Συνέντευξη ΑΝΥΕΘΑ Δημήτρη Βίτσα στο Τ/Σ ΕΡΤ και στους δημοσιογράφους Μάριον Μιχελιδάκη και Φάνη Παπαθανασίου
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας, σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016 στην ΕΡΤ και στους δημοσιογράφους Μάριον Μιχελιδάκη και Φάνη Παπαθανασίου, ανάμεσα στα άλλα ανέφερε:
Για το μη πάγωμα των μισθολογίων των στρατιωτικών:
Στην συζήτηση που έγινε στη Βουλή σε σχέση με την τελευταία συμφωνία, όπου υπάρχει πρόβλεψη παγώματος των μισθολογικών ωριμάνσεων για τα έτη 2017 και 2018, εμείς από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τα άλλα εμπλεκόμενα υπουργεία, είπαμε ότι μπορούμε να βρούμε ισοδύναμα, ώστε αυτό να μην ισχύσει και δόθηκε ως καταληκτική ημερομηνία ο Σεπτέμβριος του 2016. Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχουμε κάνει την προεργασία και έχουμε ολοκληρώσει αυτό που αφορά τους Έλληνες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς. Το επόμενο βήμα είναι να γίνει μια συζήτηση ανάμεσα στο Υπουργείο Οικονομικών και σε όλα τα συναρμόδια Υπουργεία που έχουν ειδικά μισθολόγια, τα υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη, Παιδείας, Ναυτιλίας και Δικαιοσύνης. Έχουμε ολοκληρώσει τη δική μας εργασία. Είμαστε σε ένα πολύ καλό δρόμο και είναι πλέον μια εύκολη δουλειά. Εμείς έχουμε βρει το κονδύλι που αφορά τα ειδικά μισθολόγια των αξιωματικών και υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Για τα όσα αναφέρει για το 2015 ο καθηγητής Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ:
Το να υπάρχουν κάποιοι σύμβουλοι και να διατυπώνουν κάποιες γνώμες δεν φαντάζομαι να είναι κακό. Όταν λέμε «περσινά ξινά σταφύλια» - το βιβλίο του κυρίου Γκάλμπρεϊθ είναι ένα άθροισμα δημοσιεύσεων που είχε ήδη κάνει από πέρσι - εννοούμε ότι υπάρχει μια συζήτηση για να συντηρείται μια συζήτηση. Το δικό μας το ενδιαφέρον είναι να επιμείνουμε να μπουν τα βασικά ζητήματα που αφορούν το σήμερα. Από πέρσι μέχρι φέτος έχουν υπάρξει πάρα πολλές και σημαντικές αλλαγές.
Να συμπληρώσω σε όλα αυτά ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας δεν εμπλέκονται στην πολιτική ζωή της χώρας. Εδώ μπαίνει τελεία. Δεν είναι θέμα συζήτησης.
Μην ξεχνάτε πως μέχρι τον Ιούνιο του 2015 εντός του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχε μια ομάδα, μια τάση, η οποία μετά έφτιαξε ένα δικό της κόμμα, που πρότεινε συγκεκριμένη πολιτική, η οποία ήταν διαφορετική. Αυτό δεν σημαίνει κυβερνητικό σχεδιασμό, στο βαθμό που δεν έχει γίνει κυβερνητική πολιτική.
Θεωρώ ενιαίο τρίπτυχο το δημοψήφισμα του 2015, την υπογραφή της συμφωνίας και τις εκλογές του Σεπτέμβρη. Στην πραγματικότητα, η συνεχής προσπάθεια και οι συνεχείς αποφάσεις της κυβέρνησης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική δύναμη, είναι ότι δίνουμε τη μάχη μέσα στην ευρωζώνη, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εκεί είτε πετυχαίνουμε είτε αποτυγχάνουμε είτε ερχόμαστε ισοπαλία.
Για το αν θα πρέπει να υπάρχει εξεταστική επιτροπή για αυτή την περίοδο:
Η απάντηση είναι όχι. Άλλο πράγμα είναι να λες πως αυτά είναι πιθανά ενδιαφέροντα για τον ιστορικό του μέλλοντος και άλλο πράγμα είναι να αρχίσουμε μια διαδικασία που να αφορά εξεταστικές οι οποίες έχουν και μια βάση λαθεμένη. Αυτό που έγινε το 2015 ήταν ένας μεγάλος οικονομικός πόλεμος με πολιτικά χαρακτηριστικά. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, και επειδή υπήρχε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, βρήκαμε τρόπους και μορφές, ώστε ναι μεν να υπάρχουν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί, ναι μεν να υπάρχουν οι αναγκαίες προωθήσεις αλλά να σταθεί η χώρα όρθια. Με τα κάπιταλ κοντρόλς, που ήταν έκφραση αυτού του πολέμου, κανένας δεν είναι ευτυχής. Όταν όμως το κεντρικό σου πρόβλημα ήταν η σταθερότητα των τραπεζών και γινόταν ένας οικονομικός πόλεμος, ο αντίπαλος ή εν δυνάμει φίλος, θα σου έβαζε αυτό το πρόβλημα στις τράπεζες.
Για τον εκλογικό νόμο:
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ισχύσει σύστημα απλής αναλογικής που είναι πλήρες, δηλαδή να διευκολύνει την ισοδυναμία της ψήφου. Επίσης να ψηφίσουμε αυτό που είχε προτείνει και το Συμβούλιο της Ευρώπης, δηλαδή ψήφο μέχρι τα 17, στην ουσία από τα 16 και κάποιες μέρες να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή. Θα εναρμονιστεί με βάση αυτό και η άλλη νομοθεσία που αφορά την ωρίμανση πχ τα διπλώματα οδήγησης κλπ. Αυτό που θέλουμε είναι οι επόμενες εκλογές, δηλαδή το 2019, να γίνουν με αυτό το σύστημα. Το νέο εκλογικό σύστημα, δηλαδή να αφαιρεθεί το μπόνους των 50 εδρών, θέλει 200 ψήφους στη Βουλή, τα άλλα δεν χρειάζονται 200, άρα σίγουρα στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν οι 17ρηδες. Σε κάθε περίπτωση είμαι ικανοποιημένος με το να υπάρξει αυτός ο νόμος και να αρχίσει να λειτουργεί είτε από τις επόμενες εκλογές του 2019 είτε από τις μεθεπόμενες το έτος 2023.
Έχει σημασία να μπει αυτή η δημοκρατική διαδικασία της ισοδυναμίας της ψήφου στη ζωή μας, στον 21ο Αιώνα. Όταν συζητάς και ισχυρίζεσαι ότι το εκλογικό σύστημα είναι αυτό που φέρνει ακυβερνησία θα πρέπει να απαντήσεις σε δύο πράγματα: πρώτο, γιατί ενισχυμένα και υπερενισχυμένα εκλογικά συστήματα στην Ελλάδα δεν έφεραν πολιτική σταθερότητα, άρα αλλού είναι το πρόβλημα και όχι στην ισοδυναμία της ψήφου, όχι στον καταναγκασμό δημιουργίας κυβέρνησης και δεύτερο θα πρέπει να σκεφτείς, τι αλλαγές θα φέρει στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, κατά τη γνώμη μου θα είναι μεγάλες και βαθιές τομές, από την άποψη της συγκρότησης και της δράσης των πολιτικών δυνάμεων. Νομίζω ότι δεν πας ντε και καλά σε κυβερνήσεις συνεργασίας – που δεν πρέπει να το βγάλεις απ’ έξω - αλλά πας σε προεκλογικές διαμορφώσεις συνασπισμών επί συγκεκριμένου προγράμματος που το ξέρει ο κόσμος και στις εκλογές – ίσως χρειαστούν και άλλες αλλαγές που έχουν να κάνουν με το Σύνταγμα – ο άλλος ξέρει τι ψηφίζει όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων και πολιτικών σχηματισμών αλλά και σε επίπεδο εφαρμοστέου προγράμματος.
