Είναι, άραγε, μεγάλος ή αδιάφορος ο αριθμός των 1.353 συλλήψεων ανηλίκων, μόνο τον Σεπτέμβριο, για διάφορα αδικήματα; Η πλειονότητα, βέβαια, καταγράφηκε στην Αττική. Πριν από λίγες ημέρες, ένας 16χρονος μαθητής λυκείου στο κέντρο της Αθήνας τραυμάτισε με κατσαβίδι δύο συμμαθητές του. Πρόσφατα, ομάδα κοριτσιών επιτέθηκε σε 15χρονη στην Κηφισιά και αφού τη χτύπησε, τη λήστεψε. Είναι σχεδόν καθημερινά τα περιστατικά εφήβων που συμμετέχουν σε επεισόδια βίας.
Πόσο μας απασχολεί ως πολιτεία και ως κοινωνία; Ποιος είναι ο αριθμός που θα σημάνει επείγουσα κινητοποίηση ή ποια μοιραία έκβαση θα μας αφήσει «άφωνους» και «σοκαρισμένους»;
Η υφυπουργός Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου προανήγγειλε τη δημιουργία μιας εξειδικευμένης τετραμελούς ομάδας ειδικών (task force), με σκοπό «να ενημερώνει άμεσα την εκπαιδευτική κοινότητα για το πώς πρέπει να δράσει για τα ζητήματα βίας στα σχολεία». Η ομάδα αυτή θα εξετάζει τις καταγγελίες, που θα καταγράφονται σε ειδική ψηφιακή πλατφόρμα. Ας υποθέσουμε πως, όταν με το καλό λειτουργήσει η ιδέα αυτή, θα στηρίξει κάπως τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι παραμένουν αβοήθητοι και χωρίς τον απαραίτητο (γνωστικό και ψυχικό) εξοπλισμό για την αντιμετώπιση όλο και πιο σύνθετων περιστατικών. Περιορισμένη ενέργεια μπροστά στο ποτάμι της βίας, αλλά τουλάχιστον κάποια ενέργεια.
Με τους γονείς, όμως, ποιος θα ασχοληθεί; Το κύτταρο μέσα από το οποίο διαμορφώνονται, κατ’ αρχάς, τα χαρακτηριστικά του παιδιού/εφήβου/ενηλίκου; Σε συνάντηση γονέων σε δημόσιο σχολείο, πατέρας αρνήθηκε ως μομφή το γεγονός ότι ο γιος του ασκεί μπούλινγκ στους συμμαθητές του, με το νυν υπέρ πάντων επιχείρημα: «Θέλω το παιδί μου να γίνει άντρας, όχι…». Παρ’ ολίγον, δε, να κατηγορηθεί η έμπειρη δασκάλα για εκφοβισμό με χάρακα, που βρέθηκε για τις ανάγκες του μαθήματος επάνω στην έδρα, αν η αυστηρή παρέμβαση του διευθυντή δεν έκανε τον πατέρα να αναδιπλωθεί.
Ενδεικτικό το συμβάν, αλλά όχι μεμονωμένο. Με διαφορετικούς τρόπους –ανεξάντλητους σε επινοητικότητα– γονείς αρνούνται να δουν τις συνέπειες της πραγματικότητας που οι ίδιοι διαμορφώνουν για τα παιδιά τους. Και αυτή η τύφλωση δεν αφήνει περιθώρια συνεργασίας για την αποτροπή του χειρότερου.
Μπορούμε να περιμένουμε· έως ότου οι συλλήψεις εκτιναχθούν τόσο ώστε να χάσουμε τον λογαριασμό. Μαζί και τον προσανατολισμό μας για το πού ακριβώς βρίσκονται τα κάγκελα.
πηγή: https://www.kathimerini.gr/opinion/562684366/thelo-to-paidi-moy-na-ginei-antras-ochi/
