Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Defence point.gr. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Defence point.gr. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

«Τουρκία, συνείδηση όλου του κόσμου»… κλάμα απ’ το γέλιο!




Αποτέλεσμα εικόνας για φωτο εικονες σουλτανου ερντογαν


Το ότι, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν έχει τσίπα, ο «σουλτάνος» Ερντογάν είναι γνωστός. Ορισμένες φορές όμως ξεπερνά ακόμα και τα δικά του όρια, πουλώντας τους φίλους του στην Συρία. Έτσι, ο Ταγίπ ο… μεγαλοπρεπής, αποφάσισε και δοακήρυξε ότι η Συρία είναι χώρα που εξάγει τρομοκρατία, καθώς στο εκεί χάος δρουν οργανώσεις όπως το Ισλαμικό Κράτος, το Μέτωπο αλ Νούσρα και φυσικά η κουρδική ΡYD-YPG, αλλά και το ΡΚΚ.
Φυσικά, η εξίσωση των σφαγέων του ΙΚ και των στενών, ακόμα, φίλων του της αλ Νούσρα με τους Κούρδους, είναι εκ προοιμίου άθλια και προδήλως βολική. Ακόμα όμως αθλιότερη κίνηση είναι το άγριο πούλημα που ο ανήθικος ισλαμοφασίστας Ερντογάν επιφυλάσσει για τους πάλαι ποτέ συμμάχους του της αλ Νούσρα, που εκπροσωπεί την Αλ Κάιντα στη Συρία, τους οποίους τώρα χαρακτηρίζει τρομοκράτες, ενώ πριν λίγους μήνες τους έστελνε όπλα με τα φορτηγά της ΜΙΤ…
«Η Τουρκία έχει πληγεί περισσότερο από όλους από τις εκ της Συρίας απειλές», είπε ο επικεφαλής του κράτους περιφερειακού τρομοκράτη και είπε πως δεν μπορεί να σιωπά έναντι της τραγωδίας που λαμβάνει χώρα στην Συρία, καθώς, όπως είναι παγκοίνως γνωστό, το παλικάρι είναι και ευαίσθητο.
«Η Τουρκία είναι η φωνή της συνείδησης όλου του κόσμου με την στάση της στην Συρία και σώζει την τιμή της οικουμένης», τόλμησε να δηλώσει. Φυσικά δεν φταίει αυτός που λέει όλα αυτά τα χονδροειδή ψεύδη, αλλά αυτοί που τον ανέχονται και του επιτρέπουν να συνεχίζει να τα λέει.
πηγή:defencepoint.gr

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Η Ευρωπαϊκή …Τουρκολαγνεία και το Ελληνικό Αδιέξοδο






Αποτέλεσμα εικόνας για φωτο εικονες τουρκιας και λαθρομεταναστες





















Αποτέλεσμα εικόνας για φωτο εικονες τουρκιας και λαθρομεταναστες


Τις τελευταίες εβδομάδες ακούμε από διάφορους Ευρωπαίους επισήμους να επαναλαμβάνουν όλοι την ίδια φράση… «Χρειάζεται αποτελεσματικότερη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ»… έτσι γενικώς και αορίστως, χωρίς να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο, χωρίς να λένε πως θα μπορούσε να γίνει αυτό στη μέση της θάλασσας. Όπως βεβαίως καταλάβατε εννοούν εμάς όταν λένε κάτι τέτοιο.
Γράφει ο… ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ
Εμάς τους άχρηστους Έλληνες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα σύνορα μας. Όχι τους Τούρκους που στέλνουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες κατά χιλιάδες ημερησίως, αλλά εμάς.
Στους Τούρκους που δημιουργούν το πρόβλημα σε όλη την Ευρώπη είναι όλοι με το σεις και με το σας… φοντανάκι δεν θα πάρετε; Μα πάρτε κάτι, έτσι για το καλό… και οι Τούρκοι απαντάνε: Ε αφού επιμένετε, να πάρουμε 3 δις ευρώ γιατί αυτό που μας ζητάτε έχει κάτι ψιλοέξοδα.
Τα παίρνουν οι Τούρκοι αλλά οι βάρκες συνεχίζουν να έρχονται με τον ίδιο ρυθμό και όταν τους ρωτάμε γιατί, απαντάνε «κάνουμε ό,τι μπορούμε». Κατά τους «φίλους» μας λοιπόν τους Ευρωπαίους λοιπόν, αφού οι Τούρκοι κάνουν ό,τι μπορούν, τότε πρέπει να φταίει η Ελλάδα, δεν εξηγείται αλλιώς, πρόκειται περί κοινής λογικής, δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να το καταλάβεις αυτό.
Όταν λοιπόν έχουμε εγκλωβιστεί σε αυτή την Ευρώπη «της συμπαράστασης και της αλληλεγγύης», η οποία σε όλα τα θέματα (προβλήματα) μας χρησιμοποιεί σαν σάκο του μποξ, ας ξυπνήσουμε και ας μην περιμένουμε τίποτε καλό από εκεί. Πώς να εξηγήσεις την εμμονή του ανεκδιήγητου Τσέχου προέδρου αλλιώς;
Η Ευρώπη που φανταστήκαμε ή ονειρευτήκαμε – με όλες τις στρεβλώσεις στη συλλογική μας σκέψη – δεν υπάρχει, ή αν ποτέ υπήρξε, έχει πεθάνει προ πολλού, τη σκότωσε ο ευρωπαϊκός εγωισμός… όχι ότι η αδυναμία μας να κάνουμε ακόμα και τα αυτονόητα μας βοηθάει ιδιαίτερα.
Δυστυχώς, στο σημείο που είμαστε εύκολες και απλές λύσεις για μας δεν υπάρχουν, είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και όποιος λέει το αντίθετο, απλά δίνει παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του.
πηγή:Defence point.gr

