υπογράφτηκε η οριστική συμφωνία πώλησης των πυραύλων S-400 , από την Ρωσία στην Τουρκία

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Με έκτακτες ειδήσεις τα τουρκικά ΜΜΕ μεταδίδουν πως μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις τελικά υπογράφτηκε η οριστική συμφωνία πώλησης από την Ρωσία στην Τουρκία των πυραύλων S-400, που έχει ζητήσει η Άγκυρα εδώ και καιρό.

Όπως αναφέρεται, οι τελευταίες λεπτομερές έχουν διευθετηθεί και επίκειται η παράδοση των πυραύλων στην Τουρκία, ενώ όπως αναφέρεται για κάθε πύραυλο η Μόσχα θα πάρει από τους Τούρκους το πόσο των 500 εκατομμυρίων δολαρίων.

Αντιλαμβάνεστε πως αυτή η εξέλιξη αν επαληθευτεί, τελικά το πόσο δραματικά θα ανατραπεί η ισορροπία των δυνάμεων με την Τουρκία και τι ολέθριες συνέπειες θα έχει στα εθνικά μας συμφέροντα.

Εμείς ας κοιμόμαστε με….survivor!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Ο Έλληνας βορειοηπειρώτης κατάσκοπος από τους Δρυμάδες Χιμάρας, Λουκάς Χρηστίδης που έμεινε 30 χρόνια στις φυλακές του Χότζα

Ο Έλληνας βορειοηπειρώτης κατάσκοπος από τους Δρυμάδες Χιμάρας, Λουκάς Χρηστίδης, αφιέρωσε τα καλύτερα του χρόνια της ζωής του για την Μητέρα Πατρίδα.

Υπήρξε κατάσκοπος της χώρας μας στην Αλβανία και φυλακίστηκε για 30 ολόκληρα χρόνια στις απάνθρωπες φυλακές του Χότζα. Όταν πέσανε τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, ήρθε στην Ελλάδα, καμαρώνοντας για την προσφορά του. Περίμενε να τιμηθεί, όμως αντί αυτού, κατέληξε σ» ένα δωματιάκι, 2 επί 2, ιδρύματος στην Ηγουμενίτσα, όπου και ζούσε τα τελευταία χρόνια. Εκεί άφησε πριν από λίγες ήμερες την τελευταία του πνοή… ξεχασμένος από την Πατρίδα στην οποία προσέφερε τα νιάτα του!

Στα Γιάννενα τελικά είχε γίνει η απονομή της Ελληνικής υπηκοότητας, ένα όνειρο ζωής για τον Έλληνα κατάσκοπο.

Τα τελευταία του λόγια σε δημόσια συζήτηση ήταν: Έχουν περάσει 89 χρόνια και ακόμα ο Άγιος με κρατάει. Ο Άγιος με κρατάει πάνω, ακόμα αυτός για αυτό και έχω πολύ αγάπη, τι να μην έχω αγάπη για αυτό το μέρος! Το Ευλογημένο τούτο μέρος. Ευλογημένος τόπος είναι η Ελλάδα. Ναι η ΕΛΛΑΔΑ!

Αφηγείται τα όσα φοβερά υπέστη στις φυλακές του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα επί είκοσι οχτώ ολόκληρα χρόνια λες και ήταν σχολική τιμωρία. Όταν όμως φτάνει στο σήμερα σπάει:«Ο,τι έκανα το έκανα για την Ελλάδα, και τώρα δεν αναγνωρίζουν ότι είμαι Ελληνας κάνουν πως δεν με ξέρουν», λέει βουρκωμένος.Το παράπονο του Λουκά Χρηστίδη, είναι το παράπονο ενός κατάσκοπου τον οποίο οι μυστικές υπηρεσίες της πατρίδας του έριξαν στο «στόμα του λύκου» απ’ όπου βγήκε ζωντανός ως εκ θαύματος και όταν επέστρεψε του γύρισαν την πλάτη!

Τον στρατολόγησαν και τον έστειλαν στην Αλβανία, όπου συνελήφθη, φυλακίστηκε, βασανίστηκε φρικτά και τώρα, στο τέλος της ζωής του, ψυχικό ερείπιο πλέον, εγκαταλελειμμένος και από την ίδια του την οικογένεια, περιμένει τη δικαίωση από την πολιτεία μέσω μιας ταυτότητας που να βεβαιώνει ότι είναι Έλληνας.

