«Η ιστορία μπορούσε να ξαναγραφτεί δέκα φορές, είτε επειδή άλλαξε η πολιτική γραμμή, είτε λόγω του ότι ο Μεγάλος Αδελφός είχε κάνει λάθος προφητείες. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν ήταν πλαστογραφία, αλλά απλά η αντικατάσταση μίας ανοησίας από μία άλλη.
Κάπου, εντελώς ανώνυμοι, βρίσκονταν οι διευθύνοντες εγκέφαλοι, οι οποίοι συντόνιζαν όλες τις προσπάθειες και καθόριζαν τη γραμμή της τακτικής που απαιτούσε να φυλαχθεί το τάδε τμήμα του παρελθόντος, να διαστρεβλωθεί ένα άλλο και να εξαφανιστεί εντελώς κάποιο τρίτο. Όλη η ιστορία ήταν από δεύτερο χέρι, σβησμένη και ξαναγραμμένη τόσες φορές, όσο κρινόταν απαραίτητο.» (Orwell, 1984).
Άρθρο
Για να μπορέσει κανείς να χειραγωγήσει επιτυχημένα τις ανθρώπινες κοινωνίες, οφείλει προηγουμένως να αποκτήσει αξιοπιστία – ακόμη καλύτερα, να θεωρηθεί αυθεντία στον τομέα του. Κάτι τέτοιο είναι σχετικά εύκολα εφικτό εάν επιλέξει τις θετικές επιστήμες – όπου η αξιοπιστία του αποκτάται πολύ γρήγορα, εάν δεν κάνει λάθη, αφού μπορεί να κριθεί με αντικειμενικότητα από το κοινό του. Αντίθετα, είναι πολύ δύσκολο στις θεωρητικές επιστήμες, στις κοινωνικές όπως θα λέγαμε – επειδή κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό η υποκειμενικότητα.
Στα πλαίσια αυτά η ελίτ, για την οποία αποτελεί άμεσο στόχο η χειραγώγηση των μαζών, έτσι ώστε να κυβερνώνται εύκολα χωρίς να διαμαρτύρονται για την απομύζηση τους, δεν θα άφηνε ποτέ ελεύθερη τη σωστή ενημέρωση των ανθρώπων – η οποία, στην εποχή του διαδικτύου, αναζητείται συνήθως από τις ηλεκτρονικές εγκυκλοπαίδειες.
Ιδιαίτερα σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση είναι το γεγονός πως, οτιδήποτε ηλεκτρονικό, μπορεί να «διορθώνεται» εκ των υστέρων κατά το δοκούν – χωρίς κανένας να αντιλαμβάνεται τις αλλαγές.
Επίσης η δυνατότητα να απαξιώνονται οι σωστές πληροφορίες, οι άνθρωποι καλύτερα που τις παρέχουν, εάν χαρακτηρισθούν οπαδοί «θεωριών συνωμοσίας» – όπως συνέβη με όλους όσους ασχολήθηκαν με την κατάρρευση του τρίτου πύργου στη Νέα Υόρκη την 11η Σεπτέμβρη, η οποία ανακοινώθηκε από τα ΜΜΕ προτού καν συμβεί (εικόνα τεκμηρίωσης στο ντοκιμαντέρ που ακολουθεί).
Περαιτέρω, η μεγαλύτερη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, από την οποία αναζητεί σήμερα πληροφορίες η πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι η Wikipedia – η οποία είναι πράγματι κορυφαία, στον τομέα των θετικών επιστημών, αφού δεν κάνει σχεδόν ποτέ λάθη. ΄
Όσον αφορά όμως τις κοινωνικές επιστήμες, κυρίως δε την ιστορία, αποτελεί το βασικότερο όργανο παραπληροφόρησης που έχει στη διάθεση της η ελίτ – όπως τεκμηριώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από την έρευνα ενός Γερμανού, ο οποίος πραγματικά δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία σχετικά με τον τρόπο που χειραγωγεί τους αναγνώστες της η αμερικανική πλατφόρμα (είναι δυστυχώς στα γερμανικά).
Η έρευνα, μας θύμισε σε μεγάλο βαθμό το προφητικό βιβλίο του Orwell, το 1984, με το οποίο αναφέρεται στο Μεγάλο Αδελφό, στο αστυνομικό κράτος δικτάτορα και δυνάστη, το οποίο όχι μόνο παρακολουθεί στενά τη μάζα, τους προλετάριους, υπηρετώντας την ελίτ αλλά, επίσης, τη χειραγωγεί – παραποιώντας μεθοδικά τις ειδήσεις, τα βιβλία, την ιστορία, καθώς επίσης οτιδήποτε άλλο χρειαστεί.
Στα πλαίσια αυτά, επειδή γνωρίζουμε πως όλο και περισσότεροι χρησιμοποιούν δυστυχώς τη Wikipedia ως πηγή πληροφόρησης τους, ιδιαίτερα οι δημοσιογράφοι, θεωρήσαμε σκόπιμο να τους επιστήσουμε την προσοχή –μεταξύ άλλων στους οικονομολόγους που, ερευνώντας τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις του παρελθόντος, ειδικά αυτές στις οποίες συμμετείχε το ΔΝΤ, παραπληροφορούνται εν αγνοία τους.
Ολοκληρώνοντας, σύμφωνα με τον ερευνητή πρόκειται για μία τρομακτική οργάνωση, η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη Μαφία, όσον αφορά τις μεθόδους συγγραφής των κειμένων και παραπλάνησης που χρησιμοποιεί – ενώ έχει καταστρέψει πάρα πολλούς επιστήμονες, οι οποίοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν αντικειμενικά, ορισμένα σημαντικά γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν είναι καθόλου αντικειμενική στο μεγαλύτερο μέρος της – ενώ επιτίθεται σε ακτιβιστές, σε ανθρώπους που συμμετέχουν σε ειρηνικά κινήματα εναντίον οργανισμών όπως το ΝΑΤΟ(χαρακτηρίζοντας τους ακροδεξιούς ή αριστερούς εξτρεμιστές), σε ομάδες που διαμαρτύρονται για τις τράπεζες κατηγορώντας τες ως αντισημιτικές κοκ. (πάντοτε κατά την έρευνα).
Οφείλει λοιπόν να προσέχει κανείς τι ακριβώς διαβάζει – καθώς επίσης να είναι επιφυλακτικός, σχετικά με την ανιδιοτέλεια του ατόμου που παρουσιάζεται ως ο ιδρυτής της, αδιαφορώντας για τα κέρδη που θα μπορούσε να του προσφέρει. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την εγκυκλοπαίδεια αλλά, επίσης, για πολλά ΜΜΕ – ενώ είναι συχνά σημαντικότερη η επιλογή των πηγών γνώσης, από την ίδια τη γνώση.
