Υπτγος ε.α. Χρήστος Μπολώσης
Δικαίως η Πατρίδα μας έχει χαρακτηριστεί ως «Χώρα Ηρώων». Από την αρχαιότητα ακόμη και από τον Αχιλλέα, τον Λεωνίδα, τον Μιλτιάδη και τ’ άλλα παιδιά στην Αρχαιότητα. Μία πλειάδα ηρώων στον Μεγάλο Ξεσηκωμό του Γένους το 1821 με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Αθανάσιο Διάκο. Ο Παύλος Μελάς, o Καπετάν Κόττας, o Καπετάν Κατεχάκης, ο Τέλλος Άγρας στον Μακεδονικό Αγώνα. Λίγο μετά, στους Βαλκανικούς Πολέμους ο ταγματάρχης Βελισσαρίου, και οι συνταγματάρχες Καμάρας, Καμπάνης, αλλά και ο γιατρός Φίλιππος Νίκογλου, στενός συνεργάτης του υπολοχαγού Αθανασίου Σουλιώτη Νικολαΐδη και του Ίωνα Δραγούμη. Και ακολουθούν οι ήρωες της Μικρασιατικής Εκστρατείας Νικόλαος Πλαστήρας, ο αντισυνταγματάρχης Σακέτας, ο συνταγματάρχη Τσάκαλος και τόσοι άλλοι. Και φθάνουμε στο 1940. Συνταγματάρχης Δαβάκης, αντισυνταγματάρχης Φριζής, υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος, Λοχίας Ίτσιος, ταγματάρχης Κασλάς και ποιόν να πεις και ποιόν να αφήσεις… Και φθάνουμε στην Κύπρο το 1974. Λοχαγός Σταυριανάκος, υπολοχαγός Κατούντας, στρατιώτης Μπικάκης και… και… και.
Ακολουθεί το «Έπος του Πολυτεχνείου», στο οποίο σκοτώθηκαν… ουδείς, αλλά δοξάστηκαν πολλοί. Λαλιώτης, Τζουμάκας, Δαμανάκη είναι μερικοί από τους ήρωες, που τους έλιωσαν οι ερπύστριες του άρματος. Μετά αναστήθηκαν (μη ρωτάτε πώς) και οι δύο πρώτοι διέπρεψαν ως πολιτικοί άνδρες η δε τρίτη, αφού πέρασε από όλα τα κόμματα πλην της ΝΔ κατέληξε (τι κατάντια…) στα ανάκτορα του πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό να κάνει τον δραγάτη στα ψάρια.
Ακόμη είχαμε και άλλους ήρωες όπως το Παύλο Φύσσα, τον Ζακ, τον Αλέξη. Ποιες ακριβώς είναι οι ηρωικές πράξεις τους, θα σας γελάσω και δεν το θέλω.
Και ξαφνικά στις 19 Δεκεμβρίου του 1986, σκάει ένα πραγματικός ήρωας, τον οποίο είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι των Ελλήνων αγνοούν.
Πρόκειται για τον Στρατιώτη Ζήση Καραγώγο.
Στις 19 Δεκεμβρίου του 1986 λοιπόν, ψηλά στον Έβρο, έγινε ένα αιματηρό μεθοριακό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το οποίο κατέληξε στον θάνατο ενός Έλληνα στρατιώτη του Ζήση Καραγώγου και τουλάχιστον 4 Τούρκων εκ των οποίων ο ένας υπολοχαγός.
Ο στρατιώτης ΠΖ Ζήσης Καραγώγος βρήκε τραγικό θάνατο στον Έβρο χτυπημένος από τα πυρά των Τούρκων στρατιωτών.
Το επεισόδιο λίγοι το γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι σήμερα το θυμούνται.
Το συμβάν έγινε κοντά στο χωριό Πέπλος του νομού Έβρου.
Στην περιοχή τα σύνορα των δύο χωρών προσδιορίζονται από την παλαιά κοίτη του ποταμού Έβρου.
Λόγω γεωλογικών μεταβολών, τα νερά του ποταμού έχουν μετακινηθεί εκεί ανατολικότερα, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα μικρό τουρκικό προγεφύρωμα στη δυτική όχθη του ποταμού.