Η περιπέτεια του Χρηστίδη θα μπορούσε να είναι σενάριο κατασκοπικής ταινίας. Βορειοηπειρώτης από το ελληνόφωνο χωριό Δρυμάδες της Χιμάρας, δραπέτευσε το 1944 για τη «μητέρα Ελλάδα» σε ηλικία είκοσι χρόνων και από την Κέρκυρα όπου έφτασε με βάρκα κατέληξε εθελοντής χωροφύλακας στη Ναύπακτο και από εκεί με το τέλος του εμφυλίου εγκαταστάθηκε στην Ηγουμενίτσα όπου δημιούργησε οικογένεια. Εκεί το 1962 στρατολογήθηκε από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες που τον προόριζαν για κατάσκοπό τους στην Αλβανία.Δίκτυα Ελλήνων πρακτόρων δραστηριοποιούνταν ανέκαθεν στον αλβανικό Νότο με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών για την κατάσταση της ελληνικής μειονότητας αλλά και τη στρατιωτική κινητικότητα δεδομένου ότι από το 1959 στην Αυλώνα ελλιμενίζονταν σοβιετικά υποβρύχια. Όμως την περίοδο εκείνη υπήρχε ένας επιπλέον λόγος που οι Δυτικοί «καίγονταν» για επιπλέον πληροφόρηση: Ο Ενβέρ Χότζα τα είχε σπάσει ήδη με τον Χρουστσόφ, είχε στραφεί προς τον Μάο και τους Αμερικανούς ενδιέφερε η τύχη της ναυτικής βάσης του Αυλώνα, καθώς φοβούνταν ότι οι Κινέζοι θα διαδέχονταν τους Ρώσους. Περισσότερες πληροφορίες τις οποίες μόνο οι Ελληνες Βορειοηπειρώτες μπορούσαν να συγκεντρώσουν, μιας και η Αλβανία ήταν απροσπέλαστη στους Δυτικούς.

Η αποστολή
«Συνεργάστηκα με το Α2 του στρατού και την Ασφάλεια για να πάω κατάσκοπος στην Αλβανία μαζί με άλλους δύο πατριώτες, από τη Βόρειο Ήπειρο, τον Γεώργιο Βήτο και τον Γεώργιο Ντάτση. Προορισμός μας ήταν το χωριό Δίβρι κοντά στους Αγίους Σαράντα, όπου θα συναντούσαμε έναν Βορειοηπειρώτη ο οποίος θα μας έδινε πληροφορίες για το εάν υπήρχαν Ρώσοι ή Κινέζοι στην περιοχή. Γι’ αυτή την αποστολή θα παίρναμε πέντε χιλιάδες δραχμές ο καθένας…».
Στο τάγμα των Φιλιατών Θεσπρωτίας τους δόθηκαν από το τμήμα πληροφοριών, το γνωστό Α2, συγκεκριμένες οδηγίες και οπλισμός -αυτόματα, πιστόλια, χειροβομβίδες, κ.ά.- και νύχτα πέρασαν στο αλβανικό έδαφος.

«Έπειτα από πεζοπορία πέντε ημερών φτάσαμε στο χωριό Δίβρι και κρυφτήκαμε στο δάσος. Ο αρχηγός μας συνάντησε κρυφά τον πληροφοριοδότη, έμαθε αυτά που θέλαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στα μισά της διαδρομής και ενώ διασχίζαμε μεσάνυχτα μια χιονισμένη χαράδρα γλίστρησα και έπεσα σε γκρεμό βάθους εφτά μέτρων περίπου. Φώναζα βοήθεια αλλά οι άλλοι δύο φοβήθηκαν μήπως μας ακούσουν οι αλβανικοί περίπολοι και με εγκατέλειψαν. Έμεινα όλη τη νύχτα θαμμένος στο χιόνι και το πρωί με εντόπισε ο σκύλος μιας στρατιωτικής περιπόλου»

Ο Γολγοθάς του Έλληνα πράκτορα μόλις άρχιζε. Στις φυλακές των Τιράνων τον ανέκριναν επί δύο ολόκληρα χρόνια! «Ήμουν δεμένος χειροπόδαρα και με βασάνιζαν όλο το εικοσιτετράωρο. Τα ποντίκια ήταν μεγαλύτερα από γάτες και δεν μ’ άφηναν να κοιμηθώ. Το μαρτύριο της αϋπνίας ήταν στην ημερήσια διάταξη, ακόμη και η εικονική εκτέλεση».

Με βαρύτατες κατηγορίες τον οδήγησαν στο δικαστήριο και τον καταδίκασαν σε καταναγκαστική εργασία είκοσι πέντε χρόνων.

Στο ορυχείο
«Με μετέφεραν σ’ ένα ορυχείο εξόρυξης χρωμίου και χαλκού στο Σπατς. Το στρατόπεδο αυτό ήταν το χειρότερο. Οι κρατούμενοι απελπισμένοι έπεφταν στα συρματοπλέγματα όπου τους εκτελούσαν οι στρατιώτες. Η θερμοκρασία στις στοές έφτανε στους 40 βαθμούς Κελσίου. Βγαίνοντας από το ορυχείο με το βαγόνι η θερμοκρασία ήταν 20 υπό το μηδέν.

Επί δεκατέσσερα χρόνια ο Χρηστίδης έσκαβε στο ορυχείο ώσπου μια μέρα τον φώναξαν στο γραφείο του διοικητή και του είπαν ότι απολύεται. «Πήγα στο διοικητήριο να πάρω το απολυτήριο όμως εκεί με περίμεναν αστυνομικοί που άρχισαν να με ξυλοκοπούν φωνάζοντας: βρωμοέλληνα γιατί έβρισες τον σύντροφο Ενβέρ Χότζα; Στο δικαστήριο με ψευδομάρτυρες μου έβαλαν άλλα δέκα χρόνια φυλακή για εξύβριση του Χότζα».

