Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ για την αγάπη σας και για τη στήριξή σας στη μεγάλη μας παράταξη, τη Νέα Δημοκρατία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στη Βουλή και στην κυβέρνηση, αγαπητοί Γραμματείς της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, νέες και νέοι της Νέας Δημοκρατίας, ΔΑΠίτισσες και ΔΑΠίτες, αγαπητέ Κυριαζή, αγαπητέ Ορφέα, θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς γι’ αυτή τη θερμή υποδοχή σας. Είναι πάντα δυναμική και ενθουσιώδης και είναι αντάξια της πίστης που έχετε στις αρχές της παράταξής μας, αλλά είναι και ανάλογη της καθημερινής σας δράσης.
Θέλω ξεκινώντας να σας πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» από καρδιάς για τον αγώνα τον οποίον δώσαμε πλάι-πλάι στις μεγάλες εκλογικές επιτυχίες της περασμένης χρονιάς. Σε κάθε περιοδεία μου, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, σας έβλεπα πάντα στην πρώτη γραμμή. Και το χαμόγελό σας, το χειροκρότημά σας, μου έδινε πάντα δύναμη, για να δώσουμε μαζί αυτόν τον καλό αγώνα, για να προκόψει η πατρίδα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι σήμερα εδώ μαζί σας, σε μία ακόμα Εθνική Συνδιάσκεψη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σε μία συγκυρία ιδιαίτερα σημαντική. Γιατί στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα -για την ακρίβεια, την επόμενη Παρασκευή- ψηφίζεται επιτέλους το ελεύθερο πανεπιστήμιο που εσείς πρώτοι σχεδιάσατε ήδη από το 1987. Ενώ σε λίγο θα γιορτάσουμε μισό αιώνα δημοκρατίας και μαζί τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας.
Έχουμε λοιπόν όλοι μας κάθε λόγο να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτή τη διαδρομή προσφοράς, και εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι και εσείς οι πολύ νεότεροι. Αυτή η διαδρομή που έδειξε τελικά ποιο είναι το κόμμα του υπεύθυνου πατριωτισμού, ποιο είναι το κόμμα του αληθινού εκσυγχρονισμού, αλλά και ποια είναι η σπουδαστική παράταξη που σε πολύ δύσκολες συνθήκες έμεινε ανυπότακτη, με ψηλά τη σημαία των μεγάλων μεταρρυθμίσεων στην παιδεία.
Είναι η Νέα Δημοκρατία μας το κόμμα που έβαλε και κράτησε τη χώρα μας στην Ευρώπη, οδηγώντας την τώρα σε οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ανάταση. Αλλά είναι πρωτίστως η ΔΑΠ που βλέπει σήμερα να δικαιώνονται οι αγώνες της.
Θυμάμαι ακόμα -το θύμισε και ο Κυριαζής- την συνδιάσκεψή σας το 2018, ήμασταν τότε ακόμα στην αντιπολίτευση, όταν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς συμμάχους του. Τότε οι νέοι πτυχιούχοι -δεν ήταν πολύ μακριά αυτό, ήταν πριν από έξι χρόνια- είχαν την επιλογή είτε να φύγουν στο εξωτερικό είτε να αναζητήσουν δουλειά τότε με κατώτατο μισθό τα 510 ευρώ. Με τις σχολές στο έλεος των μπαχαλάκηδων, με την ανεργία στο 18%, τα νοικοκυριά να στενάζουν κάτω από το βάρος 50 φόρων και την πατρίδα μας στο περιθώριο της διεθνούς σκηνής, ουραγό στην ανάπτυξη, αιχμάλωτη των μεταναστευτικών ροών και με διάτρητα τα σύνορά της.
Κι όμως, έξι χρόνια μετά και παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις που μεσολάβησαν, όλα εκείνα μοιάζουν πια σαν έναν μακρινό εφιάλτη. Ο τόπος μας ξεπέρασε μια τριετή πανδημία, στάθηκε όρθιος τόσο απέναντι σε εθνικές δοκιμασίες όσο και σε καταστροφικές θεομηνίες και κλείνοντας τις πληγές του λαϊκισμού προχώρησε μπροστά.
Η Ελλάδα του 2024 έχει τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και μετά από δεκαετίες έχει πια μονοψήφια ανεργία. Οι Έλληνες πολίτες, πρωτίστως η μεσαία τάξη, απαλλάχθηκαν από δεκάδες φορολογικές επιβαρύνσεις. Το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών βελτιώθηκε αθροιστικά κατά 20%. Ο κατώτατος μισθός αναβαθμίστηκε τρεις φορές. Σε λίγο θα αναβαθμιστεί και τέταρτη, θα ξεπεράσει τα 800 ευρώ. Δυόμισι εκατομμύρια συνταξιούχοι βλέπουν καλύτερες αποδοχές, 600.000 δημόσιοι υπάλληλοι είδαν για πρώτη φορά αυξήσεις μετά από 14 χρόνια.
