Λένε πως η τέχνη του επιτυχώς πολιτεύεσθαι συνίσταται στο να θέτεις προ των ψηφοφόρων τα σωστά διλήμματα.
Υπό την έννοια αυτή ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι πριν λίγες μέρες μάλλον έθεσε το λάθος ερώτημα λέγοντας την αλήθεια:
"Αν η ΕΕ μας προτείνει εμπάργκο επί του ρωσικού φυσικού αερίου, είμαστε πρόθυμοι να την ακολουθήσουμε. Επιθυμούμε τα μέσα εκείνα που μπορούν να οδηγήσουν, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, στην ειρήνη. Διερωτόμαστε αν μπορούμε να ανταλλάξουμε την τιμή του φυσικού αερίου, με την ειρήνη. Προτιμούμε την ειρήνη ή να έχουμε αναμμένο κλιματιστικό; Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας".
Κοιτώντας τις δημοσκοπήσεις στην Ιταλία με τα ευρωσκεπτικιστικά, τα ανοιχτά "φιλοπουτινικά" και τα δυνητικά "φιλοπουτινικά" κόμματα να αθροίζουν ποσοστά που συγκροτούν άνετα κυβέρνηση, δεν είμαι σίγουρος για την απάντηση που θα λάβει ο κύριος Ντράγκι.
Το ίδιο δέος προκαλεί στους φορείς ψηγμάτων κοινής λογικής και η ενίσχυση των ποσοστών της Μαρίν Λεπέν στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές το κόμμα της οποία, αν δεν κάνω λάθος, είχε και οικονομικές δοσοληψίες με το καθεστώς του Κρεμλίνου.
Για την ακρίβεια οι Γάλλοι εκλογείς, σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες ειδικών, φέρονται να "έψεξαν" το Εμμανουέλ Μακρόν γιατί κράτησε ανοιχτούς διαύλους με το Κρεμλίνο και να επιβράβευσαν τη Λεπέν ως εκφραστή της γραμμής Πούτιν μεταξύ άλλων για τη διάλυση της Ε.Ε. και την επιστροφή στα εθνικά κράτη, καθιστώντάς τα του "χεριού" πασών των μεγάλων δυνάμεων.
Για την Ελλάδα ας μην μιλήσουμε καθόλου. Η ευκολία με την οποία μια σημαντική μερίδα του πολιτικού κόσμου χρησιμοποιεί τη ρηχή ρωσική προπαγάνδα περί αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας και περί ναζιστών του τάγματος Αζόφ, αποκαλύπτει τα υφέρποντα αισθήματα για τον Ρώσο δικτάτορα.
Μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα τους 2015 που πολλοί είχαν εκλάβει σαν όχι στο Ευρώ και την Ε.Ε., η "Χρυσή Αυγή" και το ΚΚ με τους δορυφόρους τους και τον μισό ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται πάλι στην ίδια λάθος πλευρά της ιστορίας...
Έχουμε εισέλθει σε μια νέα ιστορική περίοδο όπου ο χρόνος των εξελίξεων συμπυκνώνεται και επιταχύνεται. Το δίλημμα κλιματιστικά ή ειρήνη όπως και το αντίστοιχο "καλοριφέρ ή δημοκρατία" έχει τεθεί ήδη από το Πούτιν και τους ομοίους του.
Όσοι υποστηρίζουν πως οι ολιγάρχες είναι ίδιοι με τους καπιταλιστές της Δύσης είτε δεν ξέρουν τι τους γίνεται, είτε απλά θολώνουν τα νερά προκειμένου να πιαστούν ευκολότερα στο "αγκίστρι" περισσότεροι.
Το ίδιο και όσοι υποστήριξαν το Brexit που αποτέλεσε το πρώτο μεγάλο πλήγμα της Ε.Ε. σε ανύποπτο ακόμη χρόνο ή την υβριδική παρέμβαση στις αμερικανικές εκλογές που βοήθησε την εκλογή Τραμπ.
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έκρυβε τη συμπάθειά του στο στυλ διακυβέρνησης των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Με την κατάληψη του Καπιτωλίου και την αμφισβήτηση του αποτελέσματος προσπάθησε να εκτροχιάσει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα στις ίδιες ράγες...
Όσοι θυμούνται τα τραγικά εκείνα γεγονότα, ήταν ο αντιπρόεδρος και κάποια κορυφαία στελέχη των ρεπουμπλικάνων που έλαβαν σαφή θέση και απέτρεψαν τα χειρότερα.
Σταδιακά εδώ και αρκετά χρόνια το αφήγημα στις δημοκρατίες της Δύσης αλλάζει. Η αφοσίωση στη δημοκρατία, τις ανοιχτές κοινωνίες και τις ελεύθερες αγορές υποχωρεί. Οι κοινωνίες στις περισσότερες χώρες της Δύσης είναι διχασμένες στον μεγαλύτερο βαθμό που έχει υπάρξει ποτέ.
"Σε μια έρευνα του Yale Το 15% των Αμερικάνων εγκρίνει την ατιμωρησία των πολιτικών που εμπλέκονται σε κακές εκλογικές πρακτικές όταν ανήκουν στην παράταξη που υποστηρίζουν.
Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων των δυο μεγάλων παρατάξεων μισούν τόσο πολύ τους ψηφοφόρους της αντίπαλης παράταξης που αποδέχονται μέχρι και την καταστρατήγηση του Συντάγματος…"
Στο ίδιο άρθρο στους Times του Λονδίνου ο Μάθιου Σάιντ περιέγραφε με ζοφερά χρώματα μερικές από τις πλευρές της παρακμής της Δύσης: "Την ώρα που ο Σι Τζιπινγκ ανατρέπει την παγκοσμιοποίηση με την Beld and Road και ο Πούτιν αναβιώνει τη ρωσική αυτοκρατορία προσαρτώντας τη Γεωργία, την Κριμαία και εισβάλλει στην Ουκρανία, στη Δύση μαλώνουμε αν οι δημόσιες τουαλέτες θα διακρίνονται σε ανδρών και γυναικών ή θα περιλαμβάνουν και κατηγορία για το ουδέτερο φύλο...".
Κατά αυτή την έννοια δεν μοιάζει να είναι η κατάλληλη ώρα για διλήμματα του τύπου "καλοριφέρ ή δημοκρατία" γιατί μπορεί να μην προκύψει η απάντηση "δημοκρατία και ας τρώμε πέτρες"..
πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3627884/thelete-kalorifer-i-dimokratia
