Η συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε λίγες ημέρες με τον Ρ.Τ. Ερντογάν, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, θα είναι η πρώτη ευκαιρία για να καταλάβει η Τουρκία πέραν πάσης αμφιβολίας, την οριστική εγκατάλειψη του Δόγματος του Κατευνασμού από την Ελλάδα.
Δυστυχώς η "soft" διπλωματία του κατευνασμού των τελευταίων 25 ετών, μετά τα Ίμια, μας έφτασε εδώ που είμαστε σήμερα: να προσπαθούμε να πείσουμε τους συνομιλητές μας, συμμάχους και μη, ότι δεν είναι όλα στο τραπέζι, δεν τα σφάζουμε όλα ως αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας πίεσης (όπως κάναμε με την πρώην ΠΓΔΜ), δεν συζητάμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Οι κουμπαριές δεν μας έβγαλαν πουθενά, ούτε μείωσαν τις νεο-οθωμανικές βλέψεις των "άτακτων" γειτόνων, παρακρατικών και μη.
Δυστυχώς επίσης η Γερμανία, σύμμαχος μας στο ΝΑΤΟ και εταίρος μας στην ΕΕ, φρόντισε να μας εξαιρέσει προληπτικά από την Σύνοδο για την Λιβύη, παρά το γεγονός ότι είμαστε η ευρωπαϊκή χώρα με τα μεγαλύτερα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη, και παρά το γεγονός ότι είμαστε ιδρυτικό μέλος της ευρωπαϊκής επιχείρησης IRINI στην Λιβύη.
Αυτή είναι μια διπλωματική αποτυχία της Ελλάδας που θα πρέπει να φροντίσουμε να έχει πραγματικό αντίκτυπο στις ελληνογερμανικές σχέσεις, αντί να συνεχίσουμε να παριστάνουμε τους μουτρωμένους.
Αλλιώς έπονται σειρά από τέτοιες ήττες στο μέλλον, αν αφήσουμε τους συμμάχους μας και μη να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που αργά ή γρήγορα υποχωρεί στις επίμονες πιέσεις.
Αν διεκδικούμε να ανακτήσουμε την από αιώνες γεωπολιτική μας αξία ως χώρα, μετά από 2,5 δεκαετίες του Δόγματος της Κότας που πρωτο-υιοθέτησε ο ταλαντούχος κ. "Σημίτης ο Πρωθυπουργός” και της εικοσαετούς εξοπλιστικής απραξίας - και αν αξιώνουμε πραγματικά το στάτους του Στρατηγικού Εταίρου των ΗΠΑ και της ΕΕ, τότε πρέπει να διαμηνύσουμε ξεκάθαρα προς κάθε κατεύθυνση ότι τα θέματα κυριαρχίας δεν είναι διαπραγματεύσιμα.
Βέβαια η πρόσφατη συμφωνία των Πρεσπών δεν πείθει γι' αυτή την διαφοροποίηση και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει διπλά δυσκολότερο έργο για να πείσει τον Ερντογάν ότι δεν θα πάρει όσα διεκδικεί με τις πιέσεις και τα λόγια, και σίγουρα όχι χωρίς να πέσει τουφεκιά.
Ειδικά εφόσον η Τουρκία σήμερα βρίσκεται σε "διάσταση" με το υπόλοιπο ΝΑΤΟ, αναφορικά στους ρωσικούς S400 και την πειρατική συμπεριφορά της εντός κυρίως της κυπριακής ΑΟΖ, για την οποία κρατική πειρατεία μάλιστα η Ενωμένη Ευρώπη αρνείται να της επιβάλει ουσιαστικές κυρώσεις.
Από την άλλη πλευρά, ας είναι καλά οι ΗΠΑ που στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα, με αποκλεισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F35, με άνοιγμα δεύτερης στρατιωτικής βάσης στη Σούδα και την Αλεξανδρούπολη και με παρουσία στις ασκήσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Προκειμένου να γίνει σοβαρή συζήτηση, θα πρέπει να αποφύγουμε διαχυτική συμπεριφορά και αγκαλιές με τους Τούρκους αξιωματούχους για να επιβεβαιώσουμε τη σοβαρότητα της διαπραγμάτευσής μας.
Δεν μπορεί να ονειρευόμαστε ότι θα γίνουμε κάτι ανάμεσα στο Ισραήλ και αυτό που είμαστε τώρα και να αγκαλιάζουμε και να φιλάμε, μπροστά στους έκπληκτους συμμάχους μας, αυτούς που ανερυθρίαστα προσπαθούν να αποσπάσουν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά μας και να μας αφαιρέσουν τον εθνικό μας πλούτο, είτε αυτός λέγεται υδρογονάνθρακες, είτε αλιεία, είτε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, είτε δικαίωμα επέκτασης στα 12 μίλια.
Για να σοβαρέψουμε λοιπόν την συζήτηση, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μπορεί να συνεχίσουμε να έχουμε ανούσιο διάλογο μαζί τους, αλλά αν θέλουν πραγματική διαπραγμάτευση θα πρέπει να κάνουν κάποια βήματα για να δείξουν ότι διαπραγματεύονται με σοβαρότητα και όχι προφασιστικά.