Και ναι, είχαμε βάλει έναν στόχο όλοι μαζί, το θυμάστε, στις προεκλογικές ομιλίες που κάναμε σε όλη την Ελλάδα σας είχα πει τότε ότι ο κεντρικός στόχος της κυβέρνησής μας είναι τη δεύτερη τετραετία να πετύχουμε καλύτερους μισθούς για όλους, κυρίως για τους νέους μας. Είχα πει: στόχος τα 1.500 ευρώ μέσος μισθός και 950 ευρώ κατώτατος μισθός. Τον στόχο αυτό είμαι σήμερα περισσότερο σίγουρος παρά ποτέ ότι θα τον πετύχουμε.
Και όλα αυτά, βέβαια, μέσα σε μια νέα μεγάλη εικόνα: τη χώρα να έχει ανακτήσει την επενδυτική βαθμίδα, την άμυνά μας πιο θωρακισμένη, την εθνική φωνή να ηχεί παντού δυνατή και πειστική. Νομίζω ότι υπάρχει και μία αλλαγή που νομίζω η δική σας γενιά την αντιλαμβάνεται καλύτερα από όλους. Δεν την λέω, κ. Υπουργέ Παιδείας, για να κάνω διαφήμιση στην προηγούμενή σας κυβερνητική θέση, αλλά το ψηφιακό κράτος, το gov.gr, οι 1.500 υπηρεσίες, η τεχνητή νοημοσύνη, η οποία απλώνεται τώρα παντού, αξιοποιώντας τεχνολογία αιχμής σε όλα τα επίπεδα: την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της ταλαιπωρίας, μέχρι το χτύπημα της φοροδιαφυγής και της αυθαίρετης δόμησης.
Ανοίγω μια παρένθεση: ψηφίσαμε χθες στη Βουλή το νομοσχέδιο για την προστασία των παραλιών και του αιγιαλού. Θα μπορούμε πια με σύγχρονες τεχνολογίες, με drones, να ελέγχουμε πραγματικά τις παραχωρήσεις που έχουν γίνει στις παραλίες και με ειδικά applications οι ίδιοι οι λουόμενοι, οι επισκέπτες στις παραλίες, να μπορούν να βλέπουν ποιο είναι εκείνο το ποσοστό της παραλίας το οποίο έχει παραχωρηθεί στον επιχειρηματία και οι ίδιοι να μπορούν να μας βοηθούν ώστε να εξασφαλίζουμε ότι τηρεί τη νομιμότητα.
Αυτή είναι η νέα Ελλάδα της ψηφιακής εποχής, την οποία βήμα-βήμα οικοδομούμε: από τον ιατρικό φάκελο μέχρι το «112», που σώζει ζωές όταν η φύση επιτίθεται.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι από όλες τις χώρες του κόσμου ο «Economist» ανακήρυξε την Ελλάδα χώρα της χρονιάς για το 2023, υπογραμμίζοντας την πρόοδό της σε όλους τους τομείς. Όπως δεν είναι τυχαία και η ανάδειξη της πατρίδας μας από το ίδιο έντυπο ως κράτος «πλήρους δημοκρατίας», σε πείσμα όλων όσοι επιμένουν να φωτογραφίζουν την Ελλάδα με μελανά χρώματα, διασύροντάς την στο εξωτερικό.
Γιατί είναι πράγματι οι πολιτικές μας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους συμπολίτες μας τους αναπήρους, τις γυναίκες, τα παιδιά, τους νέους, που δηλώνουν τον διαρκή προσανατολισμό μας στην προστασία των πιο ευάλωτων. Ενώ για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων, ένα θέμα που ξέρω ότι αφορά ειδικά εσάς τους νέους, μιλά από μόνη της η πρόσφατη γενναία μας απόφαση καθιέρωσης της ισότητας στον πολιτικό γάμο. Είναι κι αυτή μία ιδέα της οποίας η ώρα είχε πια έρθει.
Πρόκειται συνεπώς για μία ιστορική αλλαγή σελίδας, που έχει θέσει την πατρίδα μας για τα καλά στην τροχιά του 21ου αιώνα, κάτι που επιβεβαιώνει και η εμπιστοσύνη των πολιτών, όχι μόνο με την καταλυτική σφραγίδα της κάλπης, αλλά και με την κατανόησή τους στα λάθη μας.
