ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥ

                                 

ΟΔΗΓΟΣ  ΓΙΑ  ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΥΣ

     

     

   Να πάει να ψηφίσει κανείς η να μην πάει; Αυτό το ερώτημα έχω την εντύπωση ότι απασχόλησε πολλούς συγχωριανούς μας που διαμένουν η όχι στο χωριό. Από τη μία η λαχτάρα του Έλληνα και το καθήκον αν θέλετε να διαμορφώσει από μόνος του την πορεία του τόπου μέσω οπωσδήποτε των κατάλληλων ανθρώπων στους οποίους θα δώσει ΕΝΤΟΛΗ να κάνουν αυτό που εκείνος έχει στο μυαλό του και οραματίζεται για την καλυτέρευση του τόπου και που σαφώς βεβαίως θα πρέπει να είναι οι καλύτεροι, η αφρόκρεμα που λέμε, οι ικανοί από όλες τις απόψεις με θέληση, αυταπάρνηση, ειλικρινή διάθεση για προσφορά, αλλά και με γνώσεις και γνωριμίες στο περιβάλλον  που υπάρχει με το πλέγμα των διοικήσεων από του πρώτου μέχρι του τελευταίου βαθμού. 

Από την άλλη ο γνωστός , ο φίλος ο συγγενής, ο καθημερινός σου άνθρωπος και συγχωριανός που τον ξέρεις από χρόνια πολύ καλά, τον εκτιμάς, τον αγαπάς, έχεις το ίδιο αίμα, τον θεωρείς άνθρωπο δικό σου, τον γνωρίζεις κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη, που ζει στο χωριό, αγαπάει το χωριό, είναι της τάδε κομματικής αντίληψης , που εν πάση περιπτώσει πρέπει, έχεις υποχρέωση να τον τιμήσεις με την ψήφο σου, γιατί αλλιώς θα σου κατεβάσει δέκα οκάδες μούτρα, θα πικραθεί, θα νομίζει ότι δεν τον εκτιμάς, ότι τον θεωρείς τιποτένιο και ανίκανο και δεν θα μπορείς, αν δεν τον…σταυρώσεις, να του μιλήσεις όπως πρώτα. 

Τεράστιο το δίλημμα. Και επειδή είμαστε Έλληνες και όχι Γερμανοί η Γιαπωνέζοι, φυσικό είναι να επικρατήσει το συναίσθημα απ’ το καθήκον. Αποφασίζεις λοιπόν να ρίξεις την ψήφο σου στους κοντινούς ανθρώπους συγγενείς κ.λ.π, παραβλέποντας τους ικανούς και άξιους. Αφού πάρεις λοιπόν οικογενειακά ως Αρχηγός( πολλές φορές χωρίς παρεπόμενα)  την απόφαση, σκέφτεσαι ποιους εν πάση περιπτώσει πρέπει να σταυρώσεις. Παίρνεις τα ψηφοδέλτια και σε πιάνει τρεμούλα. Στον έναν συνδυασμό τρεις κολλητοί σου που μεγαλώσατε μαζί που παίζατε τσιλίκα- τσιλιγκάρ- φασούλ και δυο γείτονες σου που να μου κοπεί η γλώσσα αν ανταλλάξαμε ποτέ λέξη άσχημη  κι από την άλλη αδελφός και ξάδελφος να σε μετράνε με όλο σου το σόι. Φωνάζεις την γυναίκα  που κι αυτή έχει κάποιες υποχρεώσεις απ’ το πατρικό της σόι, για το τι μέλει γενέσθαι.

