Του Κώστα Στούπα
Η περίπτωση του 5ου υποψηφίου για την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέφανου Κασσελάκη, δεν φαίνεται να έχει καμιά τύχη στη παραδοσιακή βάση του κόμματος αλλά αποτελεί άλλο ένα σημάδι σπασμωδικής αντίδρασης στο …μοιραίο που διαφαίνεται πως επέρχεται για το νυν κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σημάδι σπασμωδικής αντίδρασης αποτελεί και η υποψηφιότητα της κας Αχτσιόγλου καθώς τα κριτήρια που την εμφανίζουν σαν επικρατέστερη στηρίζονται περισσότερο στον φιλικό τρόπο που "γράφει το γυαλί" και όχι σε κάποιο ευδιάκριτο πολιτικό στίγμα ή κάποιους ευκρινείς πολιτικούς προσανατολισμούς, όπως έχει π.χ. ο κ. Τσακαλώτος…
Εν αντιθέσει με την κα Αχτσιόγλου, ο κ. Κασσελάκης δημοσιοποίησε και κάποιες θέσεις που έκαναν αίσθηση, όπως η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας και "επαγγελματοποίηση" των ενόπλων δυνάμεων ή ο διαχωρισμός κράτους εκκλησίας. Αυτές δεν είναι όμως αρκετές για να τον διαφοροποιήσουν και να δώσουν κάποιο σαφές πολιτικό περιεχόμενο..
Η αλήθεια βέβαια είναι πως ο κ. Κασσελάκης γνωρίζει τη ελληνική πραγματικότητα περισσότερο ως τουρίστας…
Είναι δύσκολο να πείσει πως μπορεί, όχι να μεταρρυθμίσει, αλλά να διαχειριστεί επαρκώς το νεοελληνικό δημόσιο χάος…
Το ελληνικό χάος των μικρών και μεγάλων συμφερόντων δεν μπόρεσαν να το διαχειριστούν οι Καραμανλήδες, ο Σημίτης, οι Μητσοτάκηδες, τρία μνημόνια και μια χρεοκοπία…
Αμφότεροι λοιπόν, οι πλέον προβεβλημένοι υποψήφιοι μοιάζουν με επιλογές που έγιναν με κριτήρια μάρκετινγκ όπως κάποια εταιρεία προώθησης απορρυπαντικών θα επέλεγε μοντέλα που εξυπηρετούν τους σκοπούς της.
Τουτέστιν, δεν αρέσουμε γιατί μας ταυτίζουν με τους "κατσαπλιάδες" του εμφυλίου και τους αργόσχολους του δημοσίου ή τους "φοιτητοπατέρες"; Γι’ αυτό θα βάλουμε στη βιτρίνα έναν "Κεν" και μια "Μπάρμπι" μπας και σπάσουμε το κλοιό πολιτικής απομόνωσης…
Τούτο καταδεικνύει και την φτώχεια της ελληνικής αριστεράς και της αριστεράς γενικότερα στην εποχή της Δυτικής ευημερίας χωρίς προσπάθεια…
Καταδεικνύει όμως και την φτώχεια της εγχώριας οικονομικής, πολιτικής και μιντιακής ελίτ να διαμορφώσουν όρους σοβαρότητας και βιωσιμότητας στην διακυβέρνηση της χώρας.
Κατά τα λοιπά ο κ. Κασσελάκης είναι ό,τι μισεί ο μέχρι τώρα ΣΥΡΙΖΑ: Μορφωμένος, Αμερικανοτραφής, σαφώς προσανατολισμένος στις αξίες των δυτικών δημοκρατιών, γνωρίζει καλά αγγλικά και καθόλου ρωσικά, αυτοδημιούργητος εφοπλιστής, έχει αριστεύσει σε ξένα πανεπιστήμια και διεύθυνε εταιρεία η οποία φορολογούνταν σε φορολογικό παράδεισο…
Τούτο την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική αριστερά συνολικότερα αντιλαμβάνονται το κόσμο με όρους που κινούνται μεταξύ 1850, ελληνικού εμφυλίου και κάποιας καπελωμένης από την ΕΣΣΔ επιτροπής ειρήνης και αφοπλισμού…
Αρκούν όμως αυτά για να βγει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την φθίνουσα τροχιά; Μάλλον όχι. Το πιθανότερο είναι το σοκ της εκποίησης αρχών θα επιταχύνει τη φθορά.
Κατ΄ εικόνα και ομοίωση…
Δεν είναι τυχαίο που οι προσπάθειες της ηγετικής ομάδας Τσίπρα τα τελευταία χρόνια να προσεγγιστούν θέσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας της δεκαετίας του ’70 απέτυχαν παταγωδώς…
Ο κ. Τσίπρας επειδή βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση, την περίοδο της κατάρρευσης λόγω χρεοκοπίας, κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός για μια τετραετία.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι δημιούργημα του κ. Τσίπρα και η επιλογή που καταδεικνύει το πολιτικό περιεχόμενο του κ. Τσίπρα είναι το γεγονός πως την περίοδο της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και διάσπασης του ΚΚΕ ( στον υπόλοιπο κόσμο τα ΚΚ εξαφανίζονταν) επέλεξε να ενταχθεί στην ΚΝΕ… Η δεύτερη επιλογή είναι η επιλογή να συγκυβερνήσει με τους "Καμένους"…
Οι περιπτώσεις τόσο του κ. Κασσελάκη και όσο και τις κας Αχτσιόγλου είναι επιλογές με κριτήρια "λάιφ στάιλ" μιας απέλπιδας προσπάθειας να αλλάξουν τη βιτρίνα του κόμματος, μήπως και καταφέρουν αλλάξουν τόσο το εμπόρευμα όσο και τη πελατεία…
Τούτο όμως δεν μοιάζει αρκετό.
Την αμετάκλητη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξαφάνιση την καταδείκνυε τις τελευταίες εβδομάδες η αδιαφορία της κοινής γνώμης για τις εξελίξεις που αφορούσαν στην ανάδειξη ηγεσίας στο κόμμα…
Η "εξωτική" προέλευση, η εμφάνιση, οι ιδιαιτερότητες και οι δεξιότητές του κ. Κασσελάκη στα κοινωνικά δίκτυα επανάφεραν το ζήτημα της ανάδειξης ηγεσίας στην επικαιρότητα.
Επί της ουσίας ο κ. Κασσελάκης μοιάζει με κάποιον άγνωστο περαστικό, με μερικές καλές γνωριμίες που "είδε φως", ανέβηκε στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος.
Τούτο δεν έχει ξανασυμβεί ούτε στην Ελλάδα, ούτε πουθενά αλλού στο κόσμο…
πηγή: https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3734519/o-ken-kai-i-mparmpi-tou-suriza/