Η «περιήγηση» στα κολαστήρια του Χότζα-Λεζα, Αυλώνα, Μπαλς κ.α. συνεχίστηκε για τον Χρηστίδη μέχρι το 1990, οπότε με την κατάρρευση του καθεστώτος σε ηλικία εξήντα τεσσάρων χρόνων αποφυλακίστηκε. Ερείπιο, σωματικά και ψυχικά, πήρε τον δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα. «Είχα μπει νέος και έβγαινα γέρος. Ενας γέρος καμπουριασμένος, σκελετωμένος από τις κακουχίες και το βάρος της σκλαβιάς».

Η απόρριψη

Το μεγαλύτερο χτύπημα το δέχτηκε αφού πέρασε τα σύνορα. Η οικογένειά του που μέχρι τότε πίστευε ότι είχε σκοτωθεί, τον απέρριψε, εκείνοι που τον έσπρωξαν στην καταστροφή αδιαφόρησαν. «Έφτασα στο σπίτι μου σαν ξένος. Όλοι οι άνθρωποι μέσα εκεί, η γυναίκα μου και τα τρία παιδιά μου μεγάλα πια, μου ήταν άγνωστοι. Το ίδιοι και εγώ για εκείνους. Μ’ έδιωξαν από το σπίτι και πήγα να ζήσω σ’ ένα καλύβι, αλλά και από εκεί μ’ έβγαλαν. Για όλους ήμουν ένας παρείσακτος».

Ο Χρηστίδης απευθύνθηκε στις αρχές ζητώντας βοήθεια για να επιβιώσει. Βρήκε όμως κλειστή την πόρτα τους με εξαίρεση του γηροκομείου: «Ο διευθυντής Γιάννης Θεοδωρίδης έμαθε την ιστορία μου, συγκινήθηκε και μου εξασφάλισε στέγη στο ίδρυμα». Οι μυστικές υπηρεσίες τον αγνόησαν, η πολιτεία αδιαφόρησε. Δεν του εξασφάλισε ούτε μια μικρή σύνταξη, δεν του έδωσε έστω κάποια οικονομική ενίσχυση, ούτε τον δικαίωσε ηθικά. Μόλις προσφάτως, δεκαπέντε χρόνια μετά δηλαδή, του εστάλη μια τιμητική διάκριση από το υπουργείο Εξωτερικών.

Στο αίτημά του να του χορηγηθεί αστυνομική ταυτότητα που να βεβαιώνει ότι είναι Ελληνας, η απάντηση ήταν η έκδοση δελτίου ομογενούς, όπως αυτό με το οποίο είναι εφοδιασμένοι δεκάδες χιλιάδες Βορειοηπειρώτες. «Εγώ έγινα κατάσκοπος για να υπηρετήσω την Ελλάδα. Πριν κλείσω τα μάτια μου ας μου δώσουν ένα χαρτί που να λέει αυτό που αισθάνομαι και είμαι, Ελληνας δηλαδή».
Ο Λουκάς Χρηστίδης έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2013 πλήρης ημερών

πηγή:http://www.himara.gr/epikairotita/4212-loukas-xristidis-30-xronia-stis-fylakes-tou-xotza

Ποια θέματα ετέθησαν, στη συνάντηση του Δ.Σ/ Ε.Α.Α.Σ. με τον κ. Υ.ΕΘ.Α.

Στις 27 Ιουνίου 2017, πραγματοποιήθηκε μετά από πρωτοβουλία της ΕΑΑΣ, εθιμοτυπική συνάντηση στο ΥΠΕΘΑ στα πλαίσια παρουσίασης του νέου ΔΣ/ΕΑΑΣ, με τον υπουργό κ. Πάνο Καμμένο και τους αρμόδιους επιτελείς του, Διευθυντή Γρ. ΥΕΘΑ Αντπχο (Ι) ε.α. Θεολόγο Συμεωνίδη, Στρατιωτικό Σύμβουλο ΥΕΘΑ Αντγο (ΝΟΜ) ε.α. Άγγελο Παπαλεξόπουλο, Ταξχο (Ο) Π.Α. Δημήτριο Δρόσο Υποδιευθυντή ΓΔΟΣΥ/ΔΟΙ και Τχη (ΝΟΜ) Ηλιάννα Τερλίλη Διευθύντρια Γρ. Νομοθετικής Πρωτοβουλίας του ΥΠΕΘΑ, στους οποίους ετέθησαν διάφορα θέματα που απασχολούν τα μέλη της ΕΑΑΣ, όπως παρακάτω:

    1. Δικαστικές Αποφάσεις-Συνταξιοδοτικό-Ασφαλιστικό

        . Επί των ανωτέρων θεμάτων ο κ. Υπουργός εξέφρασε την πάγια θέση του για πλήρη εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων, επαναλαμβάνοντας την ετοιμότητα υλοποίησής των για τα ε.ε στελέχη και ότι θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια στο αρμόδιο Υπουργείο Οικονομικών για υλοποίηση αυτών και στους αποστράτους.