Για το παράδειγμα του Βελγίου:
Δεν συσχετίζω το ένα με το άλλο, δηλαδή τον εκλογικό νόμο με αυτό ή το άλλο επίπεδο ακυβερνησίας. Το παράδειγμα του Βελγίου δεν είναι το καλύτερο που έχει συμβεί στον κόσμο αλλά είναι ένα ιστορικό παράδειγμα μιας λειτουργίας, βέβαια υπό νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, γιατί στη διακυβέρνηση της χώρας το πολιτικό και το ιδεολογικό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Να συμφωνήσουμε ότι το κράτος, το Δημόσιο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες πρέπει να λειτουργεί στα βασικά έτσι κι αλλιώς. Θα πρέπει να αποδυθούμε σε μια προσπάθεια να το κάνουμε αυτό. Δεν είμαστε στο 19ο Αιώνα που μαζεύονταν οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Πλατεία Κλαυθμώνος κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση. Δεν είμαστε ούτε καν στη δεκαετία το ’50 ή του ’60, όπου φθάσαμε να έχουμε εκλογικό σύστημα που πήρε την κυβέρνηση το δεύτερο σε ψήφους κόμμα, δηλαδή πλειοψηφικό. Προχωράμε τη ζωή πολιτικά και συγκροτούμε ένα Δημόσιο, το οποίο είναι δημοκρατικό και αποτελεσματικό και περιέχει και το δημόσιο επιχειρείν μέσα του. Ο νόμος Βερναρδάκη είναι μια πάρα πολύ καλή αρχή για τη συγκρότηση του Δημοσίου, για τη διαχείριση της θεσμικής μνήμης με δημοκρατικό τρόπο, με αξιοκρατικό τρόπο αλλά και με αποτελεσματικό τρόπο.
Για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού:
Πρέπει να βρούμε και τον τρόπο που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πολίτες που είναι στο εξωτερικό θα συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Είναι άλλη κατηγορία ο Έλληνας πολίτης που ζει στο εξωτερικό και άλλη ο ομογενής ο οποίος ψηφίζει στη χώρα που έχει ενταχθεί. Είναι διαφορετικό πράγμα. Στην ουσία με τον τρόπο που το λέει ο κύριος Μητσοτάκης, θα έρχεται να επεμβαίνει στην πολιτική ζωή της χώρας. Όμως, είναι άλλο θέμα να καθιερωθεί συγκεκριμένος αριθμός βουλευτών που θα εκλέγονται από Έλληνες του εξωτερικού. Θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να εκφράζεται αυτό το κομμάτι. Υπάρχει βέβαια και το θέμα της επιστολικής ψήφου. Αυτά τα ζητήματα μπορεί να τα βάλει στη συζήτηση που ανοίγει όποιο κόμμα θέλει, όπως επίσης το ζήτημα των εκλογικών περιφερειών.
Για το μη πάγωμα των μισθολογίων των στρατιωτικών:
Στην συζήτηση που έγινε στη Βουλή σε σχέση με την τελευταία συμφωνία, όπου υπάρχει πρόβλεψη παγώματος των μισθολογικών ωριμάνσεων για τα έτη 2017 και 2018, εμείς από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τα άλλα εμπλεκόμενα υπουργεία, είπαμε ότι μπορούμε να βρούμε ισοδύναμα, ώστε αυτό να μην ισχύσει και δόθηκε ως καταληκτική ημερομηνία ο Σεπτέμβριος του 2016. Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχουμε κάνει την προεργασία και έχουμε ολοκληρώσει αυτό που αφορά τους Έλληνες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς. Το επόμενο βήμα είναι να γίνει μια συζήτηση ανάμεσα στο Υπουργείο Οικονομικών και σε όλα τα συναρμόδια Υπουργεία που έχουν ειδικά μισθολόγια, τα υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη, Παιδείας, Ναυτιλίας και Δικαιοσύνης. Έχουμε ολοκληρώσει τη δική μας εργασία. Είμαστε σε ένα πολύ καλό δρόμο και είναι πλέον μια εύκολη δουλειά. Εμείς έχουμε βρει το κονδύλι που αφορά τα ειδικά μισθολόγια των αξιωματικών και υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Για τα όσα αναφέρει για το 2015 ο καθηγητής Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ:
Το να υπάρχουν κάποιοι σύμβουλοι και να διατυπώνουν κάποιες γνώμες δεν φαντάζομαι να είναι κακό. Όταν λέμε «περσινά ξινά σταφύλια» - το βιβλίο του κυρίου Γκάλμπρεϊθ είναι ένα άθροισμα δημοσιεύσεων που είχε ήδη κάνει από πέρσι - εννοούμε ότι υπάρχει μια συζήτηση για να συντηρείται μια συζήτηση. Το δικό μας το ενδιαφέρον είναι να επιμείνουμε να μπουν τα βασικά ζητήματα που αφορούν το σήμερα. Από πέρσι μέχρι φέτος έχουν υπάρξει πάρα πολλές και σημαντικές αλλαγές.
