Εδώ και πολύ καιρό, η γειτονική Τουρκία μεταχειρίζεται κάθε μέσον για να προκαλέσει την Ελλάδα και να δημιουργήσει όσο το δυνατόν εντονότερα προβλήματα, στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η δυσχερέστατη πολιτική θέση στην οποία έχει έρθει ο Recep Tayyip Erdogan, λόγω της "παλαβής" και αλλοπρόσαλλης οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται, δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα θέμα το οποίο θα αποσπά την προσοχή των Τούρκων πολιτών από τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι. Με δεδομένο ότι η Βόρεια Συρία και το Βόρειο Ιράκ έχουν τεθεί "εκτός εμβέλειας" από τον… διεθνή παράγοντα, ο ιδανικός στόχος για την δημιουργία του αντιπερισπασμού είναι η Ελλάδα.
Φυσικά και εδώ, ο διεθνής παράγων και το ενισχυμένο τα τελευταία χρόνια status της χώρας, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για την δημιουργία επεισοδίου της έντασης που απαιτείται για την κήρυξη έκτακτης κατάστασης. Αλλά, λόγω του ταραγμένου ιστορικού παρελθόντος και της Τουρκοκρατίας, υπάρχει άπλετος χώρος για βερμπαλισμούς, συκοφαντίες και, γενικότερα, μια ευρύτατα προκλητική στάση. Με την κρυφή ελπίδα να προβεί σε βεβιασμένες κινήσεις η Ελληνική πλευρά και να προκληθεί το πολυπόθητο επεισόδιο, που θα δώσει στον Ερντογάν πολλαπλές επιλογές. Από την "συσπείρωση γύρω από τον αρχηγό λόγω πολέμου", έως την "επ’ αόριστον αναβολή των εκλογών λόγω έκτακτης κατάστασης", όπως προβλέπεται από τον ισχύοντα Τουρκικό νόμο.
Σε αυτό το σκηνικό, θα περίμενε κανείς πως η Ελλάδα θα τηρούσε εξαιρετικά προσεκτική στάση και σύσσωμο το πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό θα προσπαθούσαν να παρουσιάσουν μια ενιαία στρατηγική κι ένα κατά το μάλλον ή ήττον ομοιογενές μέτωπο!
Φευ! Δεν αντέχει το λογικό, το εθνικό, το δέον και πρέπον η… "βαθειά ψυχή" (sic) της Αριστεράς. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας προσπαθεί να στηρίξει την προσπάθεια της χώρας για ενίσχυση και διατήρηση της υπεροχής που έχει αποκτηθεί τα τελευταία χρόνια, η νομενκλατούρα των αριστερών κομμάτων, χωρίς καμία τσίπα και με απόλυτη έλλειψη αιδούς, προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει προβλήματα και να εξασθενήσει την διεθνή θέση της χώρας. Σε στιγμές που θα έπρεπε όλοι ενωμένοι σαν γροθιά να προσπαθούν να την ενισχύσουν…
Από την εκμετάλλευση μεταναστών (βλ. θάνατος "μικρής Μαρίας" που όμως δεν υπήρξε ποτέ ως πρόσωπο) μέχρι την επίθεση στον Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο και αφού έφτασαν μέχρι την απαίτηση να δημοσιοποιεί η ΕΥΠ τα πεπραγμένα της, μια ομάδα πληρωμένων κονδυλοφόρων ύποπτων για εξαφανίσεις εκατομμυρίων, επαγγελματιών… "αλληλέγγυων" με αμοιβές εκατοντάδων χιλιάδων και κομματικών προυχόντων που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτε, ούτε καν στην εθνική κυριαρχία της πατρίδας, διασπείρουν τερατώδη, αστοιχείωτα και έωλα ψέματα. Χωρίς κανένα στοιχεία και με πλήρη έλλειψη αποδείξεων! Παρουσιάζοντας την ημέρα σαν νύχτα και την δύση σαν ανατολή. Ενώ κάποιες φορές προσπαθούν και καταφέρνουν να ξεπεράσουν και εαυτούς τους ίδιους, αλλάζοντας την πραγματικότητα και εμφανίζοντας θέσεις που αποτελούν πλήρη ταύτιση με τις Τουρκικές. Σε τέτοιο βαθμό ώστε ο τρίτος δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί για τα πραγματικά κίνητρα και τις στοχεύσεις τους. Διότι έχει νόημα να προσπαθείς να πάρεις την εξουσία αλλά αν η χώρα έχει καταντήσει υποχείριο/προτεκτοράτο του χειρότερου εχθρού της.
Για όλους αυτούς, θα μπορούσαν να γραφτούν πάρα πολλά και να δειχθούν ακόμη περισσότερα. Επειδή όμως οι στιγμές είναι πραγματικά δύσκολες και εξαιρετικά κρίσιμες απλά θα παραθέσω τις παρακάτω στροφές (144-150) από τον Ύμνο στην Ελευθερία του Δ. Σολωμού:
Η Διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή·
καθενός χαμογελάει,
πάρ’ το, λέγοντας, και συ.
Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει
έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
εισέ δάκρυα θλιβερά.
Από στόμα οπού φθονάει,
παλικάρια, ας μην ’πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει
του αδελφού την κεφαλή.
Μην ειπούν στο στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά:
Εάν μισούνται ανάμεσό τους
δεν τους πρέπει ελευθεριά.
Τέτοια αφήστενε φροντίδα·
όλο το αίμα οπού χυθεί
για θρησκεία και για πατρίδα
όμοιαν έχει την τιμή.
Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε
για πατρίδα, για θρησκειά,
σας ορκίζω, αγκαλιασθείτε
σαν αδέλφια γκαρδιακά.
Πόσον λείπει, στοχασθείτε,
πόσο ακόμη να παρθεί·
πάντα η νίκη, αν ενωθείτε,
πάντα εσάς θ’ ακολουθεί.
Πέτρος Λάζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου