Ο Ελληνικός Στρατός συνεχίζει να επιμένει για την ανάγκη απόκτησης τεθωρακισμένων οχημάτων του τύπου M2 Bradley. Όπως είχαμε ήδη γράψει, υπήρχε μια αρχική αίτηση για 367 οχήματα του τύπου Μ2Α0 (αρχικό μοντέλο), που όμως δεν προχώρησε κατόπιν συνεννοήσεως, αν και υπάρχαν διαθέσιμα τα οχήματα. Δεν έχουμε πληροφορίες για την κατάσταση των οχημάτων, ούτε γνώση αν τελικά τα επιθεώρησε κλιμάκιο του ΕΣ.
Το μοντέλο Α0, είναι δυστυχώς αρκετά παλαιό και δεν υπάρχει καθόλου υποστήριξη από την εταιρεία, ή από την ελεύθερη αγορά για τα υποσυστήματά του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Αμερικανικός Στρατός έχει ένα τεράστιο απόθεμα από τα οχήματα αυτά σε αποθήκευση, που ξεπερνά τα 3000 οχήματα, ενώ περίπου 2500 υπηρετούν κανονικά στις θωρακισμένες μονάδες του.
Το όχημα δεν φαίνεται να έχει αντικαταστάτη στο ορατό μέλλον, και ο US Army συνεχίζει να το εκσυγχρονίζει με κάθε είδους προηγμένο σύστημα που κάνει διαθέσιμο η βελτίωση της αμυντικής τεχνολογίας. Σε αυτά περιλαμβάνονται μέχρι και συστήματα ενεργητικής θωράκισης.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ο ΕΣ έχει ζητήσει μεγάλο αριθμό των νεότερων M2A2/M2A2-ODS, προκειμένου να αποκτήσουν ΤΟΜΑ οι μονάδες ελιγμού των Leo2HEL/Leo2A4. Θυμίζουμε πως το “σήριαλ” ΤΟΜΑ έχει περάσει από πολλές “seasons”, και ίσως να είναι από τα μακροβιότερα στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, πιθανότατα να ξεπερνά αυτό των τορπιλών ή των ΝΗ90…
Έτσι, μετά από διάφορες seasons που είχαμε πρωταγωνιστές τα Marder, περάσαμε στα εξ’ ανατολών ορμώμενα ΒΜΡ-3, για να καταλήξουμε στα … Μ113Α2. Τώρα, πως μπορούν να συνδυαστούν οχήματα με τελείως διαφορετικές επιδόσεις, δεν το γνωρίζουμε. Προφανώς, οι επιτελείς του ΕΣ, στις προελάσεις τους, θα σταματούν τα Leo2HEL για καφέ, και θα περιμένουν να φτάσουν και τα Μ113Α2. Εντάξει, τα πράγματα είναι σοβαρότερα από αυτό που περιγράφουμε.
Λόγω της μεγάλης ανάγκης, και προφανώς λόγω της “ακαμψίας” των Γερμανών να προσφέρουν Marder σε καλές τιμές, ο ΕΣ στράφηκε εκεί που μπορεί να βρει ανταπόκριση, στα αποθέματα του US Army. Άλλωστε, το Μ2Α2 Bradley είναι ένα εξαιρετικό όχημα, με μεγάλες δυνατότητες, και σίγουρο ανώτερο των τουρκικών ΤΟΜΑ.
Τώρα, έχει κατά καιρούς ακουστεί η άποψη, πως την παρούσα χρονική στιγμή η εισαγωγή ενός τόσο περίπλοκο και προηγμένου τύπου στον Ελληνικό Στρατό, υπό συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, θα τον ανάγκαζε να εγκαταλείψει πολλά άλλα προγράμματα προκειμένου να μπορέσει να στηρίξει την αξιοποίηση των Μ2. Κυκλοφορούσε λοιπόν η άποψη, που πρότεινε την αίτηση Μ113Α3 κι όχι Μ2, προκειμένου να υποστηρίζονται οι επιλαρχίες των Leo2HEL.
To M113A3 είναι η τελευταία έκδοση του Μ113, και η πλέον ικανή και προηγμένη έκδοση, με κινητήρα 6V-53T Detroit Diesel 275 ίππων. Μια ευρεία εισαγωγή του θα επέτρεπε την απόσυρση των Μ113Α1, ενώ η εισαγωγή του σε υπηρεσία θα μπορούσε να γίνει σχεδόν άμεσα και το συντομότερο δυνατόν.
