Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών: - Ευχές για τις Άγιες Ημέρες του Πάσχα

 

Οι εναλλακτικές επιλογές στο "τελεσίγραφο Σολτς"

Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται ενώπιον διπλωματικού ναυαγίου, για τη χώρα και τον ίδιο, αν δεν βρει μια ισορροπημένη λύση για την παροχή πρόσθετης συνδρομής στο Κίεβο

Του Αλέξανδρου Τάρκα*

Η ελληνική κυβέρνηση και -προσωπικά- ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης βρέθηκαν, πραγματικά, στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και έχουν ήδη συνδράμει την Ουκρανία με αμυντικό υλικό αξίας περίπου 300.000.000 ευρώ. Ένα τμήμα της βοήθειας ήταν υλικό μη απαραίτητο επιχειρησιακά, αλλά έχουν γίνει και αδιανόητες υπερβολές με την αποστολή χρήσιμων συστημάτων, τα οποία είναι άγνωστο πώς, πότε και με ποιο οικονομικό κόστος θα αντικατασταθούν.

Ωστόσο, σήμερα ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται ενώπιον διπλωματικού ναυαγίου, για τη χώρα και τον ίδιο, αν δεν βρει μια ισορροπημένη λύση για την παροχή πρόσθετης συνδρομής στο Κίεβο. Αφενός δεν είναι δυνατόν (επιχειρησιακά, πολιτικά, ηθικά και νομικά) να αποδυναμώσει την εθνική θωράκιση με την αποστολή σύγχρονων συστημάτων (Patriot κ.λπ.). Και, αφετέρου, δεν μπορεί να αγνοήσει ούτε τις αρχικές ευγενικές εκκλήσεις ούτε τα παρόντα πιεστικά αιτήματα των ξένων φιλικών κυβερνήσεων. Γιατί κοινή διαπίστωση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. είναι ότι η κατάσταση στο μέτωπο μεταβάλλεται δραστικά υπέρ της Ρωσίας και επείγει η παροχή μεγάλης βοήθειας από όλους τους συμμάχους και εταίρους.

Στην παρούσα φάση του πολέμου και των διπλωματικών διαβουλεύσεων το μήνυμα προς τον κ. Μητσοτάκη είναι ότι «το κοντέρ έχει μηδενίσει». Οι ισχυρές δυτικές χώρες κρίνουν όχι με ευχαριστίες για το στρατιωτικό υλικό που χορηγήθηκε από τον Φεβρουάριο του 2022 έως σήμερα, αλλά από όσα θα αποφασίσει να χορηγήσει και να χορηγεί η Ελλάδα στο εξής. Άλλωστε, όπως έχει επανειλημμένα αναφέρει η στήλη το τελευταίο εξάμηνο, μέγιστη ευθύνη έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αντί να θέσει εγκαίρως κάποια ρεαλιστικά όρια στα αιτήματα του προέδρου της Ουκρανίας Β. Ζελένσκι, του υποσχέθηκε σχεδόν τα πάντα κατά τις συναντήσεις τους στις 21 Αυγούστου 2023 και τις 6 Μαρτίου 2024. Επιπλέον, όταν ο Ουκρανός ηγέτης βλέπει την ελληνική πλευρά να καίγεται για υποσχέσεις ανάθεσης συμβολαίων στις κατασκευαστικές εταιρίες της (ειδικά στην Οδησσό), είναι αναμενόμενο ν’ αυξάνει ή πολλαπλασιάζει τις απαιτήσεις του.

Έπειτα από όλα αυτά οι εξελίξεις διαμορφώνονται ως εξής:

1. Με εξαίρεση ίσως ορισμένες φάσεις της γιουγκοσλαβικής κρίσης το 1990-1995, σπανιότατα μία ελληνική κυβέρνηση έχει αντιμετωπίσει, τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο πολλά και τόσο δύσκολα αιτήματα από τις δυτικές πρωτεύουσες. Όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό, το Βερολίνο επέδωσε ένα είδος τελεσιγράφου στην Αθήνα, λέγοντας -εμμέσως πλην σαφώς- ότι η προσεχής περίοδος των διμερών σχέσεων, των διαβουλεύσεων στην Ε.Ε. και των εξελίξεων στην περιοχή θα κριθούν και από την απόφαση για τη βοήθεια στην Ουκρανία. Μπορεί o κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης να δήλωσε προχθές ότι «δεν γνωρίζω για καμία πίεση» κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης εβδομάδας, αλλά ακόμα και οι νεοπροσληφθέντες ακόλουθοι στο υπουργείο Εξωτερικών γνωρίζουν όσα έχει θέσει ο καγκελάριος Ολ. Σολτς στον κ. Μητσοτάκη. Η δε κινητικότητα του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα Αντρέας Κιντλ μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας και -κυρίως- το ύφος και το περιεχόμενο των παρεμβάσεών του βρίσκονται στα όρια της διπλωματικής ευπρέπειας μεταξύ μελών της Ε.Ε.