Άλλωστε, από το καλοκαίρι του 2019 για ένα πράγμα οι πολίτες έχουν πειστεί: αυτή η κυβέρνηση, αυτή η παράταξη, έχει τη δυνατότητα να μετατρέπει τις δυσκολίες σε ευκαιρίες και να βγαίνει ακόμα πιο δυνατή, ακόμα κι όταν δέχεται άδικες κατηγορίες και βολές.
Φτάνουμε έτσι στο σήμερα και στην πρώτη φάση, στους πρώτους μήνες της δεύτερης θητείας μας. Έχουμε θέσει έναν κεντρικό στόχο: η χώρα μας να συγκλίνει σε όλα με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Να αντιμετωπίσει παθογένειες στη λειτουργία του κράτους και με τολμηρές μεταρρυθμίσεις να βελτιώσει την καθημερινότητα στα πιο κρίσιμα πεδία: στο εισόδημα, στην υγεία, στην παιδεία, στην εκπαίδευση, στην ασφάλεια. Αυτές οι προτεραιότητες διαπερνούν όλες τελικά τις επιλογές μας και με βάση αυτές θα κριθούμε στο τέλος της τετραετίας.
Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές και φίλοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ξέρω ότι μιλώ σε νέους και σε νέες που σπουδάζουν στα πανεπιστήμιά μας, στα δημόσια πανεπιστήμιά μας. Στα πρόσωπά σας, όμως, βλέπω όλα τα κορίτσια και τα αγόρια αυτού του τόπου που έχουν δικαίωμα στη χαρά της ζωής.
Επιτρέψτε μου λοιπόν μία αναφορά σε δύο θέματα που ξέρω ότι απασχολούν ιδιαίτερα τη νέα γενιά: στην κατάσταση στην παιδεία πρώτα απ’ όλα και στο πρόβλημα της στέγης. Το λέω όχι για να πανηγυρίσω, αλλά για να αποδείξω ότι και στα δύο αυτά μέτωπα γίνονται μεγάλες προσπάθειες, με σημαντικά αποτελέσματα που δεν πρέπει να χάνονται κάτω από τις εντυπώσεις της επικαιρότητας.
Γιατί είναι αλήθεια, πριν έρθω στο νομοσχέδιο για τα ελεύθερα πανεπιστήμια, αξίζει να θυμίσουμε ότι ποτέ άλλοτε η εκπαίδευση δεν ενισχύθηκε τόσο πολύ και σε όλες τις βαθμίδες της, όχι μόνο στα πανεπιστήμια. Θυμίζω ότι φέτος η χρηματοδότηση των ΑΕΙ είναι διπλάσια -το επαναλαμβάνω, διπλάσια- αυτής που ήταν το 2018.
Θυμίζω ότι στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έγιναν 25.000 διορισμοί δασκάλων και καθηγητών. Άνοιξαν 1.850 θέσεις πανεπιστημιακών. Καθιερώθηκε το ξενόγλωσσο νηπιαγωγείο δύο τάξεων. Διπλασιάστηκαν τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία, αυτά τα οποία η αριστερά πολέμησε με τόσο μένος.
Τα γυμνάσια και τα λύκεια μας περνούν πια στην ψηφιακή διδασκαλία, με διαδραστικούς πίνακες παντού. Η επαγγελματική εκπαίδευση ενισχύεται από αυτή την κυβέρνηση, το «αποπαίδι», δυστυχώς, για πολλά χρόνια της εκπαιδευτικής μας πολιτικής ενισχύεται και μπορεί να προσφέρει στους νέους μας εξειδικευμένη γνώση και σίγουρη απασχόληση.
Και βέβαια, στο ίδιο διάστημα η τριτοβάθμια παιδεία απέκτησε ξενόγλωσσα τμήματα, εσωτερικό Erasmus και διεκδικεί τώρα, ναι, να καταστήσει επιτέλους την Ελλάδα περιφερειακό εκπαιδευτικό πόλο με το νέο νομοσχέδιο το οποίο ήδη συζητείται στη Βουλή. Ένα νομοσχέδιο το οποίο εμπλουτίζει το διδακτικό δυναμικό μας με επιστήμονες από το εξωτερικό. Ανοίγει τις σχολές μας σε ξένους φοιτητές.
Θέλω να θυμίσω σε όσους επιμένουν να παρουσιάζουν το νομοσχέδιο αυτό ως ένα νομοσχέδιο το οποίο αποκλειστικά ασχολείται με τα μη κερδοσκοπικά, μη κρατικά πανεπιστήμια ότι παραπάνω από το 70% του νομοσχεδίου αφορά άρθρα ενίσχυσης του δημόσιου πανεπιστημίου. Καθιερώνουμε το Δημοκρίτειο ως το τρίτο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο στην επικράτεια λόγω της στρατηγικής του θέσης. Αναβαθμίζουμε το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο ως κέντρο δια βίου μάθησης.
