.png)
Του Υπτγου ε.α. Ιωάννη Δεβούρου,
Προέδρου της Ε.Α.Α.Σ.
Αγαπητοί συνάδελφοι, φίλες και φίλοι ευχαριστούμε για την παρουσία σας στην σημερινή ημερίδα της Ένωσης. Οι αξιόλογοι και καταξιωμένοι εισηγητές θα μας ενημερώσουν για το πολύ σημαντικό αυτό εθνικό θέμα και θα φωτίσουν άγνωστες πτυχές του.
Σήμερα θα τα πούμε όλα.
Και πριν απ όλα τα άλλα το πιο βασικό: Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική. Και αυτό δεν είναι σύνθημα των δήθεν «εθνικιστών». Είναι η ιστορική αλήθεια. Κι ακόμα, είναι η ουσία του πολιτικού προβλήματος σήμερα.
Λένε κάποιοι ότι η Μακεδονία τάχα χωρίστηκε στα τρία. Μετά από τους Βαλκανικούς πολέμους, το 1913. Άρα υπάρχουν, δήθεν τρείς «Μακεδονίες¨. Άρα, κάποια κομμάτια της υποτιθέμενης ΄΄γεωγραφικής Μακεδονίας΄΄ βρέθηκαν εκτός Ελλάδος!
Άρα μπορούν κι αυτοί να λέγονται «Μακεδόνες». Υποτίθεται, πάντα.
Δυστυχώς, την άποψη αυτή την υποστηρίζουν και κάποιοι μέσα στην Ελλάδα, άλλοι καλοπροαίρετα – κι άλλοι όχι και τόσο καλοπροαίρετα
Αλλά δεν έχει καμία σχέση με την Ιστορία. Είναι ένα εκ των υστέρων κατασκευασμένο ψέμα. Είναι ψέμα, γιατί πρώτον το 1913 δεν διαμοιράστηκε καμία «Μακεδονία».
Άλλο πράγμα μοιράστηκε τότε: Οι Οθωμανικές κτήσεις στα Βαλκάνια! Όχι η «Μακεδονία»!
Στην πρώτη Συνθήκη που έγινε στο Λονδίνο, το Μάϊο του 1913, μετά το τέλος του Πρώτου βαλκανικού Πολέμου, δεν υπάρχει πουθενά η λέξη ¨Μακεδονία¨
Αναφέρει ότι η Οθωμανική Τουρκία παραιτείται από τις κτήσεις της δυτικά από τη γεωγραφική γραμμή Αίνου – Μηδείας.
Αυτή είναι η επίσημη καταγραφή των εδαφών που κέρδισαν οι Βαλκανικές χώρες τότε. Καμία επίσημα αναφορά σε ¨Μακεδονία¨.
Λίγο αργότερα μεσολάβησε ο δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος
Και υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, ανάμεσα στις Βαλκανικές χώρες.
Και πάλι καμία αναφορά σε μείζονα περιοχή με το όνομα της Μακεδονίας
Στις δύο αυτές ιστορικές Συνθήκες του 1913, υπάρχουν και συνημμένοι χάρτες. Εκεί αναφέρεται κάπου αχνά η λέξη «Μακεδονία», αλλά για να προσδιορίσει μια περιοχή που συμπίπτει – πάνω από 90% - με την Ελληνική Μακεδονία, όπως καταδεικνύεται στους συνημμένους στη συμφωνία χάρτες.
Πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους, επι Οθωμανών, δεν υπήρχε καμία διοικητική ονομασία « Μακεδονία». Υπήρχαν μόνο Βιλαέτια και Σαντζάκια.
Τα Σκόπια ανήκαν στο Βιλαέτιο του Κοσσυφοπεδίου. Και μετά το 1888 μάλιστα, τα Σκόπια έγιναν πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου. Τι σχέση έχει το Κοσσυφοπέδιο με τη Μακεδονία;
Στην απογραφή του 1905 που έγινε στην περιοχή, δηλαδή επί Οθωμανικής Διοίκησης ακόμα, δεν καταγράφεται ούτε ένας «Μακεδόνας». Ούτε ένας.
Κι αργότερα το 1921 οι Γιουγκοσλάβοι κάνουν και εκείνοι απογραφή στην νέα περιοχή που προσάρτησαν. Κι επίσης δεν βρήκαν ούτε ένα ‘Μακεδόνα».
Μέχρι τότε κανείς δεν έβρισκε ούτε ένα «Μακεδόνα» εκτός Ελλάδος.
