Και εάν ακόμη επιτευχθεί το απίθανο μια πλανητική Συνομοσπονδία Κρατών, οι Πατρίδες θα υπάρχουν πάντα, γιατί ο άνθρωπος μόνον μέσα στην Πατρίδα βιώνει με πληρότητα τον εαυτό του.
Η Πατρίδα ξεπερνάει το κατώφλι της ιερότητας και εισέρχεται στην αγιότητα,«…απάντων τιμιώτερον και αγιότερον …εστί η πατρίς..» (Σωκράτης). Κρυσταλλώνεται στην ιστορική διαδρομή και εκφράζει το ευαγές μέλλοντ ων επόμενων γενεών. Οι γενεές δεν χωρίζονται μεταξύ τους. Η καθεμιά φέρνει μέσα της όλες τις προηγούμενες και τις επόμενες. Έτσι πλάθονται πολίτες, οι οποίοι δημιουργούν Πατρίδα ευυπόληπτη και αξιοπρεπή. Όχι απομονωμένη και τυφλή! Αλλά Πατρίδα σεβαστή στους άλλους, που σημαίνει σεβαστή πρώτα σε εμάς. Τέτοια, όμως, Πατρίδα δημιουργούν οι σωστοί πολίτες, που αντίστοιχα πλάθονται με τη δοκιμασμένη ολιστική παιδεία.
Το αίσθημα ασφάλειας είναι το πρώτιστο και το ισχυρότερο που βιώνει κάθε έμβιο ον. Γιατί η βασική προϋπόθεση της ζωής είναι η εξασφάλιση της ύπαρξής της. Η ακεραιότητα της Πατρίδας μας, συνιστά το πρώτιστο καθήκον των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι, όμως, και μια υποχρέωση προσωποπαγής για τον καθένα μας, που ζει και απολαμβάνει τα αγαθά της ζωής στη Χώρα μας. Γι’ αυτό η στρατιωτική θητεία δεν εξαγοράζεται, πλην αδήριτης, προσωπικής ανικανότητας.
Όσο πιο πολύπλευρη είναι η πνευματική καλλιέργεια τόσο πιο γόνιμη καθίσταται η εξειδικευμένη εκπαίδευση. Αυτή η ολιστική παιδεία καλλιεργείται στα Παραγωγικά Στρατιωτικά Σχολεία και αφορά σε όλο το φάσμα του ανθρώπινου γίγνεσθαι: γνωστικό, θυμικό(φρόνημα) και ηθική συγκρότηση, τα οποία εξελίσσονται δια βίου. Είναι η ανδραγωγία ηγητόρων, οι οποίοι θα κληθούν, εάν απαιτηθεί, να οδηγήσουν τους νέους μας στη μάχη και ακόμη στην αυτοθυσία.
Απόκτηση ηγετικών προσόντων σημαίνει ανάπτυξη εμπιστοσύνης και κατανόησης των ανθρώπων. Ενσυναίσθηση, όραμα, ολιστική νοημοσύνη, πολυμάθεια, ικανότητα πολύτροπης δράσης. Αντιμετώπιση της αβεβαιότητας και του απροόπτου. Αρμοστικότητα, σύνεση, σωφροσύνη και κοινή πίστη, βούληση και προσπάθεια. Πάνω από όλα, αγάπη για τον διπλανό. Προσωπική ευθύνη και συναδελφοσύνη μαζί.
Πρώτιστη ενέργεια του Πρώτου Κυβερνήτη της Νεότερης Ελλάδας Καποδίστρια, για να δώσει ελπίδα ζωής και μέλλον στην καθημαγμένη Πατρίδα, ήταν να ιδρύσει τη Σχολή Παραγωγής Αξιωματικών που θα δομούσε προσωπικότητες με προσόντα να οδηγήσουν τους νέους στην αγάπη για την Πατρίδα τους. Τους ονόμασε «Ευέλπιδες», ήτοι «καλές ελπίδες» του Έθνους, γιατί αυτοί θα δομούσαν τα υπεύθυνα μέλη της Κοινωνίας. Αυτή είναι η αποστολή της Σχολής Ευελπίδων, όπως και όλων των Στρατιωτικών Σχολών, και δεν έχει αλλάξει, ούτε μπορεί να αλλάξει ποτέ στο μέλλον. Η αειφόρος ρήτρα: «άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει» είναι στην ουσία της η «πνευματική ατμομηχανή» της εθνικής ανδραγωγίας των νέων μας για καταστούν ικανοί να φέρουν όπλα και να επωμισθούν την ευθύνη της ακεραιότητας της Πατρίδας μας.