Είναι το ίδιο νομοσχέδιο που ανάμεσα στα πολλά άλλα προβλέπει και τη μεγάλη μεταρρύθμιση για την οποία έκανα λόγο στην αρχή: τη λειτουργία επιτέλους και στον τόπο μας μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Γενιές ΔΑΠιτών έδωσαν αγώνα για να επιτύχουμε αυτήν την μεταρρύθμιση. Τώρα έρχεται αυτή η κυβέρνηση και επιτέλους την κάνει πράξη. Παραρτήματα διεθνών πανεπιστημίων, με εμβέλεια, ακαδημαϊκοί, θα επιτρέπουν στα Ελληνόπουλα να μη φεύγουν στο εξής εκτός συνόρων για σπουδές. Είναι μία επιλογή που θα κρατά πλέον στην πατρίδα της τη νέα γενιά, ανακουφίζοντας όμως και από τα πολλά έξοδα τις οικογένειές τους.
Μπορώ να σας πω ότι ήδη το ενδιαφέρον για τη δημιουργία τέτοιων παραρτημάτων μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στην πατρίδα μας είναι πολύ έντονο. Αλλά το ενδιαφέρον αυτό εκδηλώνεται γνωρίζοντας τις αυστηρές προϋποθέσεις που έχουμε θέσει σε σχέση με τις οικονομικές και τις εκπαιδευτικές προδιαγραφές. Δεν πρόκειται εδώ να επιτρέψουμε τη δημιουργία πανεπιστημίων στο μοντέλο κάποιων ορόφων σε μία πολυκατοικία. Δεν είναι αυτό το οποίο χρειάζεται η Ελλάδα, δεν είναι αυτό το οποίο θα επιτρέψουμε με τον νόμο τον οποίο θα ψηφίσουμε.
Διατηρούμε τη βάση εισαγωγής που ισχύει για κάθε υποψήφιο φοιτητή και εξασφαλίζουμε ότι θα υπάρχει αυστηρή εποπτεία από την Ανεξάρτητη Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης, η οποία εξάλλου -όπως ξέρετε- ελέγχει και τα δημόσια πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία πρωτοβουλία καλά μελετημένη, με βάση τα όσα ισχύουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι μία πρωτοβουλία που άργησε να έρθει στην πατρίδα μας.
Χθες συμμετείχα σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης και αναφέρθηκα ακριβώς στην ανάγκη επιτέλους να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε εκείνες τις χρόνιες παθογένειες οι οποίες κράτησαν την πατρίδα μας πίσω. Ίσως η πιο εμβληματική παθογένεια, ένδειξη μιας ιδεολογικής ομηρίας ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, ήταν αυτό το ιδιότυπο μονοπώλιο της ανώτατης εκπαίδευσης από το κράτος.
Εμείς λοιπόν ερχόμαστε αυτό το μονοπώλιο και το σπάμε. Δίνουμε την ελευθερία επιλογής σε κάθε νέα και σε κάθε νέο αντί να θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό και να πρέπει να φύγουν στο εξωτερικό, να μπορούν να σπουδάσουν στην πατρίδα μας.
Ακριβώς αυτός ο συντονισμός με την κοινωνική πραγματικότητα είχε προκαλέσει και τόση αμηχανία αλλά και τόσο εσωτερική αναταραχή στην αντιπολίτευση. Ο κ. Κασσελάκης λέει «όχι», αλλά, προσέξτε, ο ίδιος σπούδασε σε μη κρατικό, μη κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο. Εξηγήστε μου τώρα εσείς αυτή την αντίφαση. Αν δηλαδή, προσέξτε, το πανεπιστήμιο στο οποίο σπούδασε ο κ. Κασσελάκης θέλει να έρθει και να ιδρύσει παράρτημα εδώ στην Ελλάδα, τι θα πει ο κ. Κασσελάκης; Ότι δεν πρέπει να έρθει;
Για τον κ. Ανδρουλάκη δεν μπορώ να πω πολλά, θα τα πούμε βέβαια στη Βουλή. Θα πω μόνο ότι μου κάνει πολλή εντύπωση πώς κατάφερε και πήρε πίσω την αρχική του θέση, μπερδεύοντας ακόμα και τους ίδιους τους συνεργάτες του. Την ώρα που, προσέξτε, πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ και της συνταγματικότητας αλλά και της αναγκαιότητας της ρύθμισης. Αυτά πάντως είναι προβλήματα εκείνων που ασχολούνται αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κόκκινο ή πράσινο χρώμα και όσων φιλονικούν για την πρωτιά μεταξύ των ηττημένων στην πολιτική σκηνή.