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Ο «φιλειρηνισμός» μας, εκτρέφει τον αναθεωρητισμό της Άγκυρας…


Αποτέλεσμα εικόνας για φωτο εικονες στρατου ελλαδας τουρκιαςΑποτέλεσμα εικόνας για φωτο εικονες στρατου ελλαδας τουρκιας










Πικρά χαμόγελα προκάλεσε η συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία φρόντισε, με τον πιο προκλητικό και ασεβή κυριολεκτικά τρόπο, να αδειάσει μεγαλοπρεπώς την Ελλάδα, η οποία «εξαργύρωσε» τη θετική στάση της στη σύνοδο των Βρυξελλών για το μεταναστευτικό με μαζικές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου που έχουν ξεπεράσει αισίως τις 1.600 από τις αρχές του έτους, οι οποίες συνοδεύονταν και από υπερπτήσεις μαχητικών αεροσκαφών από ελληνικό έδαφος.
Του Ζαχαρία Μίχα*
Δυστυχώς για την Ελλάδα, ένας άτυπος κανόνας των διεθνών σχέσεων και της στρατηγικής είναι ο ρόλος που παίζει στον καθορισμό της συμπεριφοράς κάθε κρατικού δρώντα απέναντι σε έναν άλλο η εικόνα και η εντύπωση που έχει σχηματίσει, το οποίο με τη σειρά του είναι αποτέλεσμα σωρευμένων παραστάσεων που έχει σε βάθος χρόνου. Και αυτή η εικόνα δεν διαμορφώνεται με εξυπνάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά με συνετή και συνεπή στάση, καλά σχεδιασμένη και εκτελεσμένη, από ένα σοβαρό και οργανωμένο κράτος, αποφασισμένο να υπερασπίσει με ορθολογικό τρόπο τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Όχι να αδρανεί.
Πρόκειται για σωρευμένες παραστάσεις που διαμορφώνονται από τα λόγια και τα έργα του αντιπάλου, σε συνδυασμό πάντα με την ισχύ του σε όρους στρατιωτικούς, ώστε να εκτιμηθεί με σημαντικό βαθμό ασφάλειας ποια θα είναι η αντίδρασή του, αφού αυτό θα βοηθήσει τον σχεδιασμό με γνώμονα πάντα την επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού.
Το «σύγχρονο και φιλειρηνικό» πρόσωπο της Ελλάδας…
Η άλλη θεμελιώδης παρατήρηση είναι ότι η χρήση του στρατιωτικού «εργαλείου» υπόκειται στις εντολές και τον εν γένει έλεγχο της πολιτικής, το οποίο αξιοποιείται λιγότερο ή περισσότερο, αναλόγως το κράτος, το πολίτευμα και την κουλτούρα του στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας (εμπεριέχει την άμυνα), για να ωθήσει – πειθαναγκάσει τον αντίπαλο στην υιοθέτηση της επιθυμητής συμπεριφοράς.
Είναι φυσιολογικό η χρήση του εργαλείου να υπόκειται συνεχώς σε αξιολόγηση, με σκοπό να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητά του, οπότε η επανάληψη της αξιοποίησής του συναρτάται ευθέως με την αντίδραση του αντιπάλου. Κατά συνέπεια, όταν μια χώρα επιθυμεί να παρουσιαστεί στο διεθνές περιβάλλον ως «σύγχρονη και φιλειρηνική», εξ ορισμού διακινδυνεύει την κατάχρηση του στρατιωτικού εργαλείου σε βάρος της, παράλληλα με την ακύρωση σε σημαντικό βαθμό της εξωτερικής πολιτικής και τη διπλωματίας ως εργαλείο των «πολιτισμένων» χωρών για τη διευθέτηση των διαφορών τους.
Αυτή η πολύ γενική και σε καμιά περίπτωση εξαντλητική αποτύπωση της λογικής που διέπει τη χρήση του στρατιωτικού εργαλείου έχει δοκιμαστεί κατ’ επανάληψη από την Τουρκία στις σχέσεις της με την Ελλάδα. Η δε ανάδειξή της σε σταθερά των ελληνοτουρκικών σχέσεων αποδεικνύει ότι η εικόνα και οι συναφείς πεποιθήσεις των Τούρκων απέναντι στους Έλληνες δεν διαμορφώθηκε ερήμην τους…