2. Το Βερολίνο θα συνεχίσει να ηγείται των πιέσεων από το εξωτερικό προς την κυβέρνηση. Γιατί, αν και η Ουάσινγκτον επίσης προτρέπει για την αποστολή αντιαεροπορικών συστημάτων στον κ. Ζελένσκι, υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο των ΗΠΑ έχουν τονίσει δημόσια ότι δεν θέτουν περιορισμούς ή απαιτήσεις για το χορηγηθέν υλικό (π.χ. οχύρωση νήσων ανατολικού Αιγαίου), ενώ ο κ. Σολτς τήρησε εντελώς διαφορετική στάση στο ζήτημα της ανταλλαγής των πεπαλαιωμένων, ρωσικής κατασκευής, BMP-1 με τα εκσυγχρονισμένα γερμανικά Marder που παρέλαβε η Ελλάδα. Στο συγκεκριμένο θέμα ο πρωθυπουργός δεν είχε ευθεία στάση και η γερμανική διπλωματία οικοδομεί επί του λάθους του.

3. Το Βερολίνο δεν έχει προτείνει την αποστολή μόνον Patriot. Έχει χρησιμοποιήσει τη διατύπωση «κατά προτεραιότητα τους Patriot», διευκρινίζοντας ότι αποδέχεται τις εναλλακτικές επιλογές αποστολής άλλων αντιαεροπορικών συστημάτων δυτικής ή ανατολικής κατασκευής. Επομένως, η συνολική άρνηση της Αθήνας θα γίνεται όλο και δυσκολότερη. Ξένοι διπλωμάτες προδικάζουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αλλάξει -ίσως και πολύ σύντομα- θέση, χορηγώντας άλλο υλικό αντί των Patriot.

4. Συζητείται έντονα στο διπλωματικό παρασκήνιο ότι το Κίεβο απέστειλε στην Αθήνα κι ένα άλλο μήνυμα. Σε περίπτωση που δεν μεταφερθούν στην Ουκρανία ελληνικές συστοιχίες αντιαεροπορικών, θα ήταν χρήσιμη τουλάχιστον η αποστολή πυρομαχικών γι’ αυτές. Το επιχείρημα είναι ότι η ελληνική πλευρά, ούτως ή άλλως, έχει χορηγήσει μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών την τελευταία διετία. Ωστόσο, πρόκειται για εφεύρημα, αφού δεν μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ των πολύτιμων βλημάτων-πυραύλων των αντιαεροπορικών και των απλών οβίδων πυροβολικού. Άλλες η αξία, η χρησιμότητα και η διαθέσιμη ποσότητα των μεν και άλλες των δε.

5. Η οδός διπλωματικής διαφυγής της ελληνικής κυβέρνησης θα είναι, προφανώς, η συνδρομή (πάλι) με μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών τις ερχόμενες εβδομάδες και τους ερχόμενους μήνες. Αποτελεί σίγουρα μια αξιοπρεπή λύση στο πλαίσιο των συμμαχικών υποχρεώσεων της χώρας, αλλά μάλλον δεν θα εκτιμηθεί όσο πρέπει.

Όλα αυτά τα προβλήματα δείχνουν ότι ο κ. Μητσοτάκης αδυνατεί να χειριστεί μόνος τη διπλωματική κρίση. Θα ήταν μάλλον αντιπαραγωγικό να προσέλθει, όπως ζητά η αντιπολίτευση, σε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, καθώς οι ευαίσθητοι χειρισμοί δεν προσφέρονται για δημόσιες αντιπαραθέσεις. Μία λύση θα ήταν η ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών στο Μαξίμου, αλλά ο κ. Μητσοτάκης δεν θα την υιοθετούσε εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Συνεπώς, όποια απόφαση -σωστή ή λάθος- θα είναι αποκλειστικά δική του με όποιο όφελος ή κόστος.

* Εκδότης του περιοδικού «Άμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη 

 

Αχάριστοι Αμερικανοί - Με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένοι. - Τους κάνουμε όλα τα χατίρια - Μας πίεσαν όσο εκεί που δεν παίρνει για να ψηφίσουμε τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών -

 

Τελικά αυτοί οι Αμερικανοί είναι αχάριστοι, πολύ αχάριστοι. Και ανικανοποίητοι. Με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένοι. Αντίθετα. Ακόμη και όταν τους κάνεις όλα τα χατίρια, ακόμη και όταν υιοθετείς τις πιο ακραίες απαιτήσεις τους, αυτοί όχι μόνο δεν σε επιβραβεύουν, άλλα σε στύβουν περισσότερο, έτσι όπως σε έχουν πατημένο κάτω. Μας πίεσαν όσο εκεί που δεν παίρνει για να ψηφίσουμε (η κυβέρνηση δηλαδή, όχι εγώ…) τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών – ως και ο υπουργός Εξωτερικών Αντ. Μπλίνκεν μας έστειλε σχετική επιστολή – και ποια είναι η «ανταμοιβή» μας; Τίποτε, καμία! Κι όχι μόνο δεν υπάρχει έπαινος, αλλά στην ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ μας πλάκωσαν και στις «γρήγορες» και δεν ξέρουμε πώς να προφυλαχτούμε. Οτι στην Ελλάδα κατά το 2023 δεν υπήρξε καμία πρόοδος στο θέμα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η δε ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα (όπως και οι μετανάστες, οι κρατούμενοι και εθνοτικές ομάδες (υπάρχουν εθνοτικές ομάδες στην Ελλάδα;!) υφίστανται λέει διώξεις, απειλές, βία και – προσέξτε παρακαλώ, την αχαριστία σε όλο της το μεγαλείο – «σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση»!!!