Δεν μεταλλάσσεται δια μαγείας ο άνθρωπος σε αγωνιστή πολέμου. Πρέπει να καταστεί πρώτα αγωνιστής της ζωής. Να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που πάντα απρόοπτα έρχονται και δεν μπορεί να τον απαλλάξει από αυτά κανένας άλλος, εάν και ο ίδιος δεν καταβάλει την προσπάθεια, που του ανήκει. Τέτοιους ευσυνείδητους πολίτες απαιτεί η ευνομούμενη Δημοκρατία
Η ακεραιότητα της Πατρίδας διασφαλίζεται με τη φιλοπατρία ολόκληρου του λαού. Μια ανυπέρβλητη δύναμη για ζωή, που τον εξοπλίζει με αρετές, πιστεύω, φιλότητα, ελπίδα, μελλοντική προσδοκία! Μια αγάπη για κάτι το ιερό και άγιο, την Πατρίδα. Τότε το καλό της Πατρίδας, συνιστά υπόθεση του καθενός μας και η ατομική μας ελευθερία υπόθεση όλων. Αυτό το πιστεύω πρέπει να έχει και ένας πολίτης άξιος να ζει σε μια δημιουργική Δημοκρατία. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο διατεινόμαστε ότι η στρατιωτική θητεία συνιστά διαχρονική δημοκρατική αξία.
Το Στράτευμα συνιστά και θα συνιστά και στο μέλλον το πρότυπο εύρυθμου, αποδοτικού και δημιουργικού πολύτροπου Φορέα της Πατρίδας μας. Η συνοχή του ερείδεται στην ενσυνείδητη πειθαρχία. Ήτοι στο ιδανικό σημείο της χρυσής αναλογικής σύνθεσης, ως μέτρον άριστο, μεταξύ της αυθαιρεσίας και της καθυπόταξης. Οι Ένοπλες Δυνάμειςμε την ευέλικτη δομή και την αρμοστικότητα στις απαιτήσεις του διαρκώς εξελισσόμενου περιβάλλοντος συνιστούν το πρότυπο παράδειγμα εύρυθμου «ζωντανού οργανισμού», που δημιουργεί συνθήκες ικανοποιητικές στο προσωπικό του, αλλά και από τον οποίο αναδύεται υψηλός βαθμός εμπιστοσύνης για όλο τον Λαό.
Η έννοια της φιλοπατρίας, την οποία οι πρόγονοί μας θεωρούσαν, ως ύπατη αρετή, σήμερα μεταλλάχθηκε και κακοποιήθηκε. Είναι απόλυτη ανάγκη να προβούμε σε μια Πανελλήνια εθνική εγρήγορση. Να ορθώσουμε το πνευματικό ανάστημα της Αιώνιας Ελλάδας. Η Ελληνική Φυλή στέκεται στην ύπατη βαθμίδα, γιατί είναι η κοιτίδα και η μητέρα παντός πολιτισμού. «Όποιος σκέπτεται σήμερα, σκέπτεται ελληνικά, έστω κι αν δεν το υποπτεύεται» (Romilly).Δεν αμφισβητείται από κανέναν ότι οι Πρόγονοί μας υπήρξαν οι φωτοδότες της Οικουμένης, στη σκέψη και τον ανθρωπισμό.
Εμείς, όμως, νιώθουμε ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοί τους; Όχι, μόνον στα λόγια, αλλά και στην ουσία μας; Η γλώσσα μας, η Παιδεία μας, η Σκέψη μας έχουν τα στοιχεία της αδιάλειπτης συνέχειας της καταγωγής μας, όπως αυτά μετεξελίχθηκαν στη ροή της Ιστορίας και εμπλουτίσθηκαν στις εξελίξεις της ζωής της ανθρωπότητας; Αποκτήσαμε μια ταυτότητα δική μας, χωρίς να είμαστε ανένταχτοι στο σύγχρονο περιβάλλον; Πάντα υπάρχει μια διακριτή και ευανάγνωστη προσωπικότητα κάθε λαού. Εμείς οφείλουμε να έχουμε τη δική μας! Απαιτείται να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη Πατρίδα εφάμιλλη των προηγμένων Εθνών της Γης. Αυτοδύναμη, αυτοοργανούμενη, δημιουργική, προοδευτική, η οποία να εμπνέει τους νεότερους και να δίνει αισιοδοξία.