Να συμπληρώσω σε όλα αυτά ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας δεν εμπλέκονται στην πολιτική ζωή της χώρας. Εδώ μπαίνει τελεία. Δεν είναι θέμα συζήτησης.
Μην ξεχνάτε πως μέχρι τον Ιούνιο του 2015 εντός του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχε μια ομάδα, μια τάση, η οποία μετά έφτιαξε ένα δικό της κόμμα, που πρότεινε συγκεκριμένη πολιτική, η οποία ήταν διαφορετική. Αυτό δεν σημαίνει κυβερνητικό σχεδιασμό, στο βαθμό που δεν έχει γίνει κυβερνητική πολιτική.
Θεωρώ ενιαίο τρίπτυχο το δημοψήφισμα του 2015, την υπογραφή της συμφωνίας και τις εκλογές του Σεπτέμβρη. Στην πραγματικότητα, η συνεχής προσπάθεια και οι συνεχείς αποφάσεις της κυβέρνησης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική δύναμη, είναι ότι δίνουμε τη μάχη μέσα στην ευρωζώνη, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εκεί είτε πετυχαίνουμε είτε αποτυγχάνουμε είτε ερχόμαστε ισοπαλία.
Για το αν θα πρέπει να υπάρχει εξεταστική επιτροπή για αυτή την περίοδο:
Η απάντηση είναι όχι. Άλλο πράγμα είναι να λες πως αυτά είναι πιθανά ενδιαφέροντα για τον ιστορικό του μέλλοντος και άλλο πράγμα είναι να αρχίσουμε μια διαδικασία που να αφορά εξεταστικές οι οποίες έχουν και μια βάση λαθεμένη. Αυτό που έγινε το 2015 ήταν ένας μεγάλος οικονομικός πόλεμος με πολιτικά χαρακτηριστικά. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, και επειδή υπήρχε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, βρήκαμε τρόπους και μορφές, ώστε ναι μεν να υπάρχουν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί, ναι μεν να υπάρχουν οι αναγκαίες προωθήσεις αλλά να σταθεί η χώρα όρθια. Με τα κάπιταλ κοντρόλς, που ήταν έκφραση αυτού του πολέμου, κανένας δεν είναι ευτυχής. Όταν όμως το κεντρικό σου πρόβλημα ήταν η σταθερότητα των τραπεζών και γινόταν ένας οικονομικός πόλεμος, ο αντίπαλος ή εν δυνάμει φίλος, θα σου έβαζε αυτό το πρόβλημα στις τράπεζες.
Για τον εκλογικό νόμο:
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ισχύσει σύστημα απλής αναλογικής που είναι πλήρες, δηλαδή να διευκολύνει την ισοδυναμία της ψήφου. Επίσης να ψηφίσουμε αυτό που είχε προτείνει και το Συμβούλιο της Ευρώπης, δηλαδή ψήφο μέχρι τα 17, στην ουσία από τα 16 και κάποιες μέρες να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή. Θα εναρμονιστεί με βάση αυτό και η άλλη νομοθεσία που αφορά την ωρίμανση πχ τα διπλώματα οδήγησης κλπ. Αυτό που θέλουμε είναι οι επόμενες εκλογές, δηλαδή το 2019, να γίνουν με αυτό το σύστημα. Το νέο εκλογικό σύστημα, δηλαδή να αφαιρεθεί το μπόνους των 50 εδρών, θέλει 200 ψήφους στη Βουλή, τα άλλα δεν χρειάζονται 200, άρα σίγουρα στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν οι 17ρηδες. Σε κάθε περίπτωση είμαι ικανοποιημένος με το να υπάρξει αυτός ο νόμος και να αρχίσει να λειτουργεί είτε από τις επόμενες εκλογές του 2019 είτε από τις μεθεπόμενες το έτος 2023.
