Για να είναι υγιής, ο συνδικαλισμός θα πρέπει να ασκείται από ανθρώπους που δεν ασχολούνται με αυτόν για οικονομικά οφέλη. Ο συνδικαλιστής είναι εξ ορισμού κοινωνικός αντίπαλος του αφεντικού. Οι συνδικαλιστικοί φορείς έχουν αποστολή το να αντιπαρατεθούν, σε ενδεχόμενες αυθαιρεσίες, με τον εργοδότη, προστατεύοντας τους εργαζόμενους. Είναι δυνατόν να το κάνουν αυτό σωστά αν τα έχουν κάνει πλακάκια με τον εργοδότη, τους χρηματοδοτεί, και μάλιστα χοντρά;
Γι’ αυτό ο ισχύων νόμος απαγορεύει κάθε οικονομική στήριξη του εργοδότη προς τους συνδικαλιστικούς φορείς, στην ιδιωτική οικονομία. Στο Δημόσιο όμως ισχύουν άλλα! Εκεί, ο εργοδότης, που είναι το κράτος, όχι μόνο χρηματοδοτεί αλλά συνεργάζεται με τους συνδικαλιστές εις βάρος του φορολογούμενου, παρέχοντάς τους σκανδαλώδη προνόμια.
Εκτός από την απαλλαγή από την εργασία, τα ταξίδια, τα κονδύλια από την Ε.Ε. που καρπώνονται οι συνδικαλιστές για δήθεν εκπαίδευση και επιμόρφωση, το κράτος “τους τα χώνει μαύρα” για να τους ελέγχει. 177.164.331 ευρώ δόθηκαν από το 2000 μέχρι το 2011 σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, από τα κονδύλια του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, χωρίς παραστατικά, όπως είχε παραδεχθεί επίσημα ο τότε Υπουργός Γ. Κουτρουμάνης!
Αλλά κι όταν τις μέρες των γενικών συνελεύσεων των κρατικών συνδικάτων σταματάει η εργασία, κλείνουν οι υπηρεσίες, τα σχολεία και νεκρώνει η συγκοινωνία, δεν υποχρεώνεις τον φορολογούμενο να πληρώσει για υπηρεσίες που δεν παίρνει; Δεν φορτώνεις την οικονομία με πολλαπλάσια ζημιά;
Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ το προχώρησαν ακόμα περισσότερο. Στην πρόσφατη συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψαν (με την προηγούμενη κυβέρνηση) απαίτησαν - και έγινε δεκτό – να παίρνουν εκτός του μισθού τους και όλα τα ειδικά επιδόματα που θα έπαιρναν αν εργαζόντουσαν!
Δηλαδή ο καταναλωτής θα πληρώσει δύο φορές για την ίδια βάρδια: αυτόν που θα την κάνει πραγματικά και τον συνδικαλιστή που θα την έκανε, αν δεν έπαιρνε συνδικαλιστική απαλλαγή! Να δούμε πόσα είναι αυτά τα λεφτά; Τον υπολογισμό έκανε οικονομικό στέλεχος της ΔΕΗ: “Ένας συνδικαλιστής που υπέγραψε αυτήν την Σ.Σ.Ε. και που είναι στο 2ο μισθολογικό κλιμάκιο (είναι σχεδόν όλοι τους στο 2ο μισθολογικό κλιμάκιο), εάν έχει και νυχτερινή βάρδια σε αργία, παίρνει: 8 ώρες απλές Χ 19,50 ωρομίσθιο = 156,00 ευρώ + 14 ώρες (το 1,75) Χ 19,50 = 273,00 ευρώ + 3,2 (το 40% λόγω νύχτας) Χ 19,50 = 62,40 ευρώ. Σύνολον: 156,00 + 273,00 + 62,40 = 491,40 ευρώ.” Όσα παίρνει ένας νέος εργαζόμενος που ιδρωκοπάει έναν ολόκληρο μήνα! Καλό, ε;
Δηλαδή ο καταναλωτής θα πληρώσει δύο φορές για την ίδια βάρδια: αυτόν που θα την κάνει πραγματικά και τον συνδικαλιστή που θα την έκανε, αν δεν έπαιρνε συνδικαλιστική απαλλαγή! Να δούμε πόσα είναι αυτά τα λεφτά; Τον υπολογισμό έκανε οικονομικό στέλεχος της ΔΕΗ: “Ένας συνδικαλιστής που υπέγραψε αυτήν την Σ.Σ.Ε. και που είναι στο 2ο μισθολογικό κλιμάκιο (είναι σχεδόν όλοι τους στο 2ο μισθολογικό κλιμάκιο), εάν έχει και νυχτερινή βάρδια σε αργία, παίρνει: 8 ώρες απλές Χ 19,50 ωρομίσθιο = 156,00 ευρώ + 14 ώρες (το 1,75) Χ 19,50 = 273,00 ευρώ + 3,2 (το 40% λόγω νύχτας) Χ 19,50 = 62,40 ευρώ. Σύνολον: 156,00 + 273,00 + 62,40 = 491,40 ευρώ.” Όσα παίρνει ένας νέος εργαζόμενος που ιδρωκοπάει έναν ολόκληρο μήνα! Καλό, ε;
Για να αλλάξει η Ελλάδα, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος. Όχι για να χτυπηθεί ο εργαζόμενος όπως υποκριτικά ισχυρίζονται οι βαθύπλουτοι (με καταθέσεις στο εξωτερικό) εργατοπατέρες. Αλλά για να προστατευθεί, αναδεικνύοντας συνδικαλιστές πραγματικούς ιδεολόγους και να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει κράτος και συνδικαλιστές και τους έχει καθιερώσει, 40 χρόνια τώρα, ως το κυρίαρχο ντουέτο στο ταγκό της διαφθοράς.