Το πρόβλημα είναι ότι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα αποδεικνύει ότι δεν διδαχθήκαμε απολύτως τίποτε από την ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και ως άτομα και θεσμικά, ούτε μπήκαμε στον κόπο να φτιάξουμε ένα «ψυχολογικό προφίλ» του αντιπάλου που θα καθοδηγήσει τη δράση μας, εκτός κι αν το κάναμε για να το καταχωνιάσαμε σε κάποιο αρχείο, αφού τα πορίσματα δεν ταίριαζαν με όσα ήμασταν προδιατεθειμένοι να αποδεχτούμε.
…πολύτιμο στρατιωτικό «εργαλείο» στα χέρια της Τουρκίας
Αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως εάν δηλώνουμε δημοσίως ότι δεν συζητάμε καν την αξιοποίηση του στρατιωτικού εργαλείου επειδή είμαστε «ειρηνόφιλοι», ο δεδομένος -από τη γεωγραφία- αντίπαλος από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, κατανοεί το ακόλουθο: Ότι το να χρησιμοποιήσει αυτός το στρατιωτικό εργαλείο απέναντί μας είναι η πλέον ενδεικνυόμενη και δυνητικά αποδοτική ενέργεια για την επίτευξη των στόχων της εξωτερικής του πολιτικής, αφού όταν το χρησιμοποιήσει, εμείς έχουμε δηλώσει εκ προοιμίου ότι θα υποχωρήσουμε προς χάριν της ειρήνης. Εφαρμόζοντας δε συνεχή πίεση, επιτυγχάνει ανεπαίσθητες αλλά συνεχείς υποχωρήσεις οι οποίες σωρευτικά φέρνουν πιο κοντά το επιθυμητό γι’ αυτόν αποτέλεσμα.
Όλα είναι μια ζυγαριά κόστους-οφέλους, δικιά μας και των αντιπάλων, όπου οι συμπεριφορές τοποθετούνται αναλόγως. Και όσο το κόστος παραμένει μικρότερο από το όφελος, ο στρατιωτικός εκβιασμός δεν πρόκειται να σταματήσει. Να σημειωθεί επίσης, ότι το τι συνιστά κόστος για τον αντίπαλο δεν το καθορίζουν οι δικές μας στερεοτυπικές πεποιθήσεις, αλλά το πως το προσλαμβάνει ο ίδιος ο αντίπαλος, που καλείται να αποφασίσει για λογαριασμό του πόσο από το κόστος που του επιβάλλεται είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί για να συνεχίσει την επιδίωξη του αντικειμενικού του σκοπού, βαδίζοντας επί της πεπατημένης.
Υπάρχει και ισχυρό ενδεχόμενο, ο αντίπαλος, θεωρώντας εαυτόν πανίσχυρο, να μη σκοπεύει να υποχωρήσει. Η απάντηση έρχεται πάλι από τη στρατηγική που αναφέρεται στην έννοια της αποτροπής (deterrence), η οποία γίνεται είτε με άρνηση των στόχων του αντιπάλου (deterrence by denial) δια της παράταξης αξιόπιστης αμυντικής δύναμης που θα αποκρούσει ενδεχόμενη επιθετική ενέργεια, είτε δια της «υπόσχεσης τιμωρίας» (deterrence by punishment), τη δέσμευση δηλαδή να προχωρήσει παραπέρα από την απλή απόκρουση, αυξάνοντας το κόστος που θα κληθεί να καταβάλει.
Δεν έχει νόημα να προχωρήσει η ανάλυση αυτή σε περισσότερο βάθος. Αρκεί να αναρωτηθούμε πόσα από τα προαναφερθέντα γίνονται με συνεκτικό και όχι αποσπασματικό τρόπο και πόσα εξ αυτών αντιλαμβάνεται η ελληνική πολιτική ηγεσία, ανεξαρτήτως κομμάτων και προσώπων. Διότι συνήθως στην Ελλάδα, όποιος καταλαμβάνει την εξουσία είναι πεπεισμένος ότι ο κόσμος δουλεύει με τον τρόπο που πάντα πίστευε.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι «εκπλήξεις» είναι οδυνηρές και η απώλεια του ελέγχου η συχνότερη κατάληξη, με αποτέλεσμα η κατάσταση να ολισθαίνει σε απλή διαχείριση, τρέμοντας να μην ανακύψουν προβλήματα των οποίων η επίλυση ή και απλώς η διαχείριση απαιτεί πραγματικούς ηγέτες…
* Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι διευθυντής μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ-ISDA)
πηγή:Defence point.gr

