Εννέα μήνες μετά τη ρωσική εισβολή οι «ισαποστάκηδες», που στην πραγματικότητα ήταν κεκαλυμμένοι υποστηρικτές του Πούτιν, έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Απεδείχθη ότι οι Ουκρανοί που αμύνονται δεν είναι… ναζιστές. Οτι η Ευρώπη δεν είναι εξαρτημένη στα ενεργειακά από την Ρωσία. Οτι, τέλος, η πανίσχυρη στρατιωτική δύναμη που θα έκανε περίπατο δεν υπάρχει
Γιώργος Κουβαράς
Από τις 24 Φεβρουαρίου, που ξεκίνησε η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, δυο σχολές σκέψης συγκρούστηκαν στη Δύση και φυσικά και στην Ελλάδα. Η μία τάχτηκε εξ αρχής και δίχως αστερίσκους στο πλευρό της Ουκρανίας, που βρέθηκε αντιμέτωπη με τη ρωσική εισβολή. Η άλλη προσπάθησε να φτιάξει ένα αφήγημα ίσων αποστάσεων από τον επιτιθέμενο και τον αμυνόμενο με τρία βασικά επιχειρήματα: πρώτον, ότι ο εισβολέας (Ρωσία) δικαιολογείται, γιατί ο αμυνόμενος (Ουκρανία) το… παρατράβηξε επιδιώκοντας την πλήρη ένταξη του στη Δυτική συμμαχία. Δεύτερον, ότι η Δύση θα πληρώσει μεγάλο οικονομικό – ενεργειακό κόστος συγκρουόμενη με τη Ρωσία. Και τρίτον, ότι η στήριξη προς την Ουκρανία συνιστά άσκοπη σπατάλη δυνάμεων, γιατί η Ρωσία θα κερδίσει γρήγορα και άνετα αυτό τον πόλεμο.
Εννέα μήνες αργότερα οι «ισαποστάκηδες», που στην πραγματικότητα ήταν κεκαλυμμένοι υποστηρικτές του Πούτιν, έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Τι έχει συμβεί; Κατ’ αρχάς κατέρρευσε η πρώτη γελοία θεωρία, ότι δήθεν οι Ουκρανοί που αμύνονται είναι… ναζιστές των Ταγμάτων Αζόφ. Μετά κατέρρευσε η δεύτερη θεωρία, ότι δήθεν η Ευρώπη είναι απολύτως εξαρτημένη και εκβιάσιμη από την Ρωσία στο ζήτημα της ενέργειας. Εσχάτως κατέρρευσε με πάταγο και η τρίτη θεωρία της πανίσχυρης στρατιωτικής δύναμης που θα έκανε περίπατο κι επίδειξη δύναμης στην Ουκρανία.
Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες στη Χερσώνα είναι συγκλονιστικό. Η μοναδική ουκρανική πόλη την οποία είχαν καταλάβει στρατιωτικά οι Ρώσοι απελευθερώθηκε από τις ουκρανικές δυνάμεις, αναγκάζοντας την Μόσχα σε μια ταπεινωτική υποχώρηση που δημιουργεί και εσωτερικό πρόβλημα στον ρωσικό Στρατό.
Είναι ενδεικτικό ότι την ώρα που ο νέος διοικητής του ρωσικού Στρατού στην Ουκρανία, ο Σεργκέι Σουροβίκιν, γνωστός ως «στρατηγός Αρμαγεδδών», ανακοίνωνε την υποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, ο Πούτιν ήταν… εξαφανισμένος. Ο ρώσος πρόεδρος, οποίος από την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε κηρύξει τη Χερσώνα μέρος της Ρωσίας «για πάντα», δεν βγήκε ποτέ να εξηγήσει στους Ρώσους τι πήγε στραβά.
Οι Ρώσοι επί πολλά χρόνια βλέπουν τον Πούτιν ως το μεγάλο «στρατηγό», που καταφέρνει πάντα να βγαίνει νικητής. Αυτό που έχει συμβεί στην Ουκρανία αλλάζει εντελώς τα δεδομένα. Η εισβολή προφανώς δεν πήγε σύμφωνα με το σχέδιο. Όχι μόνο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο και την καταστροφή στην Ουκρανία, αλλά οδήγησε και σε σημαντικές στρατιωτικές απώλειες για τον ρωσικό στρατό. Ο Πούτιν είχε υποσχεθεί ότι μόνο «επαγγελματίες στρατιώτες» θα έκαναν τις μάχες, ωστόσο αργότερα κάλεσε εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσους πολίτες να καταταγούν για να συμμετάσχουν στον πόλεμο. Το οικονομικό κόστος για τη Ρωσία ήταν επίσης σημαντικό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το BBC, «το Κρεμλίνο συνήθιζε να απεικονίζει τον Βλαντίμιρ Πούτιν ως τον «Κύριο Σταθερότητα» και αυτό δεν γίνεται πια πιστευτό στην Ρωσία».
Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά το γεγονός ότι ο Τζο Μπάιντεν δεν υπέστη το πλήγμα που πολλοί ανέμεναν στις αμερικανικές εκλογές, τα πράγματα γίνονται αρκετά δύσκολα για την Ρωσία. Η Δύση θα συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία, πιο εύκολα πλέον, μετά τις νίκες στο στρατιωτικό πεδίο. Οι περισσότεροι συνειδητοποιούν πια ότι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να λήξει παρά μόνο με την ήττα του ρωσικού αναθεωρητισμού. Κάποια στιγμή θα αναγκαστούν να το αποδεχθούν και οι «ισαποστάκηδες».
Πηγή: Protagon.gr