Κι αφήνω κατά μέρος ότι στο ίδιο ψήφισμα υπάρχει και μια ολόκληρη αναφορά στις παρακολουθήσεις με το Predator και στις πιστοποιήσεις της Ανεξάρτητης Αρχής για την Προστασία των Δεδομένων για τους 94 παρακολουθούμενους με το κατασκοπευτικό λογισμικό. Θέμα για το οποίο η κυβέρνηση εξακολουθεί να σφυρίζει παραδοσιακούς σκοπούς του τόπου μας.

Αμερικάνοι, παιδί μου, δεν τους βρίσκεις πουθενά ευχαριστημένους. Δηλαδή τι άλλο θέλουν πια ώστε να μη μας αντιμετωπίζουν σαν χώρα της υποσαχάριας Αφρικής;

«Δεν υπάρχει είδηση αν…»

Στην ίδια έκθεση του αμερικανικού υπουργείου των Εξωτερικών συμπεριλαμβάνεται μια ευρεία αναφορά στις διαπιστώσεις της οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, σχετικά με τον κυβερνητικό έλεγχο που ασκείται στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Εξανέστη η αγνή ψυχή μου με την αναφορά αυτή. Ελεος, είπα μέσα μου, δηλαδή, πού τα έχουν δει όλα αυτά που μας καταλογίζονται οι Αμερικανοί και τα αναφέρουν; Ας πούμε, δεν έχουν διαβάσει τις κυβερνητικές ανακοινώσεις – τις καταγγελτικές ανακοινώσεις – που με τόση προθυμία έχουν αναπαραγάγει τα δραστήρια «παπαγαλάκια» σχετικά με τις συκοφαντίες ότι η Ελλάδα κατέχει τη θέση 107 στον πίνακα της παγκόσμιας κατάταξης ελευθεριών του Τύπου; Δεν βλέπουν τηλεόραση, δεν διαβάζουν πύρινα κείμενα, δεν ακούν ραδιόφωνα;

Οπως αντιλαμβάνεστε, έξαλλος έγινα. Και μετά προκειμένου να αυτοεπιβεβαιωθώ (για την έντονη όσο και δικαιολογημένη αντίδραση που αυθόρμητα έβγαλα, αναφορικά με τους μίζερους Αμερικανούς), είπα να ρίξω μια ματιά στα μεγαλύτερα sites του χώρου μας. Αυτά ντε, που κουβαλάνε αγόγγυστα και επί καθημερινής βάσεως τη γραμμή  πάντα προς όφελος της κυβέρνησης – μερικά έχουν ταυτίσει την κυβέρνηση και με τη χώρα δε, τόσο «προχώ» στο γλείψιμο.

Ανοιξα ένα, άνοιξα δεύτερο, τρίτο, πέμπτο, δέκατο, πουθενά η είδηση για την ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ! Σαν να έπεσε σύρμα που λέγαμε παλιά να εξαφανιστεί το θέμα. Σαν κάποιος να τους υπενθύμισε τον βασικό κανόνα ο οποίος καθορίζει την ανιδιοτελή σχέση τους: «δεν υπάρχει είδηση αν δεν την δημοσιεύσεις την είδηση».

Και με την ευκαιρία θα τους ζήτησε, δεν μπορεί, να «υπενθυμίσουν» στον κόσμο ότι ο Ανδρουλάκης «δεν το ‘χει» και βεβαίως ότι «το παιδί, εντάξει μωρέ, δεν μπορεί»!…

Παγκόσμια συνωμοσία

Η μεγάλη πλάκα είναι ότι τα sites που προανέφερα «ανακάλυψαν» την είδηση για την έκθεση-κόλαφο για την κυβέρνηση μετά από παρέλευση πολλών ωρών, και πώς; Για να δημοσιεύσουν εξ ανάγκης προφανώς (και με επίνευση ασφαλώς), την ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών!!!

Το οποίο διαμαρτύρεται διότι οι Αμερικανοί υιοθέτησαν άκριτα καταγγελίες και δεν ζήτησαν τη γνώμη της κυβέρνησης για τα καταγγελλόμενα περιστατικά πάνω στα οποία βασίστηκε η έκθεση. Αυτό υπερπροβάλλουν οι εντεταλμένοι να κουβαλήσουν τη «γραμμή», να το διαβάσουν οι πολίτες και να καταλάβουν ότι είμαστε θύματα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας, στην οποία – γαμώτο – συμμετέχουν και οι Αμερικανοί, οι φίλοι μας…

«Κόκκινη κάρτα» από τις ΗΠΑ σε 13

Πάντως, αν έστω και δι’ αυτού του τρόπου, οι Έλληνες πληροφορήθηκαν ότι υπάρχει μια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ η οποία μας καταχεριάζει άσχημα, το δόγμα «δεν υπάρχει είδηση αν δεν δημοσιεύσεις την είδηση», εφαρμόστηκε με επιτυχία και σε κάτι ακόμη (που προήλθε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το οποίο δεν το βρήκα πουθενά). Πρόκειται συγκεκριμένα, για χθεσινή ανακοίνωση του εκπροσώπου Τύπου του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Μάθιου Μίλερ, σύμφωνα με την οποία:

«Το υπουργείο λαμβάνει μέτρα για την επιβολή περιορισμών στην έκδοση βίζας σε 13 άτομα που έχουν εμπλακεί στην ανάπτυξη και πώληση spyware ή που είναι μέλη της οικογένειας των εμπλεκομένων. Αυτά τα άτομα έχουν διευκολύνει ή έχουν αποκομίσει οικονομικά οφέλη από την κακή χρήση αυτής της τεχνολογίας, η οποία έχει στοχεύσει δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντιφρονούντες και άλλους επικριτές, καθώς και προσωπικό της κυβέρνησης των ΗΠΑ».

