Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο κατά τα άλλα φίλος της Ελλάδας Πρόεδρος Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, παρανόμως και χωρίς να έχει καμία αρμοδιότητα, εκχώρησε από το πουθενά στην Τουρκία, το δικαίωμα στο τουρκικό Λιμενικό Σώμα να εκτελεί περιπολίες, να αναχαιτίζει δουλεμπορικά σκάφη και να εκτελεί επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, στο Αιγαίο, όπου η αποκλειστική ευθύνη για όλες τις παραπάνω αρμοδιότητες, έχει εκχωρηθεί, διεθνώς, στην Ελλάδα.
Το πρωτοφανές αυτό γεγονός επισημοποιήθηκε τη Δευτέρα κατά τη συνάντηση του Προέδρου της Τουρκίας Τ. Ερντογάν με τον κ Γιουνκέρ, ο οποίος έδωσε στη δημοσιότητα ένα Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας για την αντιμετώπιση των προσφύγων στην Τουρκία και τη διαχείριση των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη μέσω Ελλάδας.
Στο Σχέδιο αυτό , το οποίο αναμένεται να επισημοποιηθεί στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στα μέσα Οκτωβρίου- αν στο μεταξύ η ελληνική κυβέρνηση δεν αντιδράσει- αναφέρεται ότι «..η Τουρκία σκοπεύει να ενισχύσει την δυνατότητα αναχαίτισης που έχει το Τουρκικό Λιμενικό Σώμα, ειδικότερα με αναβάθμιση των μέσων επιτήρησης, με αύξηση των περιπολιών και των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης, ενώ θα αναβαθμίσει τη συνεργασία με το ελληνικό Λιμενικό Σώμα..»
Η διατύπωση αυτή είναι άκρως πονηρή και επικίνδυνη, διότι δεν προσδιορίζεται η θαλάσσια περιοχή μέσα στην οποία θα δρα η Τουρκία. Και επειδή η έρευνα και διάσωση και η αναχαίτιση δουλεμπορικών μέσα στα χωρικά ύδατα κάθε χώρας, ( άρα και της Τουρκίας), είναι αυτονόητη υποχρέωση , οι τουρκικές «δεσμεύσεις» απέναντι στην ΕΕ για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών προς την Ελλάδα φτάνουν…μέχρι την Άνδρο, σύμφωνα με τον σχετικό τουρκικό νόμο του 2001,τον οποίο η ΕΕ και ο κ Γιούνκερ δείχνουν είτε να αγνοούν είτε να «λησμονούν».
Αναλυτικότερα:
Ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας, ( ΙΜΟ) με τη Σύμβαση του Αμβούργου 2004 δεν καθορίζει τις θαλάσσιες περιοχές στις οποίες τα κράτη θα εκτελούν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης. Όμως το άρθρο 2.1.4 ορίζει ότι τα μέρη θα έρθουν σε συμφωνία μεταξύ τους για να καθορίσουν τις μεταξύ τους περιοχές έρευνας και διάσωσης. Και το άρθρο 2.1.5 ορίζει ότι στην περίπτωση διαφωνίας , τότε το κάθε κράτος θα ορίσει μόνο του την περιοχή έρευνας και διάσωσης για την διευκόλυνση των σχετικών επιχειρήσεων.
Η ελλιπής αυτή διατύπωση δημιούργησε περισσότερα προβλήματα μεταξύ κρατών αντί να τα διευθετήσει. Έτσι οδήγησε τις Γενικές Συνόδους του 2005, 2006, 2007 κλπ του ICAO και του ΙΜΟ να προτείνουν και να συστήνουν ότι τα κράτη, μέχρις ότου συμφωνήσουν τα μεταξύ τους θαλάσσια όρια των περιοχών έρευνας και διάσωσης, θα ακολουθούν τα όρια των FIR, όπως αυτά έχουν καθοριστεί από τον ICAO ( Διεθνής Οργανισμός Αεροναυτιλίας). Με άλλα λόγια , οι αρμόδιοι Διεθνείς Οργανισμοί, στην περίπτωση της Ελλάδας ορίζουν ότι τα όρια των περιοχών έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο συμπίπτουν με τα όρια του FIR Αθηνών , άρα οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο εποπτεύονται και εφαρμόζονται από τις ελληνικές αρχές.
Είναι επομένως οφθαλμοφανές, ότι η ΕΕ και ο κ Γιουνκέρ, στην προσπάθεια τους να «υποχρεώσουν» την Τουρκία, (έναντι αδράς αμοιβής πάνω από 1δις ευρω και δεσμεύσεις για απελευθέρωση της βίζας ελεύθερης μετακίνησης Τούρκων πολιτών στην ΕΕ), παραβιάζουν κατάφωρα, υπέρ της Τουρκίας, αποφάσεις διεθνών οργανισμών όπως ο ICAO και ο ΙΜΟ.
Επιπροσθέτως, ενεργοποιούν δια της πλαγίας οδού τον τουρκικό νόμο του 2001 για την έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο, ο οποίος ορίζει ότι η τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης καλύπτει το μισό Αιγαίο, από την Άνδρο και ανατολικά.
Η ελληνική κυβέρνηση ουδόλως έχει αντιδράσει μέχρι στιγμής. Η τελευταία ευκαιρία της είναι η επόμενη Σύνοδος Κορυφής του Οκτωβρίου , στην οποία τα κράτη μέλη θα επισημοποιήσουν ή όχι αυτό το Σχέδιο Δράσης ΕΕ-Τουρκίας.
Αναμένουμε…
πηγή: eaaa.gr
