Τα λεφτά που παίρνουν τα γκαρσόνια της Ευρώπης εμείς θα τα δίνουμε (αν τα δίνουμε...) μετά το 2035. Και τότε τα γκαρσόνια της Ελλάδας θα είναι Ινδοί...
Η κυβέρνηση λέει βέβαια τα δικά της. Ότι πριν λήξει η θητεία της, το καλοκαίρι του 2027, θα έχει πάει τον κατώτατο μισθό στα 900 ευρώ και τον μέσο στα 1.500 ευρώ.
Πρόκειται για τα γνωστά που ακούμε (μια 10ετία), αλλά η αγορά γελάει... Και ας βλέπει ότι σύντομα θα ψάχνεται με τις εισαγωγές αλλοδαπών από την Ινδία και την Αφρική...
Τι νομίζει η κυβέρνηση (είχε μάλιστα και την "ευφυή” ιδέα να ανακοινώσει αυτά που ονειρεύεται); Ότι κατάφερε να φέρει πίσω περισσότερους από τους μισούς μετανάστες μας και ότι τους άλλους μισούς θα τους φέρει όταν θα πάει (άγνωστο πως...) τον μέσο μισθό στα 1.500 ευρώ...
Εμείς δηλαδή, ζούμε σε άλλο πλανήτη και συναντούμε τους κάπου 300.000 εργαζόμενους να αρνούνται την εργασία με αυτά που αποκαλούνται σήμερα αμοιβές και εργοδοτικές εισφορές (από τις υψηλότερες στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ -όπως λένε μελέτες του Οργανισμού-) και η κυβέρνηση ζει στον δικό της αστεροειδή… όπου δεν διακρίνονται όσα βλέπουμε εμείς;
Να πάμε και στον τουρισμό. Και να ρωτήσουμε, πώς είναι δυνατόν πολιτικοί και κυβέρνηση να τον θεωρούν ατμομηχανή του συρμού της ανάπτυξης του 2% και το 2025... αλλά να μην το αισθάνονται 100.000 εργαζόμενοι και να μη δίνουν σημασία στις αντίστοιχες θέσεις εργασίας, με τη μέση αμοιβή στα 1.500 ευρώ μέχρι το 2027 που θα εξασφαλίσουν οι όποιοι οραματισμοί της κυβέρνησης...;
Ποια είναι η απάντηση; Η ασχετοσύνη της πολιτικής μας σκηνής από την πραγματικότητα της αγοράς, των επιχειρήσεων, των επενδύσεων και των δεδομένων της οικονομίας για το πραγματικό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Το περιβάλλον που διαθέτουμε και όχι εκείνο που ανακάλυψαν τα στοιχεία των ερευνητών διεθνών εκδόσεων. Το περιβάλλον θα επικρατήσει όλη την επόμενη 10ετία, στην οποία (θέλουμε δεν θέλουμε) θα εξισώσουμε τις αμοιβές των εργαζομένων μας με όσα ισχύουν στην Ε.Ε. και τώρα παραμένουν σε μεγάλες αποστάσεις...
Από πού θα ξεκινήσουμε για να τις καλύψουμε; Από την αισθητή μείωση των απαράδεκτα σημερινών υψηλών εργοδοτικών και ασφαλιστικών εισφορών (κάθε μορφής και κατηγορίας απασχολούμενου) ώστε να είναι αντικειμενικά εφικτές οι αυξήσεις και αναπροσαρμογές, αν όντως ελπίζουν να πετύχουν (όπως λένε) οι κυβερνήσεις μας μέσα στη 10ετία του 2025-2035.
Γιατί αυτό το όριο; Γιατί κανείς δεν εγγυάται αυτοματοποίηση στις αυξήσεις των αμοιβών στην Ελλάδα αν δεν μιλήσει ο ανταγωνισμός και οι ανάγκες του, που δεν είναι άλλες από τις επενδύσεις και την προσαρμογή μας σε εξελίξεις που θα φέρει η επιστροφή της Ε.Ε στον δρόμο της αύξησης της βιομηχανικής της συμμετοχής στο ΑΕΠ.
Με άλλα λόγια είναι αδύνατον να μιλάμε για επιχειρηματικό περιβάλλον που να είναι σε θέση να καλύψει εργασιακές απαιτήσεις, με τα σημερινά δεδομένα των αμοιβών, όταν το σύνολο της επιχειρηματικής μας κοινότητας ακόμη και για τον κατώτατο μισθό (που παίρνουν 600.000 από το σύνολο των εργαζομένων μας!!) εισηγήθηκε αύξηση 4%!
Πού βαδίζουμε συνεπώς χωρίς επενδύσεις, χωρίς επιχειρηματικά κεφάλαια των ίδιων των επιχειρήσεων (εννοούμε τα δισ. ευρώ που παραμένουν στις τράπεζες του εξωτερικού) και με αποχωρήσεις πολυεθνικών (σχεδόν χρόνο με τον χρόνο);
Για να γίνουμε και γκαρσόνια της Ευρώπης (όπως "οραματίσθηκαν” πολιτικοί των κυβερνήσεων της ελληνικής σοβιετίας) με τις σημερινές αμοιβές (έστω και με τις άλλες -που είναι ακόμη στα λόγια-) δεν θα το καταφέρουμε ούτε με τους εισαγόμενους από την Ασία και την Αφρική. Μην ξεχνάμε ότι και οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι και οι Σκοπιανοί μας εγκατέλειψαν εδώ και μια διετία. Ρωτήστε τη Βόρεια Ελλάδα, θα σας πουν και άλλα...
πηγή:https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3783346/oute-gkarsonia-tis-europis-tha-ginoume/?utmsource=email
