Θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί ως το «ριφιφί» ή «η λεηλασία των αιώνων» και να μην είναι υπερβολικοί οι χαρακτηρισμοί.
Ήταν, πάντως, το colpo grosso, το οποίο σε γενικές γραμμές εξελίχθηκε σε δύο φάσεις και είχε ως αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να ξοδέψει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία των τραπεζών και, πάρα την αιματηρή θυσία, να μην τις έχει υπό έλεγχο και, επιπλέον, να έχει χάσει τα λεφτά του.
Για να καταλάβουμε το ρεσάλτο που έγινε στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, θα πρέπει πρώτα να δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Το μεγάλο κόλπο στήθηκε με το εύρημα των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, οι οποίες μυστηριωδώς και εν κρυπτώ χαρακτηρίστηκαν βιώσιμες και, συνεπώς, έπρεπε πάση θυσία να σωθούν, για να προστατευτούν δήθεν οι καταθέσεις των πολιτών, οι οποίες τράπεζες, με εξαίρεση την Εθνική, ήταν, τι παράξενο, ιδιωτικές.
Το μεγάλο κόλπο στήθηκε με το εύρημα των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, οι οποίες μυστηριωδώς και εν κρυπτώ χαρακτηρίστηκαν βιώσιμες και, συνεπώς, έπρεπε πάση θυσία να σωθούν, για να προστατευτούν δήθεν οι καταθέσεις των πολιτών, οι οποίες τράπεζες, με εξαίρεση την Εθνική, ήταν, τι παράξενο, ιδιωτικές.
Η «σωτηρία» εξελίχθηκε ουσιαστικά σε δύο φάσεις:
Στην πρώτη δόθηκαν δεκάδες δισεκατομμύρια καταθέσεις και περιουσιακά στοιχεία των άλλων τραπεζών, μεταξύ αυτών το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και η Αγροτική Τράπεζα, στις τέσσερις συστημικές, ενώ και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας εισέφερε επίσης δεκάδες δισ. ευρώ και απέκτησε τις μετοχές και τον έλεγχο των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Οι τράπεζες ήταν καθαρές πλέον και έτοιμες να παραδοθούν στα χέρια των ξένων, όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι προέβλεπε το σχέδιο.
Στην πρώτη δόθηκαν δεκάδες δισεκατομμύρια καταθέσεις και περιουσιακά στοιχεία των άλλων τραπεζών, μεταξύ αυτών το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και η Αγροτική Τράπεζα, στις τέσσερις συστημικές, ενώ και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας εισέφερε επίσης δεκάδες δισ. ευρώ και απέκτησε τις μετοχές και τον έλεγχο των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Οι τράπεζες ήταν καθαρές πλέον και έτοιμες να παραδοθούν στα χέρια των ξένων, όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι προέβλεπε το σχέδιο.
Η μεγάλη κλοπή σε βάρος του ελληνικού λαού εκδηλώθηκε στη δεύτερη φάση.
Εδώ το κόλπο έγινε με την απαγόρευση από τους δανειστές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τεσσάρων πάντα συστημικών τραπεζών.
Οι ξένοι επενδυτές απέκτησαν τις μετοχές σε τιμή κατά 80% χαμηλότερη από εκείνη που είχε αγοράσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και, εισφέροντας ένα πολύ μικρό μέρος κεφαλαίων, σε σύγκριση με εκείνα που είχαν διαθέσει το ΤΧΣ και γενικότερα ο ελληνικός λαός μέσω και των εκχωρήσεων των κρατικών τραπεζών, βρέθηκαν να ελέγχουν τις ελληνικές τράπεζες.
Απόδειξη αυτού;
Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει πλέον μόνο το 2,38% των μετοχών της Eurobank.
Το τραγικό είναι πως κανείς εισαγγελέας δεν κινήθηκε εναντίον των μεγάλων ενόχων της μεγαλύτερης λεηλασίας της νεότερης Ελλάδας.
Εδώ το κόλπο έγινε με την απαγόρευση από τους δανειστές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τεσσάρων πάντα συστημικών τραπεζών.
Οι ξένοι επενδυτές απέκτησαν τις μετοχές σε τιμή κατά 80% χαμηλότερη από εκείνη που είχε αγοράσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και, εισφέροντας ένα πολύ μικρό μέρος κεφαλαίων, σε σύγκριση με εκείνα που είχαν διαθέσει το ΤΧΣ και γενικότερα ο ελληνικός λαός μέσω και των εκχωρήσεων των κρατικών τραπεζών, βρέθηκαν να ελέγχουν τις ελληνικές τράπεζες.
Απόδειξη αυτού;
Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει πλέον μόνο το 2,38% των μετοχών της Eurobank.
Το τραγικό είναι πως κανείς εισαγγελέας δεν κινήθηκε εναντίον των μεγάλων ενόχων της μεγαλύτερης λεηλασίας της νεότερης Ελλάδας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η τύχη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ήταν προδιαγεγραμμένη.
Το πεπρωμένο ήταν να χρησιμοποιηθεί ως Ιφιγένεια για να σωθεί κάποια συστημική τράπεζα, και η τυχερή ήταν η Eurobank.
Κι αυτό παρότι το Τ.Τ. ήταν η πλέον υγιής ελληνική τράπεζα, αφού κατείχε την πρώτη θέση στην Ελλάδα και την τρίτη στην Ευρώπη σε κεφαλαιακή επάρκεια, ο δείκτης χορηγήσεων προς καταθέσεις ήταν στο 65%, όταν στις άλλες τράπεζες κυμαινόταν από 135% έως 156%, και οι επισφάλειες ήταν στο 10%, έναντι 20% των άλλων τραπεζών.
Το πεπρωμένο ήταν να χρησιμοποιηθεί ως Ιφιγένεια για να σωθεί κάποια συστημική τράπεζα, και η τυχερή ήταν η Eurobank.
Κι αυτό παρότι το Τ.Τ. ήταν η πλέον υγιής ελληνική τράπεζα, αφού κατείχε την πρώτη θέση στην Ελλάδα και την τρίτη στην Ευρώπη σε κεφαλαιακή επάρκεια, ο δείκτης χορηγήσεων προς καταθέσεις ήταν στο 65%, όταν στις άλλες τράπεζες κυμαινόταν από 135% έως 156%, και οι επισφάλειες ήταν στο 10%, έναντι 20% των άλλων τραπεζών.
Μάλιστα, το Τ.Τ. δεν κατάφερε να σωθεί, παρά τις διαβεβαιώσεις του τότε υπουργού Οικονομικών Βαγγέλη Βενιζέλου προς τη διοίκησή του, ότι το Ελληνικό Δημόσιο, ως μέτοχος, θα κάνει το καθήκον του κατά την ανακεφαλαιοποίηση.
Ακόμα και να ήθελε ο Βαγγέλης Βενιζέλος (που οι πληροφορίες της εποχής έλεγαν πως δεν έκανε καμία προσπάθεια), η τρόικα είχε βάλει βέτο και είχε αποφασίσει να δώσει τις ελληνικές τράπεζες στους ξένους και κανένας από την τότε κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν θέλησε να αντισταθεί.
Το αντίθετο, μάλιστα. Ήταν οι ιδανικοί «γιες μαν».
Ακόμα και να ήθελε ο Βαγγέλης Βενιζέλος (που οι πληροφορίες της εποχής έλεγαν πως δεν έκανε καμία προσπάθεια), η τρόικα είχε βάλει βέτο και είχε αποφασίσει να δώσει τις ελληνικές τράπεζες στους ξένους και κανένας από την τότε κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν θέλησε να αντισταθεί.
Το αντίθετο, μάλιστα. Ήταν οι ιδανικοί «γιες μαν».
Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να ζημιώσουν ξεδιάντροπα τους Έλληνες φορολογουμένους και κατά τη συναλλαγή με την οποία το Τ.Τ. παραχωρήθηκε στη Eurobank, κάνοντας άλλο ένα colpo grosso, που κόστισε… μόλις πάνω από 500.000.000 ευρώ, ψιχία δηλαδή σε σύγκριση με τα δισεκατομμύρια των προηγούμενων φάσεων.
Το τέχνασμα στήθηκε με τον τρόπο που θα γινόταν η συναλλαγή και αποτελούσε υπόδειξη της Τραπέζης της Ελλάδος.
Προσέξτε τις λεπτομέρειες, για να δείτε πόσο σατανικοί είναι οι τραπεζίτες όταν θέλουν να κάνουν κόλπα. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παραχωρώντας το Τ.Τ., απέκτησε 1.418.750.000 μετοχές της Eurobank, των οποίων η χρηματιστηριακή αξία ήταν 859.800.000 ευρώ την ημέρα που έγινε η συναλλαγή.
Προσέξτε τις λεπτομέρειες, για να δείτε πόσο σατανικοί είναι οι τραπεζίτες όταν θέλουν να κάνουν κόλπα. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παραχωρώντας το Τ.Τ., απέκτησε 1.418.750.000 μετοχές της Eurobank, των οποίων η χρηματιστηριακή αξία ήταν 859.800.000 ευρώ την ημέρα που έγινε η συναλλαγή.
Στη συμφωνία, όπως προβλεπόταν, κατέβαλε το ΤΧΣ στη Eurobank 554.900.000 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά. Αυτό σημαίνει ότι πήρε «χαρτιά» 859.800.000 ευρώ, τα οποία σήμερα έχουν χάσει το 98,5% της αξίας τους, και κατέβαλε 554.900.000 ευρώ. Δηλαδή, αν κάνουμε έναν απλό υπολογισμό, θα δούμε πως έδωσε το Τ.Τ., 554.900.000 ευρώ και πήρε στα χέρια του μετοχές που σήμερα αξίζουν (συγκρατηθείτε, παρακαλώ) περίπου 12.500.000 ευρώ.