Οι νέοι μας είναι οι «ευέλπιδες» του Έθνους μας και πρέπει να είναι πρωτοπόροι. Μαζί και τα λαμπρά παιδιά μας , που απόκτησαν εμπειρία προόδου στο Εξωτερικό, όπως και τα Ελληνόπουλα της Ομογένειάς μας. Όλοι μαζί! Και οι παλαιότεροι με το παράδειγμά τους νιώθοντας το βάρος της ευθύνης από τη σοφία της ζωής.
Και εάν οι αριθμοί είναι αρνητικοί, η ποιοτική υπεροχή ασφαλώς θα αποδώσει θετικό αποτέλεσμα. Ας ανυψώσουμε και ας προβάλλουμε προς όλες τις κατευθύνσεις έναν πολιτισμικό παλμό και φρόνημα. Ας απλώσουμε χέρι συνεργασίας στο διπλανό μας. Ας φτιάξουμε όλοι μαζί τη σύγχρονη Πατρίδα μας, πρωτοπόρο Μέλος της Διεθνούς Κοινότητας.
Τιμούμε σήμερα ( 21 Νοεμβρίου) τα στρατευμένα νιάτα της Πατρίδας μας. Τους νέους εκείνους που διαθέτουν, αντίθετα με άλλους, που με διάφορα προσχήματα προσπαθούν να το αποφεύγουν, ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα από τη νεανική τους ζωή για να προετοιμαστούν για το ύψιστο καθήκον προς την Πατρίδα τους. Σε αυτά τα παιδιά μπορούμε να πούμε από καρδιάς, ότι θα είναι σε όλη τους τη ζωή υπερήφανοι για την προσφορά τους αυτή. Και πέρα από αυτό θα έχουν ωφεληθεί σε τεράστιο βαθμό οι ίδιοι προσωπικά, γιατί η δημιουργική στρατιωτική θητεία συνιστά μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης των αρετών της ενσυνείδητης πειθαρχίας, της αυτοπεποίθησης, της αυτοεκτίμησης, όπως και μοναδικών εμπειριών εξοικείωσης με τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης στις πολεμικές συνθήκες αλλά και της καθημερινής ζωής.
Τιμούμε τα στελέχη των Ε.Δ. γιατί χωρίς αυτά δε θα υπήρχε αξιόπιστος Στρατός. Τους άνδρες και τις γυναίκες , οι οποίοι αψηφούν τις σειρήνες της ευζωίας και προτιμούν να υπηρετήσουν δια βίου ένα από τα πιο απαιτητικά, θα λέγαμε σκληρά, αλλά τιμημένα λειτουργήματα. Σε αυτούς τους ωραίους Συναδέλφους θα λέγαμε ότι πρέπει να διατηρήσουν υψηλά τα οράματά τους, να εμποτισθούν με πάθος για την υψηλή αποστολή τους και να αποκτήσουν εμπειρίες που θα τους καταστήσουν ικανούς να οδηγήσουν τα ελληνόπουλα στη νίκη, εάν το χρειασθεί η Πατρίδα μας. Ας μη πικραίνονται εάν οι θυσίες τους δεν αναγνωρίζονται πάντοτε και από όλους. Ο Ελληνικός λαός στη σιωπηρή του πλειονότητά του τούς συμπαραστέκεται και επάνω τους βρίσκει το πιο έμπεδο στήριγμα!
Σήμερα τιμούμε ιδιαίτερα όσους πρόσφεραν μέλη του σώματός τους και δακρυσμένοι μας συμπαραστέκονται ανάπηροι και μάρτυρες των αγώνων υπέρ βωμών και εστιών. Τους αγκαλιάζουμε ψυχικά και τους ευχαριστούμε θερμά. Αλλά προπαντός σήμερα τιμούμε Εκείνους που πρόσφεραν το δικό τους «μοναδικό» αγαθό, τη ζωή τους, για τη σωτηρία της ελευθερίας της Μοναδικής μας Πατρίδας.
Πέρα από τα καταγεγραμμέναμε «χρυσά γράμματα» στις Δέλτους της Ιστορίας της Πατρίδας μας κατορθώματα, την προσφορά σε αίμα και ψυχές στα πεδία των Μαχών του Έθνους μας, μια ευεργετική γενναιοδωρία, στην οποία χρωστάμε σήμερα και τη δική μας ευημερία, οι Ένοπλες Δυνάμεις προσφέρουν μια ανεκτίμητη και κορυφαία διττή «παραγωγική» προσφορά:
Το αίσθημα ασφάλειας έναντι εξωτερικών απειλών και την ευρεία παιδεία (ανδραγωγία), που αναπτύσσει πρόσωπα υπεύθυνα για τη δημοκρατική κοινωνία μας.
Δημήτρης Κ. Μπάκας