Δικοί μας αντίπαλοι είναι μόνο τα προβλήματα, είναι η αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, είναι η συνέχιση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που αυτή η κυβέρνηση τόλμησε να κάνει. Και ναι, είναι η αποκατάσταση του δημόσιου πανεπιστημίου ως ενός χώρου ελευθερίας, ανταλλαγής απόψεων. Ενός χώρου όπου θα επικρατεί η ελεύθερη έκφραση γνώμης και όχι η βία, όπως αυτή επιβλήθηκε εδώ και δεκαετίες στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, ως ο κανόνας όλων εκείνων που δεν μπορούσαν να επικρατήσουν με τη δύναμη των επιχειρημάτων τους.
Και θέλω από καρδιάς να σας ευχαριστήσω, γιατί ξέρω τον αγώνα που κάνατε για να κρατήσετε ανοιχτές τις σχολές σας, εν μέσω της τρομοκρατίας μιας μικρής μειοψηφίας που πίστευε ότι με τη δύναμη της βίας μπορεί να επιβάλλει την άποψή της στην πλειοψηφία. Όχι, όχι, δεν θα γίνουν ανεκτές αυτές οι πρακτικές. Τέλειωσε η βία στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, ανήκει σε μια άλλη εποχή.
Φύγαμε μπροστά πια. Το είπε και ο Γραμματέας της ΔΑΠ, ο Κυριαζής, στην εισαγωγική του τοποθέτηση: αυτή είναι η κυβέρνηση η οποία έσπασε το άβατο των πανεπιστημίων και κατήργησε επί της ουσίας το πανεπιστημιακό άσυλο. Και όποτε χρειάζεται η Αστυνομία να παρεμβαίνει στο πανεπιστήμιο θα το κάνει, σε συνεννόηση με τις πρυτανικές αρχές. Αν αυτό ενοχλεί κάποιους είναι δικό τους πρόβλημα.
Γιατί αυτό θέλει η πλειοψηφία των φοιτητών. Και όχι μόνο οι φοιτητές της ΔΑΠ, εσείς που δώσατε τον αγώνα για να γίνει επιτέλους πράξη το αυτονόητο, αλλά και εκείνοι οι φοιτητές οι οποίοι ενδεχομένως να μην είναι κομματικοποιημένοι, να μην ανήκουν σε κάποια παράταξη. Οι φοιτητές οι οποίοι δούλεψαν σκληρά -οι οικογένειές τους τους στήριξαν για να μπορέσουν να περάσουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο- θέλουν να τελειώσουν στην ώρα τους, να αποφοιτήσουν, να κάνουν τα μεταπτυχιακά τους, να αναζητήσουν μια δουλειά. Δεν πρόκειται όλοι αυτοί οι φοιτητές πια να είναι όμηροι μικρών μειοψηφιών. Αυτό το εγγυόμαστε και θα το κάνουμε επιτέλους πράξη.
Επιτρέψτε μου όμως να πω και δύο λόγια για το άλλο μεγάλο πρόβλημα για το οποίο πάντα μου μιλούν οι νέοι, όπου και αν πηγαίνω στην πατρίδα μας. Αυτό δεν είναι άλλο από την έλλειψη στέγης και τα υψηλά ενοίκια. Το ξέρω καλά πόσο αυτό απασχολεί την καθημερινή ζωή σας. Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι αποτελεί μια πρόκληση που απαιτεί πολλές δράσεις και σε παράλληλα πεδία. Δεν μπορεί να βρει μια αυτόματη λύση.
Σε πρώτη φάση έχουμε συμφωνήσει με τον Υπουργό να αυξήσουμε ακόμα περισσότερο το στεγαστικό επίδομα, φτάνοντας ως τα 2.500 ευρώ. Θέλω να θυμίσω ότι ήδη εμείς ήμασταν αυτοί που το αυξήσαμε στα 2.000 ευρώ υπό την προϋπόθεση της συγκατοίκησης. Και αυτό είναι μια σημαντική ανάσα για τους φοιτητές οι οποίοι σπουδάζουν μακριά από τον μόνιμο τόπο κατοικίας τους.
Γνωρίζω την κατάσταση στις φοιτητικές εστίες, δεν είναι καλή και πρέπει να κάνουμε ουσιαστικές παρεμβάσεις για να τις αναβαθμίσουμε. Έχουμε ήδη, όμως, δρομολογήσει την κατασκευή πέντε νέων φοιτητικών εστιών που θα στεγάσουν σχεδόν 10.000 σπουδαστές σε ολόκληρη τη χώρα. Γιατί θέλουμε να είναι μέρος της πανεπιστημιακής σας εμπειρίας και η παραμονή σας σε μία σύγχρονη, καθαρή, όμορφη, καλαίσθητη φοιτητική εστία.