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Τουρκία: Γιατί οι Κούρδοι δεν έχουν όσα οι Τ/Κ ζητούν στην Κύπρο;

Οι Τουρκοκύπριοι είναι ένα είδος «Κούρδων» της Κύπρου. Όπως οι Κούρδοι, αποτελούν μια ευμεγέθη μειονότητα. Εκεί τελειώνει και η όποια ομοιότητα. Οι Ελληνοκύπριοι, οι πραγματικοί Κύπριοι, όπως οι Κούρδοι, έχουν βαθιές ιστορικές ρίζες. Έχουν μια απόλυτη τεκμηριωμένη, αδιάκοπη, χριστιανική κουλτούρα εδώ και τρεις χιλιετίες. Το κυπριακό κράτος δημιουργήθηκε το 1960, μετά από τον αντιαποικιακό αγώνα που είχε ως στόχο την Ένωση με την Ελλάδα.
Του Κυριάκου Κυριακίδη
ΠΗΓΗ: http://www.gatestoneinstitute.org/
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
Στη Τουρκία, οι Κούρδοι ζουν κυρίως στο βόρειο Κουρδιστάν, στις ανατολικές επαρχίες της. Και οι Κούρδοι έχουν μακραίωνη ιστορία. Η τουρκική μειονότητα στην Κύπρο δημιουργήθηκε κατά την οθωμανική κατοχή του νησιού τον 16ο – 19ο αιώνα. Αποτελούν δε το 18% του πληθυσμού, περίπου όπως οι Κούρδοι αποτελούν το 20% του πληθυσμού της Τουρκίας.
Οι Βρετανοί αρνήθηκαν δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των Ελληνοκυπρίων και υιοθέτησαν την τακτική του διαίρει και βασίλευε, φέρνοντας την Τουρκία στο κάδρο ως προστάτη της τουρκοκυπριακής μειονότητας. Το 1974 ήρθε η τουρκική εισβολή. Από τότε οι Τουρκοκύπριοι ζουν στο βόρειο κατεχόμενη τμήμα του νησιού, συχνά στα σπίτια των Ελληνοκύπριων προσφύγων.
Το 1960 η Βρετανία και η Τουρκία, σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ αμφότερες, πίεσαν τους Ελληνοκύπριους να δεχτούν το σχέδιο ανεξαρτησίας που προέβλεπε εγγυήτριες δυνάμεις, τη διατήρηση βρετανικών βάσεων και την απόδοση υπερβολικών προνομίων στους Τουρκοκύπριους.
Οι Τουρκοκύπριοι ονομάζονταν, πριν μουσουλμάνοι Κύπριοι. Πολλοί εξ αυτών ήταν εξισλαμισμένοι Ελληνοκύπριοι. Στην Τουρκία όμως οι Κούρδοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Στην Κύπρο όμως, οι Τούρκοι θέλουν την υποταγή της ελληνοκυπριακής πλειοψηφίας στην τουρκοκυπριακή μειονότητα. Την ώρα που η Άγκυρα ζητά δικαιώματα για τους Τουρκοκύπριους, βομβαρδίζει, φυλακίζει και καταπιέζει τους Κούρδους.
Στην Κύπρο, το 80% των κατεχομένων εδαφών, σύμφωνα με παραδοχή των ίδιων των Τούρκων, ανήκε σε Ελληνοκύπριους. Όταν η Τουρκική Δημοκρατία συστάθηκε το 1923 οι Κούρδοι είχαν πολεμήσει στο πλευρό των Τούρκων και περίμεναν να έχουν λόγο στο νέο κράτος.
Οι Τούρκοι όμως απαγόρευσαν την κουρδική γλώσσα, επέβαλαν βίαιες μετακινήσεις κουρδικών πληθυσμών και αντιμετώπισαν με βία την όποια κουρδική αντίδραση, επιβάλλοντας πολιτιστική γενοκτονία, βάσει του κεμαλικού μότο «ένα έθνος, μια γλώσσα, μια χώρα». 
Στην Κύπρο υπήρξε ένας συμβιβασμός με στόχο την εξασφάλιση των γεωστρατηγικών συμφερόντων της Δύσης, που εξασφαλίστηκαν με την παρουσία των βρετανικών βάσεων και την προσπάθεια εξισορρόπησης της μειονότητας με την πλειονότητα.
Ο πρώτος στόχος, μόνο, επετεύχθη. Έτσι το Σύνταγμα του 1960 φάνηκε εξαρχής ότι δεν ήταν λειτουργικό. Η προσπάθεια βελτίωσης του Συντάγματος, το 1963, δεν προχώρησε, με τη Βρετανία να στηρίζει την τουρκοκυπριακή πλευρά.
Ακολούθησαν οι συγκρούσεις του 1963. Ακολούθησε μια ανήσυχη ειρήνη που οδήγησε στην εισβολή του 1974, μετά από το πραξικόπημα κατά του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Μετά την τουρκική εισβολή η Κύπρος χωρίστηκε εθνοτικά.
Στο βόρειο τμήμα του νησιού εκτελέστηκε εθνοκάθαρση, με τους Ελληνοκύπριους να προσφυγοποιούνται. Ωστόσο, η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε ως το μόνο νόμιμο κράτος, το οποίο εντάχθηκε και στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Τα κατεχόμενα αυτοανακηρύχθηκαν σε «κράτος», το οποίο αναγνώρισε μόνο η Τουρκία, η οποία διατηρεί εκεί 40.000 στρατιώτες.
Η ΕΕ θεωρεί το σύνολο του ευρωπαϊκού εδάφους ως ευρωπαϊκό έδαφος. Όμως, οι ευρωπαϊκοί νόμοι δεν ισχύουν στα κατεχόμενα. Η Βρετανία συνεχίζει πάντως να υποστηρίζει την τουρκική πλευρά, επί τη βάσει του ρεαλισμού. Για τους Βρετανούς, η όποια λύση εξασφαλίζει την παρουσία των βάσεών τους είναι μια καλή λύση.
Η Τουρκία εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι προστατεύει τους Τουρκοκύπριους στην Κύπρο. Ο ισχυρισμός όμως καταρρίπτεται από τα γεγονότα, καθώς από το 1974 και μετά οι μισοί Τουρκοκύπριοι έχουν εγκαταλείψει το νησί. Στη θέση τους, η Τουρκία, έφερε εποίκους από την Ανατολία.