Επειδή από μια προηγούμενη ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχαμε ενημερωθεί ότι δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία όσων είχαν (και έχουν) παρτίδες με το Predator και τη χρησιμοποίησή του στην Ελλάδα και αλλού, για την παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, έχω ένα ερώτημα. Να το υποβάλλω; Θα το υποβάλω: Συμπεριλαμβάνονται και Ελληνες μεταξύ των 13 ατόμων για τους οποίους απαγορεύεται η είσοδος στις ΗΠΑ; Και ποιοι άραγε μπορεί να είναι αυτοί;  Ναι, ξέρω, το μυαλό σας, το πονηρό, πάει σε κάτι γνωστούς και μη εξαιρετέους οι οποίοι κόβουν (πανάκριβες) βόλτες μόνο στην Ευρώπη, αλλά δεν είμαι σε θέση να το επιβεβαιώσω ή να το διαψεύσω. Το ψάχνω όμως…

«Σόου» για 25 χλμ.

Φίλη μου από τα Τρίκαλα μου τηλεφώνησε χθες για να με ενημερώσει για το «σόου» που έγινε στην περιοχή, παρουσία του προέδρου Κυριάκου, αναφορικά με τα εγκαίνια ενός τμήματος της εθνικής οδού (γεφύρι της Αρτας, επί πολλά χρόνια) Κεντρικής Ελλάδας, του περίφημου Ε65.

– Παιδί μου, ούτε να εγκαινιάζανε το «Ελευθέριος Βενιζέλος», τέτοια εκδήλωση. Τόσο ταρατατζούμ δεν έχει ξαναγίνει στην περιοχή μας.

– Ναι, αλλά δεν είναι σημαντικό το ότι θα φτάνετε στα Τρίκαλα σε 3 ώρες από την Αθήνα; της είπα, προκειμένου να ρίξω λιγάκι τους τόνους.

– Εντάξει, μη φανταστείς, τώρα. 25 χιλιόμετρα όλα κι όλα, δρόμος εγκαινιάστηκε, αλλά αυτοί το έκαναν να φαίνεται σαν εγκαίνια δρόμου… 1.250 χιλιομέτρων! Ελεος…

Γκρίνιες, γκρίνιες, αλλά μην ξεχνάμε ότι σε 45 ημέρες έχουμε εκλογές. Και κάτι πρέπει να δείξουν (οι κυβερνώντες) ότι κάνουν για την πολύπαθη Θεσσαλία.

πηγή https://www.tanea.gr/2024/04/24/greece/axaristoi-amerikanoi-online/

Ευημερούσα Ελλάς: - Μισθοί και συντάξεις Βουλγαρίας και τιμές Γερμανίας. - Γιατί; - Τις πταίει και γιατί τους αφήνουμε να μας εμπαίζουν;

 "Δεν μπορεί άλλο αυτή η χώρα να συνδυάζει τιμές τροφίμων Γαλλίας, ενοίκια Γερμανίας και μισθούς Βουλγαρίας.

Δε βγαίνει η εξίσωση..." ανέβασε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα κοινωνικά δίκτυα πριν λίγες ημέρες.

Ο κ. Κασσελάκης έχει απόλυτο δίκιο.

Το ...φανταστικό θα ήταν να είχαμε μισθούς Γερμανίας και Ολλανδίας και τιμές και ενοίκια Βουλγαρίας. Τούτο είναι πρακτικά και θεωρητικά αδύνατο όμως, γιατί οι υψηλοί μισθοί ανεβάζουν και τις τιμές των εγχωρίως παραγόμενων υπηρεσιών.

Το ιδανικό λοιπόν θα ήταν να είχαμε μισθούς και τιμές χώρας του ευρωπαϊκού βορρά. Αυτός είναι ο λόγος που μια σημαντική μερίδα των υψηλής ειδίκευσης νέων εγκαταλείπουν την Ελλάδα για τις χώρες αυτές.

Ποιος ευθύνεται όμως που στη μεταπολίτευση διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός της χώρας και πενταπλασιάστηκαν οι απασχολούμενοι πέριξ του Δημοσίου;

Η Ελλάδα διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό αρμάτων μάχης στην Ευρώπη. Γιατί η εταιρεία που τα παράγει όταν σχεδιάζει να δημιουργήσει μια νέα μονάδα στην Ευρώπη, επιλέγει μια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης και όχι την Ελλάδα, όπου το εργατικό κόστος είναι σχεδόν παρόμοιο πλέον;

Η εξήγηση είναι απλή. Στην Ελλάδα ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού έχει κάποιο ακίνητο κοντά σε κάποια περιοχή με αρχαιολογικό ενδιαφέρον ή εξωτική θάλασσα. Με μια ταβέρνα ή πέντε ενοικιαζόμενα μπορεί να κερδίζει το χρόνο περισσότερα, απ' ό,τι ένα μεσαίο στέλεχος επιχείρησης.

Αυτός είναι ο λόγος που ενώ η χώρα έχει μισθούς Βουλγαρίας - Ρουμανίας και τιμές Γερμανίας, χρειάζεται να καλέσεις εβδομάδες νωρίτερα για να κλείσεις ένα τραπέζι σε ταβέρνες, κέντρα διασκέδασης, γραφεία εκδρομών, νυχάδικα κλπ.

