πηγη: ΟΛΥΜΠΙΑ
Αλήθεια...
Επειδή δείχνουμε να έχουμε χάσει λίγο τον προσανατολισμό μας ως λαός, ίσως θα πρέπει να κάνουμε μία "επιστροφή" στα αυτονόητα, και κυρίως στην αλήθεια.
Τι είναι αλήθεια;
Η αλήθεια είναι ένα αδιάψευστο γεγονός, το οποίο ενίοτε κάποιοι δεν θέλουν να γίνει γνωστό. Αυτοί, λοιπόν, που θέλουν να κρύψουν την αλήθεια, έχουν δύο αρχικές επιλογές. Ή ψάχνουν τρόπο να την εξαφανίσουν, ή ψάχνουν τρόπο να την διαψεύσουν.
Όμως, ο καλύτερος τρόπος για να κρύψεις μία αλήθεια, είναι να την τεμαχίσεις και να την "μοιράσεις", ενώ ταυτόχρονα θα τεμαχίσεις και θα μοιράσεις και τμήματα που την διαψεύδουν.
Έτσι δημιουργείς μία "άβυσσο" αληθινών ή ψεύτικων εκδοχών και πιθανοτήτων της μίας και μοναδικής αλήθειας, με αποτέλεσμα όλοι να κατέχουν την δική τους αλήθεια (και δίκαιο) και το δικό τους ψέμα (και άδικο).
Ενίοτε, για να γίνεις περισσότετο πιστευτός, αναδεικνύεις μία μικρή και ασήμαντη αλήθεια ή έναν μικρό αριθμό από ασήμαντες αλήθειες. Έτσι γίνεσαι ο αδιάψευστος μάρτυρας του αληθινού (βλ. χειρισμό "ειδήσεων" από ΜΜΕ).
Σήμερα, βρισκόμαστε μπλεγμένοι σε μέρη της αλήθειας, που ενώ την γνωρίζουμε δεν μπορούμε να την αναδείξουμε επειδή υπάρχουν και τα καλά τοποθετημένα ψέμματα.
Ποιός βγαίνει, λοιπόν, κερδισμένος;
Φυσικά εκείνος που δεν θέλει να εμφανιστεί και να κυριαρχήσει η αλήθεια. Μάλιστα, μπορεί και να ισχυριστεί ότι ποτέ δεν την έκρυψε και ως εκ τούτου μπορεί να διεκδικήσει και τον "τίτλο" του προστάτη της...
Αυτός ο ρόλος του προστάτη της "αλήθειας" είναι τα κόμματα.
Εμείς το γνωρίζουμε...
Αλλά δεν κάνουμε τίποτε για να καταδικάσουμε εκείνους που μας εμπαίζουν προσφέροντάς μας την δική τους αλήθεια μέσα από κομμάτια της μίας και μοναδικής αλήθειας.
Και είναι δική μας η ευθύνη παράτασης αυτής της "μισής" επικυρίαρχης αλήθειας, που είναι χειρότερη από ένα ψέμα...
Η αλήθεια των αρχόντων είναι η φρίκη των αρχομένων και το αντίστροφο. Δεν υπάρχει μέση οδός πέρα από την αλήθεια που όσο σκληρή κι αν είναι, όταν δεν μπορείς να την αναγνωρίσεις, να την κατανοήσεις και να την κάνεις τρόπο ζωής, είσαι καταδικασμένος να περιφέρεσαι μέσα σε έναν λαβύρινθο, σε μία εικονική πραγματικότητα, ψάχνοντας μία Ιθάκη ανύπαρκτη μέσα από ένα ταξίδι που είναι γεμάτο λαγνεία και ακραίους κινδύνους.