Γύρω στις 10.30 με 11.00 το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου 1986, στην αποξηραμένη κοίτη του ποταμού, μια τριμελής ελληνική περίπολος, αποτελούμενη από τους στρατιώτες Ζήση Καραγώγο, Γιώργο Βασιλό και Δημήτρη Καραγιάννη, συναντήθηκε με μια διμελή τουρκική περίπολο.
Να σημειωθεί ότι κοντά στην περιοχή, οι Τούρκοι έχουν και στρατιωτικό παρατηρητήριο.
Ο Ζήσης Καραγώγος, από τον Ασκό Θεσσαλονίκης ή κατά άλλους από τα Νάματα Κοζάνης, που είχε περάσει μερικά χρόνια της ζωής του στη Γερμανία και ήξερε λίγα τουρκικά, προφανώς από τις συναναστροφές του με Τούρκους μετανάστες, γνώριζε τον έναν από τους δύο Τούρκους στρατιώτες και κατευθύνθηκε προς το μέρος του, αφήνοντας όπως φαίνεται σε μια άκρη το όπλο και το κράνος του.
Ξαφνικά, δέχτηκε τελείως αναίτια και ανεξήγητα τα πυρά από τον άλλο Τούρκο της περιπόλου και έπεσε, βαριά τραυματισμένος στην κοίτη του ποταμού.
Ο Βασιλός και ο Καραγιάννης, έτρεξαν να καλυφθούν και άρχισαν να ανταποδίδουν τους πυροβολισμούς, αν και το όπλο του Βασιλού έπαθε προσωρινά εμπλοκή.
Για μισή ώρα περίπου, υπήρξε ανταλλαγή πυρών, ενώ ο Καραγώγος παρέμενε τραυματισμένος στην κοίτη του Έβρου.
Για καλή τύχη των Ελλήνων, πέρασε εκείνη την ώρα από την περιοχή, ο αγροφύλακας Σωτήρης Ζαπάρτας από τον Πόρο Φερών Έβρου.
Οι δύο στρατιώτες μας, του είπαν να τρέξει γρήγορα στο γειτονικό ελληνικό φυλάκιο και να ζητήσει ενισχύσεις, κάτι που έγινε.
Σύντομα, άνδρες από το φυλάκιο και το 534 Τάγμα Προκαλύψεως των Φερών έσπευσαν στην περιοχή του επεισοδίου. Παράλληλα, έφθασε εκεί και μια μικρή ομάδα Τούρκων στρατιωτών.
Ακολούθησε νέα ανταλλαγή πυροβολισμών και οι Τούρκοι αποχώρησαν καθώς οι ελληνικές δυνάμεις ήταν υπέρτερες.
Οι Έλληνες κατόρθωσαν να πάρουν από την κοίτη του Έβρου τον βαριά τραυματισμένο Ζήση Καραγώγο. Μεταφέρθηκε στην Αλεξανδρούπολη, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή. Είχε δεχθεί στο κορμί του 5 σφαίρες.
Στο σημείο της συμπλοκής παρέμεινε μια μικρή ελληνική δύναμη και το επεισόδιο γύρω στη μία, θεωρήθηκε λήξαν.
Ξαφνικά, γύρω στις 15:00, μια τουρκική διμοιρία από περίπου 50 άνδρες, πέρασε τον Έβρο και κινήθηκε σε σχηματισμό μάχης, μέσα σε τουρκικό έδαφος, προς το σημείο της σύγκρουσης. Για επιτήρηση του σημείου, είχαν παραμείνει από ελληνικής πλευράς ένας Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες.
Άλλοι, περίπου 20 άνδρες, βρίσκονταν 200 μέτρα πιο πίσω, σε ένα ανάχωμα, απ’ όπου περνά και ο παραποτάμιος δρόμος.
Πλησιάζοντας τους πέντε Έλληνες (τον Δόκιμο και τους τέσσερις στρατιώτες), οι τουρκικές δυνάμεις άρχισαν να βάλλουν κατά ριπάς εναντίον τους. Οι Έλληνες, καλυμμένοι, ανταπέδωσαν τα καταιγιστικά πυρά. Οι 20 συνάδελφοι τους, παρέμειναν αδρανείς φοβούμενοι μην χτυπήσουν τους προωθημένους συναδέλφους τους.