Παρά τις συνεχείς επεκτάσεις του μετρό, τις οδικές αρτηρίες ταχείας κυκλοφορίας και τα άλλα μεγάλα έργα υποδομής, το μποτιλιάρισμα στην Αθήνα έχει επανέλθει στην προ έργων Σημίτη εποχή, όταν η Κηφισίας δεν είχε καμιά ανισόπεδη και από την Κηφισιά μέχρι το Σύνταγμα έπρεπε να περάσεις από  30 φανάρια.

Στην Ελλάδα, ο μέσος μηνιαίος μισθός των 1.175 ευρώ είναι 20% χαμηλότερος απ' ό,τι πριν από 15 χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας.

Παρ’ όλα αυτά ο μέσος μισθός της Ελλάδας δεν είναι χαμηλότερος από ανταγωνίστριες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Χώρες όπως η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, έχουν κάνει άλματα μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών και έχουν φτάσει την Ελλάδα.

Επιπλέον οι χώρες αυτές έχουν περισσότερο πρόθυμο και πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό, ευπρεπή πανεπιστήμια και ταχύτερη απόδοση δικαιοσύνης.

Κάποιος που θέλει να επενδύσει σε μια νέα βιομηχανική μονάδα και έχει να επιλέξει μεταξύ Ελλάδας και μιας χώρας της Ανατολικής Ευρώπης, τι θα επιλέξει;

Στα Βαλκάνια οι μισθοί παραμένουν χαμηλότεροι γιατί οι χώρες αυτές στερούνται υποδομών και η δικαιοσύνη και διαφθορά βρίσκονται σε χειρότερο επίπεδο από την Ελλάδα.

Στην Τουρκία ο μέσος μισθός είναι περίπου ο μισός αυτού της Ελλάδας. Έτσι εξηγείται το τουρκικό οικονομικό θαύμα. Η Τουρκία διανύει τα τελευταία 20 χρόνια την περίοδο που διάνυσε η Ελλάδα από το 1950 μέχρι το 1970. Όταν ο πληθυσμός αυξανόταν και οι μνήμες της φτώχειας και της καταστροφής της κατοχής διατηρούσαν τις απαιτήσεις χαμηλά και την πειθαρχία υψηλά.

Το χειρότερο όμως είναι πως σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν πως κάποιος τους χρωστάει...

Το 2015 αυτοί που πίστευαν πως κάποιος μας χρωστάει ( ενώ εμείς χρωστούσαμε σε όλους) έλαβαν στο δημοψήφισμα πάνω από 60%.

Όταν το πιστεύεις αυτό δύσκολα μπορεί να βάλεις το κεφάλι κάτω να σηκώσεις τα μανίκια και να κάνεις ότι χρειάζεται για να καλυτερέψεις τη ζωή σου.

Δεν πιστεύω πως έχουμε αλλάξει νοοτροπία. Με την πρώτη αναταραχή πάλι οι "έμποροι φιδιών" και οι φελλοί θα επιπλεύσουν.

πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3803083/misthoi-boulgarias-kai-times-germanias-giati/

Υποψήφια Ευρωβουλευτής Βίκυ Φλέσσα: - Τα παιδιά στα Τέμπη τα σκοτώσαμε όλοι και όλες μαζί - ΒΙΝΤΕΟ

 

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δήλωση της υποψήφιας ευρωβουλεύτριας της Νέας Δημοκρατίας Βίκυς Φλέσσα, που ανέφερε ότι για το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών ότι «τα παιδιά τα σκοτώσαμε όλοι και όλες μαζί». Ταυτόχρονα αναφερόμενη και στην τραγωδία που συντελέστηκε στις φονικές πυρκαγιές του 2018 στην Αττική υπογράμμισε ότι «και στο Μάτι τους κάψαμε όλοι και όλες μαζί».

Συγκεκριμένα, η Βίκυ Φλέσσα μιλώντας σε εκδήλωση του Συλλόγου Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας επισήμανε πως «το κράτος όλο νοσεί. Τα παιδιά τα σκοτώσαμε όλοι και όλες μαζί. Αυτή είναι η γνώμη μου. Όπως και στο Μάτι τους κάψαμε όλοι και όλες μαζί. Αυτή είναι η γνώμη μου. Δεν έχει σχέση με κανένα πρωθυπουργό και καμία κυβέρνηση».

Δείτε βίντεο με τα όσα ανέφερε η Βίκυ Φλέσσα:

πηγή:https://tvxs.gr/news/ellada/viky-flessa-ta-paidia-sta-tempi-ta-skotosame-oloi-kai-oles-mazi/

Συντάξεις: - Την Μεγάλη Εβδομάδα πληρώνονται τα αναδρομικά, σε όσους έγιναν λάθη κατά τον επανυπολογισμό των συντάξεων - Πότε ολοκληρώνεται ο κύκλος των υπόλοιπων αναδρομικών

 

"Κατά κύματα" και σταδιακά έως και το τέλος Μαΐου εξοφλούνται τα αναδρομικά 54 μηνών, που προκύπτουν από τον επανυπολογισμό της σύνταξης τους, χιλιάδες απόμαχοι της εργασίας. Την "σκυτάλη" παίρνουν, οι συνταξιούχοι Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου-  ΔΕΚΟ, με άλλα λόγια του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι οποίοι θα λάβουν τα όποια αναδρομικά τους αναλογούν, στις αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας.