      . Σε ότι δε αφορά τον επαναϋπολογισμό των συντάξεων, συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθεί κοινή συνάντηση του Συντονιστικού Συμβουλίου Ενώσεων, παρουσία του ιδίου και της κ. Υπουργού Εργασίας.

    2. Διάφορα θέματα αρμοδιότητας και λειτουργίας της Ενώσεως όπως ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω:

        α. Μη καταβολή εισφοράς Αποστράτων στις Στρατιωτικές Λέσχες με το θέμα να βρίσκεται στο τελικό στάδιο επίλυσής του στο ΓΕΕΘΑ.

        β. Για τη βελτίωση του συστήματος επιλογής και παραθερισμού των Αποστράτων Αξκών στα ΚΑΑΥ συμφωνήθηκε η Ένωση να υποβάλλει σχετική πρόταση.

        γ. Συζητήθηκαν και δρομολογήθηκαν οι απαιτούμενες ενέργειες, για επίλυση των διαχρονικών προβλημάτων των ΑΟΟΑ και ΟΣΜΑΕΣ.

        δ. Ο κ.Υπουργός υποσχέθηκε την αμέριστη συνδρομή του προς την Ένωση, για την εξεύρεση της προφορότερης λύσης, ώστε να μην στερηθούν τα μέλη της Ένωσης των υπηρεσιών της Λέσχης Παπάγο

       ε. Δήλωσε την στήριξή του στην εξεύρεση και παραχώρηση καταλλήλου χώρου εκτάσεως τουλάχιστον τεσσάρων(4) στρεμμάτων, για δημιουργία χώρου πολλαπλών χρήσεων, επωφελεία της ΕΑΑΣ.

     στ. Συζητήθηκε η ανάγκη δημιουργίας οίκων ευγηρίας και ενημερωθήκαμε ότι είναι στις προθέσεις του κου Υπουργού η ανέγερση δύο συγκροτημάτων (ένα στην Αθήνα και ένα στην Θεσσαλονίκη ) που βρίσκονται ήδη στο στάδιο του σχεδιασμού και σύντομα θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση.

     ζ. Αποφασίσθηκε η κατά τακτά χρονικά διαστήματα συνάντηση της ΕΑΑΣ με τον κ. Υπουργό για επίλυση των προβλημάτων που ανακύπτουν.

Η ΕΑΑΣ ευχαριστεί τον κ. Υπουργό για τις εκπεφρασμένες θέσεις του και ευελπιστεί στην επίλυση ή δρομολόγηση των διαφόρων θεμάτων που ετέθησαν.

Για το ΔΣ  ΕΑΑΣ

 Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Βασίλειος Ροζής

Αντγος ε.α 

Η σύγκρουση των Θεσπρωτών ανταρτών με τους γερμανοτσάμηδες Μάχη των Αγίων Θεοδώρων (30 Ιουν 1944 )

Γράφει : O Γιώργος  Γκορέζης*

Στις αρχές του θέρους 1944 η κατάσταση στη Θεσπρωτία μεταβάλλεται. Οι Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών ( Ε.Ο.Ε.Α. ) του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου ( ΕΔΕΣ) την 27^η Ιουνίου 1944 καταλαμβάνουν την Παραμυθιά και την 29^η Ιουνίου ανακαταλαμβάνουν την Πάργα.  Τόσο στην Παραμυθιά όσο και στην Πάργα ελήφθησαν μέτρα τιμωρίας των Μουσουλμάνων, που είχαν διαπράξει φόνους και εμπρησμούς και προστασίας των γυναικοπαίδων από την οργή του ελληνικού πληθυσμού - 43 καταδικάστηκαν από το στρατοδικείο σε θάνατο και εκτελέστηκαν-και 600 περίπου γυναικόπαιδα βρήκαν προστασία, διατροφή και περίθαλψη σε χώρο συγκέντρωσης στην Παραμυθιά.

Οι δυνάμεις των ενόπλων Μουσουλμάνων, εκτελώντας διαταγές της Γερμανικής Διοίκησης, εγκατέστησαν γραμμή μάχης σε υψώματα Δυτικά και Βορειοδυτικά της Παραμυθιάς και Βορείως της Πάργας, επιδιδόμενοι σε επιδρομές, ληστείες και φόνους εντός της καταληφθείσης υπό των ανταρτών περιοχής. Προς τούτους απεστάλη προκήρυξη που τους καλεί να παύσουν να συνεργάζονται με τους Γερμανούς και να καταθέσουν τα όπλα, αλλά αυτοί καμία απάντηση δεν έδωκαν.

