Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, υπέγραψε τον νόμο για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Πολύ σωστά, «ΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ». Διότι η βιολογική ταυτότητα δόθηκε με την γέννηση και αυτό δεν αλλάζει όσες επεμβάσεις και να κάνεις.
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Οι επεμβάσεις που ονομάζονται «ΑΛΛΑΓΗΣ ΦΥΛΟΥ», στην πραγματικότητα είναι πλαστικές επεμβάσεις, αντίστοιχες με τις επεμβάσεις διόρθωσης μύτης, στήθους κ.λπ., δηλαδή αισθητικές επεμβάσεις και όχι επεμβάσεις που αλλάζουν τη βιολογική φύση ενός ατόμου.
Βεβαίως και είναι δικαίωμα ενός ατόμου ο αυτοπροσδιορισμός, η δε νομική αλλαγή φύλου είναι ένα τεχνικό/νομικό ζήτημα που αφορά τη σχέση του ατόμου με την πολιτεία και όχι με την κοινωνία ή με τον εαυτό του.
Το πρόβλημα ανθρώπων «gay» που επιθυμούν αλλαγή φύλου (γιατί δεν επιθυμούν όλοι κάτι τέτοιο), βασίζεται στην συναισθηματική τους σχέση με το φύλο που γεννήθηκαν, επομένως είναι ένα ψυχολογικό και όχι βιολογικό πρόβλημα, στο οποίο μπορεί να απαντήσει η επιστήμη σήμερα.
Τώρα εάν το ψυχολογικό πρόβλημα αυτό λύνεται με μία επέμβαση ή όχι, είναι θέμα ατομικό, άπτεται της ψυχολογίας και δεν είναι υπάρχουν γενικευμένες απαντήσεις για το σύνολο των ατόμων που προβαίνουν σε μία τέτοια επέμβαση.
Το πρόβλημα με τις επεμβάσεις αυτού του τύπου είναι ότι μετά την εγχείρηση το άτομο αυτό τις περισσότερες φορές διαπιστώνει ότι, ενώ πριν αισθανόταν δυστυχισμένο ως εγκλωβισμένο σε λάθος σώμα, μετά την επέμβαση ανακαλύπτει ότι παραμένει εγκλωβισμένο σε λάθος σώμα, που ναι μεν έχει κάποια γυναικεία η ανδρικά χαρακτηριστικά, αλλά στερείται γυναικείων ή ανδρικών λειτουργιών.
Αυτό δε που είναι ακόμη χειρότερο είναι ότι μετά την επέμβαση δεν υπάρχει επιστροφή αν μετανοήσεις. Επειδή τώρα στη χώρα μας δεν υπάρχουν επίσημα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία για τους gay όπως σε άλλες χώρες, θα παραθέσω τα επίσημα στοιχεία της gay κοινότητας τν Ηνωμένων Πολιτειών.
Το ποσοστό αυτοκτονιών στην κοινότητα Trans ανάγεται στο τρομακτικό 40%, το δε μεγαλύτερο ποσοστό αυτών (αν όχι όλοι), είναι χρήστες ναρκωτικών. Αυτά τα στοιχεία, έστω κι αν δεν αφορούν την Ελλάδα, δεν μου μοιάζουν εμένα ως στοιχεία μιας λύσης του προβλήματος, αλλά με τραγικά στοιχεία ενός αδιεξόδου.
Αναγνωρίζω όπως κάθε λογικός άνθρωπος ότι οι gay που νοιώθουν εγκλωβισμένοι σε λάθος σώμα, πρέπει να βιώνουν ένα μεγάλο ψυχολογικό δράμα και βεβαίως αυτό το γεγονός με κάνει να τους βλέπω με μεγάλη συμπάθεια και σεβασμό.
Πολύ φοβούμαι όμως, ότι η δικαίωση ενός δίκαιου και λογικού αιτήματός τους, μπορεί να λύνει κάποια νομικά προβλήματα αλλά δεν προσφέρει λύση επί της ουσίας…