Έχει σημασία να μπει αυτή η δημοκρατική διαδικασία της ισοδυναμίας της ψήφου στη ζωή μας, στον 21ο Αιώνα. Όταν συζητάς και ισχυρίζεσαι ότι το εκλογικό σύστημα είναι αυτό που φέρνει ακυβερνησία θα πρέπει να απαντήσεις σε δύο πράγματα: πρώτο, γιατί ενισχυμένα και υπερενισχυμένα εκλογικά συστήματα στην Ελλάδα δεν έφεραν πολιτική σταθερότητα, άρα αλλού είναι το πρόβλημα και όχι στην ισοδυναμία της ψήφου, όχι στον καταναγκασμό δημιουργίας κυβέρνησης και δεύτερο θα πρέπει να σκεφτείς, τι αλλαγές θα φέρει στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, κατά τη γνώμη μου θα είναι μεγάλες και βαθιές τομές, από την άποψη της συγκρότησης και της δράσης των πολιτικών δυνάμεων. Νομίζω ότι δεν πας ντε και καλά σε κυβερνήσεις συνεργασίας – που δεν πρέπει να το βγάλεις απ’ έξω - αλλά πας σε προεκλογικές διαμορφώσεις συνασπισμών επί συγκεκριμένου προγράμματος που το ξέρει ο κόσμος και στις εκλογές – ίσως χρειαστούν και άλλες αλλαγές που έχουν να κάνουν με το Σύνταγμα – ο άλλος ξέρει τι ψηφίζει όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων και πολιτικών σχηματισμών αλλά και σε επίπεδο εφαρμοστέου προγράμματος.
Για το παράδειγμα του Βελγίου:
Δεν συσχετίζω το ένα με το άλλο, δηλαδή τον εκλογικό νόμο με αυτό ή το άλλο επίπεδο ακυβερνησίας. Το παράδειγμα του Βελγίου δεν είναι το καλύτερο που έχει συμβεί στον κόσμο αλλά είναι ένα ιστορικό παράδειγμα μιας λειτουργίας, βέβαια υπό νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, γιατί στη διακυβέρνηση της χώρας το πολιτικό και το ιδεολογικό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Να συμφωνήσουμε ότι το κράτος, το Δημόσιο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες πρέπει να λειτουργεί στα βασικά έτσι κι αλλιώς. Θα πρέπει να αποδυθούμε σε μια προσπάθεια να το κάνουμε αυτό. Δεν είμαστε στο 19ο Αιώνα που μαζεύονταν οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Πλατεία Κλαυθμώνος κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση. Δεν είμαστε ούτε καν στη δεκαετία το ’50 ή του ’60, όπου φθάσαμε να έχουμε εκλογικό σύστημα που πήρε την κυβέρνηση το δεύτερο σε ψήφους κόμμα, δηλαδή πλειοψηφικό. Προχωράμε τη ζωή πολιτικά και συγκροτούμε ένα Δημόσιο, το οποίο είναι δημοκρατικό και αποτελεσματικό και περιέχει και το δημόσιο επιχειρείν μέσα του. Ο νόμος Βερναρδάκη είναι μια πάρα πολύ καλή αρχή για τη συγκρότηση του Δημοσίου, για τη διαχείριση της θεσμικής μνήμης με δημοκρατικό τρόπο, με αξιοκρατικό τρόπο αλλά και με αποτελεσματικό τρόπο.
Για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού:
Πρέπει να βρούμε και τον τρόπο που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πολίτες που είναι στο εξωτερικό θα συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Είναι άλλη κατηγορία ο Έλληνας πολίτης που ζει στο εξωτερικό και άλλη ο ομογενής ο οποίος ψηφίζει στη χώρα που έχει ενταχθεί. Είναι διαφορετικό πράγμα. Στην ουσία με τον τρόπο που το λέει ο κύριος Μητσοτάκης, θα έρχεται να επεμβαίνει στην πολιτική ζωή της χώρας. Όμως, είναι άλλο θέμα να καθιερωθεί συγκεκριμένος αριθμός βουλευτών που θα εκλέγονται από Έλληνες του εξωτερικού. Θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να εκφράζεται αυτό το κομμάτι. Υπάρχει βέβαια και το θέμα της επιστολικής ψήφου. Αυτά τα ζητήματα μπορεί να τα βάλει στη συζήτηση που ανοίγει όποιο κόμμα θέλει, όπως επίσης το ζήτημα των εκλογικών περιφερειών.
