Αδιέξοδος κόσμος…

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής,
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού,
Παντείου Πανεπιστημίου

ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ. 

Πρέπει να αντιμετωπιστεί στη ρίζα της η βαρβαρότητα που γεννά η τρομοκρατική δράση των ISIS και των παρακλαδιών τους στη Συρία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη, η τραγωδία είναι ασύλληπτη, που δεν επιτρέπει κανένα δισταγμό, τόσο στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της Συρίας, όσο και στον διεθνή παράγοντα, να μην προχωρήσουν σε λύσεις επί του προβλήματος

Η απεικόνιση ενός σύγχρονου δραματικά και διαρκώς ανατρεπόμενου κόσμου, που συνθέτει την εικόνα του πολέμου, της δυστυχίας, της εξαθλίωσης, της προσφυγοποίησης, της καταστροφής του πολιτισμού ως ζωής και ως ανθρώπινης δημιουργίας, εκδηλώνεται ως καθημερινότητα, που βιώνει ο κάθε άνθρωπος τούτου του πλανήτη, ανεξάρτητα αν τον αγγίζει, άμεσα ή έμμεσα - η εικόνα της καταστροφής είναι παντού, ορατή και ανάγλυφη.

Κυρίως όμως εκείνο που εκδηλώνεται ως έκφραση της τραγωδίας ως μέλλοντος είναι η πραγματικότητα των αδιεξόδων της, ότι δηλαδή δεν διαφαίνεται καμία ορατή προοπτική αποτελεσματικής αντιμετώπισής της, όχι ως συνέπειας με την έννοια της προσφυγικής κρίσης, αλλά ως απάλειψης των αιτιών και των συνθηκών που τη γεννούν, την παράγουν και την αναπαράγουν, δηλαδή απάλειψης των αιτιών του πολέμου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια διεθνή παρέμβαση, η οποία να συμπεριλάβει τις μεγάλες δυνάμεις του σύγχρονου κόσμου σε ένα ενιαίο, κοινό σχέδιο ενός πολέμου για την ειρήνη, ακριβώς όπως διεξήχθη η μάχη εναντίον του χιτλερισμού και του φασισμού. Πρέπει να αντιμετωπιστεί στη ρίζα της η βαρβαρότητα που γεννά η τρομοκρατική δράση των ISIS και των παρακλαδιών τους στη Συρία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Η πρόταση συνεργασίας ΗΠΑ - Ρωσίας

Σε πρόσφατες δημόσιες, διεθνείς παρεμβάσεις τους, πρώτος ο Σεργκέι Λαβρόφ, Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, και στη συνέχεια ο ίδιος ο Βλαντίμιρ Πούτιν, πρότειναν την εκπόνηση ενός κοινού σχεδίου παρέμβασης της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των ΗΠΑ για την καταπολέμηση της σύγχρονης βαρβαρότητας των ISIS και την εξάρθρωση του επικίνδυνου και απειλητικού για τον παγκόσμιο πολιτισμό φαινομένου, από τη Μέση Ανατολή.

Αυτό σημαίνει πως οι δύο μεγάλες δυνάμεις του σύγχρονου κόσμου, συνεργαζόμενες με ευρωπαϊκές δυνάμεις, ίσως δε και με την Κίνα, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως σύστημα συλλογικής ασφάλειας απέναντι στην κρίση της Μέσης Ανατολής, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις εμπέδωσης της ειρήνης και μετάβασης της Συρίας σε ένα κυβερνητικό σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο να συναποφασίσει η σημερινή ηγεσία με τη συριακή αντιπολίτευση. Η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη, η τραγωδία είναι ασύλληπτη, που δεν επιτρέπει κανένα δισταγμό, τόσο στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της Συρίας, όσες απέμειναν όρθιες, όσο και στον διεθνή παράγοντα, να μην προχωρήσουν σε λύσεις επί του προβλήματος κατά τρόπο άμεσο και αποτελεσματικό.

