Του Γιώργου Κράλογλου
Τι κυριαρχεί στην επικαιρότητα; Πόσα ακόμη θα μοιράσει στη ΔΕΘ η κυβέρνηση.. Αυτό θέλουμε όταν το χρέος καβαλάει τα 405 δισ. και πίσω δεν γυρνάει;
Έτσι θέλαμε την οικονομία και όταν την κρατικοποιούσαμε, μέρα με τη μέρα, πριν 35 χρόνια. Έτσι και πριν 15 χρόνια, από το 2009 που κάναμε πως δεν βλέπουμε τον τοίχο. Τον μονόδρομο προς το ντουβάρι που πέφταμε οικονομικά, με το κράτος χρεοκοπημένο να χρωστάει 370 δισ. ευρώ.
Και που ήταν ο νους μας μια 2ετία μετά, το 2011; Μόνο στις εκλογές. Στο πως και το πότε θα φέρουμε τους άλλους… (τους εθνοσωτήρες) να μας σώσουν…
Η αλήθεια των 370 δισ. δανεικών που έπρεπε να ξοφλήσουμε δεν μας τρόμαζε.
Ξεφωνίζαμε μάλιστα, όπως θυμάστε, το ιστορικό… "λεφτά υπάρχουν".
Λεφτά υπήρχαν.. Αλλά ήταν μόνο δανεικά. Και έτσι συνεχίσαμε. Πήραμε άλλα 35 δισ.. Και που φθάσαμε σήμερα; Στα 405 δισ. ευρώ το εξωτερικό μας χρέος, να "φλερτάρει" ήδη με τα 410 δισ..
Και εμείς τι κάνουμε και τι μάθαμε να θέλουμε (εκτός βέβαια από τα μνημόνια - τα σωτήρια μνημόνια, λένε οι περισσότεροι-) στη 15ετία της χρεοκοπίας τους κράτους με ότι σημαίνει αυτό και για την οικονομία μας (εκτός ή και εντός νέων μνημονίων…);
Μάθαμε να περιμένουμε νέες μοιρασιές σε επιδόματα, σε δελτία και σε κουπόνια. Και παρατάσεις σε όσα μας μοιράζει το (μοναδικό στα Βαλκάνια) Ελλαδιστάν.
Τα έχουμε σκεφθεί καλά όλα αυτά ;
Έχουμε λογαριάσει σωστά το τι μας περιμένει με ένα τέτοιο χρέος που μόνο αυξάνεται. Χρέος που δεν ξέρουμε που και πως θα καταλήξει και με ποιους στην διαχείρισή του;
Και αν το σκεφθήκαμε που καταλήγουμε ; Μήπως καταλήγουμε ότι είμαστε μια χαρά που μας έρχεται ξανά η επενδυτική βαθμίδα και θα μα μείνει άρα είμαστε μια χαρά με τα φθηνά μας δανεικά… Και μιας και ο τουρισμός έπιασε το 19% του ΑΕΠ τι άλλο χρειάζεται για να συνεχίσει τις μοιρασιές (αυτές που μας έχει μάθει) το κράτος - πατερούλης…
Ωχ, καημένε… Τι θα κάνουν οι κουτόφραγκοι. Θα τα μετρήσουν με λογιστικό τρόπο και θα τα βγάλουν ωραιότατα και κατά πως μας βολεύουν λέμε εμείς οι πονηροί ιθαγενείς. Και τρίβουν τα χέρια τους σε όλη την πολιτική μας σκηνή, όταν μας ακούν.
Είναι όμως έτσι ή έτσι νομίζουμε..και δεν κρατιόμαστε από τα τόσα χαρμόσυνα… Οπότε η πραγματικότητα είναι έξω και μακριά από εμάς…;
Μάλλον αυτό συμβαίνει και μάλλον είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι ίσως να έχουμε μια κάποια ανακωχή στον "πόλεμο" γενικού αισχρού κέρδους, στην Ε.Ε από το φυσικό αέριο, αλλά η κρίση στην ενέργεια, λόγω του Ουκρανικού, δεν είναι καθόλου στο τέλος της.
Μας είναι μάλλον δύσκολο να αντιληφθούμε επίσης ότι μπορεί μεν η Τρόικα με τα τεφτέρια της να βρίσκεται "παγωμένη" μαζί με τα μνημόνια, αλλά τα επιτελικά όργανα της Ε.Ε. είναι εδώ και πολύ σύντομα θα ακούσουμε πως αυτοί βλέπουν τη δημοσιονομική πολιτική για την Ελλάδα και πως εκείνοι την εννοούν όταν το χρέος μας πηγαίνει να συναντήσει τα 410 δισ. ευρώ.
Οπότε όσο χρωστάμε τα μαλλιοκέφαλά μας και αυτά που περνάνε στα ταμεία του ψευτοσοσιαλισμού του Ελλαδιστάν δεν είναι προϊόν και κέρδος από την παραγωγή στην οικονομία μας αλλά μόνο από τον τουρισμό, από δανεικά (έστω και φθηνά) και χρηματοδότηση… από τη μαύρη οικονομία καλό είναι να μη πετάμε τη σκούφια μας. Και πάνω απ’ όλα να μη νομίζουμε ότι οι μοιρασιές είναι από τις τσέπες του κράτους - πατερούλη…