Με λίγα λόγια, η εκπαίδευση που θα χρειάζονταν θα ήταν περιορισμένη, όπως και η γραμμή υποστήριξης θα ήταν αρκετά κοινή με τα Μ113Α2. Πριν φύγουμε από το θέμα Μ113Α3, θα σας πούμε ότι δεν είναι λάθος η επιλογή του για τις επιλαρχίες των Leo2HEL, καθώς η έκδοση Α3 δημιουργήθηκε για να μπορεί να ακολουθεί τα Μ1 σε αμερικανική υπηρεσία.
Ο ΕΣ όμως, από τη στιγμή που έχει ένα “υπερόπλο” στον Έβρο, τις μονάδες Leo2HEL, θέλει να τις πλαισιώσει με ένα ικανότατα ΤΟΜΑ, αντίστοιχο σε ισχύ πυρός, και φυσικά ανώτερο από τα τουρκικά APC. Επίλεκτες μονάδες ελιγμού, με την υποστήριξη PzH-2000/MLRS και κάλυψη από TOR-M1, θα κινηθούν ανεξάρτητα σε κενά των εχθρικών γραμμών, πλαγιοκοπόντας τις δυνάμεις του. Το μόνο που λείπει στο “μείγμα” είναι ένα ικανό ΤΟΜΑ.
Ο Αμερικανικός Στρατός θα κρατήσει το τεθωρακισμένο τουλάχιστον για 20 χρόνια ακόμη σε υπηρεσία, μέσω φυσικά συνεχώς αναβαθμίσεων. Αυτό σημαίνει πως ο ΕΣ θα έχει εξασφαλισμένη υποστήριξη, όπως έχει για τα Μ113 (που ακόμη υπηρετούν). Επίσης, μπορεί στο μέλλον να ελπίζει σε περαιτέρω παραχωρήσεις υλικού, έτσι ώστε όλες οι μονάδες ελιγμού να έχουν ΤΟΜΑ (μιλάμε και για τις μονάδες των Leo1A5), ενώ μεγάλη θα ήταν η χρησιμότητα των M2 Bradley και στα νησιά του Αιγαίου.
Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος, ή για την ακρίβεια, οι λόγοι. To Bradley, αν κι όταν έρθει από τις ΗΠΑ, θα έρθει χωρίς την υποχρέωση αναβάθμισης από αμερικανικές βιομηχανίες. Αυτό θα γίνει μόνο αν το επιθυμεί ο ΕΣ, που και να το επιθυμεί, δεν μπορεί απλά να το πληρώσει. Τι θα κάνει όμως; ότι έκανε και μετα Μ113Α1, ότι έκανε και με τα Μ113Α2. Θα τα μεταφέρει όλα σε κάποιο/α ΠΕΒ, θα τα συντηρήσει εργοστασιακά, και σταδιακά θα αρχίσει να τα προωθεί σε μονάδες.
Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Όλα αυτά τα χρόνια, τα ΠΕΒ κάνουν εξαιρετική δουλειά, γλυτώνοντας τον ΕΣ, τις Ένοπλες Δυνάμεις και τον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ από πολύ μεγάλα ποσά. Όταν λοιπόν έρθουν τα Μ2, ο ΕΣ θα βασιστεί στα ΠΕΒ, και θα βάλει συντηρήσει τα οχήματα πριν τα διαθέσει στις Μονάδες.
Έτσι, αργά αλλά σταθερά, με χαμηλό κόστος, θα δημιουργηθεί η απαραίτητη δεξαμενή γνώσης για την αξιοποίηση κι άλλων οχημάτων του τύπου στο μέλλον.
Αν οι ΗΠΑ αποδεχτούν το ελληνικό αίτημα, τότε δημιουργηθούν πραγματικά εξαιρετικά ισχυρές Μονάδες ΤΘ, με άρματα μάχης Leo2HEL/Leo2A4, Μ2Α2 ODS Bradley, PzH2000 και TOR-M1. Σε συνδυασμό με ΑΗ-64Α+/DHA Apache και OH-58D Kiowa Warrior, οι μονάδες αυτές δεν θα μπορούν να σταματήσουν έτσι “εύκολα”. Και μόνο το άγχος της παρουσίας αυτών των μονάδων θα δρα αποτρεπτικά σε διάφορα τουρκικά “σχέδια”. Ελπίζουμε να έχουμε σύντομα νέα για τις ελληνικές αιτήσεις για τα Μ2Α2.
ΠΗΓΉ: https://www.ptisidiastima.com/hellenic-army-wants-m2-bradley/
