Με
αφορμή τα περιστατικά των ημερών θα υπενθυμίσουμε τις απόψεις των προγόνων μας, θα παραμείνουμε σταθεροί στις θέσεις περί γένους στις ΕΔ
και θα υποβάλλουμε δύο ερωτήματα.
Ο
Ηρόδοτος (ΟΥΡΑΝΙΑ, 144) προσδιόρισε το Ελληνικό έθνος από το ΟΜΑΙΜΟΝ, την ίδια
γλώσσα, τα κοινά ιερά και θυσίες, καθώς και τα όμοια ήθη.
Ο
Πλάτων αναλύει στους ΝΟΜΟΥΣ Δ΄ και Ε΄, το ΟΜΟΦΩΝΟΝ και το ΟΜΟΝΟΜΟΝ, διότι για να επιτευχθεί η σύμπνοια και η
συνεργασία απαιτείται η κοινή φυλετική ρίζα των κατοίκων της πολιτείας,
επιθυμεί την ενότητα με σκοπό το «ΣΥΜΦΥΣΗΣΑΙ». Επιπλέον δίδει βαρύτητα και στην
θρησκεία, την από κοινού συμμετοχή στις ιεροτελεστίες, αλλά και σε όλα τα
παρόμοια, που δημιουργούν φιλικούς δεσμούς. Αναδεικνύει και τον απαραίτητο
σεβασμό στους νόμους των προγόνων, ο οποίος φυσικά διατηρείται από τους
απογόνους, καθώς ενισχύεται από τις πατροπαράδοτες παραδόσεις. Με αφορμή το
πρόβλημα της μειώσεως του πληθυσμού, λόγω ασθενειών και πολέμων, τονίζει ότι
δεν πρέπει να φέρνουμε στην πόλη πολίτες από έξω, διότι αυτοί έχουν λάβει νόθο
εκπαίδευση (ΟΥ ΔΕΙ ΠΟΛΙΤΑΣ ΠΑΡΕΜΒΑΛΛΕΙΝ ΝΟΘΗ ΠΑΙΔΕΙΑ).
Ο
Αριστοτέλης μας πληροφορεί στο ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ότι πολιτικά δικαιώματα στην
Αθήνα αποκτούσαν ΕΞ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΕΣ δηλαδή, όσοι είχαν γεννηθεί από γονείς
Αθηναίους. Έχει καταγράψει στα ΠΟΛΙΤΙΚΑ V αυτολεξεί: ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟΝ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗ
ΟΜΟΦΥΛΟΝ και αναλύοντας τις μεταβολές των πολιτευμάτων, αναφέρεται και σε όσες
συντελούνται από διαφορετικές φυλετικές ομάδες, μέσα στην ίδια την πολιτεία,
χωρίς πόλεμο, με απλή βία. Μας ενημερώνει ότι όσοι δέχτηκαν ΣΥΝΟΙΚΟΥΣ ή ΕΠΟΙΚΟΥΣ,
οι περισσότεροι επαναστάτησαν (ΔΙΕΣΤΑΣΙΑΣΑΝ) εναντίον τους.
Ο
Ισοκράτης στον ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ καλούσε τους
Έλληνες ενωμένοι να πολεμήσουν τους βαρβάρους (ΚΟΙΝΗ ΤΟΙΣ ΒΑΡΒΑΡΟΙΣ
ΠΟΛΕΜΗΣΩΜΕΝ), διότι ως Έλληνες δεν είναι ανάμεικτοι από ανόμοια φύλα, αλλά και
γιατί το γένος μας είναι ευγενές και γνήσιο (ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΩΣ ΓΕΓΟΝΑΜΕΝ).
Ο Ξενοφών, όπως
διαβάζουμε στο ΠΟΡΟΙ Ή ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΟΔΩΝ, δεν πίστευε στη στράτευση των μετοίκων
στην Αρχαία Αθήνα (ΑΦΕΛΟΙΜΕΝ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΕΣΘΑΙ ΟΠΛΙΤΑΣ ΜΕΤΟΙΚΟΥΣ), γιατί
θα ήταν τιμή για την πόλη αν εμπιστευόταν μόνον τους Αθηναίους στη μάχη, παρά
όσους κατάγονται από άλλους τόπους, αλλά και γιατί με αυτό τον τρόπο η Αθήνα θα
ήταν αρεστή στους υπολοίπους Έλληνες (ΑΥΤΟΙΣ ΜΑΛΛΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΝ Η ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ).
Εμείς σήμερα
θα εισάγουμε ξένα πρόσωπα με άλλα ήθη και έθιμα;
Τι θα πούμε
στους εκ Κύπρου αδελφούς μας;
Βασίλειος Α. Παπαθανασίου
Υποστράτηγος
ε.α.