Σε ποιους θα καταβληθούν αναδρομικά

Η διαδικασία υπολογίζεται να "κλείσει" τον Μάιο με τους πρώην τραπεζοϋπάλληλους που θα λάβουν και εκείνοι αυξημένα ποσά μηνιαίων αποδοχών, αλλά και αναδρομικά 54 μηνών.

Ειδικότερα, θα καταβληθούν αναδρομικά από τον επανυπολογισμό των συντάξεων σε περίπου 2.000 δικαιούχους Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και με τις συντάξεις Μάιου θα καταβληθούν τα αναδρομικά οι προσαυξήσεις σε περίπου 12.000 πρώην τραπεζοϋπάλληλους.

Πρόκειται για παλαιούς συνταξιούχους τραπεζικούς που είχαν μείνει εκτός επανυπολογισμών. Και σε αυτή την ομάδα τα ποσά που θα πληρωθούν είναι υψηλά και σύμφωνα με εκτιμήσεις ξεπερνούν τα 15.000 ευρώ και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν τα 50.000 ευρώ.

Για ποιους συνταξιούχους έχουν "κλείσει" οι εκκρεμότητες

Εντούτοις, υπάρχουν και κάποιοι συνταξιούχοι, οι οποίοι δηλώνουν πως ακόμη αναμένουν τον επανυπολογισμό της σύνταξής τους βάσει του ν. 4670/20, κατηγορίες που δεν ανήκουν στις προαναφερόμενες και είναι ως επί το πλείστον μισθωτοί: Όπως επισημαίνουν πηγές του e-ΕΦΚΑ δεν είχαν όλοι οι μισθωτοί δικαίωμα σε επανυπολογισμό σύνταξης και αναδρομικά, αλλά και για όσους είχαν αυτό το δικαίωμα έγινε σχεδόν άμεσα η διαδικασία αναπροσαρμογής των αποδοχών τους και η καταβολή αναδρομικά.

Επί της ουσίας στελέχη του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, εκτιμούν πως με τις προαναφερόμενες κατηγορίες συνταξιούχων "κλείνουν" οι όποιες εκκρεμότητες σε αυτό το πεδίο και αν απομένουν κάποιοι αυτές είναι μεμονωμένες περιπτώσεις.

Για ποιες κατηγορίες συνταξιούχων γίνεται επανυπολογισμός

Υπενθυμίζεται ότι οι επανυπολογισμοί στις μεν νέες συντάξεις γίνονται σε όσους αποχώρησαν με 30 έτη ασφάλισης και άνω από 13/5/2016 έως και τις 30/9/2019, ενώ για τις παλαιότερες συντάξεις αφορούν όσους αποχώρησαν με περισσότερα από 30 έτη έως και 12/5/2016.

Η διαφορά είναι ότι οι νέοι συνταξιούχοι παίρνουν στο χέρι την αύξηση που προκύπτει από τον επανυπολογισμό της σύνταξης, ενώ οι παλαιοί θα πάρουν αύξηση εφόσον η νέα επανυπολογισμένη σύνταξη βγει μεγαλύτερη από τη σύνταξη που έβγαλε ο πρώτος επανυπολογισμός που έγινε με τον νόμο Κατρούγκαλου.

Η διακύμανση των αναδρομικών οφείλεται στις συντάξεις και στο αν και πόση προσωπική διαφορά έχουν οι συνταξιούχοι που πρέπει να μηδενιστεί για να δουν την αύξηση "στην τσέπη".

Επισημαίνεται ότι τα περισσότερα αναδρομικά θα τα λάβουν οι συνταξιούχοι που αποχώρησαν με 35, 38 και 40 έτη ασφάλισης, καθώς σε αυτά τα έτη τα ποσοστά αναπλήρωσης ενισχύθηκαν σημαντικά με τον νόμο Βρούτση.

Οι επανυπολογισμοί αυτοί ισχύουν από την 1η Οκτωβρίου 2019 και μετά.  Δηλαδή, όσοι περιμένουν αυξήσεις από τον επανυπολογισμό θα τις πάρουν με αναδρομικά άνω των τεσσάρων ετών, 54 μηνών συγκεκριμένα έως τον Απρίλιο (Οκτώβριος 2019 – Απρίλιος 2024).

πηγή:https://www.enikonomia.gr/economy/anadromika-nea-pliromi-se-syntaxiouch/550230/

Η Πίστη είναι Απόφαση

 «Εφιάλτης ήταν και πέρασε...» μου ανήγγειλε ανακουφισμένος. «Θέλησε ο Κύριος να με δοκιμάσει πριν αναγγείλω από καθέδρας την Ανάστασή Του...». Δεν σχολίασα.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Αντί να με δεχθεί στο Δεσποτικό –στο ωραιότερο χωρίς αμφιβολία σπίτι της παλιάς πόλης, εκεί όπου εδώ και ενάμιση αιώνα κατοικούν οι μητροπολίτες μας– με περίμενε σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο τρίτης κατηγορίας, κατάλληλο μάλλον για παράνομα ζευγάρια παρά για τουρίστες, πόσο δε μάλλον για αρχιερείς. «Θέλω την απόλυτη εχεμύθειά σου», μου είχε πει στο τηλέφωνο προτού μου δώσει τον αριθμό του δωματίου του.

