Θα πει κανείς «έγραψε ο Βαρεμένος μια μπούρδα, έσταξε η ουρά του γαϊδάρου». Σωστά, όλοι μας έχουμε γράψει μπούρδες κατά καιρούς. Oμως και πάλι, αυτή η εμπάθεια για το «μητσοτακικό» 112, ενδεδυμένη με συριζαϊκό «χιουμοράκι» για τους Αφγανούς που έπεφταν από τα αεροπλάνα, είναι πολλαπλώς τρομακτική
Το χιούμορ κάνει τη ζωή ευκολότερη. Το «χιουμοράκι» συνήθως τη βαραίνει απότομα και αναίτια. Το πραγματικό χιούμορ είναι ένδειξη ευφυΐας. Το χιουμοράκι, εννιά στις δέκα φορές, κινείται στην γκρίζα ζώνη μεταξύ εμπαθούς μανίας και στιγμιαίας ανοησίας. Το χιούμορ σαν πολιτικό όπλο είναι ακαταμάχητο, αναγνωρίζεται ακόμα κι από τους ειλικρινείς αντιπάλους. Το χιουμοράκι ως πολιτικό βέλος φεύγει για τον αντίπαλο και καταλήγει να καρφώσει το ποδάρι του επιτιθέμενου, γι’ αυτό συχνά αποδοκιμάζεται υποδορίως ακόμα κι από τους σοβαρούς φίλους του.
Πριν, λοιπόν, ο Γιώργος Βαρεμένος (πάλαι ποτέ εκλεκτός συνάδελφος δημοσιογράφος και σχεδόν δέκα χρόνια τώρα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) κάνει αναρτήσεις που συνδέουν άγαρμπα, αψυχολόγητα και ελαφρώς ακατανόητα τη χρήση του 112 με τους Αφγανούς που πέφτουν από τα αεροπλάνα, καλό θα ήταν να διαλογιστεί πάνω σ’ αυτήν την ανεπαίσθητη κόκκινη γραμμή που υπάρχει ανάμεσα στο χιούμορ και το «χιουμοράκι».
Για όσους δεν γνωρίζουν, η ανάρτησή του (δείτε τη κάτω) έγραφε επί λέξει «ώρα είναι να ισχυρισθούν ότι η εκκένωση στο Αφγανιστάν έγινε με το 112. Γι’ αυτό έπεφταν με οργανωμένο τρόπο οι άνθρωποι από τα αεροπλάνα».
Θα πείτε «έγραψε ο Βαρεμένος μια μπούρδα, έσταξε η ουρά του γαϊδάρου στον στάβλο». Δεν αντιλέγω, όλοι μας έχουμε γράψει μπούρδες κατά καιρούς, ενδέχεται εγώ περισσότερες από τον Βαρεμένο. Δεν παύω όμως, με αφορμή κάτι τέτοια, να φιλοσοφώ πάνω στη σαρωτική δύναμη που έχει η εμπάθεια, όταν εγκατασταθεί εντός μας. Δεν αφήνει τίποτα όρθιο στα ξεσπάσματά της, σαρώνει τα πάντα στο διάβα της, μέχρι να πεταχτεί έξω και να απλωθεί σαν βρωμερή πετρελαιοκηλίδα σε ήρεμη θάλασσα.
Μπερδεύει, τσουβαλιάζει, συγχέει, αντιστρέφει, αν-αξιολογεί, ισοπεδώνει, συκοφαντεί, προσβάλλει, εκμηδενίζει, απαξιώνει. Ολα αυτά μέσα σ’ ένα συριζαϊκό «χιουμοράκι», που πίσω του όμως κρύβει μια αβυσσαλέα μανία εκδίκησης, διότι χάθηκε η εξουσία τους. Αλλά ο Βαρεμένος ούτε στην Καμπούλ πήγε για να δει τους δύστυχους που είχαν γαντζωθεί στα αεροπλάνα να πέφτουν, ούτε στο Μάτι πετάχτηκε την επομένη της πυρκαγιάς για να σκουπίζει πτώματα από τον δρόμο, όπως έγραψε κάποιος κάτοικος από ‘κεί. Χιουμοράκι κάνει, για τον τρόπο που το μητσοτακικό 112 «οργάνωσε» την πτώση των φυγάδων Αφγανών από τον ουρανό.
Απορώ, αφού έχουν τόση απέχθεια στη λειτουργία του 112, γιατί δεν έχουν εξαγγείλει ήδη την κατάργησή του μόλις ξαναβρεθούν στην κυβέρνηση, όπως έκαναν με τόσα άλλα. Και απορώ διπλά, πώς κάνουν φτηνή προπαγανδιστική πλακίτσα με τέτοια θέματα, όχι οι agricolae τους, αλλά οι ευφυείς και οι διανοούμενοί τους. Κρίμας, που έλεγε και ένας αριστερός μπάρμπας μου, πολύ διαβασμένος.
Πηγή: Protagon.gr