Και πάλι, όμως, όλα αυτά δεν αρκούν, γιατί ξέρετε καλά ότι το ζητούμενο δεν είναι μόνο η φοιτητική στέγη, αλλά συνολικά η νεανική στέγη. Εκείνη που θα μπορέσει να σας απελευθερώσει από την οικογενειακή εστία, φιλοξενώντας τη δική σας προσωπική πορεία, όταν θα έχετε τελειώσει πια το πανεπιστήμιο.
Το πρόγραμμα «Σπίτι μου» ήταν ένα εξαιρετικά επιτυχημένο πρόγραμμα. Προσέφερε πρώτη κατοικία σε 20.000 νέους ή νέα ζευγάρια, που την αποκτούν αποπληρώνοντας ένα ευνοϊκό δάνειο, με μικρές δόσεις, μικρότερη δόση από όσο θα πλήρωναν αν νοίκιαζαν το αντίστοιχο σπίτι και τελικά το σπίτι θα είναι δικό τους.
Επαναλαμβάνω όμως ότι το κλειδί αυτής της εξίσωσης είναι να μπορέσουμε να ανοίξουμε περισσότερα σπίτια προς ενοικίαση, ώστε να μειωθούν και οι πιέσεις στα μισθώματα. Γι’ αυτό θέτουμε ήδη πρόσθετους περιορισμούς στην Golden Visa, βάζουμε ένα πιο αυστηρό πλαίσιο στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, ενώ παράλληλα δίνουμε κίνητρα ανακαίνισης σε ιδιοκτήτες που κρατούν κλειστά τα ακίνητά τους. Προγράμματα όπως το «Εξοικονομώ», το «Εξοικονομώ - Ανακαινίζω για Νέους» έχουν την προοπτική να προσθέσουν στην αγορά δεκάδες χιλιάδες νέα διαμερίσματα. Στην ίδια κατεύθυνση παραμένει και η αναστολή του ΦΠΑ για καινούριες οικοδομές, ώστε να τονωθεί και η κατασκευή νέων σπιτιών.
Και θέλω να θυμίσω κάτι που αφορά κάποιους από εσάς ως αποδέκτες περιουσιακών στοιχείων, αλλά και τους γονείς σας: την ουσιαστική εξάλειψη του φόρου στις γονικές παροχές, ώστε να διευκολυνθεί το πέρασμα ενός οικογενειακού ακινήτου στα παιδιά. Είναι ένα μέτρο που οδήγησε μέσα σε δύο χρόνια σε 140.000 μεταβιβάσεις.
Φίλες και φίλοι, δεν θα μιλήσω σήμερα πολύ για την ποιότητα της αντιπολίτευσης που δυστυχώς έχουμε. Εσείς, εξάλλου, τη βιώνετε στους δικούς σας χώρους, στα πανεπιστήμια, πολύ περισσότερο καθώς δυστυχώς διολισθαίνει σε όλο και μεγαλύτερες χυδαιότητες. Πρώτον, υποστηρίζοντας ένα ψήφισμα-ντροπή στο Ευρωκοινοβούλιο που διασύρει τη χώρα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο κάποιοι να ζητούν τι; Να διακοπεί η χρηματοδότηση της πατρίδας μας από ευρωπαϊκά κονδύλια, να τα στερηθούν δηλαδή όλοι οι πολίτες.
Και πότε, όπως τις μέρες αυτές, μετατρέποντας σε κομματικό εργαλείο ακόμα και το πένθος, το συλλογικό πένθος, ένα πένθος το οποίο δεν έχει χρώμα, για την τραγωδία των Τεμπών. Είναι πραγματικά ντροπή και κατάντια ορισμένοι υποκριτές της πολιτικής να επιθυμούν να μονοπωλούν αυτή τη συλλογική θλίψη όλης της πατρίδας. Όλοι πονάμε το ίδιο για την τραγωδία των Τεμπών και πρώτα απ’ όλα οι νέες και οι νέοι μας.
