Του Γιώργου Κράλογλου
Το κράτος τέρας μας χρεώνει ως 400 δισ. από δανεικά, για ανάγκες του, αλλά είναι κακούργημα να το πουλάς, μας λέει ο Τσίπρας από τα βουνά της Κοζάνης.
Η αντιπαράθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης της αριστεράς και της προόδου... με την κυβέρνηση μάς αφήνει εντελώς αδιάφορους.
Αναφέρθηκα, στη χθεσινή καταγγελία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, για το "κακούργημα" να διατεθεί το 17% της ΔΕΗ, για ένα και μόνο λόγο. Να δικαιολογήσω τον τίτλο στο σημερινό σημείωμα της στήλης.
Άλλωστε, τι σημασία να αποδώσεις σε ακόμη μια θλιβερή πολιτική κόντρα, όταν απέναντί σου έχεις τη γκρίζα ως σκοτεινή εικόνα που συνθέτει το σήμερα και το αύριο της οικονομίας μας.
Βαδίζουμε στη 12ετία της χρεοκοπίας μας, από την ασύδοτη κρατική σπατάλη (δανεικών), για να εξυπηρετηθούν πελατειακές σχέσεις κομμάτων και κυβερνήσεων (από την πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης και για 35 συνεχή χρόνια) αλλά η πολιτική μας "επιθεώρηση" επιμένει να ανεβάζει έργα..., κόντρας κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, στην κάθε πώληση κράτους.
Πολιτική κόντρα (όπως η χθεσινή) για την πώληση 17% της ΔΕΗ, που την διέλυσαν και κομματικά συμφέροντα με διορισμούς, από όλες τις κυβερνήσεις, κομματικών (μέχρι και 37.000 στις εποχές μεγάλης φαυλότητας...) από τα "σώματα" κλακαδόρων και αφισοκολλητών, διανέμοντας τους διορισμούς σε όλα τα κόμματα της Βουλής, βάσει λίστας... και ανάλογα με τα ποσοστά τους.
Πολιτική κόντρα για την πώληση 17% της ΔΕΗ που την διέλυσε και ο παρεμβατισμός κυβερνητικών βουλευτών (όλων των κυβερνήσεων όπως και βουλευτών αξιωματικής αντιπολίτευσης- ειδικά των αριστερών κομμάτων-) με το φόρτωμα στις πλάτες της ΔΕΗ των χρεών σε ηλεκτρικό ρεύμα των ΔΕΚΟ, σε απίθανο ύψος (20-100 εκατ. ευρώ) υποχρεώνοντάς την να τα μετατρέπει σε μετοχικό κεφάλαιο (ΛΑΡΚΟ) ή να τα παγώνει (κρατικά ναυπηγεία, κρατικά μεταλλεία, κρατικά λιπάσματα, κρατικά χημικά και άλλα συγκροτήματα) με τη μορφή επιδοτήσεων (πληρώνοντας βέβαια και πρόστιμα στην Κομισιόν). Ποιος ήταν ο σκοπός; Να μη χαθούν οι ΔΕΚΟ και σταματήσουν οι διορισμοί που στην 35ετία της φαυλότητας ξεπέρασαν γενικά τις 50-70.000 κομματικούς.
Πολιτική κόντρα για την πώληση του 17% της ΔΕΗ που τη διέλυσε και ο κατευθυνόμενος κομματικός εργατοπατερισμός, (σκάλες ισχυρότερος από τις εκάστοτε κομματικές Διοικήσεις της κάθε κυβέρνησης). Η οποία κυβέρνηση, σήκωνε τα χέρια ψηλά αν ο εργατοπατερισμός ήταν αντίθετος ακόμη και σε αναγκαίες επενδύσεις. Αν ΔΕΗ και κυβέρνηση προωθούσαν συμφωνίες με ιδιώτες στρατηγικούς επενδυτές, ανεξάρτητα αν αφορούσαν και επέκταση του δικτύου της ή μεγέθυνση της παραγωγής με στόχο και μειώσεις στο ρεύμα. Και να σκεφτεί κανείς εδώ πως ορισμένοι αιθεροβάμονες..., θεωρούν ακόμη ότι (στην Ελλάδα βεβαίως) η παραμονή των κρατικών μονοπωλίων ενέργειας στα χέρια του κράτους προστατεύει τα συμφέροντα των καταναλωτών..., σε σχέση με τους ιδιώτες.
Πολιτική κόντρα για την πώληση του 17% της ΔΕΗ (που έτσι και αλλιώς μας την επιβάλλει και η συμφωνία εξόδου από τα μνημόνια που υποθήκευσε την ελληνική κρατική περιουσία για 99 χρόνια) αντί να κοιτάξουμε με συναίνεση η αναβάθμισή της σε παραγωγό ενέργειας να καλύπτει το 100% των αναγκών μας σε ηλεκτρισμό ακόμη και αν (σε κάποια νέα εκβιομηχάνιση της χώρας) απαιτηθεί αύξηση αναγκών ρεύματος κατά 10-15%, (πράγμα που αδυνατεί να προσφέρει σήμερα η ΔΕΗ), κλείνοντας έτσι και το ξέφραγο επιχειρηματικό αμπέλι εισαγωγών ρεύματος αλλά και τους χορούς των εισαγωγέων... Μπορούσε να το επιτύχει η ΔΕΗ γιατί διέθετε και διαθέτει και εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό για τις αυξημένες ανάγκες της εθνικής παραγωγής αλλά και τεχνογνωσία να το πράξει αποτελεσματικά. Μήπως όμως τα συμφέροντα της πολιτικής ισορροπούσαν καλύτερα στην εξυπηρέτηση εισαγωγών από τη γειτονιά των Βαλκανίων; Λέμε τώρα εμείς...
Είναι λοιπόν ή δεν είναι να αναρωτιέται κανείς πόσο πολιτικό θράσος μπορεί να έχει ένας πολιτικός όταν (για να ακουστεί τοπικά ευχάριστος...) αποκαλεί κακούργημα την πώληση ΔΕΚΟ, ως μέρος του κράτους τέρατος, (για να πληρωθούν και δανεικά της συντήρησής του) και καλεί τους ιθαγενείς της χώρας (αυτό κάνει) να πληρώσουν τους φόρους τους, σήμερα για τη ΔΕΗ, αύριο για τη ΔΕΠΑ και ίσως και τη ΛΑΡΚΟ, μεθαύριο για την ΕΑΒ, τα κρατικά λιμάνια, τα κρατικά τρένα..., υπέρ του αγώνα για το "κακούργημα" πώλησης ΔΕΚΟ, που είναι χρήσιμα και ως μόνιμα στρατόπεδα διορισμού, του κομματικού στρατού κατοχής...
πηγή:https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3599438/kakourgima-na-poulas-kratos-stin-ellada
