Είμαστε ήδη, στo μέσον της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και θέλοντας κάποιος, να κάνει έναν απολογισμό, το πρόσημο που θα έβαζε, θα ήταν αρνητικό!
Η γενιά που θα άλλαζε το κατεστημένο, συμβιβάστηκε με αυτό άμεσα, εύκολα και γρήγορα. Οι οραματιστές του χθές έγιναν τα καλύτερα γρανάζια στην μηχανή διαπλοκής του σήμερα.
Μιλάμε για μια ακόμη χαμένη γενιά, μια καταδικασμένη γενιά την οποία καλέσαμε να βάλει τα θεμέλια τις βάσεις των ιδανικών, να αποτελέσει τα πρότυπα των επόμενων γενεών, να επαναφέρει στην καθημερινότητά μας, τον ορισμό της αριστείας. Αστείο και όμως αληθινό!
Τι πρότυπα να μεταδώσει όμως, κάποιος που ζει στην εποχή μας;
Από που να αντλήσει ιδανικά και αξίες, για να εμπνευστεί και να εμπνεύσει.
Ας ανοίξουμε την τηλεόραση και ας κάνουμε μια εξερεύνηση των προγραμμάτων των καναλιών. Οι πρώτες αρνητικές προσλαμβάνουσες παραστάσεις, ξεπηδούν από παντού. Δελτία ειδήσεων που μόνο κατ’ όνομα αποτελούν το μέσο ενημέρωσης του μέσου πολίτη και δυστυχώς είναι έντονα ορατή η προσπάθεια χειραγώγησης της «κοινής γνώμης».
Θα πει κάποιος, μόνο η τηλεόραση διαμορφώνει άποψη στον κόσμο; Όχι βέβαια, τα ΜΜΕ όμως, αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.
Η τηλεόραση, μαζί με το internet και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, μονοπωλούν το ενδιαφέρον των νέων.
Δεδομένων των περιορισμών και της τυχαιότητας του γίγνεσθαι, ή με πιο απλά λόγια, το τι σκεπτόμαστε, το πως αισθανόμαστε, το πως βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, το τι ακριβώς κάνουμε, το που και πως θα πάμε, το πως θα φύγουμε, όλα αυτά είναι στην ουσία τα αποτελέσματα των επιλογών μας.
Για να συλλογάται κανείς ελευθέρα, όπως είχε πει ο Ρήγας πρέπει να διαθέτει γνώση, γιατί αυτό είναι που προσδιορίζει την ποσότητα και την ποιότητα των εναλλακτικών λύσεων που διαθέτουμε, αλλά και την ορθότητα των επιλογών που κάνουμε, άρα την ελευθερία μας.
Όσο περισσότερη γνώση διαθέτουμε τόσο περισσότερες είναι οι εναλλακτικές επιλογές και τόσο πιο σωστή είναι η αξιολόγησή μας για αυτές.
Είναι γεγονός ότι είμαστε η μουσική που ακούμε, τα βιβλία που διαβάζουμε, αλλά και οι συναναστροφές που κάνουμε! «Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι» λέει η λαϊκή ρήση.
Με λίγα λόγια οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας, είναι αυτές που μας καθορίζουν. Σήμερα είμαστε οι επιλογές που κάναμε χθες και αύριο θα είμαστε οι επιλογές που κάνουμε σήμερα.
Όλα είναι θέμα παιδείας, όχι τόσο με την έννοια της εκπαίδευσης, όσο και με την έννοια της κοινωνικής διαπαιδαγώγησης, που ξεκινάει από το σπίτι. Παιδεία είναι ο τρόπος που μιλάμε σε έναν άγνωστο, πως συμπεριφερόμαστε στον ηλικιωμένο, το πως διατηρούμε το περιβάλλον στο οποίο ζούμε, καθαρό, το πως σεβόμαστε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του άλλου και πολλά άλλα μικρά που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Ξεκινούν από την οικογένεια και επεκτείνονται στον τρόπο ζωής μας, τον σεβασμό προς τον εαυτό μας και κατ’ επέκταση, προς τους άλλους.
Πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια, ανάμεσα στα μεγάλα λόγια και στην ζωή και η ειλικρίνεια μετριέται με τις πράξεις!
Είναι επίσης δεδομένο, ότι για να είναι καθαρές οι κουβέντες, πρέπει να είναι καθαρές και ανάλογες οι πράξεις!
Η αδιαφάνεια και η μεθόδευση των εξελίξεων δημιουργούν πάντα ανησυχία και έντονο προβληματισμό!!!
Η εκρηκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο χώρο των ΕΔ, το τελευταίο χρονικό διάστημα, με την περιβόητη Αναδιοργάνωση Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), (Ατζέντα 2030), οξύνεται περαιτέρω με τα θέματα των Στρατιωτικών Νοσοκομείων και τις πρόσφατες έκτακτες κρίσεις Ανωτάτων και Ανωτέρων Αξκων, θέματα τα οποία αναδύονται στην επικαιρότητα
Κράτος δικαίου σημαίνει πως σε μια Δημοκρατία, ο νόμος βρίσκεται πάνω από τον εκάστοτε, πρωθυπουργό ή πρόεδρο, την εκάστοτε Κυβέρνηση, τους Υπουργούς και τον κάθε ισχυρό οικονομικό παράγοντα!!!
Η έλλειψη διαλόγου, η αδιαφάνεια και η μονομέρεια αποτελούν σοβαρούς ανασταλτικούς παράγοντες για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, προκαλώντας δυσπιστία των πολιτών και αναποτελεσματικότητα στη λήψη αποφάσεων.
Ο διάλογος είναι η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η δημοκρατική διακυβέρνηση. Μέσω της ανοικτής συζήτησης, τα διαφορετικά συμφέροντα, απόψεις και ανάγκες βρίσκουν πεδίο συνεννόησης και ισορροπίας. Όταν όμως ο διάλογος απουσιάζει, δημιουργούνται πόλωση και αποξένωση των πολιτών και της εξουσίας και οδηγεί σε αποφάσεις που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Η πρόσφατη άρνηση του κ. Υπουργού Εθνικής Άμυνας να δεχθεί την αντιπροσωπεία του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ), με την πρόφαση «φόρτου εργασίας», αποτελεί μια πράξη που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και υποδηλώνει έντονα την συστηματική και συνειδητή απαξίωση προς τους θεσμικούς εκπροσώπους μιας πολυπληθούς κοινωνικής ομάδας, η οποία έχει αφιερώσει τη ζωή της στην υπηρεσία της Πατρίδας.
Οι απόστρατοι Αξκοι είναι οι άνθρωποι που, με αυταπάρνηση και αφοσίωση, υπηρέτησαν την Ελλάδα σε καιρούς ειρήνης και πολέμου, διασφαλίζοντας την εθνική κυριαρχία και την ασφάλεια των πολιτών.
Η εμπειρία και η γνώση τους αποτελούν ανεκτίμητα κεφάλαια για την κοινωνία μας. Η άρνηση του Υπουργού να συναντηθεί μαζί τους, χωρίς καν να προσφέρει επαρκή αιτιολόγηση, δείχνει έλλειψη σεβασμού προς την ιστορία και την προσφορά τους.
Τα θέματα που επιθυμούμε να συζητήσουμε με τον κ. Υπουργό, αφορούν κρίσιμα ζητήματα, όπως η πρόσφατη αλλαγή του τρόπου διοίκησης του Νοσηλευτικού Ιδρύματος Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ), η υγειονομική περίθαλψη των απόστρατων, η κατάργηση του Ταμείου Εθνικής Άμυνας (ΤΕΘΑ) και η δημιουργία άλλου φορέα διαχείρισης της περιουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, η λειτουργία του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΜΤΣ), του οποίου είμαστε μερισματούχοι, η Δίκαιη και αναλογική κατανομή των εσόδων στα Μετοχικά Ταμεία των Κλάδων απο τις κρατήσεις 4% επί των αμυντικών δαπανών των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), έτσι ώστε να θεραπευτεί κατά το δυνατόν, η υπάρχουσα μεγάλη αδικία, στην απόδοση μερίσματος απο το ΜΤΣ, σε σχέση με τα αντίστοιχα Ταμεία Ναυτικού και Αεροπορίας, καθώς και η δημιουργία Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων στο ΝΙΜΤΣ.
