Εξι πρόσωπα στην αφετηρία. Οι προαλειφόμενοι για τη διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα προέρχονται κυρίως από τον κομματικό πυρήνα. Κατά πολλούς, από καλύτερη αφετηρία εκκινεί η Εφη Αχτσιόγλου, η οποία εξελέγη πρώτη σε σταυρούς στις εθνικές εκλογές στη Δυτική Αττική. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δέχεται τις παροτρύνσεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για να είναι υποψήφιος. Πιθανή θεωρείται η υποψηφιότητα του μετριοπαθούς Αλέξη Χαρίτση. Ο εξίσου ήπιων τόνων Διονύσης Τεμπονέρας είναι μεν «άφθαρτος», όμως δεν είναι βουλευτής και αυτό αποτελεί μειονέκτημα. H Ρένα Δούρου φέρεται να σταθμίζει σοβαρά τη συμμετοχή της στην κούρσα, ενώ αρκετοί δεν αποκλείουν και την υποψηφιότητα του «αιρετικού» Παύλου Πολάκη.
Προφητικά ίσως, στέλεχος της Κουμουνδούρου ανέφερε στην «Κ» την επομένη των εκλογών της 25ης Ιουνίου πως, αν μέχρι σήμερα οι υποστηρικτές του κόμματος ψήφιζαν Τσίπρα, από το συνέδριο και μετά θα πρέπει να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε να γίνει αυτό με τον πρώην πρωθυπουργό στο τιμόνι; Πολύ δύσκολα. Μπορεί το «brand» να έχασε κάτι από τη λάμψη του μετά τις δύο απανωτές συντριπτικές ήττες, ωστόσο το γεγονός ότι χαίρει κύρους και αναγνώρισης θα επισκίαζε τα πάντα. Ακόμη και αν έβρισκε τη νέα ομάδα που θα τον πλαισίωνε και αναδείκνυε νέα πρόσωπα, οι προβολείς θα βρίσκονταν πάντα πάνω του. Ο Αλέξης Τσίπρας φάνηκε αυτό το καλοκαίρι να χάνει το συναισθηματικό δέσιμο που είχε με τον προοδευτικό κόσμο. Στις ευρωεκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ καταβαραθρώθηκε πέφτοντας στο 23,75%, όμως μέσα σε ένα μήνα απέδειξε πως η «μαγνητική σχέση» που είχε ο πρόεδρος με τους υποστηρικτές της δημοκρατικής παράταξης ήταν μεγάλη. Σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες ανέβασε το ποσοστό του σχεδόν στο 32% και κανείς δεν τόλμησε να τον αμφισβητήσει
Στο Σούνιο
Τέσσερις άνθρωποι φέρεται να γνώριζαν τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα μέχρι το πρωί της Πέμπτης. Η σύντροφός του Μπέττυ Μπαζιάνα –καθώς με την οικογένειά του πέρασε στο Σούνιο τρία 24ωρα πριν ανακοινώσει τις αποφάσεις του– η αδελφή του Ζανέτ, ο αδελφός του Δημήτρης και ο διευθυντής του γραφείου του Μιχάλης Καλογήρου. Οταν ενημέρωσε πως σχεδιάζει να κάνει δηλώσεις στο Ζάππειο για την επόμενη ημέρα, ο διευθυντής του γραφείου Τύπου Μπάμπης Παπαδάκης με τους συνεργάτες του έκαναν τα απαραίτητα τηλέφωνα χωρίς να γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Ακολούθησε η συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου, όπου το κλίμα ήταν συγκινησιακά φορτισμένο. Μια άλλη σκηνή έμεινε χαραγμένη σε όλους. Σύμφωνα με άλλες πηγές που μίλησαν στην «Κ», μετά το τέλος του Εκτελεστικού Γραφείου ο Αλέξης Τσίπρας με τον Πάνο Σκουρλέτη και τον Νίκο Παππά, ξεχνώντας διαφωνίες του παρελθόντος, ανέβηκαν στο γραφείο του για λίγη ώρα, με κάποιους να θυμούνται πως οι τρεις τους είχαν πάει μαζί για πρώτη φορά στο Μαξίμου μετά τη νίκη του 2015.
Μετά το τέλος του Εκτελεστικού Γραφείου ο Τσίπρας με τον Σκουρλέτη και τον Παππά ανέβηκαν για λίγο στο γραφείο του, με κάποιους να θυμούνται πως οι τρεις τους είχαν πάει μαζί για πρώτη φορά στο Μαξίμου μετά τη νίκη του 2015.