Ακούσαμε, ότι η Πηνελόπη Δέλτα αναφέρεται στην ντοπιολαλιά που μιλιόταν στην ευρύτερη περιοχή ως «Μακεδονίτικα»
Αλλά δεν μας λένε όλη την αλήθεια:
Όντως για ένα διάστημα οι δικοί μας ονόμαζαν την ντοπιολαλιά «μακεδονίτικα» - αλλά για να μην τα αποκαλούν «βουλγάρικα».
Γιατί βουλγαρικό ιδίωμα ήταν.
Και τότε η εδαφική διαμάχη της Ελλάδας ήταν με τη Βουλγαρία. Και για ένα λόγο ακόμα – τον σημαντικότερο: Γιατί πολλοί από αυτούς που μίλαγαν τη ντοπιολαλιά ήταν Έλληνες στη συνείδηση.
Όπως ο Κωνσταντίνος Χρήστου, ο θρυλικός αρχηγός του Μακεδονικού αγώνα που έμεινε στην Ιστορία ως Καπετάν Κώττας.
Ο Καπετάν Κώττας, πολέμησε για την Ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα. Όπως και ο Βαγγέλης Σρεμπενιώτης από τη Φλώρινα. Όπως και ο Δημήτρης Νταλίπης από το Γάβρο της Καστοριάς, συμπολεμιστής του Παύλου Μελά. Όπως και αρκετοί άλλοι, λιγότεροι γνωστοί.
Όλοι αυτοί ήταν σλαβόφωνοι – μίλαγαν την ντοπιολαλιά.
Αλλά πολεμούσαν για την Ελλάδα.
Τον Ιούνιο του 1904 τον Κώττα Χρήστου τον συνέλαβαν οι Οθωμανικές δυνάμεις. Τον Σεπτέμβριο του 1905 τον εκτέλεσαν στο Μοναστήρι.
Ο Καπετάν Κώττας, ανέβηκε στο ικρίωμα, υπερήφανος και αγέρωχος και κλώτσησε μόνος του το υποπόδιο.
Πριν πεθάνει στην αγχόνη φώναξε με όλη του τη δύναμη: «Ζήτω η Ελλάδα».
Αλλά το φώναξε στη ντοπιολαλιά Γιατί Ελληνικά δεν ήξερε.
Ήταν πιο Έλληνας στη συνείδηση απ΄ όλους μας.
Αλλά Ελληνικά δεν ήξερε.
Αυτά καταγράφονται στα μυστικά του Βάλτου΄΄.
Ότι υπήρχαν Έλληνες που είχαν χάσει τη γλώσσα, αλλά είχαν διατηρήσει την εθνική τους ταυτότητα, την ελληνικότητά τους.
Και οι τρείς που ανέφερα, καθώς και εκατοντάδες άλλοι που πέθαναν για την Ελλάδα ανάμεσα στο 1904 και το 1906.
Αλλά και μετά την αποχώρηση των Οθωμανών,
Η Σερβία – ως Γιουγκοσλαβία πια – προσάρτησε περιοχή των Σκοπίων.
Και πως την ονομάζουν οι Γιουγκοσλάβοι τη νέα αυτή επαρχία τους?
«Μακεδονία» μήπως;
Όχι! Την ονομάζουν «Βαρδαρία»
Κι αυτό συνεχίζεται όλη τη δεκαετία του 20 και όλη τη δεκαετία του 30
Και η επίσημη Γιουγκοσλαβία βγάζει και γραμματόσημα τότε, όπου η περιοχή των Σκοπίων εμφανίζεται ως «Βαρδαρία» - Vardarska.
Μέχρι τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, λοιπόν δεν υπήρχε πέρα από τα Ελληνικά σύνορα ξεχωριστή περιοχή με το όνομα «Μακεδονία»
Ούτε ξεχωριστός λαός, ούτε ξεχωριστή εθνότητα «Μακεδόνες».
Ούτε επίσημα, ούτε ανεπίσημα.
Ούτε από τις Συνθήκες, ούτε από τις εσωτερικές απογραφές που έκαναν τα κράτη της περιοχής.
Κι εμφανίζονται για πρώτη φορά το 1944.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι.
Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι κάποιοι προσπαθούσαν επι δεκαετίες να δημιουργήσουν μιαν «άλλη Μακεδονία» και κάποιους άλλους «Μακεδόνες».
