Του Robert D. Kaplan
Το 1984, κατά τη διάρκεια της πιο σκοτεινής περιόδου της σταλινικής διακυβέρνησης του Ρουμάνου δικτάτορα Νικολάε Τσαουσέσκου, επισκέφτηκα το Ταργκόβιστε, πάνω από μια ώρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας, Βουκουρέστι, στην πεδιάδα της Βλαχίας. Ήταν μια πόλη-κόλαση, με δρόμους γεμάτους λάσπη, μερικά ταλαιπωρημένα αυτοκίνητα, χωρίς κανένα αξιοπρεπές μέρος για φαγητό και σκουπίδια παντού. Οι άνθρωποι έμοιαζαν (και μύριζαν) άσχημα.
Πριν από δύο εβδομάδες, επισκέφτηκα ξανά το Ταργκόβιστε για πρώτη φορά μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Είναι πια μια αστραφτερή, ζωντανή πόλη με νέους δρόμους με σαμαράκια για τον περιορισμό της ταχύτητας, περιποιημένα λουλούδια και φράχτες, νέα σούπερ μάρκετ και εστιατόρια και αυτοκίνητα τελευταίας τεχνολογίας παντού. Οι άνθρωποι έμοιαζαν και ντύνονταν όπως οπουδήποτε στη Δύση.
Το Ταργκόβιστε είναι ένα θαύμα το οποίο κατέστη δυνατό από τη συμμετοχή της Ρουμανίας στον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (NATO) και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο πρώτος παρείχε σφραγίδα έγκρισης για την αρχική επένδυση το 2004 και η δεύτερη παρέχει βοήθεια και πρότυπα ανάπτυξης εδώ και χρόνια.
Επανάσταση εκδυτικισμού
Οι επαρχιακές περιοχές όχι μόνο της Ρουμανίας, αλλά και άλλων κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα μοιάζουν στην παραπάνω εικόνα. Μια επανάσταση εκδυτικισμού συνέβη πέρα από τις πρωτεύουσες της πρώην κομμουνιστικής Ευρώπης. Η ιδέα η οποία προωθείται από πολλούς στην πολιτική κοινότητα της Ουάσιγκτον ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ήταν ένα λάθος - και οδήγησε αναπόφευκτα στον πόλεμο στην Ουκρανία - διαψεύδεται ηχηρά από την πραγματικότητα επί του πεδίου, καθώς είναι εμφανές ότι η πολιτική και οικονομική σταθερότητα της Δύσης έχει επεκταθεί πλέον σε όλο το εύρος μέχρι τα ρωσικά σύνορα.
Αν το Ταργκόβιστε και άλλες πόλεις στα βόρειά του μέχρι και την Πολωνία δεν είχαν αναπτυχθεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι ΗΠΑ και οι δημοκρατικοί σύμμαχοί τους θα αντιμετώπιζαν μια έντονη οικονομική και πολιτιστική διαίρεση της Ευρώπης ανάλογη με εκείνη του Ψυχρού Πολέμου, με την κολοσσιαία Ρωσία, υπό οποιοδήποτε καθεστώς, να σπέρνει αταξία.
Δεν έχουν όλες οι χώρες αποκομίσει ακριβώς τα ίδια οφέλη εδώ και δύο δεκαετίες. Όμως, ο αυταρχικός λαϊκισμός του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και η πολιτική αναταραχή στη Βουλγαρία δεν είναι παρά μια μικρή γεύση του τι θα μπορούσε να συμβαίνει σε μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ηπείρου χωρίς τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Ανησυχία
Ωστόσο, η Ρουμανία, με τον μεγαλύτερο πληθυσμό και έδαφος στη νοτιοανατολική Ευρώπη, είναι μια χώρα σε ανησυχία. Είναι παγιδευμένη ιστορικά λόγω της γειτνίασής της με τη Ρωσία, της οποίας ο στρατός έχει εισβάλει τώρα δίπλα στην "πόρτα" της. Η Ρουμανία και η ρουμανόφωνη Μολδαβία έχουν μακρύτερα σε μήκος σύνορα με την Ουκρανία απ' ό,τι η Πολωνία.
