Η διήμερη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου σε βάρος του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου έδωσε την ευκαιρία στους Έλληνες πολίτες να «φρεσκάρουν» τη μνήμη τους για τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το τελευταίο διάστημα ειδικά, και εξ αφορμής ορισμένων αστοχιών της κυβέρνησης της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας θεωρούν ότι έχουν περάσει μέσα από κάποια αθέατη κολυμβήθρα του Σιλωάμ και έχουν εξαγνισθεί για όσα διέπραξαν στα 4½ χρόνια της δικής τους διακυβέρνησης
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο εφεύρημα από αυτό. Όσο και αν ο χρόνος συχνά αποδεικνύεται ως το βασικότερο συστατικό για να ξεχάσει κάποιος, η παρουσία και μόνο όλων αυτών των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στο προσκήνιο είναι ικανή για να ενεργοποιήσει τη συλλογική μνήμη και να της υπενθυμίσει ότι τα σημερινά πρόβατα, χθες ήταν λύκοι. Ότι οι σημερινοί υπερασπιστές των δημοκρατικών θεσμών, πριν από μερικούς μήνες ήταν εκείνοι που με τις πράξεις τους βίαζαν καθημερινά τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.
Θα απαιτούνταν σελίδες επί σελίδων για να καταγραφεί το όργιο σε βάρος των θεσμών στο οποίο επιδιδόταν κάθε φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να προστατεύσει και να επιμηκύνει τη διακυβέρνησή της.
Αλλά στόχος του σημερινού άρθρου δεν είναι να κάνει μνημόσυνα για όσα ο ΣΥΡΙΖΑ έπραξε σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Στόχος μου είναι να αναφέρω το πώς κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας να μετατρέψει την κυβέρνησή του σε καθεστώς. Το πέτυχε ελέγχοντας τους πυλώνες του πολιτεύματος: τη Δικαιοσύνη, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας. Τη Δικαιοσύνη με τον τραγικό Παπαγγελόπουλο, τα Σώματα Ασφαλείας με αρχηγούς-μαριονέτες που συμπεριφέρονταν ως χειροκροτητές του πρωθυπουργού και τον στρατό με μια αμφιλεγόμενη ηγεσία που κρίθηκε, αποτιμήθηκε και προήχθη στα γραφεία επιχειρηματία. Ανεξάρτητα από το τι δηλώνει τώρα ο κ. Τσίπρας επ’ αυτού και τι «υπόσχεται» για τους αρμούς της εξουσίας που θα ελέγξει τη «δεύτερη φορά», η πραγματικότητα είναι ότι ο έλεγχος ήταν ασφυκτικός και μέσω αυτού, και των μηχανισμών του κράτους, κατάφερε να σκορπίσει τον φόβο σε χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα.
Ο κ. Τσίπρας, όπως πανθομολογείται, κυβέρνησε με τον φόβο και με τους μηχανισμούς του κράτους που χρησιμοποίησε κατά κόρον και προς ίδιον όφελος – την παραμονή του στην εξουσία. Δεν το ξεχνάμε αυτό. Ούτε το παραγράφουμε. Και γι’ αυτό είναι βαριές οι ευθύνες του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει παραλείψει έως τώρα να διατάξει τη διενέργεια μιας έρευνας για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος των δημοκρατικών θεσμών προκειμένου να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία…