Όλα αυτά όμως -και επειδή απευθύνομαι σε αγωνιστές της παράταξης- δείχνουν πόσο χυδαία συμπεριφορά μπορεί να συναντήσουμε και στον δρόμο προς τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Μια εκστρατεία λάσπης για την οποία πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι ευρωεκλογές είναι η πρώτη κεντρική εθνική πολιτική μάχη μετά τις εθνικές εκλογές. Για τα άλλα κόμματα μπορεί τα ποσοστά να σημαίνουν απλά εσωτερικές ανακατατάξεις στην «επετηρίδα» της αντιπολίτευσης. Όμως για την πατρίδα οι εκλογές αυτές θα έχουν πολύ πιο σημαντικό αποτύπωμα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι ευρωεκλογές θα είναι μια αναμέτρηση διπλά σημαντική: από τη μια πλευρά θα δείξει αυτή η αναμέτρηση αν η Ελλάδα θα παραμείνει πολιτικά σταθερή σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον, με έναν πόλεμο στην Ουκρανία, με μια φλεγόμενη Μέση Ανατολή, με την οικονομία σε ανάπτυξη εν μέσω φόβων όμως για ύφεση στην Ευρώπη. Ενώ, από την άλλη, η μάχη αυτή θα κρίνει πόσο δυνατή θα είναι η εθνική φωνή στα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών.
Είναι ανάγκη, φίλες και φίλοι, νέες και νέοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, να ενισχυθεί η παράταξη που έβαλε και -όταν χρειάστηκε- κράτησε τη χώρα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Να ενισχυθεί το κόμμα που καθιέρωσε τα εθνικά μας σύνορα ως ευρωπαϊκά, συνδιαμορφώνοντας τώρα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μια αποτελεσματική πολιτική για το μεταναστευτικό.
Είναι σημαντικό να στηριχθεί η πολιτική δύναμη που έφερε στον τόπο μας πρόσθετους ευρωπαϊκούς πόρους 36 δισεκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, ένα σημαντικό μέρος των οποίων κατευθύνεται στην παιδεία και ειδικά στα δημόσια πανεπιστήμια.
Είναι σημαντικό να στηριχθεί η μόνη παράταξη που έχει θέσεις για τις προκλήσεις της Ευρώπης για την επόμενη πενταετία: για την στρατηγική αυτονομία -αμυντικά, ενεργειακά, τεχνολογικά-, για την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που τόσο ενδιαφέρει τους αγρότες μας και ασφαλώς για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Η εκπροσώπησή μας στην Ευρωβουλή γίνεται συνεπώς κρίσιμη, γι’ αυτό και πρώτοι εσείς πρέπει να ψηφίσετε και να αξιοποιήσετε, εφόσον το κρίνετε απαραίτητο, αλλά να το διαδώσετε και στους συνομήλικούς σας, τη δυνατότητα που έχει κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας εντός και εκτός συνόρων, εάν το επιθυμεί, να ψηφίσει με επιστολική ψήφο. Είναι μια σημαντική μεταρρύθμιση δημοκρατίας, δημοκρατικής συμμετοχής, την οποία αυτή η κυβέρνηση καθιέρωσε.
Αν εκείνη την εποχή έχετε εξετάσεις, μπορεί να υπάρχουν νέες και νέοι που ήδη έχουν ξεκινήσει να δουλεύουν σεζόν και να μην μπορούν να επιστρέψουν στο μόνιμο τόπο διαμονής τους, εκεί που ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, θα μπορούν να ψηφίζουν πια επιστολικά. Φίλοι σας που μένουν στο εξωτερικό για σπουδές, μαζί με τους συγγενείς που ίσως δυσκολεύονται να προσεγγίσουν τα εκλογικά τμήματα, παππούδες, γιαγιάδες, ανάπηροι συμπολίτες μας. Όλοι αυτοί μπορούν πια να δώσουν το «παρών» τους μέσα από την επιστολική ψήφο.
Ρόλος μας και ρόλος σας είναι να κάνουμε όλα τα παραπάνω υπόθεση όλων των πολιτών, στο επόμενο διάστημα να εξηγήσουμε ότι οι Βρυξέλλες είναι πολύ πιο κοντά στην Αθήνα από ό,τι δείχνει ο χάρτης, αλλά και ότι κάθε εθνική απόφαση έχει άμεσο αντίκτυπο στη θέση της χώρας μέσα στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.
Οι κάλπες αυτές δεν προσφέρονται για μηνύματα αδιαφορίας και ανέξοδης διαμαρτυρίας. Για να το πω διαφορετικά: οι επιλογές μας για την Ευρώπη θα έχουν μετάφραση ελληνική.
Από σήμερα λοιπόν μπαίνουμε άπαντες σε προεκλογική επιφυλακή, με τη νεολαία μας όπως πάντα στην πρώτη γραμμή. Και, αγαπητέ Ορφέα, θα αναμένω τις προτάσεις σας και τις προτάσεις της ΔΑΠ για την εκπροσώπηση της νεολαίας στο ευρωψηφοδέλτιό μας.
