Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε περί το 270 μ.Χ. στην Καππαδοκία από πλούσια οικογένεια, απόκτησε ευρύτατη μόρφωση και σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό όπου χάρη στα προσόντα και την πολεμική του δράση ανήλθε γρήγορα στο βαθμό του Χιλίαρχου, έχοντας ένα λαμπρό μέλλον.
Όταν ο Αυτοκράτορας της Ρώμης Διοκλητιανός κήρυξε νέο διωγμό των Χριστιανών, ο Χιλίαρχος Γεώργιος δεν δέχθηκε να συλλάβει και να παραδώσει στα βασανιστήρια Χριστιανούς όπως είχε διαταχθεί, αλλά διακήρυξε και αποκάλυψε με θάρρος ότι και ο ίδιος είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό.
Ο Αυτοκράτορας Διοκλητιανός για να τον μεταπείσει του πρόσφερε μεγάλα αξιώματα και θέσεις στην Αυτοκρατορία. Όταν όμως διαπίστωσε ότι όλα αυτά έπεσαν στο κενό και δεν κλονίστηκε ούτε στο παραμικρό η πίστη του στο Χριστιανισμό, διέταξε να τον βασανίσουν για να αλλάξει την πίστη του.
Τότε ο Χιλίαρχος Γεώργιος υποβλήθηκε στο μαρτύριο της πείνας, της δίψας και του μαστιγώματος. Υπέφερε με καρτερία τον πόνο από τα πυρακτωμένα πέδιλα που τον ανάγκασαν να φορέσει. Αποκήρυξε με οργή τα είδωλα και παρέμεινε πιστός στο Χριστό μέχρι τη στιγμή που θανατώθηκε με αποκεφαλισμό στις 23 Απριλίου 303 μ.Χ.).
Από την Εκκλησία ο Χιλίαρχος Γεώργιος με την καρτερία του στα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη, την ακατάβλητη πίστη του στο Χριστό, και τελικώς το μαρτυρικό θάνατό του ανακηρύχθηκε Άγιος και Μεγαλομάρτυς.
Η μετά θάνατο θαυματουργός εμφάνιση του Αγίου Γεωργίου αναφέρεται στους χρόνους μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και συγκεκριμένα κατά την εκστρατεία των Τούρκων εναντίον του Χριστιανού Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Στεφάνου.
Αυτός απειλούμενος να καταστραφεί και ζητώντας τη βοήθεια του Χριστού είδε στον ύπνο του τον Άγιο Γεώργιο ο οποίος τον εμψύχωσε και του είπε να έχει πίστη στο Θεό και να επιτεθεί εναντίον του εχθρού τον οποίο και θα νικήσει. Την άλλη ημέρα εξήγησε το όνειρο στα στρατεύματά του και τα διέταξε να επιτεθούν κρατώντας στα χέρια την εικόνα του Αγίου. Έτσι το Θαύμα έγινε και ο εχθρός νικήθηκε και τράπηκε σε άτακτη φυγή.
Από τότε ο Ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας Στέφανος τοποθέτησε την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στις Σημαίες και αργότερα σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού, επικράτησε οι Σημαίες του Πεζικού, που προπορεύονται στις μάχες και τις θυσίες, να φέρουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου.
Στην Ελλάδα τώρα, με Βασιλικό Διάταγμα του 1864 θεσπίστηκε οριστικά από την Πολιτεία να φέρουν οι Πολεμικές Σημαίες την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, ενώ με άλλο Βασιλικό Διάταγμα του 1953 καθιερώθηκε ως γιορτή του Πεζικού και των υπολοίπων Όπλων και Σωμάτων του Στρατού, εκτός του Πυροβολικού (το οποίο ως γνωστό έχει την Αγία Βαρβάρα τη Μεγαλομάρτυρα ως Προστάτιδά του, η 23 η Απριλίου, ημέρα που μαρτύρησε ο Άγιος.
Τέλος, με διαταγή του ΓΕΣ έχει καθιερωθεί σε ετήσια βάση να εορτάζεται στο στρατόπεδο της Σχολής Πεζικού στην Χαλκίδα, ο Προστάτης του ΣΞ (πλην Πυροβολικού) Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος, παρουσία της πολιτειακής, της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας και πλήθος κόσμου. Και έτσι γίνεται κάθε χρόνο, εκτός από φέτος φυσικά λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και των προστατευτικών μέτρων που έχουν ληφθεί (και) στις ΕΔ εξ αιτίας του.