 Ο καυγάς αναπόφευκτος..Άκρη δεν βγάζεις. Ευτυχώς σκέφτεσαι που η ψήφος είναι μυστική!! Θα μας σώσει το παραβάν και ο κλειστός φάκελος λες στη γυναίκα σου με τέτοια λαχτάρα λες και πρόκειται να κερδίσει ο Ολυμπιακός την Μπαρτσελόνα! Είτε κρυφά είτε φανερά ψηφίσουμε λέει η γυναίκα στο χωριό θα ξέρουν ακριβώς τι ψήφισε ο καθένας. Τα περισσότερα ψηφοδέλτια είναι σημαδεμένα κι όσα δεν είναι τα καταλαβαίνουν δια της εις άτοπον αναγωγής, ( κοίτα πρόοδο το χωριό μας) . Δεν γλιτώνουμε  με τίποτα! Να ρίξουμε κλήρο πρότεινα κι ότι προκύψει. Απορρίφθηκε Να μοιράσουμε ψήφους αντιπρότεινα.  Εγκρίθηκε! Κι αρχίσαμε την εκλογοδιαδικασία. Η Μάνα σ’ αυτόν, ο πατέρας  σε εκείνον, εσύ του τάδε, εγώ του δείνα, τα παιδιά εκεί κι εκεί. Πάλι όμως μας μένανε αρκετοί παραπονούμενοι. Αφού προσπαθήσαμε επί διήμερο με την σύζυγο ,τελικά καταλήξαμε στους τάδε και τάδε σαν το μικρότερο κακό που θα μπορούσαμε να πάθουμε. 

Αφού φτιάξαμε( το προλαμβάνει καλύτερο του θεραπεύει) και τα ψηφοδέλτια και ορκιστήκαμε να μην μιλήσει κανείς ποτέ και σε κανέναν για τις επιλογές μας,( μόνο σε σας το μαρτυράω)  κάπως ησυχάσαμε. Ξέρεις μου λέει το πρωί των εκλογών η Γυναίκα τι θα γίνει τελικά; Τι; ρωτάω με αγωνία .Ξεχάσαμε κανέναν; Είναι κάτι σοβαρό; Όχι μου λέει, αλλά να! Κανένας δεν θα μείνει ευχαριστημένος γιατί όλοι αυτοί μας υπολογίζουν ΄΄σούμπουτους΄΄ στην κάλπη! Τώρα αν δουν ότι πήραν από έναν σταυρό δεν θα ….ξανασταυρώσουμε συγγενή και χωριανό! Μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας! Δεν είμαι καλά ψέλλισα! Ένα γιατρό, ένα νοσοκομείο είπα και έπεσα στο πάτωμα. Ο ήχος του ασθενοφόρου μου γλύκανε τα’ αυτιά και με νανούριζε καθώς με ταχύτητα έφευγε απ’ το χωριό. Η Γυναίκα δίπλα να μου κρατάει με νόημα το χέρι και τα παιδιά και οι γονείς ν’ ακολουθούν με το αυτοκίνητο, (έχοντας για κάθε ενδεχόμενο χαμηλωμένη την ένταση της μουσικής) ευτυχισμένοι και χαρούμενοι που επιτέλους βρήκαμε σαν οικογένεια έναν τρόπο να ..γλυτώσουμε απ’ τους υποψήφιους φίλους μας. Το βράδυ, στο φιλόξενο χώρο του Νοσοκομείου, απολαύσαμε όλοι μαζί την εξαγωγή των αποτελεσμάτων. 

Δεν παρέλειψα δε να τηλεφωνήσω έναν- έναν σ’όλους τους υποψήφιους  εκλεγμένους και μη, και να τους συγχαρώ για το…. Επίπεδο που έδειξαν στην εκλογική αναμέτρηση αλλά  και για το πόσο …. λυπήθηκα και καταστεναχωρήθηκα και εγώ και η οικογένεια μου που δεν κατέστη δυνατόν (παρά την θέλησή μας) να τους στηρίξουμε στον τόσο …δύσκολο ομολογουμένως αγώνα που είχε. Τους ευχήθηκα νίκες και μόνο νίκες στην καριέρα τους και σ’ ανώτερα ( τι ανώτερα δηλαδή! Αυτοί ένιωθαν από τώρα πρωθυπουργοί). Μου ευχήθηκαν από καρδιάς περαστικά και τα γνωστά τυπικά. 

Άντε ένα διάλειμμα τεσσάρων χρόνων και μετά βλέπουμε τι θα σκαρφιστούμε και πάλι , είπα στη Γυναίκα.

   Νίκος Ισκιομενιώτης