Ξεχάστε λοιπόν το 41% της εμπιστοσύνης και της ευθύνης, το κοντέρ μηδενίζει ξανά. Το είχα πει και πριν από τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου. Και αυτές οι κάλπες του Ιουνίου θα είναι άδειες, αλλά θα πρέπει να γεμίσουν πάλι με πολλά γαλάζια ψηφοδέλτια. Και έτσι θα γίνει, επικυρώνοντας ότι μία είναι η παράταξη που ξέρει και μπορεί να φέρνει χειροπιαστά αποτελέσματα προς όφελος της Ελλάδας και της Ευρώπης, με πολιτική σταθερότητα μέσα στα όριά της και με ασφάλεια έξω από αυτά.
Άλλωστε, για όλες και για όλους εμάς τους Νεοδημοκράτες, αυτές οι εκλογές -και επιτρέψτε μου να κλείσω με αυτό- έχουν ένα ιδιαίτερο βάρος: συμπίπτουν με τον μισό αιώνα της Γ΄ Δημοκρατίας και τα 50 χρόνια ζωής και πολιτικής δράσης της Νέας Δημοκρατίας, της μεγάλης πολιτικής μας οικογένειας που ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Είναι δύο ορόσημα τα οποία όμως υπενθυμίζουν ότι η ιστορία αυτής της μεγάλης παράταξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πολίτευμα και την εξέλιξή του. Γίνονται έτσι, όμως, ευθύνη αλλά και προνόμιο. Γίνονται κυρίως σύνθημα σκληρής δουλειάς.
Σας καλώ λοιπόν και πάλι δίπλα μου, δίπλα μας. Τώρα χτίζουμε το μέλλον. Το μέλλον είστε εσείς. Όταν σχεδιάζουμε τις πολιτικές μας, το μυαλό μας είναι πάντα στη νέα γενιά, στο δικαίωμα το οποίο έχετε, όπως το είχε και η δική μας γενιά, να διεκδικήσετε και να ζήσετε μια ζωή καλύτερη από αυτή των γονιών σας.
Αλλά θέλω να σας κάνω και μία έκκληση: κλείστε τα αυτιά σας στην απάθεια και στον κυνισμό, στην ισοπέδωση ότι όλοι είναι το ίδιο. Συνεχίστε να διεκδικείτε τα όνειρά σας. Συνεχίστε να παλεύετε για τις ιδέες σας. Βοηθήστε μας να γινόμαστε και εμείς καλύτεροι. Μπολιάστε την παράταξή μας με την φρεσκάδα σας, με τον δυναμισμό σας, με τις νέες σας ιδέες. Να δίνετε δροσιά με τη δική σας σκέψη στους δικούς μας προβληματισμούς. Να διαδίδετε παντού τις θέσεις σας, σε κάθε συνομήλικό σας στη σχολή, στη γειτονιά, στο γήπεδο, στους χώρους διασκέδασης.
Είμαστε 50 ετών παράταξη αλλά είμαστε πολύ πιο νέοι από κάποιους οι οποίοι υποτίθεται ότι έχουν κάνει τη νεανικότητά τους παράσημο. Είμαστε νέοι γιατί έχουμε τους νέους μαζί μας. Θυμάστε τις απαισιόδοξες προβλέψεις που έκαναν διάφοροι δημοσκόποι πριν από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου; Είναι αυτοί που μας έλεγαν «η Νέα Δημοκρατία δεν τα πάει καλά στους νέους, είσαστε ένα κόμμα το οποίο κάνει κυρίως “γκελ” στους ηλικιωμένους». Εσείς δώσατε την απάντηση: ήμασταν μακράν πρώτη δύναμη και στην ηλικιακή ομάδα των 17-34.
Και θέλουμε να σκεφτόμαστε με νέους τρόπους. Θέλουμε συνέχεια να θέτουμε νέους στόχους. Μας περιμένουν, λοιπόν, νέα στοιχήματα, με πρώτο αυτό των ευρωεκλογών. Σας ζητώ και είμαι σίγουρος ότι και αυτό το στοίχημα θα το κερδίσουμε και πάλι μαζί.
Σας ευχαριστώ για τη στήριξή σας, για τους αγώνες σας για τη Νέα Δημοκρατία, για τους αγώνες σας για ανοιχτά, ελεύθερα, δημοκρατικά πανεπιστήμια.
Και σας ζητώ και πάλι να δώσουμε αυτή τη μάχη μαζί. Θα την κερδίσουμε. Καλή επιτυχία στη συνδιάσκεψή σας. Να είστε καλά, σας ευχαριστώ πολύ.
Κατεβάστε φωτογραφικό υλικό εδώ.