Αλλά δεν έβρισκαν συγκεκριμένη εδαφική περιοχή να την τοποθετήσουν. Και κυρίως – δεν έβρισκαν « Μακεδόνες» πέρα από την Ελλάδα. Και όταν κάποια στιγμή, επι Τίτο, το 1944, αυτό το παραμύθι για πρώτη φορά απέκτησε επίσημη υπόσταση, ξένοι το κατήγγειλαν πριν καλά – καλά προλάβουμε να το καταγγείλουμε εμείς. Γιατί είναι ένα ψέμα.
Ακούστε κάτι:
Η εκ των υστέρων προσπάθεια να «ξαναγραφεί» η Ιστορία ποτέ δεν είναι «αθώα»!
Υποκινείται πάντα από πολιτικές σκοπιμότητες και έχει πάντα πολιτικές προεκτάσεις.
Κι εδώ είναι που η ιστορία γίνεται Πολιτική.
Η θεωρία των τριών Μακεδονιών που δήθεν μοιράστηκαν, Υποκρύπτει τη θεωρία του δήθεν ‘’ ενιαίου Μακεδονικού λαού’’ που είναι ‘’ κατακερματισμένος’’ και αναζητά την ‘’ εθνική του ολοκλήρωση’’ αυτό ότι είναι επικίνδυνο. Τίθεται λοιπόν, το πρωταρχικό πολιτικό ερώτημα:
Τι υποκρύπτει η διαστρέβλωση της Ιστορίας;
Ανακατανομή συνόρων για τα εθνικά κράτη της περιοχής – και ανακατανομή σφαιρών επιρροής για τις μεγάλες δυνάμεις που βρίσκονται πίσω τους.
Αυτό υποκρύπτει.
Ποιος ανησυχεί για αυτό;
Μα βεβαίως οι Έλληνες.
Και φτάνουμε στο Κέντρο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ» (στην Φλώρινα με σφραγίδα της Ελληνικής δικαιοσύνης).
Κάτω από την πίεση του ξένου παράγοντα και με ελαφρά την καρδιά, οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, παραδώσανε αμαχητί το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στους Σλάβους των Σκοπίων και τους επιτρέψαμε να οικειοποιούνται την ελληνική ιστορία μας, ενώ αυτοί έχουν αποποιηθεί τη σλαβική τους ιστορία και επαίρονται διεθνώς ότι αποτελούν χώρα με κατοίκους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πρόσφατα οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι, προχώρησαν σε άλλο ένα εθνικό και πολιτιστικό ατόπημα καθώς όχι μόνο επικύρωσαν την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, τηρώντας και υπερασπίζοντας την Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά επέτρεψαν να ιδρυθεί κέντρο διδασκαλίας της ανύπαρκτης «μακεδονικής» γλώσσας μέσα στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην ευαίσθητη περιοχή της Φλώρινας όπου δρούν φιλοσκοπιανές ομάδες.
Η αίτηση του συλλόγου εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο Φλώρινας στις 28 Ιουλίου 2022 και η απόφαση ανακοινώθηκε στο Δελτίο Δικαστικών Εκδόσεων στις 7 Νοεμβρίου 2022.
Το « Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» στη Φλώρινα εγγράφηκε και εγκρίθηκε επίσημα ως μη κυβερνητική οργάνωση από τις δικαστικές αρχές της Ελλάδος, με κύριο στόχο να εργαστεί για: Την διδασκαλία της μακεδονικής πρότυπης γλώσσας σε πολίτες της Ελλάδας, μέσω διαδικτυακού ιστότοπου.
Την υποστήριξη της εισαγωγής της μακεδονικής πρότυπης γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) και πανεπιστήμια στην Ελλάδα, που βρίσκονται στις Περιφέρειες Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, την υποστήριξη της ίδρυσης παιδαγωγικών σχολών / τμημάτων εντός υφιστάμενων πανεπιστημίων στην Ελλάδα.
Διαβάζοντας προσεκτικά κανείς τους στόχους και τις δράσεις που φιλοδοξεί να αναπτύξει το «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» όπως αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα του, γίνεται αντιληπτή η προσπάθεια αναγνώρισης «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα. Αυτά θα αναλυθούν από τους εισηγητές μας.