Πληροφορίες έφεραν τους συνεργαζόμενους με τους Γερμανούς ενόπλους Μουσουλμάνους να ετοιμάζουν επίθεση για την ανακατάληψη της Παραμυθιάς. Για την εξασφάλιση της Πόλης το ΙΙ Τάγμα του 16ου Συντάγματος προωθήθηκε από την 27η Ιουνίου στο Στενό Αγίων Θεοδώρων Σέλιανης, τοποθεσία απέχουσα περί τα 4 χιλιόμετρα από την Παραμυθιά, για να απαγορεύσει την αμαξιτή οδό Μενίνα – Παραμυθιά. Το Τάγμα έλαβε διάταξη με τον 5ο Λόχο υπό τον Εύελπι Χριστόπουλο Χρίστο στα δεξιά, τον 6ο Λόχο υπό τον υπολοχαγό Γριβάκο Πέτρο στα αριστερά ( τοποθεσία ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ), και τον 2ο Λόχο Μηχανημάτων υπό τον τότε Εύελπι Παναγιωτακόπουλο Γεράσιμο στην Παραμυθιά.

Όλοι οι αντάρτες του Τάγματος κατήγοντο από την περιοχή, και έπνεαν μένεα κατά των Μουσουλμάνων, που θεωρούσαν σφαγείς του ελληνισμού της Θεσπρωτίας. Οι άνδρες του 5ου Λόχου προήρχοντο κυρίως από τα χωριά Προδρόμι, Βέλιανη και Καρυώτι, και οι πλείστοι ήταν παλαίμαχοι αντάρτες του εκ Προδρομίου οπλαρχηγού ( Υπολοχαγού των Ε.Ο.Ε.Α. ) Γεωργίου Κωνσταντίνου (Κώτσιο-Νικόλα ), γενναίου και ατρόμητου πολεμιστή. Ο 6ος Λόχος περιελάμβανε αντάρτες από τα χωριά Ζερβοχώρι ( οπλαρχηγός Κωνσταντίνου ), Αγορά-Χόικα  οπλαρχηγός Φωτο -Λιόλιος ), περιοχή Φαναρίου (οπλαρχηγός Ντούσκος ), Προδρόμι ( οπλαρχηγός Τσίτσος Χρήστος ).

Η επίθεση των ενόπλων Μουσουλμάνων εκδηλώθηκε την 0530 ώρα της 30ης Ιουνίου επί της κατευθύνσεως από Μενίνα προς Αγίους Θεοδώρους. Προηγούντο δύο Γερμανικά αυτοκίνητα έλκοντα ένα Πυροβόλο των 47 και ένα βλητοφόρο πλήρες βλημάτων. Δέκα περίπου αυτοκίνητα πλήρη Γερμανών ( δύναμη 250 περίπου άνδρες ) και 100 περίπου Μουσουλμάνοι , πολλοί έφιπποι, εντοπίστηκαν να αναμένουν στη θέση « Κεφαλόβρυσο », εκεί ακριβώς όπου ο πλάτανος  και η πηγή.

Οι αντάρτες άρχισαν τα πυρά εναντίον του εχθρού από την απόσταση των 300 μέτρων, και οι επί των οχημάτων Γερμανοί κατήλθαν αυτών και άρχισε η μάχη. Οι θέσεις των ανδρών του 6ου Λόχου ήσαν πολύ επισφαλείς, διότι η τοποθεσία ήταν πεδινή και εκτεθειμένη στα πυρά του εχθρού. Παρά ταύτα οι αντάρτες επέδειξαν ευψυχία και εκράτουν τις θέσεις τους. Ενώ οι θέσεις του 5ου Λόχου ήταν πλεονεκτικότερες κατά το δεξιό τους μόνο, όπου και τα βραχώδη προπετάσματα που κάλυπταν τους αντάρτες.

Πλέον της ημίσειας ώρας οι Γερμανοί και Μουσουλμάνοι καθηλώνονται εντός των χανδάκων από τα δραστικά πυρά των ανταρτών, παρά την υπεροχή των πυρών τους, που ενισχύονταν και από πυρά βαρέων όλμων. Βαρύ πολυβόλο του 5ου Λόχου, που είχε ταχθεί στα δεξιά του και εντός σχισμής βράχου, θέριζε ολόκληρη την μεταξύ του έλους και των αντερεισμάτων του υψώματος Ζουμπάνι έκταση στην οποία διεξήγετο η μάχη, και καθιστούσε την προχώρηση του εχθρού αδύνατη. Το πολυβόλο τούτο, λάφυρο των Προδρομιτών ανταρτών από προηγούμενους αγώνες τους με τους Γερμανοιταλούς, χειρίζετο ο αντάρτης Χρίστος Τσίτσος. Προήχθη σε επιλοχία για τον ηρωισμό του κατά τη μάχη αυτή.

Οι Γερμανοί έταξαν τότε εις αγρόν του Νεοχωρίου  Πυροβολαρχία από τέσσερα πυροβόλα και άρχισαν δραστικά πυρά. Επεσήμαναν το πολυβόλο και έβαλαν συνεχώς κατ’ αυτού.