Από το 1974 η Τουρκία ασκεί μια πολιτική αποικισμού των κατεχομένων παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες, παρά τις εναντίον της καταδίκες από διεθνείς οργανισμούς. Η Τουρκία, με τον τρόπο αυτό αλλάζει τα δημογραφικά δεδομένα στο νησί, αλλά και κερδίζει τον πολιτικό έλεγχο, καθώς οι έποικοι νιώθουν Τούρκοι και ελέγχονται εύκολα. Αν όμως οι Τούρκοι είναι τόσο ευαίσθητοι με τις μειονότητες, γιατί δεν αγωνίζονται και για τα δικαιώματα των Κούρδων;
Για να συμφωνήσουν στην επανένωση του νησιού, Τουρκία και Τουρκοκύπριοι, επιθυμούν, ουσιαστικά, την επαναφορά σε ισχύ του Συντάγματος του 1960 και τη διατήρηση του εδαφικού διαχωρισμού που επιβλήθηκε με την εισβολή του 1974.
Υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της ΕΕ οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων προχωρούν γοργά, με στόχο την κατάθεση ενός σχεδίου διζωνικής ομοσπονδίας, έως τις αρχές του 2016.
Τουρκία και Τουρκοκύπριοι ζητούν:
>Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως νομικής οντότητας και την αντικατάστασή της από ένα νέο, ομόσπονδο κράτος, βασιζόμενο σε μια σχέση 50-50 μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
>Τη δημιουργία ενός αυτόνομου κράτους-ζώνης, στην κλεμμένη ελληνική, χριστιανική γη.
>Την εγγύηση ότι στο «τουρκικό» συστατικό κράτος θα υπάρχει μουσουλμανική πλειοψηφία.
>Την αναγνώριση ενός «τουρκοκυπριακού κράτους» με διεθνή αναγνώριση, ώστε, να είναι ευκολότερη, νομικά, η αποχώρησή του από την ομοσπονδία, αν αποφασιστεί.
>Καθολικό δικαίωμα Βέτο επί όλων των ομοσπονδιακών αποφάσεων.
>50-50 αντιπροσώπευση στη άνω ομοσπονδιακή βουλή.
>Αντιπροσώπευση 2,5 φορές περισσότερη από ότι επιβάλει ο αριθμός τους.
>Πλήρη και αποκλειστική εκπαίδευση στην τουρκική, χωρίς ούτε καν εκμάθηση της ελληνικής, γλώσσας της πλειοψηφίας.
>Το ήμισυ όλων των ενεργειακών πηγών της Κύπρου, περιλαμβανομένων των υδρογονανθράκων, τα κοιτάσματα των οποίων ελέγχονται από τη νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση.
>Την αναγνώριση κυπριακής υπηκοότητας στους εποίκους.
>Αυτόματη εισδοχή του «τουρκικού συστατικού κράτους» στην ΕΕ.
>Μόνιμη παρουσία της Τουρκίας στα κυπριακά πράγματα.
Τι θα συνέβαινε όμως αν το 20% των Κούρδων της Τουρκίας ζητούσαν ανάλογα δικαιώματα; Θα θεωρούσαν οι Τούρκοι τέτοιες απαιτήσεις λογικές και αποδεκτές; Πως θα ένιωθε ο μέσος Τούρκος αν το κουρδικό κόμμα HDP, με το 10% των ψήφων στο ενεργητικό του, ζητούσε αναλογικά όλα αυτά;
Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία θεωρεί την παραχώρηση πολιτικής και πολιτισμικής ισονομίας ως εθνική απειλή. Η Τουρκία δεν αρνείται στους Κούρδους πολιτικά ή πολιτισμικά δικαιώματα. Τους αρνείται ακόμα και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Οι Κούρδοι δεν μπορούν να διδαχτούν τη γλώσσα τους, δεν μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους ονόματα που περιλαμβάνουν τα γράμματα Q, W ή Χ, που δεν υπάρχουν στο τουρκικό αλφάβητο.
Οι Τούρκοι θέλουν έναν λαό και ένα έθνος στη χώρα τους. Αλλά στην Κύπρο βλέπουν δύο λαούς, δύο γλώσσες, δύο κοινότητας και δύο κράτη. Η Τουρκία από τη δεκαετία του ’20 ακολούθησε πολιτική αφομοίωσης των μειονοτήτων, αλλά δεν ζητά τίποτα λιγότερο από την πολιτική ισότητα στην Κύπρο, δηλαδή μοίρασμα στη μέση της εξουσίας, των περιουσιών, των πολιτικών και πολιτισμικών δικαιωμάτων.
Στα κατεχόμενα όμως υπάρχει έναν Τούρκος στρατιώτης για κάθε δύο κατοίκους. Επίσης, τα κατεχόμενα κάθε χρόνο λαμβάνουν οικονομική βοήθεια ύψους 1 δισ. τουρκικών λιρών. Δυστυχώς δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, τόσο για το μέλλον των Κούρδων στην Τουρκία, όσο και για επιτυχή κατάληξη στις επαφές για την επίλυση του Κυπριακού.
Το δε ΝΑΤΟ, η ισχυρότερη συμμαχία στον κόσμο, συμπεριφέρεται ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος, την ώρα που η τρίτη ισχυρότερη χώρα μέλος της χρησιμοποιεί τη στρατιωτική της ισχύ για να επιβάλει μια παράνομη εθνικιστική ατζέντα. Η Τουρκία πάντως μπορεί να μην κατορθώσει για πολύ ακόμα να συνεχίσει την ίδια πολιτική.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Η Άμυνα της χώρας δεν φέρνει ψήφους…





