+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΤΗΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Πρός
τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἄρτης
Ἀδελφοί μου, «Χριστός Ἀνέστη». Ὅμως, ὕστερα ἀπό τόσους αἰῶνες, ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἀμφιβάλλουν γιά τό μέγιστο τῶν θαυμάτων, διότι ἀμφισβητοῦν τήν αἰωνιότητα καί τήν μέλλουσα ζωή.
Κάποιοι πιστεύουν στόν θάνατο. Πιστεύουν πώς ὅλη ἡ ὑπόθεση τοῦ ἀνθρώπου τελειώνει μέ τήν τελευταία του πνοή. Γιά πολλούς κλονισμένους στήν Πίστη συγχρόνους μας, ἡ Πέτρα δέν κυλίσθηκε ἀπό τόν Τάφο. Γι’ αὐτό, γι’ αὐτούς δέν ὑπάρχει αἰωνιότητα.
Ἀλλ’ ὄχι! Ἡ πέτρα κυλίσθηκε. «Ἀνέστη Χριστός»! Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βροντοφωνεῖ μέσα στούς αἰῶνες: «Εἰ Χριστός κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστι;»
Ἡ πίστη στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἡ πίστη στήν αἰωνιότητα στηρίζεται στόν Κενό Τάφο. Καί ἡ πίστη πάλι στήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔχει ὡς ἐπακόλουθο τήν πίστη στήν αἰώνια ζωή.
«Εἰ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδέ Χριστός ἐγήγερται· εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν»
Ἀπό τήν φουρτουνιασμένη θάλασσα τῆς ἀπελπισίας τῶν καιρῶν μας, ἀνεβαίνει πάλι τό φῶς τοῦ Αἰωνίου, ἡ Ἀνάσταση. «Πάσχα τερπνόν» ξαναποτίζει τά στήθη μας μέ τήν δροσιά τῆς ἀθανασίας. Περνῶντας μέσα ἀπό τήν «ἱερά καί πανέορτον, τήν σωτήριον νύκτα», βγαίνουμε στό ἅπλωμα τῆς αἰωνιότητας. Ἀπό τόν θάνατο στήν ἀτέλειωτη ζωή.
«Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, Ἄδη, τό νῖκος; Ἀνέστη Χριστός»!
Τό Πάσχα «ἀφθαρσίας ἐνδύει εὐπρέπειαν» τόν ἄνθρωπο. Ἔρχεται καί μᾶς ξαναπροτείνει νά πιστέψουμε στήν ἀθανασία μας. Δέν ὑπάρχει πιό βαρυσήμαντη πρόταση, πού νά μπορεῖ νά γίνει στον ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας.
Μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά ζοῦμε ἀδιάφορα. «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται». Ἡ ζωή μας πρέπει νά γίνει ἐνεργητική, σύμφωνη μέ τοῦ Θεοῦ τίς θεῖες ἐντολές, ἐμπνευσμένη ἀπό τήν μεγάλη χαρά τῆς ἀφθαρσίας.
Ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως δέν εἶναι ὅσοι πιστεύουν μόνο στήν ἀθανασία, πού μᾶς χάρισε ὁ Κενός Τάφος, ἀλλά ὅσοι ζοῦν ὡς ἄνθρωποι τῆς ἀφθαρσίας. Ὄσοι πορεύονται σέ τούτη τήν ζωή, σάν νά εἶναι καί εἶναι προθάλαμος τῆς αἰωνιότητας. Ζοῦν καί πολιτεύονται γιά τήν αἰωνιότητα. «Ὑπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότητας» περνοῦν κάθε τους πράξη, κάθε τους ἐνέργεια, μά καί κάθε τους σκέψη.
Ὅλοι μας εἴμεθα πολῖτες τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ μέλλοντες δημότες. Ὅλοι μας, ἀπό τήν πρόσκαιρη ζωή περνᾶμε γιά νά κερδίσουμε τήν αἰωνιότητα. Εὔχομαι σέ ὅλους, ἰδιαιτέρως στούς νέους, στίς οἰκογένειες, στούς ἀποδήμους Ἀρτινούς, αὐτήν τήν αἰώνια ζωή, πού μᾶς χάρισε ὁ Κενός Τάφος, νά ἀπολαύσουμε.
Μὲ ἀναστάσιμες εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Ἄρτης Καλλίνικος