Η συγκολλητική ουσία
Ο Αλέξης Τσίπρας με την αποχώρησή του από την προεδρία διατηρεί το πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει, δίνοντας παράλληλα στη νέα ηγεσία τη δυνατότητα να αναβαπτιστεί μέσα από την ειλικρινή αυτοκριτική που θα έχει τη δυνατότητα να κάνει. Η ενότητα του κόμματος είναι το μεγάλο ζητούμενο και οι μέρες που έρχονται προοιωνίζονται ιδιαιτέρως δύσκολες και κρίσιμες. Ο πρώην πρωθυπουργός είχε την ικανότητα να δρα πολλές φορές πυροσβεστικά και να «υποχρεώνει» σε συνύπαρξη τους παραδοσιακούς εκπροσώπους της ανανεωτικής Αριστεράς, το ριζοσπαστικό κομμάτι του κόμματος, τους πασοκογενείς, τους νεολαίους, αλλά και τους πιο αιρετικούς στον λόγο. Ισως αυτή η ήττα να είναι η μεγάλη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να ταλαντεύεται ανάμεσα σε πολλές ταυτότητες. Με τον χώρο που αποφάσισε να αφήσει στη νεότερη γενιά, το σκηνικό στην Κουμουνδούρου «ξεπαγώνει». Δυνάμεις απελευθερώνονται, αναπτύσσεται μια μεγάλη κινητικότητα και δεν αποκλείεται οι συμμαχίες να μην ακολουθήσουν τις παλιές διαχωριστικές γραμμές, αναλόγως με τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν.
Οι κίνδυνοι για τον νέο πρόεδρο είναι πολλοί. Η κάλπη των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι μια μεγάλη «παγίδα». Ασφαλώς ένα πρώτο όχι καλό αποτέλεσμα μπορεί να συγχωρεθεί στον νέο αρχηγό. Ισως να είναι και ο τρόπος η Κουμουνδούρου να ξεπεράσει αυτό το «αγκάθι». Ο Αλέξης Τσίπρας τον Απρίλιο του 2022 είχε φέρει στις κάλπες 150.000 μέλη. Θα γίνει το ίδιο; Ή θα δοθεί μια εικόνα εσωκομματικής αποσυσπείρωσης με ανάπτυξη ενδεχομένως φυγόκεντρων δυνάμεων το επόμενο διάστημα; Κάποιοι ήδη έχουν αρχίσει να εκφράζονται, ωστόσο είναι ακόμη πολύ νωρίς.
Υπενθυμίζεται ότι, βάσει όσων αποφασίστηκαν χθες, η Κεντρική Επιτροπή θα συνεδριάσει στις 15 – 16 Ιουλίου οπότε και θα κατατεθούν οι υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου.
Η εισήγηση της ΠΓ προς την ΚΕ θα είναι να διεξαχθεί διαρκές συνέδριο στα τέλη Αυγούστου και να πραγματοποιηθεί η εκλογή νέου προέδρου από τη βάση στο πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου, σε ένα ή δύο Σαββατοκύριακα ανάλογα με τον αριθμό των υποψηφίων.
Επιπλέον, η εισήγηση είναι να διεξαχθεί έκτακτο συνέδριο τον Νοέμβριο
Αναβρασμός στις τάσεις για τη διαδοχή
Η εμπειρία που είχε ο Αλέξης Τσίπρας όταν το 2008 πήρε το «δαχτυλίδι» από τον Αλέκο Αλαβάνο δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Και όλοι είναι σίγουροι πως δεν θα έχει καμία εμπλοκή στις διαδικασίες και θα αφήσει καθαρό πεδίο στους επιγόνους του. Οι δύο μεγάλες τάσεις, οι «προεδρικοί» και η «Ομπρέλα», συνεδριάζουν προκειμένου να καταλήξουν στο πρόσωπο που θα στηρίξουν. Κορυφαίο στέλεχος από την πλευρά της «Κίνησης Μελών» ανέφερε στην «Κ» πως προφανώς θα υπάρχει πρόσωπο στην κούρσα της διαδοχής που θα εκφράζει το πλειοψηφικό «μπλοκ» του 75%, το οποίο ακολουθεί μια συγκεκριμένη γραμμή. Αντίστοιχα θα κινηθεί και η εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία φέρεται να είχε αποφασίσει να στηρίξει τον Ευκλείδη Τσακαλώτο απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα. Μετά τη συνεδρίαση που πραγματοποίησε η «Ομπρέλα» την Παρασκευή, ο πρώην υπουργός Οικονομικών φέρεται να δέχθηκε πολλές παροτρύνσεις από συντρόφους του να είναι υποψήφιος.