Για περίπου 10 λεπτά, υπήρξε σφοδρή ανταλλαγή πυροβολισμών. Οι πέντε «προωθημένοι» Έλληνες, καλυμμένοι, ανταπέδωσαν τα καταιγιστικά πυρά και στη συνέχεια οπισθοχώρησαν προς το ανάχωμα για να ενωθούν με τους άλλους 20 στρατιώτες μας, καθώς είχαν τελειώσει τα πυρομαχικά τους.
Λέγεται, ότι στη συμπλοκή πήρε μέρος και ο αγροφύλακας Ζαπάρτας, ο οποίος σκότωσε τρεις Τούρκους.
Ταυτόχρονα όμως, άρχισαν να υποχωρούν και οι Τούρκοι έχοντας βαρύτατες απώλειες. Ένας υπολοχαγός και τέσσερις Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν, ενώ περισσότεροι από 10 τραυματίστηκαν από τα εύστοχα πυρά του Δόκιμου και των τεσσάρων Ελλήνων στρατιωτών (και πιθανότατα του αγροφύλακα).
Οι Τούρκοι παραδέχονται επίσημα, ότι σκοτώθηκαν δύο άνδρες τους: ο Hakan Turkyilmaz και ο Mehmet Kalyon.
Ωστόσο τόσο οι Έλληνες στρατιώτες που πήραν μέρος την συμπλοκή, όσο και ανεπίσημες πληροφορίες από την Τουρκία, κάνουν λόγο ίσως και για περισσότερους από πέντε νεκρούς, τουλάχιστον οχτώ και δέκα τραυματίες. Επρόκειτο για ένα πραγματικό βατερλό των Τούρκων…
Προς στιγμήν φαίνεται ότι υπήρξε κίνδυνος γενικευμένης σύγκρουσης στην περιοχή, καθώς ελληνικά άρματα μάχης M48 ξεκίνησαν από την Καβησό για το σημείο της συμπλοκής.
Μετά από συνεννοήσεις των διοικητών των ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων της περιοχής, η κατάσταση εκτονώθηκε.
Η πλήρης αποκλιμάκωση, επήλθε μετά από συνεννοήσεις των αρμοδίων Υπουργών Ελλάδας και Τουρκίας, η δε σφοδρή χιονόπτωση των επομένων ημερών αποτέλεσε ένα πρόσθετο εμπόδιο για οποιαδήποτε νέο επεισόδιο.
Ο άτυχος Καραγώγος, ο οποίος μάλιστα θα έπαιρνε άδεια για τα Χριστούγεννα τις επόμενες ημέρες, έπεσε θύμα της τουρκικής δολιότητας αλλά και της ευπιστίας του.
Κάποιοι πιστεύουν ότι το όλο επεισόδιο ήταν προσχεδιασμένο από τουρκικής πλευράς, με σκοπό μια γενικευμένη σύρραξη.
Τη μνήμη του στρατιώτη Ζήση Καραγώγου, τίμησε ο Στρατός με μετονομασία του παρατηρητηρίου «Τσιρώζη» σε «Ζήση Καραγώγου».
Αυτή ήταν η ιστορία του Ζήση Καραγώγου.
Μια ιστορία σαν τόσες…. καθημερινές ιστορίες. Άνευ ιδιαιτέρως σημασίες…
Και ποιος ήταν ο Καραγώγος;
Μήπως κάποιος «λαϊκός αγωνιστής» που πλακώθηκε στο ξύλο παρακολουθώντας έναν ποδοσφαιρικό αγώνα σε μια καφετέρια; Μήπως πήγε να κλέψει; Μήπως έβρισε αστυνομικούς; Μπα! Τίποτα απ’ όλα αυτά.
Πήγε, λέει, και σκοτώθηκε για την Πατρίδα….
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
πηγή:https://www.dimokratia.gr/apopseis/539050/zisis-karagogos-apo-ton-christo-mpolosi/
