Του Άγη Βερούτη
Το περασμένο Σαββατοκύριακο έλαβα ένα email από έναν δικηγόρο που προσπάθησε να εκπαιδευτεί για να υπολογίζει την σύνταξη ως ιδιώτης συνεργαζόμενος με το ασφαλιστικό σύστημα, στα πλαίσια της ενεργοποίησης ιδιωτών για την ταχύτερη απονομή των συντάξεων.
Αυτό που μου περιγράφει στην επιστολή του, που παραθέτω αυτούσια, περιγράφει ένα πρόβλημα που μαστίζει την ελληνική πολιτεία σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της αλλά ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό καθεστώς υπό το οποίο λειτουργούν οι εργαζόμενοι της χώρας.
Διαβάστε για να καταλάβετε:
"Άγη,
Θέλω να μοιραστώ μαζί σου την πρόσφατη εμπειρία μου ως νομικός για το σύστημα συνταξιοδότησης της χώρας.
Όπως ξέρεις, πρόσφατα δίνεται η δυνατότητα σε λογιστές και δικηγόρους να απονέμουν συντάξεις, αν πιστοποιηθούν από το Υπουργείο Εργασίας. Έτσι κι εγγράφηκα και ξεκίνησα να παρακολουθώ την σχετική ασύγχρονη διδασκαλία.
Ως μάχιμος δικηγόρος επί 20 χρόνια έχω βρεθεί αντιμέτωπος ουκ ολίγες φορές με τον παραλογισμό του δημοσίου και των νόμων. Μετά την πρώτη δεκαετία σταματάς να εκνευρίζεσαι γιατί δεν έχει νόημα.
Τα τελευταία χρόνια έχω συνειδητοποιήσει πως το μοναδικό που μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτή τη χώρα είναι η τεχνολογία που βαθμηδόν θα καταργεί τις πολλαπλές μ...κίες που εφευρίσκει το ελληνικό σύστημα για να μας ταλαιπωρεί όλους.
Ξεκίνησα λοιπόν να παρακολουθώ τα μαθήματα. Ωραία συνταγμένα, με καρτέλες, σωστή εκπαιδευτική διαδικασία.
Πλην, αναπαράγουν (υποχρεωτικά οι διδάσκοντες) τον απόλυτο παραλογισμό και την πολυπλοκότητα του ελληνικού συστήματος που και μηχανή πιστεύω τεχνητής νοημοσύνης να έβαζες με εντολή ‘φτιάξε ένα σύστημα που κανείς δεν θα μπορεί να το καταλάβει, σαν χρησμό άλυτο’ και πάλι δεν θα μπορούσε να το πετύχει τόσο καλά.
Δεν έχει νόημα να περιγράψω παραδείγματα. Είναι αδύνατον να κατανοήσεις τι γίνεται στην Ελλάδα σε σχέση με το δικαίωμα σύνταξης.
Πότε ξεκίνησε να εργάζεται κάποιος, πότε έκανε αίτηση για σύνταξη, ποιος νόμος όριζε τι όταν έκανε την αίτηση, ποιος τροποποιήθηκε μετά, τι τροποποίησε, μέχρι ποιου σημείου, πότε θεμελιώνεται το δικαίωμα, με ποια ηλικία, αν έχει παιδιά, πόσα παιδιά, πότε ενηλικιώθηκαν, πόσα συντάξιμα χρόνια έχει, αν έχει ο σύζυγος σύνταξη, κατά το χρόνο του δικού του δικαιώματος και άλλα πολλά.
Για όλα αυτά ισχύουν άλλοι κανόνες ανά φύλο (τίθεται θέμα ισότητας των φύλων) και ανά ασφαλιστικό φορέα. Όλοι οι ασφαλιστικοί φορείς έχουν βέβαια άλλους νόμους και κάποια ελάχιστη κοινή βάση
Μέχρι που φτάνεις στο ΙΚΑ. Που καταργεί ό,τι είχες προσπαθήσει να κατανοήσεις χάνοντας μια μέρα που άκουγες και καιγόσουν. Άκουγες και καιγόσουν. Και το ΙΚΑ σε στήνει στον τοίχο και πυροβολεί. Ό,τι έμαθες δεν ισχύει. Παραιτείσαι.
Δεν υπάρχει σωτηρία. Αντί να απλοποιήσουν το σύστημα, να το βάλουν σε 4-5 κανόνες με 1-2 εξαιρέσεις, βάζουν περισσότερους επαγγελματίες να ακολουθήσουν ένα σύστημα με 200 κανόνες και 500 εξαιρέσεις. Και το αναπαράγουν.
Τόσος ανθρωποώρες χαμένες για να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τον παραλογισμό. Ο πρώτος κατηγορούμενος λογιστής ή δικηγόρος που θα πάει στο δικαστήριο αν καταλόγισε εσφαλμένα σύνταξη θα αθωωθεί πανηγυρικά.
Ο δικαστής θα του πει μόλις δει τις διαδικασίες:
- Έχετε δίκιο! Δεν είναι για ανθρώπους σοβαρούς αυτό το πράγμα.
Με εκτίμηση
_____ _____
Δικηγόρος"
Είναι ξεκάθαρο από την παραπάνω κραυγή αγωνίας ότι πρέπει να ακολουθήσουμε την προσέγγιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Γόρδιο Δεσμό. Ό,τι δεν λύνεται, κόβεται!
Ένα μόνο μπορεί (ίσως) να δώσει άμεση λύση σε αυτό το θέμα:
Να θεσπιστούν απλοί κανόνες που να μπορεί να υπολογιστεί απλά και δίκαια το ύψος μιας σύνταξης με βάση 5-10 μεταβλητές (ένσημα, ασφαλιστικό κεφάλαιο, ηλικία, τόπο κατοικίας... κλπ), ώστε να έχει τη δυνατότητα ο επίδοξος συνταξιοδοτούμενος να επιλέξει την παλιά μέθοδο με όση καθυστέρηση και πιθανό λάθος αυτή συνεπάγεται ή την καινούργια που θα μπορεί να βγει σε άμεσο χρόνο, και ο ίδιος βάζοντας τις τιμές των μεταβλητών να υπολογίσει τί μπορεί να περιμένει.
Αν αυτό βγαίνει λίγα ευρώ λιγότερα ή παραπάνω, είναι αδιάφορο για έναν άνθρωπο 65-67 ετών που έχει προσδόκιμο ζωής άλλα 15 χρόνια, εκ των οποίων κινδυνεύει να περάσει τα επόμενα 3-5 χρόνια με μισή σύνταξη ώσπου να βγει ο υπολογισμός της κανονικής από το "σύστημα". Αν προσθέσουμε και το απίστευτο κόστος του να συντηρείς όλα αυτά τα αρχεία και όλη τη γραφειοκρατία για να βγάλεις άκρη, το σύστημα θα είναι κερδισμένο ακόμα και αν δώσει 30-50 ευρώ τον μήνα παραπάνω για 15 χρόνια.
Ως έχει τώρα το σύστημα όλοι παραπονούνται.
Από τους συνταξιουχους ως τους υπαλλήλους των ταμείων που πνίγονται στη γραφειοκρατία και τον παραλογισμό.
Κόψτε το γόρδιο δεσμό!
Δεν γίνεται να λυθεί αυτό το πρόβλημα αλλιώς.
πηγή:https://www.capital.gr/arthra/3580808/o-gordios-desmos-ton-suntaxeon
