Οι θηριωδίες στην Μπούτσα και τα πιο πρόσφατα στοιχεία από τις περιοχές κοντά στο Χάρκοβο που ανακαταλήφθηκαν πρόσφατα από τον ουκρανικό στρατό για χρήση βασανιστηρίων δημιουργούν την εντύπωση ενός ρωσικού γενοκτονικού ζήλου - ανάλογου εκείνου τον οποίο επιδείκνυαν τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα στα εδάφη τα οποία κατελάμβαναν ή που επέδειξαν τα ιταλικά φασιστικά στρατεύματα στην Αιθιοπία.
Ωστόσο, η περιπέτεια του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία είναι τέτοια αποτυχία ακριβώς επειδή αποτυγχάνει να πυροδοτήσει το είδος του μίσους και της επιθυμίας αυτοδικίας στο ρωσικό έθνος το οποίο ενέπνευσαν ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Μπενίτο Μουσολίνι στους Γερμανούς και τους Ιταλούς αντίστοιχα.
Εθελοντές
Η Ιταλική Αυτοκρατορία είχε περίπου 56 εκατομμύρια πληθυσμό τη δεκαετία του 1930 σε σύγκριση με τα 140 εκατομμύρια της σύγχρονης Ρωσίας, ωστόσο οι 20.000 μελανοχίτωνες του Μουσολίνι αυξήθηκαν τάχιστα σε 115.000 το 1935-1936 για την εκστρατεία στην Αιθιοπία, όπως γράφει ο Pier Paolo BattisteroI στο "Ιταλοί Μελανοχίτωνες 1935–45". Δεν υπήρχε καμία έλλειψη εθελοντών.
Η Γερμανία, με πληθυσμό περίπου 85 εκατομμυρίων, είδε τα Waffen SS, τον στρατό του ίδιου του ναζιστικού κόμματος, να αυξάνεται από τις 28.000 στις 150.000 άνδρες τον πρώτο χρόνο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σημειώνει ο George Stein στο "The Waffen SS: Hitler's Elite Guard at War, 1939-1945" - κι αυτό παρά την ακραία επιλεκτικότητα όσον αφορά τη σύνθεση των στρατευμάτων των SS εκείνη την εποχή.
Τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ιταλία, οι επαγγελματίες στρατιωτικοί ζήλευαν τα κομματικά στρατεύματα των δικτατόρων, στα οποία οι άνδρες υπηρετούσαν εθελοντικά για πολύ μεγαλύτερες θητείες από εκείνες που απαιτούνταν από τους απλούς στρατιώτες.
Τόσο ο Χίτλερ όσο και ο Μουσολίνι έπρεπε να συμβιβαστούν, κρατώντας χαμηλά τους αριθμούς των Waffen SS και των ετοιμοπόλεμων Μελανοχιτώνων και τοποθετώντας τους υπό τακτικούς στρατιωτικούς διοικητές στο πεδίο της μάχης. Ωστόσο, ακόμη και τα τακτικά στρατεύματα - τουλάχιστον στη Γερμανία - είχαν διαποτιστεί από τη ναζιστική ιδεολογία. Υπάρχουν πολλά στοιχεία για ιδεολογικά καθοδηγούμενες φρικαλεότητες των στρατιωτών της Βέρμαχτ, παρόλο που οι στρατιώτες της μπορεί να μην ήταν μέλη του ναζιστικού κόμματος.
Ο Πούτιν μπορεί μονάχα να ονειρεύεται τους αριθμούς εθελοντών που μπορούσαν να συγκεντρώσουν τα φασιστικά καθεστώτα του 20ού αιώνα. Μήνες μετά την κήρυξη του πολέμου, η συνδυασμένη δύναμη των ταγμάτων εθελοντών που σχηματίστηκαν σε ρωσικές επαρχίες ήταν μόλις στα επίπεδα των δεκάδων χιλιάδων - και είναι δύσκολο να διακρίνουμε το εάν πολλοί από τους εθελοντές είχαν κίνητρο τον πατριωτισμό με την έννοια που τον εννοούν ο Πούτιν ή η ρωσική ακροδεξιά.