Αυτά είναι ζητήματα που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής χιλιάδων αποστράτων και των οικογενειών τους.
Η άρνηση του να συζητήσει μαζί μας, δείχνει την υπάρχουσα αδιαφορία για τα σοβαρά προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε και η παραπομπή μας στον κ. Γενικό Γραμματέα του ΥΠΕΘΑ αν και εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ως μία εναλλακτική λύση, δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο ίδιος ο Υπουργός αποφεύγει να αναλάβει την ευθύνη του διαλόγου με τους θεσμικούς εκπροσώπους των αποστράτων, στάση που δε συνάδει με τις αρχές της δημοκρατίας και του σεβασμού προς τους πολίτες.
Η ΕΑΑΣ, ως θεσμικός φορέας, έχει το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση, να εκπροσωπεί τα μέλη της και να προασπίζεται τα συμφέροντα τους. Η άρνηση του Υπουργού να μας δεχθεί υπονομεύει τον ρόλο μας και στέλνει αρνητικό μήνυμα προς όλους.
Καλούμε τον κ. Υπουργό, να αναθεωρήσει τη στάση του και να προγραμματίσει άμεσα μία συνάντηση με την Ένωση Αποστράτων Αξκων Στρατού (ΕΑΑΣ).
Ο διάλογος είναι το θεμέλιο της Δημοκρατίας και η συνεργασία, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εξεύρεση λύσεων, για το κοινό καλό.
Η άρνηση των αρμοδίων και υπευθύνων για εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων βρίσκει επ’έργω εφαρμογή, στην επαναλαμβανόμενη αιφνίδια σύλληψη και μεθοδευμένη διαδικασία ψήφισης νομοσχεδίων, χωρίς προηγούμενη συζήτηση και δημόσια διαβούλευση, αποδεικνύοντας περίτρανα την περιφρόνηση της πολιτείας προς το κοινωνικό σύνολο, τους πολίτες.
Δυστυχώς η πολιτική καθημερινότητα διαπερνάται από την έλλειψη, λειτουργικής, μεσοπρόθεσμης πολιτικής για τον σχεδιασμό και υλοποίηση της επίλυσης των σοβαρών προβλημάτων της καθημερινότητας και παράλληλα, έχει έντονο επικοινωνιακό φορτίο, το οποίο εξαντλείται συνήθως σε ηθικολογικού χαρακτήρα κρίσεις, μεταξύ των πολιτικών προσώπων.
Ουσιαστικός διάλογος, με αντικείμενο την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων, που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης, δεν γίνεται, με αποτέλεσμα την ύπαρξη σοβαρών λειτουργικών οικονομικών και κοινωνικών θεμάτων εις βάρος του.
Αγαπητοί μου συνάδελφοι, θεωρώ ότι η κοινωνική μας δραστηριότητα, γίνεται η πολιτική επιλογή μας. Η θετική μας πρόθεση και η «άγνοιά» μας σαν πολίτες, μας οδηγεί στις πολιτικές μας επιλογές και σε κάθε πτυχή της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής.
Είμαστε οι επιλογές μας, στα πρόσωπα των εκλεγμένων αντιπροσώπων στις τοπικές κοινωνίες, αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου καθρεφτίζεται το ποιόν μας στην κοινωνία.
Είμαστε οι επιλογές μας ή μήπως τελικά είμαστε εμείς οι επιλογές κάποιων άλλων;