Τα φαβορί προέρχονται από τον κομματικό πυρήνα. Δεν θεωρείται πιθανή κάποια έκπληξη μέχρι αυτή τη στιγμή. Κατά πολλούς στο κόμμα τον πρώτο λόγο έχει η Εφη Αχτσιόγλου. Από πολύ μικρή στα κομματικά όργανα, συμμετείχε στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ το 2013 με την οργάνωση της Τούμπας Θεσσαλονίκης και το ενιαίο ψηφοδέλτιο. Την εποχή των συνιστωσών η λίστα του κόμματος για τα όργανα ήταν χωρισμένη στα δύο, με την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη να καταλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι. Εχει αριστερό πρόσημο, χωρίς να αποκλείει τις συγκλίσεις με το Κέντρο. Αυτή την περίοδο σταθμίζει όλα τα δεδομένα με βάση τις προτεραιότητες που έχει βάλει στη ζωή της, ωστόσο είναι δεδομένο πως υπάρχει τάση υπέρ της και πίεση από την κομματική βάση να μη μείνει αμέτοχη στη διαδοχή. Εξελέγη πρώτη σε σταυρούς στις συνεδριακές διαδικασίες του περασμένου Απριλίου, όπως επίσης και στις εθνικές εκλογές στη Δυτική Αττική. Το αποτύπωμα που έχει αφήσει κατά τη θητεία της στο υπουργείο Εργασίας αλλά και ως τομεάρχης Οικονομικών είναι πολύ θετικό.
Για τον Αλέξη Χαρίτση λίγοι θυμούνται πως όταν το 2014 πρωτοέκαναν την εμφάνισή τους οι «53+» υπήρχε και η υπογραφή του στην αρχική πεντασέλιδη διακήρυξη, χωρίς όμως ποτέ να αναπτύξει ενεργό δράση στην τάση. Με τεχνοκρατικό προφίλ, ξεχώρισε με την υπουργοποίησή του στο υπουργείο Οικονομίας και είναι ένα πρόσωπο που είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Αλέξη Τσίπρα. Μετριοπαθής πολιτικός, ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος μετά την ήττα του 2019.
Η πρώην υπουργός Εργασίας έχει τη νομιμοποίηση από την κομματική βάση, αλλά η ίδια φέρεται να μην έχει κατασταλάξει αν θα μπει στην κούρσα.
Το παιχνίδι, πάντως, μεταξύ των τάσεων φαίνεται να περιπλέκεται. Γιατί αν θεωρηθεί πως η Εφη Αχτσιόγλου και ο Αλέξης Χαρίτσης είναι πιο κοντά στην «Ομπρέλα», η πλειοψηφία ψάχνει να βρει το δικό της πρόσωπο. Με στελέχη να τονίζουν πως «εμείς δεν χτίζαμε δελφίνους». Οι «προεδρικοί» υποστηρίζουν πως υπάρχουν πολλοί που θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν στην κούρσα της διαδοχής, με μέλος της πλειοψηφίας να μην αποκλείει ακόμη και την περίπτωση της Ολγας Γεροβασίλη.
Η Ρένα Δούρου τερμάτισε δεύτερη στην εσωκομματική κούρσα για την ανάδειξη της νέας Κεντρικής Επιτροπής και δεύτερη σε σταυρούς στον Δυτικό Τομέα. Και στις δύο περιπτώσεις βρέθηκε πίσω από την Εφη Αχτσιόγλου. Η ίδια φερόταν να σταθμίζει πολύ σοβαρά τη συμμετοχή της στην κούρσα της διαδοχής. Από το περιβάλλον της έλεγαν ότι σκόπευε πρώτα να συζητήσει με τον Αλέξη Τσίπρα, προτού καταλήξει στην οριστική της απόφαση.
Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι η περίπτωση ενός πιθανού «άφθαρτου» υποψηφίου, που όμως έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δεν είναι βουλευτής και ο πολιτικός χρόνος μπροστά είναι ευρύς για να μην εκπροσωπείται ο ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο από τον πρόεδρό του τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Μήπως επιχειρήσει να εγγράψει μια υποψηφιότητα ως υποθήκη για το μέλλον; Είναι σίγουρα το πρόσωπο που ξεχώρισε στις τελευταίες εκλογές με τις παρεμβάσεις του και τον μετρημένο λόγο. Αιρετική προσωπικότητα ο Παύλος Πολάκης, και αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκλείουν να επιχειρήσει να μπει στη μάχη σαν ένας άλλος πόλος, που θα εκφράσει την πλευρά που θέλει το κόμμα να βρίσκεται διαρκώς στην επίθεση, χωρίς χαλινούς.
πηγή:https://www.kathimerini.gr/politics/562499764/syriza-komma-orfano-anazitei-pyxida/?utm_source=piano&utm_medium=email&utm_campaign=morning_briefing&pnespid=X7YsqU8K9X5KlUqR_8yLSksVpg0jkql5sgpKDP4AMYrKrBgp8bhDYn2xQyHgS2onzU25G4jH
