Στο μεταίχμιο

γραφει ο αρισταρχος

Μεταίχμιο! Το Βικιλεξικό με ενημερώνει πως πρόκειται για ουσιαστικό ουδέτερο (μετά + αιχμή) και σημαίνει “το μεταβατικό σημείο μεταξύ δύο αντιθέτων καταστάσεων. Το μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου”. Να λοιπόν που φτάσαμε στο μεταίχμιο. Κοινό μυστικό ανάμεσα σε όλο τον Ελληνισμό πως σ’ αυτή την φάση το σκύψιμο θάναι ολέθριο για όλους μας. Νίκη θα θωρούνταν η αποδοχή από μέρους των θεσμών αυτό το ελάχιστο που ζητάμε όλοι μέσω της κυβέρνησης. Όχι στις οριζόντιες περικοπές και τέρμα στον αντεργατισμό.Ζητάμε πολλά; ΟΧΙ! Τα ελάχιστα για να ξεκινήσει η δύσκολη ανάβαση από το σημείο ένα πικ πάνω από εκείνο της αντεπιστροφής.


Καλή η βοήθεια δε λέω, άλλωστε το λέει και το ευαγγέλιο “βοηθάτε αλλήλους” αλλά… μήπως θάπρεπε να κουνήσουμε και λίγο τα χέρια ώστε να μην χρειαζόμαστε άλλο βοήθεια; Αυτό δεν ζητάμε; Αυτό δεν σημαίνει ανάπτυξη; Τότε γιατί μας την αρνούνται, αφού πρώτα με χίλια τερτίπια και ποντικοτυράκια μας άφησαν χωρίς βιομηχανία, μας ξερίζωσαν τα αμπέλια, μας χέρσωσαν τα χωράφια, μας φέσωσαν με δάνεια, μας άφησαν ανενεργούς. Μας έκαναν επαγγελματίες δανειολήπτες. Τώρα το επόμενο βήμα είναι ο αει-δανεισμός μέχρι η Ελλάδα να πάψει να παράγει Έλληνες. Χειρουργική επέμβαση, και μάλιστα με πενιχρά έξοδα. Μόλις 320 ψωροδίς! Και ούτε ρουθούνι ανοιχτό.

Σ’ ένα τέτοιο Αρμαγεδώνα ο συμπατριώτης μας ο Λεωνίδας μπήκε μπροστά στα στίφη των βαρβάρων. Και όταν ήλθε αντιμέτωπος με την αλήθεια τότε κατάλαβε πως βρισκόταν στο μεταίχμιο. Δύο αποφάσεις και στην μέση ένα διαζευκτικό. Να γυρίσει την πλάτη και να επιστρέψει στην Σπάρτη (αδιανόητα πράγματα) ή να πολεμήσει μέχρι εσχάτων. Δι ό και το μολών λαβέ!

Ένας σύγχρονος Λεωνίδας λοιπόν κύριε Πρωθυπουργέ μου. Μολών λαβέ ή τα 300 ευρώ τον μήνα του Τόμσεν. Βαλκάνιοι ήμαστε και άρα είναι “αρκετά”.

 Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο και το ξέρουμε όλοι οι Έλληνες. Η θυσία ζητάει πάντα τον Ιούδα της, τον Εφιάλτη της. Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί που σαν ύαινες τριγυρνούν όπου οσμίζονται χρήμα αλλά, πίστεψέ με, δεν κάνουν την διαφορά. Εκείνο που κάνει λοιπόν τη διαφορά είναι το δεύτερο διαζευκτικό σκέλος. Το μολών λαβέ. Αν υπάρχει πρόγραμμα για κάτι άλλο, αυτό θα είναι η διαφορά. Καλό ή κακό, θάναι το κάτι άλλο. Δεν θάναι αυτό που όλοι βλέπουμε νάρχεται αλλά αυτό που σαν άγνωστο μας τρομάζει.

Δεν έχεις πια και πολλά να σκεφτείς γιατί και οι καιροί ου μενετοί.

Μας υποσχέθηκες, μας ακούμπησες. Και με την προσπάθεια που έκανες και κάνεις νιώσαμε όλοι ύστερα από πέντε χρόνια πως ήμαστε η ίδια περήφανη Ελληνική φυλή. Μεγάλο κουσούρι η αμνημοσύνη. Ας θυμηθούμε, πως νιώθαμε στα τέλη του 2014. Αγριεμένοι, ταπεινωμένοι, αηδιασμένοι.

Δεν μπορώ να φανταστώ αυτό το βαρύ και πολύ σοβαρό παιχνίδι που παίζεται στο σεπαρέ, με μισόλογα και διαρροές. Ακροβατούμε και πρέπει να φύγουμε από το μεταίχμιο. Καμία σχέση με τον Σαμψών και την Δαλιδά. Καμία σχέση με αυτοκτονίες. Εδώ και τώρα αποφάσεις τελεσίδικες και μόνο για το καλό του τόπου και των Ελλήνων. Στο χωριό μου το λένε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ο γκρεμός είναι τα 300 του Τόμσεν, το ρέμα;  

πηγήaienaristeyein.com