Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να παραιτηθεί χθες, 29 Ιουνίου, την ίδια ημερομηνία που το 2015, από δική του υπαιτιότητα, έκλεισαν οι τράπεζες...
Με την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα λογικά κλείνει ο κύκλος της χρεοκοπίας του 2010 και η πρώτη και πλέον ισχυρή κατά τα φαινόμενα, φάση του "εθνολαϊκισμού" στην Ελλάδα.
Ο "εθνολαϊκισμός" βρίσκεται σε ύφεση τα τελευταία χρόνια αλλά στην επόμενη διεθνή κρίση, για την οποία συντρέχουν αρκετές προϋποθέσεις και η οποία είναι θέμα χρόνου να προκύψει, θα επανέλθει δριμύς.
Αναφέρω δριμύς και όχι δριμύτερος γιατί κρατώ μια επιφύλαξη για την πιθανότητα που η ελληνική κοινωνία έχει αποκτήσει κάποια αντισώματα απέναντι στον τοξικό και διχαστικό λόγο που κυοφορούν οι περίοδοι κοινωνικών και πολιτικών εντάσεων...
Η πεποίθηση αυτής της στήλης είναι πως την κατάσταση που αντιμετώπισε η Ελλάδα την περασμένη δεκαετία με τη χρεοκοπία, την πτώση του ΑΕΠ, το συνταξιοδοτικό αδιέξοδο, το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls, την ενίσχυση των άκρων θα τη βιώσουμε σύντομα σε διεθνές επίπεδο... ενδεχομένως και με πολλαπλάσια ισχύ...
Τους λόγους τους αναλύω διεξοδικά στο βιβλίο μου "Η επερχόμενη Αταξία" που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Επίκεντρο...
Το πλέον πιθανό, ακόμη και αν ο "λαϊκισμός" επανακάμψει δριμύτερος, είναι πως θα είναι απίθανο να ηγηθούν αυτού ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος όπως το κατάφεραν την περασμένη δεκαετία.
Τούτο γιατί π.χ. ο κ. Τσίπρας εξαπάτησε όσους τον πίστεψαν και τον ακολούθησαν το 2015 και δεν μπόρεσε να κερδίσει ποτέ την εμπιστοσύνη του στρατοπέδου του ΝΑΙ, τις θέσεις του οποίου υλοποίησε μετά την "κωλοτούμπα" του θέρους του 2015...
Όταν υπάρχουν πρόθυμοι "πελάτες" για να αγοράσουν ένα προϊόν, θα βρεθεί κάποιος να τους το πουλήσει και να κερδίσει.
Αν δεν είχε κερδίσει τις εκλογές ο κ. Τσίπρας το 2015 τα μνημόνια θα είχαν τελειώσει πολύ νωρίτερα από το 2019, οι τράπεζες δεν θα είχαν κλείσει και τα capital controls δεν θα είχαν υπάρξει...
Τούτο σημαίνει πως η χώρα αντί των 2-3 τελευταίων ετών που επιτυγχάνει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης θα τους επιτύγχανε νωρίτερα, κάτι που θα είχε προσθέσει κάποιους πόντους στο ΑΕΠ της...
Αν το ΑΕΠ βρισκόταν 20-30 δισ. υψηλότερα από εκεί που βρίσκεται σήμερα, η σχέση με το χρέος θα ήταν άλλη. Αν οι τράπεζες δεν είχαν κλείσει και ανακεφαλαιοποιηθεί έναντι "πινακίου φακής" το δημόσιο δεν θα είχε χάσει περί τα 20 δισ. ευρώ.
Σε γενικές γραμμές το 2015 μας στοίχησε περί τα 100 δισ. ευρώ ενώ η χώρα λίγο έλειψε να προσκρούσει στα βράχια και να βρεθεί εκτός ευρώ.
Από την άλλη πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας με την "κωλοτούμπα" και την πολιτική του θυσία εκτόνωσε το κύμα δυσαρέσκειας και αυτοκαταστροφικής μανίας που είχαν καταλάβει μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.
Με το 60% του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015 θα μπορούσε να είχε πάει σε ρήξη και έξοδο από το ευρώ, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για έναν εμφύλιο που θα πήγαινε τη χώρα αρκετές δεκαετίες πίσω σε σχέση με τη μία περίπου που έχασε...
Λίγο καιρό αργότερα, όταν το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο Παππά για τις άδειες των καναλιών, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μπορούσε να λειτουργήσει αντιθεσμικά και να γράψει την απόφαση του Σ.Ε. στα "παλιά της τα παπούτσια"... Δεν το έκανε όμως και έτσι φτάσαμε στο 2019 και στο χθες...
Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως ο κ. Τσίπρας ενώ πολιτεύθηκε τοξικά και αντιθεσμικά, σε κρίσιμα ζητήματα που θα μπορούσαν να εκτροχιάσουν τη χώρα, λειτούργησε θεσμικά και "πυροσβεστικά"...
Από την άλλη πλευρά η αδυναμία του να πείσει την Κεντροαριστερά σε συνδυασμό με την απόρριψή του από την ακροαριστερά περιόριζε τις πιθανότητες επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον ίδιο στην εξουσία...
Για το Κέντρο και την Κεντροδεξιά ήταν ένας βολικός αντίπαλος μετά το 2016..
πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3724150/kai-tora-ti-tha-kanoume-xoris-ton-alexi/