Τρόμαξα να τον γνωρίσω. Φορούσε αθλητική φόρμα. «Πού είναι το ράσο σου;» Είχε ξυριστεί, εάν εξαιρέσεις ένα σφηνοειδές μουσάκι, μια φούντα στο πιγούνι του. «Τι έγινε η γενειάδα σου;» Άρχισε να τραντάζεται από λυγμούς. Με τράβηξε μέσα και κλείδωσε την πόρτα πίσω μου. «Εχασα την πίστη μου!» μου ανήγγειλε σπαραχτικά. «Πάει...»

Είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω κάπως. Να τον κάνω να μου μιλήσει.

«Από τη μια στιγμή στην άλλη, Γιώργο, στην κυριολεξία. Ξύπνησα εχθές το πρωί, κοίταξα γύρω μου και ξαφνικά δεν είχα ιδέα τι γύρευα εγώ εκεί. Όχι πως είχα πάθει αμνησία – θα το προτιμούσα. Θυμόμουν στην εντέλεια ποιος ήμουν, ποιον δρόμο είχα ακολουθήσει από παιδί σχεδόν, πώς και γιατί είχα βρεθεί στη μονή πρώτα, στην εκκλησία έπειτα, ταπεινός δούλος Κυρίου. Μου διέφευγε όμως εντελώς το γιατί. Το γιατί της ζωής μου όλης... Ο διάκος μου έφερε καφέ και παξιμάδι, με βοήθησε να ντυθώ. Πήγαμε στη μητρόπολη, να επιβλέψω τις ετοιμασίες για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τα πάντα προχωρούσαν στην εντέλεια. Τα πάντα, ωστόσο, μου φαίνονταν εντελώς κενά. Οι παπάδες και τα παπαδάκια. Οι ενορίτισσες που γυάλιζαν το ξύλο του Επιταφίου και οι νεοκόροι που παραλάμβαναν κεριά και λαμπάδες και τα τοποθετούσαν στα παγκάρια. Ακόμα και οι αγιογραφίες στους τοίχους. Ακόμα και ο Παντοκράτωρ στον τρούλο! Τι νόημα είχαν; Τι παρίσταναν;»

Ήπιε μια γουλιά κόκα-κόλα από το τενεκεδάκι και με κοίταξε σαν νήπιο που το ’χουν παρατήσει εν μέση οδώ.

Ο μεγάλος μου αδελφός! Βαγγέλης μέχρι τα δεκάξι του. Βαρλαάμ για τα επόμενα σαράντα χρόνια, αφότου άκουσε την κλήση, το κάλεσμα να αφοσιωθεί στον Θεό. Η ιεροσύνη του στάθηκε τραυματική για την οικογένειά μας. Οι γονείς μας ήταν άνθρωποι πρακτικοί και ανοιχτόμυαλοι για τα μέτρα της επαρχίας –μας ανέθρεψαν με μουσικές, με βιβλία, με τσάρκες– το εμπορικό τού μπαμπά άφηνε καλά κέρδη, η μαμά ξόδευε σε λούσα, σε βεγγέρες, όλη η αφρόκρεμα της πόλης μαζευόταν στο σαλόνι μας... 
Το «Εν τούτω νίκα» του Βαγγέλη βιώθηκε ως προδοσία. Ο πατέρας βάρεσε τη γροθιά και απαίτησε να δώσει στη Νομική. Εκείνος τον αγνόησε, γράφτηκε στη Θεολογία, μπήκε στην Αθήνα σε μοναστήρι, έβγαινε μόνο για να πάει στη σχολή. Όσο αγωνίζονταν οι γονείς μου να τον πλησιάσουν, τόσο τους γύριζε την πλάτη. 
Τα καλοκαίρια δεν επέστρεφε σε εμάς, επισκεπτόταν το Άγιον Όρος. Στα γράμματα της καημένης της μαμάς –όλο γλυκόλογα και παρακάλια– απαντούσε με χωρία από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. «Με κοροϊδεύει;» απελπιζόταν εκείνη.

Στη χειροτονία του δεν μας κάλεσε. «Εάν εκκλησιαζόσασταν, θα το μαθαίνατε», μας αποστόμωσε δήθεν. Άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά της ιεραρχίας. Το άκαμπτο ήθος του, η αποχή του από φραξιονισμούς και από δολοπλοκίες, βράδυνε την εξέλιξή του. Στα πενήντα πέντε του, εξελέγη επιτέλους μητροπολίτης στον τόπο του.

Ενθρονίστηκε πανηγυρικότατα –οι γονείς μας είχαν από χρόνια πεθάνει– εγώ πήγα στη γιορτή, να καμαρώσουν τα δίδυμα τον μπάρμπα τους μες στα χρυσά του άμφια. Κι ενώ ζύγωνε το πρώτο Πάσχα που από τον αρχιερατικό του θρόνο θα μοίραζε το Άγιο Φως, τον εγκατέλειψε αίφνης η πίστη του!

«Τι στερήθηκα, Γώγο μου, τι αρνήθηκα; Έχωσα το κεφάλι μου στην άμμο κι έχασα τη ζωή μου!» χτυπιόταν. Χαλύβδινος στον όρκο αγαμίας, ανέγγιχτος από τους πειρασμούς, είχε σχηματίσει την πεποίθηση πως «εκεί έξω» ρέει κρουνηδόν μέλι και γάλα. Ότι η κάθε μέρα των ανεκκλησίαστων –έτσι τους αποκαλούσε– τους φέρνει μεν κοντύτερα στην απώλεια, τους ανταμείβει δε με καντάρια ηδονής. «Μίλα μου για τις γυναίκες, για τις κραιπάλες, τους διονυσιασμούς σας! Πήγαινέ με τώρα στα πορνεία!» «Δεν έχουμε πορνεία στην πόλη μας...» «Μη μου λες ψέματα!» «Είναι ελεεινής ποιότητας...» «Ας πάρουμε την πρώτη πτήση για Αθήνα! Έχω λεφτά! Θα τα γλεντήσουμε μαζί!»