Οι ελληνικοί όροι που θα πρέπει να τηρήσει η Τουρκία για να δείξει ότι επιθυμεί μια ειλικρινή διαπραγμάτευση με την Ελλάδα θα πρέπει ξεκαθαριστούν:
Ανάκληση του Casus beli για τα 12 μίλια στο Αιγαίο.
Ακύρωση τουρκολιβυκού "μνημονίου".
Τέρμα τα τουρκικά αλιευτικά σε ελληνικά ύδατα χωρίς υπογεγραμμένη διμερή συμφωνία, και μάλιστα ορισμένου χρόνου, ώστε να εξασφαλιστεί η βιώσιμη αλίευση στο βάθος δεκαετιών.
Τέρμα οι καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και οι υπερπτήσεις.
Τέρμα οι αναφορές για "Γαλάζια Πατρίδα” εντός ελληνικού εθνικού χώρου.
Τέρμα τα ερευνητικά πλοία και τα τρυπάνια εντός υφαλοκρηπίδας μας και εντός ΑΟΖ της Κύπρου.
Τέρμα ο υβριδικός πόλεμος με διοχέτευση οικονομικών μεταναστών στα σύνορά μας.
Αλλιώς δεν συζητάμε σοβαρά με κανέναν!
Και κυρίως δεν βγάζουμε τις κυρώσεις της ΕΕ από το τραπέζι, εφόσον οι λόγοι για τους οποίους τις ζητάμε δεν έχουν εκλείψει. 110 παραβιάσεις έγιναν την ημέρα της επίσκεψης του Τούρκου ΥΠΕΞ στην Αθήνα.
Ούτε όμως μπερδεύουμε τους εταίρους και συμμάχους μας κάνοντας διαχυτικότητες και χαμόγελα με εκείνους που απειλούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ως χώρα, ώστε λανθασμένα να νομίζουν ότι "τα βρήκαμε”.
Ο Μητσοτάκης έχει την στιβαρότητα να το πράξει αυτό.
Ελπίζω μόνο να πάρουν παράδειγμα και οι υπόλοιποι Έλληνες κυβερνητικοί...
Τεράστιο είναι το θέμα με τις αποκαλύψεις του φημολογούμενου "Αρχιμαφιόζου” Σεντάτ Πεκέρ, για παρακρατική ΚΑΙ κρατική υποστήριξη στην ηρωίνη ($5 δισ. ετησίως) μέσω Αφγανιστάν και Ιράν, καθώς και κοκαΐνης, αλλά και την χρήση δήθεν "ανθρωπιστικών" τουρκικών οργανώσεων από την Τουρκία οι οποίες διοχέτευαν όπλα στους τζιχαντιστές. Μια από αυτές δραστηριοποιείται και στην Θράκη. Ακόμα...
Ώσπου να διαλευκανθούν οι παραπάνω κατηγορίες, οι πιθανότητες είναι ότι οι ΗΠΑ θα λάβουν μέτρα εναντίον της Τουρκίας τόσο για την κρατική προστασία της στο διεθνές εμπόριο ναρκωτικών προς την Ευρώπη, όσο και για την διοχέτευση όπλων στους τζιχαντιστές/ισλαμιστές.
Δεν είναι απίθανο το κόμμα του Ερντογάν να απονομιμοποιηθεί από διεθνής συνομιλητής, αν αποδειχθεί ότι η κυβέρνησή του υποστήριζε τον "δρόμο της ηρωίνης" από το Αφγανιστάν στο Ιράν και στην Τουρκία και μετά στην υπόλοιπη υφήλιο, αλλά και τον οπλισμό των τζιχαντιστών.
Ας κρατήσουμε μια πισινή...
Επίσης για να επανέλθει η γεωπολιτική μας ισχύ, η ελληνική αμυντική βιομηχανία πρέπει να ενεργοποιηθεί. Αυτό σημαίνει συνεργασίες και όχι συνέχιση του τέλματος της δημοσιοϋπαλληλίας των προηγούμενων 30 ετών.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν θα μας "σώσει" κανένας σύμμαχος, ούτε θα έρθει να πολεμήσει για εμάς. Οι συμμαχίες προσφέρουν διπλωματικό όφελος, εξοπλιστική υποστήριξη και μια ηθική στήριξη για την έναρξη των διαπραγματεύσεων εκεί που έπεσε η τελευταία σφαίρα και εκεί που βούλιαξε το τελευταίο πολεμικό πλοίο. Δικό σου ή του εχθρού σου.
Ούτε η Γαλλία ούτε το Ισραήλ θα έρθουν να πολεμήσουν στο Αιγαίο, όσο και αν τους αγαπάμε.
Μοναδικό κριτήριο μας για την επιλογή φρεγατών οφείλει να είναι η επιτυχής αμυντική αντιμετώπιση της αεροπορίας και του στόλου των εχθρών της Ελλάδας. Ανεξαρτήτως κόστους.
Εδώ πληρώνουμε τις συντάξεις της ΔΕΗ και του ΟΤΕ παραπάνω από μια φρεγάτα τον χρόνο - και το κάνουμε από το 1999 με τον νόμο Ευ. Βενιζέλου.
22 φρεγάτες θα είχαμε πάρει ως τώρα.
Ας κόψουμε από εκεί που πετάμε.
Όχι από εκεί που χωλαίνουμε.
πηγή:https://www.capital.gr/arthra/3552042/i-moni-glossa-pou-katalabainei-o-erntogan
