Λίγα πράγματα με διασκεδάζουν όσο οι σύντροφοι συριζαίοι που κλαίγονται για την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ και της ανανεωτικής αριστεράς γενικότερα. Αυτοί που ξαφνικά, είτε ως πολέμιοι του ηγέτη της Τζάκρη είτε ως υπερασπιστές του, ανακαλύπτουν τοξικότητα, υστεροβουλία, εχθροπάθεια, προσωπικές ατζέντες, λες και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ποτέ κάτι διαφορετικό από μια τοξική και εχθροπαθής συνάθροιση υστερόβουλων ανθρώπων με προσωπικές ατζέντες.
Ο σύντροφος Ηλιόπουλος έφτασε σε σημείο να μιλήσει για βόθρο, πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι για χρόνια υπέφερε από σοβαρό μπούκωμα (πνευματικής φύσεως) που δεν του επέτρεπε να μυρίσει τις οσμές όχι μόνο του χώρου στον οποίο πολιτευόταν αλλά και τις δικές του. Εκτός αν το να απειλείς δημοσιογράφους φωνάζοντας «Θα τρέχεις σας τον Αίολο Κεντέρη / Πρετεντέρη – Πρετεντέρη» δεν είναι βόθρος αλλά ολάνθιστος κήπος.
Ο σύντροφος Σκουρλέτης ανακάλυψε την τοξικότητα του διαδικτύου, τα έμμισθα τρολ και τις δολοφονίες χαρακτήρων ίσως επειδή τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε καμιά επαφή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να διαπιστώσει τι ακριβώς κάνουν οι σύντροφοί του.
Η συντρόφισσα Αναγνωστοπούλου ανακάλυψε ότι ο Πολάκης δίνει χτυπήματα κάτω από τη μέση. Δεν είχε αντιληφθεί κάτι σχετικό τα προηγούμενα χρόνια και η καημένη εξεπλάγη με τις μεθόδους του αψύ Σφακιανού.
Ο σύντροφος Φίλης είδε στο πρόσωπο του Κασσελάκη έναν Τραμπ. Στο πρόσωπο του Καμμένου όμως έβλεπε ένα άγγελο ή μάλλον έναν Αϊ Βασίλη που του χάριζε κι εκείνου και όλων των συντρόφων την πολυπόθητη εξουσία.
Ο σύντροφος Ζαχαριάδης βρίσκει προσβλητικά τα όσα λέγονται και γράφονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Μέχρι χτες δεν του έκαναν εντύπωση, ίσως επειδή οι προσβολές εξαπολύονταν εναντίον όσων δεν ήταν φίλοι δικοί του και του κόμματός του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου