Οι λέξεις έχουν βάρος, έχουν ευθύνη τα χείλη, ενέχουν τη διαδρομή της ιστορίας του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Ζούμε σε καιρούς που οι λέξεις ξεφοβήθηκαν την ντροπή. Τι νόημα έχει το «εσχάτη προδοσία» παρά «πέτα ένα κούτσουρο στην φωτιά να ξαναλαμπαδιάσει» παρακολουθώντας το θέαμα ως Νέρωνες; Από το «Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» στο «Εσχάτη προδοσία για τον Μητσοτάκη» ένα σλόγκαν δρόμος
Ρέα Βιτάλη
Εσχάτη προδοσία; Πώς πετάμε έτσι λέξεις; Ο λόγος, η γλώσσα ανασήκωσε τον άνθρωπο από τα τέσσερα πόδια, τον εξέλιξε, του έδωσε το «όπλο» να αντισταθμίσει την όχι και τόσο μεγάλη φυσική δύναμη. Προκειμένου για την τροφή, για να κυνηγήσουν ή για να απωθήσουν ένοιωσαν την ανάγκη ομαδικότητας και συντονισμού. Η διαγενεακή πολιτιστική μετάδοση της πιο εξελιγμένης τεχνολογίας των λίθινων εργαλείων, η μεταφορά πολύπλοκων γνώσεων και δεξιοτήτων από γενιά σε γενιά είχε ανάγκη επικοινωνίας. Μιλάμε για 1,6 εκατομμύρια χρόνια π.Χ. Η ομιλία, η γλώσσα, οι λέξεις είναι ιερή κατάκτηση.
Ενοχοι; Εννοείται. Ποιοι; Ποιος άλλος δρόμος από τη Δικαιοσύνη να τους επιδείξει; (Παρά τις συχνές, και προσφάτως, απογοητεύσεις). Αλλά εσχάτη προδοσία; Η εσχάτη προδοσία είναι η βαρύτερη περίπτωση προδοσίας εναντίον μιας χώρας ή ενός αρχηγού κράτους. Τα πιο γνωστά παραδείγματα εσχάτης προδοσίας είναι η συμμετοχή σε πόλεμο με το μέρος του εχθρού εναντίον της πατρίδας, η απόπειρα πραξικοπήματος, η πραγματοποίηση εξαιρετικά καταστροφικών επιχειρήσεων κατασκοπείας… Ουσιαστικά το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας είναι έγκλημα το οποίο διαπράττεται κατά της πατρίδας. Πώς πετάμε έτσι λέξεις; Δεν προσβάλλει τον όποιο Πρωθυπουργό, προσβάλλει τον πολιτισμό που κατακτήσαμε. Με μελαγχολεί βαθιά ότι για ένα μετρήσιμο κομμάτι πολιτικού κόσμου, με δίοδο στην κοινωνία, μοιάζει σαν να μην φτάνουν 57 νεκροί.
Ενας γνωστός, σε όλη την υπηρεσία του, εγκληματικά ακατάλληλος υπάλληλος που τον «έχωσαν» κατά τα διαχρονικά ειωθότα σε μια θέση ευθύνης παρεμπιπτόντως.
Συνάδελφοι που ενώ γνώριζαν τις μη ικανότητές του, πιθανώς και να τις χλεύαζαν μεταξύ τους, λειτούργησαν με παροιμιώδη ωχαδελφισμό ως να μην μετακινούνται άνθρωποι με τα τρένα αλλά ρομπότ κούκλες. Μια υπηρεσία καραγκιόζ-μπερντές που ο καθένας μπαινόβγαινε ως χομπίστας και όχι ως εργαζόμενος. Ένας προϊστάμενος που όλα τα έβλεπε αλλά πιθανώς σκεφτόταν «δεν θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα» και άλλωστε βολευόταν και ο ίδιος από το «σύστημα» ομερτά.
Ένας υπουργός που είχε και δεν είχε αντίληψη του χάους αλλά ωστόσο μεγαλοστόμησε εμψυχώνοντας ασφάλεια στην πλήρη ανασφάλεια. Παραλαμβάνοντας το υπουργείο από άλλον υπουργό με αντίστοιχα στοιχεία, εκδηλωμένα με άλλον τρόπο, και αυτός από κάποιον άλλον και πάει λέγοντας μέχρι «τη στραβή σε κάποια βάρδια».
Ενας οργανισμός από χρόνια σάπιος. Μια σύμβαση πρόχειρη με μια ιταλική εταιρεία που έγνοια είχε τη διαφύλαξη του «χάους» και θωπεία της «ομερτά» και όχι την ασφάλεια των πολιτών, τον εκσυγχρονισμό των τρένων.
Μια μακριά γραμμή συναλλαγής. Όπως στις περισσότερες υπηρεσίες. Οχι μόνο των σιδηροδρόμων. Μια εικόνα πληρέστατη παθογενειών. Και αυτό το «μασίφ», θρασείας μονιμότητας, καλείται να το κυβερνήσει ένας, όποιος, Πρωθυπουργός με τετραετή θητεία. Και με μια αντιπολίτευση, όποιας εποχής, που δεν τείνει χέρι να επέμβουν δραστικά στο «μασίφ», το οποίο επίσης θα τον εξοντώσει όταν έρθει η δική του σειρά, αλλά μόνο να ωρύεται για τα πάντα όλα μετρώντας τον χρόνο διακυβέρνησης ως υπερ-αρκούντως αρκετό.
Καημό το έχω… Αν ενωνόμασταν καταπάνω σε αυτό το παθογενές εγκληματικό, θα σώζαμε πολίτες από θανάτους αλλά και θα διασώζαμε άλλους από μια φρικιαστικά κοπιώδη καθημερινότητα «ζωντανού θανάτου». Κι ωστόσο από την πρώτη στιγμή, βουλιμικά σχεδόν, αναζητήθηκαν πανωσηκώματα. Από ξιλόλια, βαγόνια που εξαφανίστηκαν, μέχρι την εργαλειοποίηση και αυτού ακόμα του δυστυχή Καλογήρου.
Δικαιούνται οι πολίτες καχυποψία όταν όλα ενισχύουν την καχυποψία τους. Δικαιούνται, καθοδηγούνται, εκπαιδεύονται από τα γεννοφάσκια να ψάχνουν σε μονοπάτια και όχι στον δρόμο, να εντοπίζουν τα παράθυρα και όχι την πόρτα. Έτσι είναι δομημένο το δικό μας σύστημα και η σκέψη μας. Αν όμως τα κόμματα, η Βουλή, δεν μας διαφυλάξει, τότε ποιος;
προδοσία; Τι νόημα έχει το εσχάτη προδοσία παρά «πέτα ένα κούτσουρο στην φωτιά να ξαναλαμπαδιάσει» παρακολουθώντας το θέαμα ως Νέρωνες; Στιγμιαίες αναζωπυρώσεις που στο τέλος θα μας «κάψουν» ακυβερνησία ισοπεδώνοντας τα πάντα. Από το «Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» στο «Εσχάτη προδοσία για τον Μητσοτάκη» ένα σλόγκαν δρόμος. Σλόγκαν-ποιούμε υποτιμώντας το κακό που συνεπάγεται.
Οι λέξεις έχουν βάρος, έχουν ευθύνη τα χείλη, ενέχουν τη διαδρομή της ιστορίας του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Ζούμε σε καιρούς που οι λέξεις ξεφοβήθηκαν την ντροπή. Μοιράζουμε «καρκίνους», τοξικότητα, απενοχοποιούμε την κακία, τη μοχθηρία. Στην Αμερική, την υπερδύναμη που δίνει τον «ρυθμό» στον κόσμο και σε «συμπεριφορά» κάθε είδους, η Πολιτική ξέπεσε σε «Business», και μάλιστα από τον ηγέτη που μπορεί να καμαρώσει για έξι επιχειρηματικές πτωχεύσεις ως επαγγελματική του καταξίωση. Λόγος εγωπαθής, αυθάδης, αμετροεπής, παρανοϊκός. Νέος κόσμος.
Σε μας; Κάθε φορά που μιλάμε ανέξοδα για «Χούντα», μεταφέροντας την ευκολία του λόγου και σε νέους ανθρώπους που δεν έζησαν τη χούντα, ζώντας πια σε χρόνια κατακτημένης δημοκρατίας, είναι σαν να φτύνουμε την μνήμη του κάθε Παναγούλη και Μουστακλή που αληθινά μαρτύρησαν. Κάθε φορά που επιτρέπουμε σε κόμματα να παίρνουν έμπνευση από Χίτλερ είναι σαν να μην έχουμε αντίληψη του μεγαλύτερου εγκλήματος της ανθρώπινης Ιστορίας. Και αν πετάμε το “εσχάτη προδοσία”, έτσι!… Είναι σαν να επιδιώκουμε κροτίδες και όχι Δικαιοσύνη, δηλαδή ιδεώδης τρόπος για να μην βγάλουμε ποτέ άκρη. Να μην σταθούμε ακοίμητοι φύλακες μνήμης 57 νεκρών ενός εγκλήματος διαρκείας αλλά να τους εργαλειοποιήσουμε.
Η γλώσσα, οι λέξεις είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και κατάκτηση. Όπως αντίστοιχα ο τρόπος εκδήλωσης και διαχείρισης του πόνου είναι το πιο αποκαλυπτικό του χαρακτήρα του ανθρώπου και του πολιτισμού της συνείδησής του.
ΥΓ. Η πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού με κατηγορητήριο και για Εσχάτη Προδοσία εναντίον του Πρωθυπουργού κατετέθη στην Βουλή με 32 υπογραφές από Ελληνική Λύση-Βελόπουλος, Πλεύση Ελευθερίας- Ζωή Κωνσταντοπούλου, Νίκη-Δημήτρης Νατσιός και έξι ανεξάρτητους βουλευτές που πρόσκεινται στον Στέφανο Κασελάκη. Ακολουθήστε το Protagon στο Google News text Καλή ιδέα η 24ωρη λειτουργία του Μετρό. Αλλά υπάρχουν τόσοι συρμοί; Τόσοι διαθέσιμοι εργαζόμενοι;
Πηγή: Protagon.gr
