ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η ΕΑΑΣ θεώρησε σκόπιμη και επιβεβλημένη την αναγνώριση των προσπαθειών του Αντιδημάρχου Αθηνών κ. Γεωργίου Αποστολόπουλου για την τοποθέτηση του έφιππου ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο κέντρο των Αθηνών επιλύοντας έτσι ένα χρονίζον πρόβλημα και μετά από πρόσκληση στα Γραφεία της σε λιτή τελετή στις 24 Απριλίου (Μ.Τετάρτη) , του επέδωσε την τιμητική πλακέτα της Ενώσεως .
Ιστορικό Εγκατάστασης αγάλματος Μ. Αλεξάνδρου
Ο έφιππος ανδριάντας του Μεγάλου Αλεξάνδρου (3,50μ. ύψος και μήκος 3,80μ), κοσμεί πλέον το κέντρο της Αθήνας.
Το έργο του γλύπτη και ακαδημαϊκού Γιάννη Παππά (1913-2005), μετά από γραφειοκρατικές περιπέτειες πολλών ετών, τοποθετήθηκε στη νησίδα που βρίσκεται στη συμβολή των λεωφόρων Β. Αμαλίας και Β. Όλγας, απέναντι από τους στύλους του Ολυμπίου Διός.
Κατόπιν ενεργειών του Αντιδημάρχου Αθηναίων Γιώργου Χ. Αποστολόπουλου, με την εγκατάσταση του ανδριάντα, σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης, στη διαδρομή που ενώνει τα σημαντικότερα μνημεία της, όπως οι στύλοι του Ολυμπίου Διός, η Ακρόπολη, το θέατρο του Διονύσου, το Ηρώδειο, το μουσείο της Ακρόπολης, μπαίνει τέλος σε μια περιπέτεια που ξεκίνησε από το 2002.
Το έτος 2002 ο Δήμος Αθηναίων αποδέχθηκε τη δωρεά του αγάλματος από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η θέση που είχε προταθεί αρχικά ήταν η πλατεία Δικαιοσύνης, χωρίς όμως να γίνει τελικά η εγκατάσταση. Το 2006 προτάθηκε η εγκατάσταση στο πάρκο Ριζάρη, απορρίφθηκε λόγω μεγάλου κόστους του έργου.
Το 2009 δεν τελεσφόρησε η πρόταση για εγκατάσταση στην πλατεία Κοτζιά. Το 2012 ζητήθηκε έγκριση από το Υπουργείου Πολιτισμού για εγκατάσταση του ανδριάντα στην περιοχή του Θησείου, αλλά απορρίφθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
Μετά από τις ενέργειες του αρμοδίου αντιδημάρχου Γεωργίου Χ. Αποστολόπουλου, το ζήτημα εισήχθη στο δημοτικό συμβούλιο και η απόφασή του για την τοποθεσία που τελικά εγκρίθηκε, ελήφθη το Νοέμβριο του 2014.
Ο Μ. Αλέξανδρος παριστάνεται σε νεαρή ηλικία, σχεδόν έφηβος, πάνω στο ασέλωτο άλογο, χωρίς να κρατάει όπλα. Ένας ορμητικός οραματιστής νέος ηγέτης με ειρηνικές διαθέσεις που κρατάει με πυγμή το άλογό του.
Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο ο Γιάννης Παππάς μελετούσε από το 1941. Οι έρευνες για τη μορφή του αλόγου περιλάμβαναν μελέτες σχεδίων και γλυπτών από την αρχαιότητα έως το μεσαίωνα, επισκέψεις σε ιπποφορφεία και ιππικούς ομίλους καθώς θα έπρεπε να έχει τα χαρακτηριστικά ενός θεσσαλικού αλόγου, του Βουκεφάλα, το οποίο όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στον «βίο του Αλέξανδρου» κατόρθωσε να το δαμάσει ο νεαρός Αλέξανδρος. Το κατάλληλο άλογο βρέθηκε τελικά στον Ιππικό Όμιλο Αμαρουσίου.
Αντίστοιχα μεγάλη έρευνα έγινε σε μουσεία ανά τον κόσμο για τη μορφή του Αλέξανδρου. Ο γλύπτης θεωρούσε ως καταλληλότερη την κεφαλή του Αλέξανδρου της Περγάμου που αποδίδεται στο Λύσιππο και φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Κωνσταντινούπολης.
Στη συνέχεια η μελέτη για το ένδυμα έγινε με τη βοήθεια του ενδυματολόγου του Εθνικού Θεάτρου, Αντώνη Φωκά, ο οποίος και έφτιαξε το ένδυμα που χρησιμοποιήθηκε στο μοντέλο. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1973 και μάλιστα πρόκειται για το πρώτο έργο μεγάλων διαστάσεων που χυτεύθηκε στην Ελλάδα, στο εργαστήριο των Θόδωρου και Ηλία Παπαδόπουλου, καθώς έως τότε δεν υπήρχε η τεχνογνωσία και ο κατάλληλος εξοπλισμός.