Χρήματα
Αντίθετα, το κύριο δέλεαρ για τους ικανούς προς υπηρεσία άνδρες ήταν η υπόσχεση για μισθούς στους οποίους δεν μπορούσαν να υπολογίζουν στις περιοχές καταγωγής τους. Το μήνυμα το οποίο προωθεί στις διαφημίσεις της η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία του Ομίλου Wagner είναι εκείνο της ρομαντικοποιημένες, γεμάτης τεστοστερόνη περιπέτειας ως εναλλακτική λύση σε μια βαρετή εργασία σε ένα εργοστάσιο - ωστόσο η πραγματική της υπόσχεση, επίσης, είναι ένα υψηλό, αξιόπιστο εισόδημα. Ακόμη και οι κατάδικοι τους οποίους στρατολογεί η Wagner για να ενισχύσει τον ιδιωτικό της στρατό λαμβάνουν σημαντικά ποσά σε μετρητά, εκτός από χάρη μετά από έξι μήνες στην πρώτη γραμμή.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι Ρώσοι δεν συμμετέχουν στον πόλεμο του Πούτιν σε αριθμούς οι οποίοι να μοιάζουν με εκείνους της ναζιστικής Γερμανίας απλώς και μόνο επειδή φοβούνται για τη ζωή τους ή επειδή έχουν ακούσει ιστορίες για το πόσο άσχημα εξοπλισμένος και διοικούμενος είναι ο ρωσικός στρατός ή απλώς επειδή η Ρωσία δεν εμφανίζεται να κερδίζει.
Θα μπορούσε όμως κανείς να υποστηρίξει ότι ένα ισχυρό ιδεολογικό κίνητρο θα μπορούσε να απωθήσει αυτές τις ανησυχίες. Τα διαρκώς διογκούμενα Waffen SS ήταν μια πλήρως εθελοντική δύναμη μέχρι το 1942. Η πίστη στην ανωτερότητα του γερμανικού Volk και της "Άριας Φυλής", και επομένως στην τελική τους νίκη, συνέχιζε να επικρατεί για πολλούς μήνες αφότου οι δυνάμεις του Χίτλερ είχαν πάψει να διατηρούν το αήττητο.
Συμπάθεια για τους Ουκρανούς!
Οι Ρώσοι δεν πιστεύουν σε κάτι τέτοιο, ούτε μισούν μαζικά τους Ουκρανούς. Τον Αύγουστο του 2022, το Levada Center, ένας από τους τελευταίους δημοσκόπους που προσπαθούν ακόμη να επιτύχουν αντικειμενικά αποτελέσματα ερευνών στη Ρωσία, ανέφερε ότι το 68% των Ρώσων είχε θετική γνώμη για τους Ουκρανούς - από 83% τον Οκτώβριο του 2021, πάντως ακόμη συντριπτική πλειοψηφία, ειδικά δεδομένης της πραγματικότητας που βιώνουν εντός ενός καταπιεστικού καθεστώτος.
Πολλοί ερωτηθέντες θα δίσταζαν να πουν σε έναν δημοσκόπο - ο οποίος μπορεί να είναι αξιωματούχος της μυστικής αστυνομίας ή κάποιου άλλου είδους πληροφοριοδότης - ότι συμπαθούν ανθρώπους με τους οποίους μάχεται ο ρωσικός στρατός τους τελευταίους επτά μήνες.
Η στάση απέναντι στην Ουκρανία ως κράτος ήταν ως επί το πλείστον αρνητική από πολύ πριν από τον πόλεμο: μόνον το 34% των Ρώσων την έβλεπαν με συμπάθεια τον Φεβρουάριο του 2019, σύμφωνα με το Levada - και αυτό το ποσοστό μειώθηκε στο 23% τον Αύγουστο του 2022. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι καθόλου γερό θεμέλιο για τη γενοκτονία: ένας Ρώσος στρατιώτης, τελικά, πρέπει να πυροβολεί κατά πραγματικών Ουκρανών, όχι κατά ενός αφηρημένου κράτους ή μιας κυβέρνησης.
πηγή:https://www.capital.gr/bloomberg-view/3659465/ti-leipei-apo-ton-poutin-gia-na-ginei-xitler-i-mousolini?utmsource=email