Τα πυρά των ανταρτών ήλθαν να ενισχύσουν δύο όλμοι Ιταλικής προελεύσεως από τον Λόχο μηχανημάτων του Τάγματος, εκ των οποίων μόνο ο ένας κατέστη δυνατό να μεταφερθεί δια των χειρών σε κατάλληλο θέση, στα δεξιά του 5ου Λόχου, ώστε να προσβληθεί η εχθρική πυροβολαρχία. Την στιγμή όμως εκείνη ο διοικητής του Τάγματος εντόπισε από το παρατηρητήριο του φάλαγγα δέκα περίπου Γερμανικών αυτοκινήτων να κινούνται από τη Μενίνα προς Αγίους Θεοδώρους, προς ενίσχυση της μάχης. Τα αυτοκίνητα στάθμευσαν στο πλάτανο στο Κεφαλόβρυσο ( πλάτανος του αράπη ), και οι Γερμανοί άρχισαν να καταλαμβάνουν θέσεις μάχης. Ο διοικητής του Λόχου μηχανημάτων διετάχθη να μεταφέρει τα πυρά του όλμου στον πλάτανο, πράγμα που έγινε με απόλυτη ευστοχία. Μετά από λίγο οι Γερμανοί υποχωρούν ατάκτως και δρομέως επί της αμαξιτής προς Μενίνα.

Ευθύς αμέσως οι 5ος και 6ος Λόχοι εκδηλώνουν επίθεση κατά των υποχωρούντων Γερμανών. Σκηνές άφθαστου ηρωισμού των ανταρτών λαμβάνουν χώρα. Ο 5ος Λόχος συλλαμβάνει αιχμαλώτους και άγεται πολύ πέραν του Κεφαλοβρύσου. Ο 6ος Λόχος προελαύνει παράλληλα του λιμνώδους έλους και επιτίθεται κατά των παρά την Σκουπίτσα Γερμανών, που τρέπονται σε φυγή.

Η μάχη των Αγίων Θεοδώρων ήταν η πρώτη μάχη εκ παρατάξεως σε πεδινή περιοχή που έδωκαν οι ανταρτικές ομάδες. Ο άφθαστος ηρωισμός των εμπειροπολέμων ανδρών του ΙΙ/16 Τάγματος έγραψε σελίδες δόξας και ηρωισμού που έλαμψαν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Τεράστια η σημασία της , γιατί απέτρεψε τη ανακατάληψη της Παραμυθιάς και ολοκλήρου της περιοχής από τους Γερμανούς και τους συνεργαζόμενους μ’ αυτούς ένοπλους Μουσουλμάνους.

Το Τάγμα είχε ένα νεκρό, τον αντάρτη του 5ου Λόχου Κοντό Σωτήριο, και 5 τραυματίες, τους αντάρτες Σιώχο Παναγιώτη, Παπαδόπουλο Νικόλαο, Δημητρίου Φώτιο, Τάχια Βασίλειο και Σακαντέμη Ιωάννη. Στο Κεφαλόβρυσο, κάτωθεν του πλατάνου, ανευρέθηκαν μετά την λήξη της μάχης 30 Γερμανοί νεκροί. Άλλοι 6 νεκροί Γερμανοί περισυλλέγησαν εκ του λοιπού πεδίου της μάχης. Οι Γερμανοί είχαν και 42 τραυματίες.

Επί του πεδίου της μάχης περισυλλέγησαν υπό των ανταρτών σαν λάφυρα 2 αυτοκίνητα, 1 αντιαρματικό πυροβόλο, 1 βλητοφόρο, 2 ασύρματοι, 5 οπλοπολυβόλα, 10 κτήνη, 35 τυφέκια μάουζερ.-

Βοηθήματα                                                

- « Αρχεία Εθνικής Αντίστασης », Εκδόσεις ΓΕΣ 1998, με την επιμέλεια επιτροπής ανωτάτων αξιωματικών υπό την προεδρία του υποστρατήγου Γ. Γκορέζη.

 - « Εθνική Αντίσταση 1941-45 », Υποστρατήγου Γ. Γκορέζη, 1999, Εκδόσεις Δωδώνη.

 - « Πολεμική Έκθεση Δράσης ΙΙ/16 Τάγματος Ανταρτών », Αντισυνταγματάρχης Κ. Ζιώγας, τότε Διοικητής Τάγματος.

  - « Πολεμική Έκθεση Δράσης Γενικού Αρχηγείου ΕΟΕΑ », Π. Νικολόπουλος, Διευθυντής Γραφείου Επιχειρήσεων.

e-mail  : ggorezis@yahoo.gr

web     : ggore.wordpress.com

*Ο Γιώργος Γκορέζης είναι υποστράτηγος ε.α., συγγραφέας. Διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Στρατιωτικής Ιστορίας.  

Η παγίδα του χρέους

Εάν δεν θέλουμε να διατηρήσουμε μία ελπίδα που θα παρατείνει απλά την οδύνη που βιώνουμε, θα ήταν καλύτερα να αποδεχθούμε πως η ανάπτυξη αποτελεί μία ουτοπική προοπτική – ενώ ασφαλώς δεν θα προέλθει από τις ιδιωτικοποιήσεις ή από την απελευθέρωση του επαγγέλματος της κομμώτριας και του φαρμακοποιού.