Οι επιδιώξεις του «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» μεταξύ των άλλων είναι η «μακεδονική γλώσσα» να εισαχθεί ως ξεχωριστό μάθημα στα σχολεία της Βόρειας Ελλάδας, να ιδρυθούν τμήματα σε αυτά τα πανεπιστήμια, στα οποία θα γίνεται εκμάθηση της συγκεκριμένης γλώσσας, να αναγνωριστεί από την ελληνική κυβέρνηση ως μειονοτική γλώσσα και να προστατευτεί ως τέτοια, να γίνεται χρήση αυτής της γλώσσας στη χώρα μας από Έλληνες πολίτες οι οποίοι θα αναφέρουν τα ονόματά τους αλλά και τα τοπωνύμια στη σλαβική τους μορφή, μάλιστα θέλουν να γίνει ψηφιακή βάση δεδομένων των τοπωνυμίων σε αυτή τη σλάβικη γλώσσα (την μαϊμού μακεδονική) και με αυτόν τον τρόπο να υπάρξει περαιτέρω αφελληνισμός των συγκεκριμένων περιοχών. Γενικά η κύρια προσπάθεια , η φιλοδοξία του «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» είναι η αναγνώριση «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα… .μια προσπάθεια που επί χρόνια επιχειρούν να επιτύχουν οι Σκοπιανοί χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα μέχρι τώρα.
Δυστυχώς όμως με την έγκριση ιδρύσεως του «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» δίνουμε στους Σκοπιανούς και όλα τα απαραίτητα εφόδια για να πατήσουν «πόδι» στην περιοχή της Μακεδονίας αναγνωρίζοντας την «μακεδονική» μειονότητα.
Ποια θα είναι η κατάληξη της νέας βαλκανικής ΄΄αρχιτεκτονικής΄΄ που αυθαίρετα σχεδιάζουν τα διεθνή οικονομικά συμφέροντα;
Απ ότι θυμάμαι η γεωπολιτική της Δύσης στα βαλκάνια, μετά την πτώση των κομουνιστικών καθεστώτων, έχει συσσωρεύσει οικτρές αποτυχίες επινοώντας ΄΄ λύσεις΄΄ που προκάλεσαν συγκρούσεις και στοίχισαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών. Υπάρχουν ακόμη σε εξέλιξη ανοικτές υποθέσεις στην γραμμή Σερβίας – Κοσόβου – Αλβανίας, οι οποίες είναι δυνατόν να προκαλέσουν ενστάσεις που δεν αφήνουν αδιάφορη την Αθήνα.
Είναι επίσης δεδομένη η αυξημένη ΄΄ επιρροή΄΄ της Τουρκίας στα Τίρανα και οι ΄΄ σχέσεις΄΄ της με Μουσουλμανικές κοινότητες παντού στα Δ. Βαλκάνια και την Θράκη.
Η χώρα μας πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει δυο μέτωπα αντικρουόμενων Στρατηγικών σχεδιασμών και συμφερόντων στα Βαλκάνια, από την μια μεριά τα Σκόπια με τα οικονομικά συμφέροντα που τα στηρίζουν, από την άλλη δε ο Τουρκο –αλβανικός άξονας και ο ισλαμικός βρόγχος των αδελφών μουσουλμάνων στους χριστιανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων.
Όμως το χειρότερο όλων είναι, πως δεν διαφαίνεται πρόθεση της πολιτικής ΄΄ ελίτ΄΄ για κατάρτιση, επιτέλους ενός Σχεδίου μακροπρόθεσμης Εθνικής Στρατηγικής, με ισχυρή διακομματική βάση και σε βάθος χρόνου. Πρέπει κάποτε οι αρμόδιοι και ο λαός να σταθούμε απέναντι στις ευθύνες μας και να τις αναλάβουμε. Η αποσπασματική διαχείριση των εθνικών θεμάτων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, με γνώμονα το βραχυπρόθεσμο πολιτικό συμφέρον έχει αποδειχθεί καταστροφική για τη χώρα.
Δυστυχώς το κλίμα στην εσωτερική πολιτική σκηνή είναι θλιβερό. Ανοικτός είναι επίσης το ενδεχόμενο, να βρεθεί η χώρα, ίσως και σύντομα, μπροστά σε σοβαρά προβλήματα σε όλα τα επίπεδα της εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας.
Τελειώνοντας δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι όποιος και να προσυπογράψει την βίαιη απόκτηση ιστορικού παρελθόντος από την ΠΓΔΜ, με παραχάραξη κλοπή και δανεισμό της ιστορίας των χρόνων του Μ. Αλεξάνδρου δεν είναι δυνατόν να αλλάξει την πραγματικότητα και την ιστορική συνείδηση των Ελλήνων, ούτε να βιάσει την ψυχή του Ελληνικού λαού.
Τίποτα δεν χάθηκε, εάν δεν χαθεί από τις καρδιές μας