Αποτέλεσμα εικόνας για ΦΩΤΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΒΛΗΜΑΤΑ ΑΦΙΣΕΣ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝΑποτέλεσμα εικόνας για ΦΩΤΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΦΙΣΕΣ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ




Η χώρα μας πάντα αντιμετώπιζε εχθρικούς γείτονες και ήταν σχεδόν πάντα σε εχθροπραξίες με τους γείτονες της η σε τεταμένες σχέσεις μαζί τους (καλή ώρα όπως σήμερα). Αυτό υποχρέωνε και υποχρεώνει τη χώρα να ξοδεύει μεγάλα ποσά στην άμυνα της, δυσανάλογα με τις οικονομικές της δυνατότητες. Δυστυχώς όμως, η πολιτική της ηγεσία (με ελάχιστες εξαιρέσεις), ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την Εθνική Άμυνα γιατί μαζί με τις διεθνείς σχέσεις ήταν δύο θέματα που δεν πουλάγανε εκλογικά.
Του ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ (Γ.Α.)
Από την άλλη, επειδή η Ελλάδα είχε ταλαιπωρηθεί από σειρά πραξικοπημάτων, οι πολιτικοί, λόγω ανασφάλειας, προωθούσαν στην επετηρίδα όσο μπορούσαν όχι τους καλύτερους αξιωματικούς, αλλά αυτούς που είτε ήταν κομματικοί φίλοι, είτε αυτούς που είχαν δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Οι καλοί; Αυτοί που θα έβγαζαν «τα κάστανα από τη φωτιά» σε ώρα ανάγκης; Στον Καιάδα.
Για τους περισσότερους Έλληνες πολιτικούς, οτιδήποτε δεν φέρνει ψήφους… ή μίζες, είναι θέμα χωρίς ενδιαφέρον. Σε κάποιο βαθμό, κατά την τελευταία δεκαετία, υπήρξε μία τάση αλλαγής στην αξιολόγηση των αξιωματικών χωρίς όμως να γίνεται το σύστημα αξιοκρατικό στην ουσία.
Πολλές φορές ακούμε ότι στον στρατό γίνονται σπατάλες και πρέπει να γίνουν περικοπές ή εξορθολογισμός εξόδων. Οι περισσότεροι που το ακούν αυτό, το μυαλό τους πάει στις μίζες, γιατί διαφορετικά οι στρατιωτικοί, μισθολογικά και επιδοματικά, είναι οι ποιο αδικημένοι του δημόσιου τομέα. Τα στρατόπεδα και οι οικιστικές εγκαταστάσεις των αξιωματικών είναι οριακά αποδεκτές, επομένως εκτός από τις μίζες για τι άλλο μπορεί να μιλάμε;
Αγαπητοί μου, υπάρχει μεγάλη σπατάλη σε δευτερεύοντα θέματα η οποία είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας της πολιτικής ηγεσίας και της κακοδιαχείρισης. Παράδειγμα, γιατί πρέπει να υπάρχει πολυτυπία στο τροχαίο υλικό όλων των σωμάτων; Εκτός αυτών που έχουν μάχιμα καθήκοντα, όλα τα άλλα θα μπορούσαν να είναι ενιαίου τύπου και για τα τρία σώματα.
Πότε έγινε διαγωνισμός για τις τιμές ανταλλακτικών συνολικά; Πότε έγινε διαγωνισμός που να προβλέπει εγγυήσεις στρατιωτικών απαιτήσεων και σε βάθος χρόνου και όχι την τυπική εγγύηση της αντιπροσωπίας; Πότε έγινε διαγωνισμός στον οποίον να συμμετέχουν τα ίδια τα εργοστάσια και όχι οι αντιπροσωπείες; κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ…
Γιατί η κάθε μονάδα κάνει προμήθειες αναλωσίμων και αυτό δεν γίνεται κεντρικά;. Γιατί ο Στρατός δεν έχει αυτόνομη υπηρεσία που να «καταλογοποιήσει» όλο το μη αμυντικό υλικό και να θέσει προδιαγραφές για αυτό το υλικό; Γιατί δεν υπάρχει τυποποίηση στα παπούτσια εξόδου ώστε να υπάρχει κοινός τύπος και για τα τρία σώματα;. Πιστέψτε με, μπορώ να γράψω ένα αρκετά χοντρό βιβλίο απαριθμώντας όλες τις περιπτώσεις.
Σκεφτείτε τι οικονομίες κλίμακος θα μπορούσαν γίνουν και τώρα σκεφτείτε όχι μόνο τη διάθεση των ποσών αυτών σε καίριες αμυντικές ανάγκες αλλά ακόμη και για να αποφευχθούν οι μισθολογικές μειώσεις που επιβλήθηκαν στους στρατιωτικούς.