.«Οι δυνατοί έχουν θέληση και οι αδύναμοι έχουν ελπίδα – η οποία, κατά τον Αριστοτέλη, δεν είναι τίποτα άλλο από το όνειρο ενός ξύπνιου, ενώ κατά το Νίτσε το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο, αφού απλά παρατείνει την οδύνη που βιώνει«.

.

Άποψη

Ακούγεται συχνά ότι μία χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ από την παγίδα του χρέους, λόγω των επιτοκίων δανεισμού της – κάτι που δεν απαιτεί μία πολύπλοκη ανάλυση για να διαπιστωθεί, αλλά την απλή λογική, έτσι όπως αυτή αναφέρεται στα εισαγωγικά μαθήματα της μακροοικονομίας. Στα πλαίσια αυτά υπάρχει ο εξής μαθηματικός τύπος:

Ο τύπος αυτός φαίνεται δύσκολος στην κατανόηση του, αλλά είναι ουσιαστικά εξαιρετικά απλός, αρκεί να γνωρίζει κανείς τα παρακάτω: Β = το συνολικό δημόσιο χρέος μίας χώρας, Υ = ΑΕΠ, G = ετήσιες δαπάνες του προϋπολογισμού, Τ = ετήσια έσοδα του προϋπολογισμού, r = πραγματικό επιτόκιο, g = πραγματική αύξηση του ΑΕΠ, t = ένα ορισμένο έτος, t-1 = το αμέσως προηγούμενο έτος. Με τη λέξη «πραγματικό» εννοούμε πάντοτε το ονομαστικό, το αριθμητικό δηλαδή, αφαιρουμένου του πληθωρισμού. Στο μαθηματικό τύπο (εξίσωση) τώρα τα εξής:

(α)  Η αριστερή πλευρά της εξίσωσης δεν περιγράφει τίποτα άλλο, από την αλλαγή του ποσοστού του χρέους ως προς το ΑΕΠ από το ένα έτος (t) στο προηγούμενο (t-1). Το ποσοστό αυτό του χρέους αποτελεί ένα σημαντικό μέγεθος, επειδή όταν αυξάνεται το ΑΕΠ, όταν μία χώρα έχει ανάπτυξη δηλαδή, είναι ευκολότερο να εξυπηρετεί τα χρέη της – ενώ όταν ευρίσκεται σε ύφεση και μειώνεται το ΑΕΠ της ή παραμένει στάσιμη, τότε είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθει με τα χρέη της.

(β)  Η δεξιά πλευρά της εξίσωσης αναφέρει από πού ακριβώς εξαρτάται η αλλαγή του ποσοστού του δημοσίου χρέους μίας χώρας – μη συμπεριλαμβανομένης φυσικά της πώλησης των περιουσιακών της στοιχείων.

Εν πρώτοις από το πρωτογενές πλεόνασμα ή έλλειμμα της χώρας, χωρίς δηλαδή να συμπεριλαμβάνονται οι τόκοι, το οποίο ευρίσκεται εάν από τα έσοδα του προϋπολογισμού της (Τ) αφαιρεθούν οι δαπάνες (G). Εδώ, για να βρει κανείς το πόσο επηρεάζει το πρωτογενές αποτέλεσμα την αλλαγή του ποσοστού του χρέους ως προς το ΑΕΠ, θα πρέπει να το αναφέρει σε σχέση με το ΑΕΠ – όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας το 2016, όπου το πρωτογενές πλεόνασμα τοποθετήθηκε στο 3,9% του ΑΕΠ.

Κατά δεύτερο λόγο από τους τόκους, όπου το επιτόκιο μπορεί να θεωρηθεί ως ο «ρυθμός ανάπτυξης» των χρεών, ανεξάρτητα από το πρωτογενές αποτέλεσμα. Εν προκειμένω, όταν ο ρυθμός ανάπτυξης μίας χώρας ως προς το ΑΕΠ της είναι χαμηλότερος από το επιτόκιο δανεισμού της, τότε αυξάνεται το χρέος της σε σχέση με το ΑΕΠ της – ενώ όταν είναι υψηλότερος μειώνεται (το αντίθετο).

Επειδή τώρα η άνοδος του ΑΕΠ υπολογίζεται κατά κανόνα πραγματικά, αφαιρείται δηλαδή ο πληθωρισμός, το ίδιο οφείλει να πράττει κανείς με το επιτόκιο – όπου στην αρχή της εξίσωσης αφαιρείται από το πραγματικό επιτόκιο (r) η πραγματική αύξηση του ΑΕΠ (g).

Συνεχίζοντας με το παράδειγμα της Ελλάδας, σύμφωνα με το ΔΝΤ ο πραγματικός ρυθμός ανάπτυξης της θα είναι 2,2% το 2017 και 2,7% το 2018 – αν και ποτέ δεν ήταν σωστές οι προβλέψεις του. Επομένως, το επιτόκιο δανεισμού της δεν θα πρέπει να υπερβαίνει αυτό το ποσοστό, για να μην αυξάνονται τα χρέη της – εάν ο προϋπολογισμός της θα είναι ισοσκελισμένος (έσοδα = δαπάνες).