Εάν συνέβαιναν αυτά μια δεκαετία νωρίτερα, θα γέλαγα θριαμβευτικά και θα έσπευδα να τον μυήσω στα απαγορευμένα, τα πιπεράτα και τα πρόστυχα. Τώρα όμως; Τώρα πια; Εκείνος μεν είχε ασπρίσει και βαρύνει – το θέαμά του να τσαλαβουτάει στις απολαύσεις θα ήταν κωμικό, για να μην πω θλιβερό. Εγώ δε είχα στραγγίξει από το αλλοτινό μου κέφι –δούλευα σαν τον σκλάβο για να πληρώνω τα δίδυμα και τη διατροφή της μάνας τους– δεν άδειαζα ούτε γκόμενα να πιάσω κι ας παρέμενα τζόβενο...

«Ζέχνει η ζωή εκεί έξω, αδελφούλη...» τον προσγείωσα. «Δεν ξέρω τι σου εξομολογούνται, τους βγαίνει πάντως το λάδι για να τα φέρνουν βόλτα. Όχι τόσο για να εξασφαλίζουν τον επιούσιο. Όσο για να κρατάνε τις ισορροπίες. Να συνδυάζουν τους ρόλους. Να είναι γονείς και σύζυγοι και εργαζόμενοι και ωραίοι τύποι –όπως το εννοεί ο καθένας–, να βρίσκουν διαρκώς κάτι έξυπνο να πουν, να διακρίνονται σε ένα τουλάχιστον πεδίο, να μην τους σμπαραλιάζει ο τρόμος για τη μοναξιά, τα γηρατειά, τον θάνατο... Να προσποιούνται επιτυχία, σφρίγος, οργασμούς...» Με άκουγε άναυδος. «Κατά βάθος εσάς της Εκκλησίας σάς ζηλεύουν», του αποκάλυψα. «Γιατί;» «Επειδή πιστεύετε, Βαγγέλη. Η πίστη, κι αν δεν σώζει, ανακουφίζει» «Εγώ όμως δεν πιστεύω πια!» μου υπενθύμισε και με έστειλε στην ευχή – όχι του Θεού, τη δική του.

Μπαίνοντας η Μεγάλη Εβδομάδα, περίμενα την είδηση ότι ο δεσπότης πέταξε τα ράσα, πως η μητρόπολή μας έμεινε ακέφαλη. Φοβόμουν κι άλλα, τρισχειρότερα. Ότι θα εμφανιζόταν ξυρισμένος στην πλατεία και θα ’κανε κήρυγμα αθεΐας. Πως θα βολτάριζε επιδεικτικά στη γειτονιά με τα μπουρδέλα, θα τον μπουζούριαζαν άραγε; Θα του φορούσαν ζουρλομανδύα; Τίποτα απολύτως δεν συνέβη.

Απ’ το Τροπάριο της Κασσιανής, απ’ την Ακολουθία του Νιπτήρος κι από τα Δώδεκα Ευαγγέλια απουσίασε δίχως εξήγηση. Στον Επιτάφιο όμως εμφανίστηκε καμαρωτός κι έψαλε καλλικέλαδος. Το ευσεβές εκκλησίασμα του φιλούσε τα χέρια, οι προοδευτικοί μας συμπολίτες σχολίαζαν ευμενώς το γενάκι του. «Σενιαρίστηκε ο Βαρλαάμ! Αν είναι να εκσυγχρονιστεί η Εκκλησία, ας ξεκινήσει κι απ’ τις τρίχες...».

Τρίτη του Πάσχα με κάλεσε με τα δίδυμα στο Δεσποτικό για γεύμα – δεν μας είχε ξανακάνει τέτοια τιμή. Τα πήρε μια καλόγρια να τα ξεναγήσει στις βυζαντινοπρεπείς του κάμαρες, μείναμε οι δυο μας.

«Εφιάλτης ήταν και πέρασε...» μου ανήγγειλε ανακουφισμένος. «Θέλησε ο Κύριος να με δοκιμάσει πριν αναγγείλω από καθέδρας την Ανάστασή Του...» Δεν σχολίασα. «Έχεις διαφορετική γνώμη;» «Ναι», έγνεψα. Δεν σκόπευα να επεκταθώ. «Με περνάς για βλάκα;» γυάλισε προς στιγμήν το μάτι του. «Κάθε άλλο, αδελφέ!» «Αφού λοιπόν δεν είμαι βλάκας, κάτι θα με έφερε στα σύγκαλά μου. Κάτι εκ Θεού. Η πίστη –άργησα να το καταλάβω, Γώγο μου– η πίστη είναι απόφαση!»

Έκανε τον σταυρό του με μεγαλοπρέπεια και τσίμπησε ένα από τα σοκολατάκια που του ’χαμε αγοράσει.

πηγή:http://www.kathimerini.gr/957698/article/politismos/vivlio/h-pisth-einai-apofash