Διαφορετικά, η τραγωδία της Συρίας και του Ιράκ θα πλήξει την Ευρώπη ως κοινωνική, οικονομική και πολιτική προοπτική, θα διαρρήξει τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δε καταστροφή χωρών της Μέσης Ανατολής θα απειλήσει ολόκληρη την περιφερειακή ασφάλεια στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή με απρόβλεπτες συνέπειες για την παγκόσμια ειρήνη, ενώ φυσικά θα απειληθεί σε μεγάλο βαθμό και η ενεργειακή ασφάλεια της υφηλίου.

Η Ρωσία είναι παρούσα

Η Ρωσία είναι ήδη παρούσα στη Μέση Ανατολή ως στρατιωτική δύναμη, η οποία ενεργεί υπέρ του καθεστώτος Άσαντ. Όλα δείχνουν πως έχει πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων διεθνώς έναντι των ΗΠΑ, οι οποίες δείχνουν δισταγμό, αναποφασιστικότητα, κάνοντας ταυτόχρονα και λανθασμένες τακτικές επιλογές στρατηγικής, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανύπαρκτη και, επομένως, το μόνο που μένει ανοικτό και επιτακτικό είναι η συνεργασία όλων σε ένα κοινό πρόγραμμα για την αποκατάσταση της ειρήνης και της ομαλότητας.

Εκείνο που μπορεί να υπολογίσει κανείς είναι πως, σε αντίθεση με την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ υπήρξαν και κοσμοθεωρητικές διαφορές και παρά ταύτα συμφώνησαν στη Γιάλτα τον κοινό πόλεμο εναντίον του ναζισμού και φασισμού, πολύ περισσότερο σήμερα, όπου οι διαφορές οι κοσμοθεωρητικές είναι ανύπαρκτες, η Σοβιετική Ένωση έχει ήδη ενταφιαστεί από το 1990 και οι μόνες διαφορές που υπάρχουν ως θεμιτές καταστάσεις στη διεθνή πολιτική είναι οι διαφορές συμφερόντων και προβολής κύρους. Αυτά μπορούν να πάνε προσωρινά στην άκρη, γιατί αυτό που επείγει σήμερα είναι η διαφύλαξη της παγκόσμιας ειρήνης, η οποία απειλείται από την κατάρρευση της Μέσης Ανατολής και την ενδυνάμωση των ISIS.

Σύστημα διεθνούς συλλογικής ασφάλειας

Η συμμαχία που αναγκαστικά θα δημιουργηθεί εκ των πραγμάτων, δηλαδή από τις συνθήκες που ήδη υφίστανται και πρέπει να αντιμετωπιστούν, θα μπορούσε να εδραιώσει και την παράσταση ενός εξελισσόμενου συστήματος διεθνούς συλλογικής ασφάλειας, το οποίο να είναι σε θέση, όχι μόνο να αποτρέπει εξελίξεις δραματικές, όπως αυτή της Συρίας, αλλά να εμπεδώνει παρεμβατικά και την διεθνή ασφάλεια στις διάφορες ταραγμένες, εμπόλεμες περιοχές του κόσμου.

Αυτό το σχέδιο φαίνεται να ωριμάζει ως ιδέα και να επιβάλλεται εκ των πραγμάτων, αφού τα αδιέξοδα των παρεμβατικών πολιτικών, όπως αυτά που έγιναν στο παρελθόν στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ιράκ και αλλού, έφεραν ανείπωτη ανθρώπινη τραγωδία και καταστροφή. Πρέπει να μάθουν οι μεγάλοι του κόσμου τούτου πως όταν παρεμβαίνουν σε χώρες, περιοχές, επιχειρούν να επιβάλουν συμφέροντα δικά τους υπό το πρόσχημα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουν την ιστορία και τις παραδόσεις των λαών της κάθε περιοχής, καθώς επίσης να υπολογίζουν και τις συνέπειες από τις παρεμβάσεις τους. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως τόσο η Αλ-Κάιντα, όσο και ο ISIS απετέλεσαν και αποτελούν παράγοντα αμερικανικής, και στην περίπτωση των ISIS, και τουρκικής ανεύθυνης, τυχοδιωκτικής στάσης.

πηγή:icmu.nyc.gr