Με βάση τώρα το ονομαστικό επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων, το οποίο ήταν πρόσφατα στο 5,5% (πηγή), καθώς επίσης τον πληθωρισμό ύψους 1,2% (γράφημα), το πραγματικό επιτόκιο της Ελλάδας εάν δανειζόταν από τις αγορές θα ήταν 4,3% (5,5-1,2). Ως εκ τούτου το χρέος της θα αυξανόταν μόνο από τα επιτόκια κατά 2,1% του ΑΕΠ το 2017 (4,3-2,2), καθώς επίσης κατά 1,6% το 2018 (4,3-2,7). Για να μη συμβεί κάτι τέτοιο, η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει ένα ανάλογο πρωτογενές πλεόνασμα – δηλαδή 2,1% το 2017 και 1,6% το 2018.

Επειδή βέβαια η Ελλάδα δανείζεται χρήματα από την Τρόικα, με μέσο ονομαστικό επιτόκιο της τάξης του 2%, άρα με πραγματικό 0,8% (2-1,2), με ρυθμό ανάπτυξης μεγαλύτερο (2,2% το 2017 και 2,7% το 2018) δεν απαιτείται καθόλου πρωτογενές πλεόνασμα για να μειωθούν τα χρέη της ως προς το ΑΕΠ της – αντίθετα θα ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει με πρωτογενές έλλειμμα -1,4% το 2017, καθώς επίσης με -1,9% το 2018.

Εν τούτοις οι δυνάμεις κατοχής της χώρας δεν επιτρέπουν τα ελλείμματα, επειδή θέλουν να δανεισθεί από τις αγορές – για να μεταφέρουν τα δικά τους δάνεια σε αυτές, όπως έκαναν από την αντίθετη πλευρά το 2010. Επομένως, για να ανταπεξέλθει με την εξυπηρέτηση των υπέρογκων χρεών της, θα πρέπει να παράγει πλεονάσματα – ενώ απαιτούν πλεονάσματα 3,5% έως το 2022, επειδή υπολογίζουν πως τα επιτόκια της θα διαμορφωθούν υψηλότερα από το 5,5% όταν θα απευθυνθεί πραγματικά στις αγορές.

Το πρόβλημα όμως της Ελλάδας είναι η βιώσιμη ανάπτυξη – η οποία θεωρείται πολύ δύσκολη, χωρίς να προηγηθούν επενδύσεις εκ μέρους του δημοσίου που θα απαιτούσαν τότε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Ως εκ τούτου η Ελλάδα, το βασικότερο αρνητικό στοιχείο της οποίας είναι η ύπαρξη ελάχιστων αξιόχρεων εγχώριων οφειλετών που θα ήταν σε θέση να δανειστούν για να επενδύσουν (νοικοκυριά, επιχειρήσεις), είναι ουσιαστικά παγιδευμένη – εάν δεν διαγραφεί ονομαστικά ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου, καθώς επίσης του επισφαλούς ιδιωτικού χρέους της (κόκκινα τραπεζικά δάνεια, χρέη απέναντι στο δημόσιο κοκ.).

Ασφαλώς δε οι εξαγορές των δημοσίων επιχειρήσεων (αποκρατικοποιήσεις), εκτός του ότι είναι ασύμφορες για τη χώρα στις εξευτελιστικές τιμές που έχουν δημιουργηθεί, δεν θεωρούνται νέες επενδύσεις που θα αύξαναν το ΑΕΠ – ενώ η εξυγίανση τους θα ήταν εις βάρος της ανεργίας που είναι ήδη εξαιρετικά υψηλή (απολύσεις), καθώς επίσης των τιμών πώλησης που θα επιβάρυναν ακόμη περισσότερο τον εξαθλιωμένο πληθυσμό, όπως έχει τεκμηριωθεί από την παγκόσμια εμπειρία.

Η Ελλάδα πέτυχε βέβαια υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο παρελθόν, όπως φαίνεται από το γράφημα (στη γαλάζια καμπύλη, έναντι της πράσινης του ΟΟΣΑ), αλλά κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες – οι οποίες σήμερα προφανώς δεν υπάρχουν.

Ως εκ τούτου, εάν δεν θέλουμε να διατηρήσουμε μία ελπίδα που θα παρατείνει απλά την οδύνη που βιώνουμε, θα ήταν καλύτερα να αποδεχθούμε πως η ανάπτυξη, υπό τις παρούσες προϋποθέσεις, αποτελεί μία ουτοπική προοπτική – ενώ σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να προέλθει από τις ιδιωτικοποιήσεις ή από την απελευθέρωση του επαγγέλματος της κομμώτριας και του φαρμακοποιού, όπως θέλουν να μας πείσουν.

Άρης Οικονόμου    

πηγή:http://www.analyst.gr/2017/06/28/i-pagida-tou-xreous/