Το πακέτο μέτρων που ανακοινώθηκε στη ΔΕΘ περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, τον μηδενισμό της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις έως το 2026. Η κυβέρνηση επέλεξε να φέρει νωρίτερα, για 670.000 συνταξιούχους, την κατάργηση αυτού του μηχανισμού, «ξεκλειδώνοντας» τη συμμετοχή τους στις ετήσιες αυξήσεις.
Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή υπήρξαν αντιδράσεις τόσο από τους ίδιους τους συνταξιούχους με προσωπική διαφορά όσο και από την αντιπολίτευση, με το επιχείρημα ότι αδικούνται επειδή δεν λαμβάνουν άμεσα τις αυξήσεις που δικαιούνται. Αυτή είναι η μία πλευρά της συζήτησης.
Η άλλη όψη, που αποτυπώνεται γλαφυρά σε επιστολή αναγνώστη – συνταξιούχου μετά τον νόμο Κατρούγκαλου –, δείχνει το διαφορετικό βάρος που σήκωσαν οι νεότεροι συνταξιούχοι. Ο ίδιος περιγράφει: «Από την πρώτη μέρα της συνταξιοδότησής μου υπέστην μείωση περίπου 30%. Αντί για 1.000 ευρώ, ξεκίνησα με 700». Αντίθετα, οι παλιοί συνταξιούχοι διατήρησαν ακέραιο το ποσό τους (π.χ. 1.000 ευρώ), απλώς απέκτησαν μια «προσωπική διαφορά» που θα καλυπτόταν μελλοντικά από τις αυξήσεις.
Έτσι, από το 2016 έως το 2020, όταν δεν υπήρχαν αυξήσεις, οι παλιοί συνέχισαν να λαμβάνουν το σύνολο, ενώ οι νέοι εισέπρατταν 300 ευρώ λιγότερα κάθε μήνα. Σε πέντε χρόνια αυτό σήμαινε περίπου 18.000 ευρώ παραπάνω για τους πρώτους. Σήμερα, οι νεότεροι συνταξιούχοι έχουν φτάσει περίπου στα 784 ευρώ μετά από πέντε ετήσιες αυξήσεις, ενώ οι παλαιότεροι εξακολουθούν να παραμένουν στα 1.000 ευρώ.
Το ερώτημα είναι σαφές: ποιος είναι ο πραγματικά αδικημένος; Εκείνος που προστατεύτηκε και δεν είδε καμία μείωση την περίοδο της κρίσης ή εκείνος που ξεκίνησε εξαρχής με «κουτσουρεμένη» σύνταξη και επί χρόνια έβλεπε άλλους με τα ίδια ένσημα να εισπράττουν περισσότερα;
Η αλήθεια είναι ότι η προσωπική διαφορά λειτούργησε κυρίως ως ασπίδα για τους παλιούς συνταξιούχους και όχι ως μηχανισμός ισότητας για όλους. Και τώρα, οι ωφελημένοι εκείνης της εποχής διεκδικούν ξανά, εκφράζοντας δυσαρέσκεια γιατί δεν εντάσσονται ταχύτερα στις αυξήσεις.
ΠΗΓΗ: workenter.gr
ΠΗΓΗ: workenter.gr