Ας πάμε λίγο βαθύτερα, για να δούμε το μέγεθος της απάτης. Η Eurobank εξέδωσε μετοχές αξίας 859.800.000 ευρώ, εισέπραξε 554.900.000 ρευστό και απέκτησε μία τράπεζα που είχε εξυγιανθεί, διέθετε καταθέσεις 10,5 δισ. ευρώ και ένα εκτεταμένο δίκτυο καταστημάτων.
Ποια ήταν τότε η Eurobank;
Από την έκθεση της BlackRock του 2013 προκύπτει ότι είχε έλλειμμα κεφαλαίων 5 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερδιπλάσια των κεφαλαίων που είχε τότε, και επομένως η πραγματική αξία της μετοχής ήταν αρνητική.
Που, σε απλά ελληνικά σημαίνει πως ήταν άνθρακας ο θησαυρός των μετοχών ύψους 859.800.000 ευρώ που είχε πάρει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παραχωρώντας το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Δηλαδή βρισκόμαστε ενώπιον ενός άλλου τεράστιου σκανδάλου, το οποίο δυστυχώς έμεινε επίσης ατιμώρητο.
Ποια ήταν τότε η Eurobank;
Από την έκθεση της BlackRock του 2013 προκύπτει ότι είχε έλλειμμα κεφαλαίων 5 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερδιπλάσια των κεφαλαίων που είχε τότε, και επομένως η πραγματική αξία της μετοχής ήταν αρνητική.
Που, σε απλά ελληνικά σημαίνει πως ήταν άνθρακας ο θησαυρός των μετοχών ύψους 859.800.000 ευρώ που είχε πάρει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παραχωρώντας το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Δηλαδή βρισκόμαστε ενώπιον ενός άλλου τεράστιου σκανδάλου, το οποίο δυστυχώς έμεινε επίσης ατιμώρητο.
Οι καταγγελίες για «στημένη» παράδοση του Τ.Τ.
Θύματα της μεγάλης κομπίνας δεν ήταν μόνο το Δημόσιο και οι Έλληνες φορολογούμενοι. Ζημιωμένοι βγήκαν και οι 72.000 ιδιώτες μέτοχοι που κατείχαν συνολικά το 50% του μετοχικού κεφαλαίου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και έχασαν τα λεφτά τους σε μία νύχτα από τις μηχανορραφίες πολιτικών, τραπεζιτών και τρόικας.
Μία πολύ σημαντική πτυχή του θέματος για τη μεθόδευση με την οποία «έστειλαν» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο παραθέτει η Ένωση Μετόχων & Φίλων Τ.Τ. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Με στημένες διαδικασίες οδήγησαν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στον τελικό τους στόχο, δηλαδή την αγκαλιά της Eurobank.
Στη διαγωνιστική διαδικασία για την αγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου προσήλθε ξένο fund για να συμμετάσχει, αλλά κυριολεκτικά εξεδιώχθη από το ΤΧΣ με την επισήμανση ότι το “Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο θα δοθεί σε τράπεζα”.
Στη διαγωνιστική διαδικασία για την αγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου προσήλθε ξένο fund για να συμμετάσχει, αλλά κυριολεκτικά εξεδιώχθη από το ΤΧΣ με την επισήμανση ότι το “Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο θα δοθεί σε τράπεζα”.
Σε ποια τράπεζα όμως;
Όχι σε όποια πλειοδοτήσει, αλλά σε αυτήν που πρέπει…
Αυτό μάλλον φάνηκε και από την αλλαγή των αρχικών όρων του διαγωνισμού, κυριολεκτικά την παραμονή της απόφασης της κατακύρωσής τους με τον αποκλεισμό της εισφοράς μετρητών και την προτίμηση εισφοράς μετοχών, παρανομώντας για πολλοστή φορά εις βάρος των συμφερόντων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των μετόχων του.
Έτσι έλαχε η τυχερή να είναι η Eurobank».
Και να υπενθυμίσουμε αυτό που προαναφέραμε, ότι η αξία των μετοχών μειώθηκε στη συνέχεια κατά 98,5%, που σημαίνει ότι το ΤΧΣ έχασε τα λεφτά του.
Όχι σε όποια πλειοδοτήσει, αλλά σε αυτήν που πρέπει…
Αυτό μάλλον φάνηκε και από την αλλαγή των αρχικών όρων του διαγωνισμού, κυριολεκτικά την παραμονή της απόφασης της κατακύρωσής τους με τον αποκλεισμό της εισφοράς μετρητών και την προτίμηση εισφοράς μετοχών, παρανομώντας για πολλοστή φορά εις βάρος των συμφερόντων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των μετόχων του.
Έτσι έλαχε η τυχερή να είναι η Eurobank».
Και να υπενθυμίσουμε αυτό που προαναφέραμε, ότι η αξία των μετοχών μειώθηκε στη συνέχεια κατά 98,5%, που σημαίνει ότι το ΤΧΣ έχασε τα λεφτά του.
Πηγή: dimokratianews.gr