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ BRICS ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Στις επιχειρήσεις, ο καλός διαπραγματευτής σκέφτεται πρώτα το τι θα κερδίσει ο άλλος. Μια καλή συμφωνία είναι πάντα win-win. Κερδίζουν και οι δύο. Κι όταν ξεκινάς εσύ τις προτάσεις, το καλύτερο είναι να πεις «δείτε πόσα έχετε να ωφεληθείτε από την συμφωνία που σας προτείνω». Η περιώνυμη «διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης, αυτό το έχει αντιστρέψει: δείτε τι θα χάσετε, αν δεν συμφωνήσετε! Σαν κάποιον που επειδή δεν του δίνει άλλα δανεικά η γειτονιά, απειλεί να ανατινάξει το σπίτι του για να τους σπάσει τα τζάμια και να τους γεμίσει σκόνη! Μόνο ηλίθιοι ή απατεώνες επιμένουν σε τέτοια «διαπραγμάτευση», πιστεύοντας ότι τον άλλον θα τον φοβερίσουν ή θα τον πιάσουν «κώτσο». Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο (τη θυμάστε την έκφραση, φαντάζομαι...) να το πετύχουν.
Τελευταίο αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία με την «αναπτυξιακή» Τράπεζα των BRICS, στην οποία θα μας καλούσαν να συμμετάσχουμε. Πρώτη απάτη: αποκρύφθηκε ότι το σχέδιο των BRICS για αυτή την Τράπεζα, θα υλοποιηθεί το 2016, ενώ εμείς καιγόμαστε για μετρητό τώρα! Δεύτερη απάτη: ο σκοπός της Τράπεζας θα ήταν, όπως τόνισε η πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρουσέφ, να αντιμετωπίζει «βραχυπρόθεσμες κρίσεις ρευστότητας», και να χρηματοδοτεί αναπτυξιακά έργα.
Βραχυπρόθεσμες, όχι την Ελληνική κρίση, την μεγαλύτερη στην παγκόσμια ιστορία! Άλλωστε το κεφάλαιο θα ήταν 50 δισ. δολάρια και άλλα 100 δισ. θα ήταν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα από τα οποία 41 δισ. θα έβαζε η Κίνα, από 18 δισ. οι: Βραζιλία, Ινδία και Ρωσία και 5 δισ. η Νότια Αφρική.
Ας πούμε λοιπόν ότι βρίσκαμε 10 δισ. (από πού;) και συμμετείχαμε. Πιστεύει κανένας ότι αμέσως θα “βάζαμε χέρι” στην Τράπεζα παίρνοντας ως δάνειο όλο το μετοχικό της κεφάλαιο; Κι ότι οι άλλοι θα ήταν οι “κώτσοι” που θα μας καμάρωναν;
Ο πόλεμος παραείναι σοβαρό πράγμα για να τον εμπιστευτείς σε στρατιωτικούς είχε πει ο Κλεμανσό. Ισχύει, περισσότερο, για την οικονομία: παραείναι σοβαρό πράγμα για να την εμπιστευθούμε σε οικονομολόγους του γραφείου που διδάσκουν θεωρίες, συχνά αντικρουόμενες, και δεν έχουν δουλέψει στην πραγματική οικονομία ούτε πέντε λεπτά.
Θ. Τζήμερος
Θ. Τζήμερος
πηγή:infognomonpolitics.com
