Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Η Χριστιανοσύνη ετοιμάζεται να γιορτάσει και φέτος της ενανθρώπιση του Θεανθρώπου. Το μεγάλο ερώτημα είναι το «Πώς».
- Από τον Χρήστο Μπολώση
Οι εγκέφαλοι της κυβερνήσεως, συσκέπτονται (κάποιος είχε πει «συσκεπτόμεθα για να μη σκεπτόμεθα»), προκειμένου να βρουν την βέλτιστη λύση, ώστε να περιορισθούν οι παραλείψεις τους, στην αντιμετώπιση του κορονοϊού. Διάφορες προτάσεις έχουν πέσει στο τραπέζι, τις οποίες έχουν συλλάβει οι κεραίες μας. Σας τις μεταφέρουμε με κάθε επιφύλαξη, διότι δεν έχουμε και πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στους διαφόρους σπιούνους – κεραίες, που έχουμε διασπείρει ολούθε.
Μία σκέψη, είναι να εορτάσουν χωριστά οι εμβολιασμένοι και χωριστά οι αρνητές. Για να επιτευχθεί αυτό, έχουν δοθεί λεπτομερείς οδηγίες για ενεργοποίηση της Σπιναλόγκας, ενώ επικεφαλής στην όλη επιχείρηση έχει τεθεί ο κ. Σταύρος Μπένος, που, ως γνωστόν, όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει και πού ήταν κρυμμένος τόσα χρόνια και δεν το ξέραμε.
Μία δεύτερη λύση, είναι να γράψουν οι ανεμβολίαστοι 100 στίχους από το Ζ΄ της Ιλιάδος. Είναι μια αποτελεσματική ποινή, την οποία, ως γνωστόν, είχε επιβάλει με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα ο κ. Γυμνασιάρχης (Χρ. Τσαγανέας) στην μαθήτρια Λαζάρου (Κατερίνα Γώγου), όταν αυτή λαμπάδιασε το σακάκι του καθηγητού κ. Γκίκα (Ορ. Μακρής), στο θρυλικό πλέον «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο». Υπάρχει η πεποίθηση στο Μαξίμου ότι τα αποτελέσματα θα είναι θετικότατα. Αποκαλύπτουμε ότι η πατρότητα του μέτρου, ανήκει στον κ. Γεραπετρίτη.
Τέλος μια τρίτη λύση, μάλλον η επικρατέστερη, θα είναι να καταργήσουμε τα Χριστούγεννα (κυβέρνηση είμαστε ό,τι θέλουμε κάνουμε) να ησυχάσουμε. Βλέπω όμως ήδη μερικούς να απορούν και να κουνάνε πάνω κάτω τα κεφάλια τους.
– Μα γίνονται αυτά τα πράγματα; Θα ρωτήσουν.
Γίνονται συμπολίτες μου. Μπορεί στο τέλος να μη πετυχαίνουν αλλά η προσπάθεια γίνεται.
Και επειδή σας βλέπω να κάνετε γκριμάτσες του στυλ «Ρε τι λέει τούτος ο ανισόρροπος;» σας αποκαλύπτω ότι το 1950, όταν οι κομμουνιστές κυβερνούσαν και την Ανατολική Γερμανία, αποφάσισαν να αντικαταστήσουν επισήμως τα Χριστούγεννα με τα… Σταλινούγεννα (ο «πατερούλης», γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου), ο δε Δεκέμβριος να καθιερωθεί ως μήνας της γερμανοσοβιετικής φιλίας.
Στα πλαίσια αυτά, τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ της Ανατολικής Γερμανίας, αναφέρονταν συνεχώς στην επέτειο γέννησης του «φωτεινού φάρου των λαών» Στάλιν και αποκαλούσαν την γιορτή των Χριστουγέννων «ξεπερασμένη». Η κομμουνιστική νεολαία Κομσομόλ, στην οποία «φοίτησε» και η… φίλη της Ελλάδος φράου Μέρκελ, διδασκόταν το πέρασμα «σε ένα στάδιο εκσυγχρονισμού και αποτίναξης του θρησκευτικού σκοταδισμού» και γι’ αυτό αφαιρέθηκε από τα σχολικά βιβλία κάθε αναφορά στην γέννηση του Χριστού (μην ακούς κα Κεραμέως…), απαγορεύθηκε ο στολισμός χριστουγεννιάτικων δέντρων, ενώ στα καταστήματα δεν υπήρχαν χριστουγεννιάτικα στολίδια, φάτνες, Αι-Βασίληδες και άλλα σύμβολα των Χριστουγέννων.
Τελικά, εκείνο που κατάφεραν οι αστέρες της Στάζι, ήταν να κάνουν μια… τρύπα στο νερό. Γιατί κατ’ αρχάς, ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα κρυφά και κατά δεύτερον, ο Στάλιν εγκατέλειψε τον μάταιον τούτον κόσμον τρία χρόνια αργότερα (στις 5 Μαρτίου του 1953) και οι διάδοχοί του τον αποκαθήλωσαν, συμφώνως τοις κεκανονισμένοις, από το πάνθεον του κομμουνισμού.
Επομένως το ιστορικό προηγούμενο υπάρχει. Το ότι δεν ευοδώθηκε δεν έχει σημασία.
Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που χάραξαν οι σύντροφοι.
Και μια και μιλάμε για τον Στάλιν, σας κερνάω τρία δημοσιεύματα της «Αυγής» του Μαρτίου του 1953.
Η «Αυγή» θρηνεί κι οδύρεται για τον θάνατο του «πατερούλη».
Στο πρώτο δημοσίευμα, σε επιστολή του «Ο αγαθός εδαίτης (σ.σ. οπαδός της ΕΔΑ) Αριστείδης (τρέχα γύρευε)», περιγράφει πώς έμαθε από την «Αυγή» ο ίδιος και τον σπαραγμό της κορούλας του όταν έμαθε για τον θάνατο του Στάλιν.
Στο δεύτερο δημοσίευμα, περιέχονται αποσπάσματα από δημοσιεύματα της «Αυγής». Δεν είναι και για βραβείο Νόμπελ, αλλά τη δουλειά τους την κάνουν.