Γιατί ο στρατός επιτελεί το κοινωνικό έργο άλλων υπηρεσιών; Διότι δεν είναι μόνο το κόστος π.χ. των αεροδιακομιδών, είναι και η κόπωση και φθορά του υλικού. Με τρελαίνει κάθε φορά να ακούω στις ειδήσεις επείγουσα αεροδιακομιδή με ένα C130 ή Super Puma και τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα του ΕΚΑΒ κάθονται ακινητοποιημένα για διάφορους ηλίθιους λόγους.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο βαθμό ανοησίας και γελοιότητας που στο τέλος θα ζητήσουμε από τον στρατό να πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο με Μ-113 σε συγκεκριμένες περιοχές. Γιατί δεν αντιγράφουμε και εφαρμόζουμε απόλυτα πετυχημένα συστήματα προμηθειών άλλων χωρών;
Τί ξέρει ο εκάστοτε Υπουργός Άμυνας για το ποιο οπλικό σύστημα είναι το πιο κατάλληλο για τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας και γιατί; ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί το ΚΥΣΕΑ, ή ο Πρωθυπουργός να αποφασίζει με πολιτικά κριτήρια ποιο τύπο μαχητικού θα προμηθευτεί η Αεροπορία; Αυτός θα το πετάξει;
Γιατί «σαλαμοποιούν» τις μεγάλες προμήθειες, όπως π.χ. υποβρύχια χωρίς τορπίλες και μπαταρίες, αεροπλάνα χωρίς όπλα και Σύστημα Αυτοπροστασίας, άρματα χωρίς πυρομαχικά; Υπάρχουν ση χώρα μας τόσα πολλά απίστευτα παραδείγματα εγκληματικής κακοδιαχείρισης. Η απάντηση είναι απλή: Για τις μίζες βεβαίως βεβαίως.
Παρ’ όλες τις περικοπές που έχουν γίνει, εξακολουθούμε να διαθέτουμε έναν αξιόμαχο στρατό σε γενικές γραμμές, όχι όμως για πολύ ακόμα. Εάν τα λεφτά που ξοδεύαμε τόσα χρόνια είχαν ξοδευτεί με σύνεση και εξυπνάδα θα είχαμε έναν από τους ποιο άρτιους, αξιόμαχους και καλοεξοπλισμένους στρατούς στην περιοχή μας.
Γιατί έχουμε Αμυντικογενές Δόγμα και όχι ένα μικτό Δόγμα με Αμυντικά αλλά και Επιθετικά (υπό προϋποθέσεις) στοιχεία; Εάν το Στρατιωτικό Δόγμα της χώρας ήταν πολυεπίπεδο και σύνθετο, Αμυντικό αλλά και Επιθετικό, διατυπωμένο με όρους ήπιους και σαφείς (Σιδερένια Γροθιά μέσα σε Βελούδινο Γάντι), τότε να είστε σίγουροι ότι όλοι οι προπέτες γείτονες θα άλλαζαν και συμπεριφορές και τόνο έκφρασης.
Επειδή με αυτά που λέω και γράφω στενοχωρώ κάποιους… «ειρηνόφιλους» συμπατριώτες, που μονίμως ωρύονται ότι όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους είναι πολεμοκάπηλοι, δολοφόνοι των λαών κ.λπ. και ότι με τα λεφτά που ξοδεύουμε στην άμυνα μπορούσαμε να φτιάξουμε τόσα σχολεία και τόσα νοσοκομεία, να τους πληροφορήσω, ότι:
Πρώτον, η Ελλάδα που χαίρονται σήμερα υπάρχει από το αίμα που έχυσαν οι στρατιώτες της καθώς και οι αγωνιστές της και όχι από της θυσίες των απανταχού ειρηνόφιλων.
Δεύτερον, αν η Ελλάδα χάσει έναν πόλεμο, η καταστροφή που θα υποστούμε θα είναι τέτοια, που η ύπαρξη σχολείου η νοσοκομείου θα ανάγεται στη σφαίρα του ονείρου. Η Άμυνα είναι σαν τον γιατρό, αχρείαστος να είναι, αλλά ας έχουμε καλού κακού έναν από κοντά.
Κι ένα τελευταίο, όλοι οι σύγχρονοι στρατοί έχουν κανόνες-οδηγίες εμπλοκής για τις μονάδες πρώτης γραμμής, γιατί εμείς δεν έχουμε; 
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, εάν υπήρχαν οδηγίες κανόνων εμπλοκής την εποχή των Ιμίων δεν θα είχε υπάρξει επεισόδιο, θα είχε λήξει πριν τη γενέσει του.
Αλλά είπαμε, η Άμυνα της χώρας δεν φέρνει ψήφους…
πηγή:Defence point.gr

Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

To κωμικοτραγικό τέλος της Μεραρχίας 30 στη Συρία, κόλαφος ΗΠΑ-Τουρκίας




Αποτέλεσμα εικόνας για φωτο τζιχαντιστων αλ ΝούσραΑποτέλεσμα εικόνας για φωτο  αλ Νούσρα




Η φίλα προσκείμενη στον Ερντογάν εφημερίδα Yeni Akit κυκλοφόρησε, μερικές εβδομάδες πριν με τίτλο: «3.000 πράκτορες της Μοσάντ στα σύνορά μας». Η εφημερίδα στήριξε τον τίτλο της βασιζόμενη σε «αναφορές ασφαλείας», στις οποίες είχε πρόσβαση. Υποστήριξε επίσης πως τις εν λόγω πληροφορίες είχαν και ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι. Κακό αστείο, κιτρινισμός; Στα σύνορα της Τουρκίας με την Συρία, μήκους 900 χλμ. συμβαίνουν, ούτως ή άλλως, πολλά κακά αστεία.


Του Μπουράκ Μπεγκντίλ
ΠΗΓΗ: The Gatestone Institute
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
Έναν χρόνο πριν οι Τούρκοι, με μισή καρδιά, και οι Αμερικανοί ολόψυχα, προσπάθησαν να αναζητήσουν τις συγκλίσεις και τις αποκλείσεις που είχαν επί του συριακού. Οι Αμερικανοί θεωρούσαν το ΙΚ ως τον πρωταρχικό αντίπαλο. Μετά την συντριβή του ΙΚ θα μπορούσαν αν συζητήσουν την τύχη του καθεστώτος Άσαντ. Αντίθετα οι Τούρκοι επέμεναν στην απομάκρυνση του καθεστώτος.
Μετά από διαπραγματεύσεις μηνών οι δύο σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, υπέγραψαν, τον Φεβρουάριο, μια συμφωνία για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των μετριοπαθών Σύρων, αντικαθεστωτικών, ανταρτών, οι οποίοι θα πολεμούσαν τόσο κατά του ΙΚ, όσο και κατά του Άσαντ.
Οι αντάρτες αυτοί θα εκπαιδεύονταν στην Τουρκία, στην Ιορδανία, στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Θα ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν και να συντρίψουν το ΙΚ. Το Πεντάγωνο έκρινε κατάλληλους προς εκπαίδευση, αρχικά, 1.200 άνδρες, που, σταδιακά, θα έφταναν τους 5.000.
Ξαφνικά όμως τα στοιχεία για το πρόγραμμα αυτό εξαφανίστηκαν από τη δημοσιότητα. Οι αξιωματούχοι που ρωτήθηκαν σχετικά επικαλούντο λόγους ασφαλείας. Τελικά, τον Αύγουστο, οι «Ράμπο» που εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από ΗΠΑ και Τουρκία επανήλθαν στη δημοσιότητα, όχι όμως με τον αναμενόμενο τρόπο.
Στις 12 ή 13 Ιουλίου, μια ομάδα 54 μαχητών εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων από Τούρκους και Αμερικανούς, που συγκρότησαν την Μεραρχία 30, εισήλθαν στο συριακό έδαφος, κρυφά. Η αποστολή τους θα αποτελούσε οδηγό για τις μονάδες που θα ακολουθούσαν.
Λίγο μετά την είσοδό τους στην Συρία, όμως, το παρακλάδι της αλ Κάιντα στη χώρα αυτή, το Μέτωπο αλ Νούσρα, αιχμαλώτισε τον επικεφαλής των μαχητών αυτών, Νεντίν αλ Χασάν, μαζί με 17 ακόμα άνδρες του. Την επομένη η αλ Νούσρα επιτέθηκε στο αρχηγείο της Μεραρχίας 30, κοντά στο Χαλέπι, σκοτώνοντας πέντε, τραυματίζοντας 16 και αιχμαλωτίζοντας οκτώ ακόμα μαχητές. Οι επτά επιζήσαντες κατέφυγαν, κακήν-κακώς, στις ελεγχόμενες από τους Κούρδους περιοχές της βόρειας Συρίας.
Ο οπλισμός και ο εξοπλισμός της Μεραρχίας 30 έπεσε, εξολοκλήρου, στα χέρια της αλ Νούσρα, όπως αποδεικνύει βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η οργάνωση αυτή. Στο βίντεο αυτό ένας από τους αιχμαλώτους της Μεραρχίας 30 λέει πως τους δόθηκαν τυφέκια εφόδου Μ16 και λίγα χρήματα και πως διατάχθηκαν να εισέλθουν στην Συρία και να πολεμήσουν κατά της αλ Νούσρα.
Η οργάνωση, από την πλευρά της, υποστηρίζει πως με το συντριπτικό πλήγμα που κατάφερε στη Μεραρχία 30 «έκοψε τα χέρια των Αμερικανών και των δυτικών στην Συρία». Ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία Ελεύθερος Συριακός Στρατός, προσπαθεί τώρα να επιτύχει την απελευθέρωση των αιχμαλώτων.
Η τραγική αποτυχία της Μεραρχίας 30 να επιχειρήσει έστω να πολεμήσει καταδεικνύει ορισμένα δυσάρεστα γεγονότα:
Πρώτον, αν και η μονάδα αυτή διαλύθηκε, δεν είναι η πρώτη που είχε την τύχη αυτή. Τον περασμένο Νοέμβριο δύο οργανώσεις, η Χαρακάτ Χαζμ και το Συριακό Επαναστατικό Μέτωπο, που εξοπλίστηκαν από τις ΗΠΑ για να πολεμήσουν το ΙΚ και τον Άσαντ, παραδόθηκαν στην αλ Νούσρα μαζί με τον οπλισμό τους, στον οποίο περιλαμβάνονταν ρουκέτες Grad και αντιαρματικά TOW.
Είναι εμφανές πως οι οργανώσεις που Αμερικανοί και Τούρκοι υποστηρίζουν δεν έχουν τις στρατιωτικές δυνατότητες να ελέγξουν στρατηγικής σημασίας εδάφη, παρά την από αέρος παρεχόμενη κάλυψη και υποστήριξη. Από όλους τους αντιμαχόμενους στην Συρία, μόνο οι Κούρδοι και οι τζιχαντιστές έχουν γνώση του εδάφους.
Δεύτερον, το δραματικό τέλος της Μεραρχίας 30 δείχνει την άγνοια, στην πραγματικότητα, Αμερικανών και Τούρκων σχετικά με την κατάσταση στις πολεμικές ζώνες της Συρίας.
Τρίτον, χωρίς την αποστολή σοβαρών χερσαίων δυνάμεων οι τζιχαντιστές δεν μπορούν να ηττηθούν. Όμως, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Τουρκία, δεν είναι έτοιμες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που θα στοίχιζε τη ζωή σε άνδρες τους. Το κωμικοτραγικό τέλος της Μεραρχίας 30 ίσως να έχει και συνέχεια.
πηγή:Defence point.gr