Αυτοί που αδιαφορούν για την εξάπλωση του κορωνοϊού, είτε προπαγανδίζοντας εναντίον των μέτρων προστασίας και των εμβολίων, είτε ευρισκόμενοι σε διαδηλώσεις, καμαρώνουν για το επαναστατικό τους πνεύμα, πείθουν εαυτούς ότι είναι πρωτοπόροι, ότι η λάμψη τους φωτίζει τον δρόμο για τους υπόλοιπους, τους δήθεν υποταγμένους στους κανόνες του συστήματος, στις επιταγές της πραγματικότητας.
Όμως, αφού δοκιμάσαμε ήδη το μοντέλο "οι φαντασιώσεις στην εξουσία", και βλέποντας πόσο δύσκολος είναι ο αγώνας μπροστά μας, γίνεται σαφές ότι αυτό που λείπει από τη χώρα δεν είναι οι αυτόκλητοι ήρωες, αλλά η αναγνώριση του αόρατου στρατού των ανθρώπων που κρατούν την κοινωνία όρθια κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, από την οικονομική κρίση έως την πανδημία.
Για να σωθεί κάτι από την καθημερινότητά μας μέσα στις ανατροπές και στην αγωνία, στρατιές ανθρώπων πηγαίνουν στην εργασία τους στην ώρα τους, είναι εντάξει σε κάθε υποχρέωση, υπηρετούν όπου τους καλεί το καθήκον και η συνείδησή τους, πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, φροντίζουν να μη βαρύνουν κανέναν, γνωρίζουν ότι η ζωή θέλει γενναιοδωρία και θάρρος μπροστά και στη ρουτίνα και στον κίνδυνο, θέλει να βοηθάμε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να γνωρίζουμε ότι η υπερηφάνεια και η αλληλεγγύη πάνε μαζί.
Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σε κάθε αγώνα, χωρίς τίτλους και προνόμια, μονάχα με την αίσθηση ότι η ταυτότητά τους συμπεριλαμβάνει όχι μόνο δικαιώματα αλλά και θυσίες.
Είναι αυτοί που πληρώνουν το εισιτήριο και όταν δεν υπάρχουν έλεγχοι, που επιδιώκουν το καλύτερο αποτέλεσμα και ας μην αναγνωρίζεται η προσπάθειά τους, που πασχίζουν να μη χαθεί ούτε ένα εμβόλιο, που φέρνουν την αποστολή τους εις πέρας, που δίνουν το «παρών» στα δύσκολα και επικροτούν την καλή προσπάθεια. Είναι αυτοί που θέλουν τα παιδιά τους να έχουν καλύτερο μέλλον, γι’ αυτό αγωνιούν για τη λύση σημερινών προβλημάτων.
Αυτός ο κόσμος δεν είναι άμορφη μάζα, ούτε αγγελικά πλασμένος. Όλοι φέρουμε το δικό μας παρελθόν, το δικό μας φορτίο από αγωνίες, πίκρες και ελπίδες. Και με αυτά τα κριτήρια ψηφίζουμε. Η πραγματική επιλογή, όμως, είναι μεταξύ αυτών που προσπαθούν να χτίσουν με τα δύσκολα υλικά που διαθέτουμε και αυτών που πουλάνε φαντασιώσεις, για να είναι αρεστοί σε κάποιους και άχρηστοι στο σύνολο.
πηγή: https://www.kathimerini.gr/opinion/561285661/chrisimoi-kai-achristoi/
