Στο ποδόσφαιρο, ένα αυτογκόλ μπαίνει είτε γιατί ο παίκτης που το πετυχαίνει σε βάρος της ομάδας του τελεί υπό πίεση είτε γιατί δεν εκτίμησε σωστά την φάση. Έκανε ένα αβίαστο λάθος.
Στην περίπτωση της παρουσίας του κ. Στεφανή στον Γράμμο η κυβέρνηση έβαλε ένα αβίαστο αυτογκόλ.
Η παρουσία του στην εκδήλωση είναι γνωστή εδώ και μια εβδομάδα. Δεν γνωρίζω ποιος έλαβε αυτήν την απόφαση και ούτε μας ενδιαφέρει αν υπάρχει απόφαση.
Το γεγονός μετρά.
Η κυβέρνηση ουδέν έπραξε επί μια εβδομάδα. Άφηνε την είδηση να κάνει τον γύρο του διαδικτύου προκαλώντας αντιδράσεις από την μια ή την άλλη πλευρά.
Σοβαρό λάθος, αν όντως κυβέρνηση σκόπευε να μην συμμετάσχει στην εκδήλωση. Σήμερα έγινε γνωστό πως τελικά δεν θα παραστεί ο κ. Στεφανής.
Τι μεσολάβησε μέσα σε αυτήν την εβδομάδα; Όλα τα δεδομένα παρέμειναν τα ίδια.
Η Ελληνο-τουρκική κρίση είχε ήδη ξεσπάσει. Δεν ήταν ένα γεγονός αιφνίδιο που να επέβαλε ένα κλίμα εθνικής ομοψυχίας, ακυρώνοντας έτσι την κυβερνητική συμμετοχή σε μια εκδήλωση που η Αριστερά αποκαλεί «γιορτή μίσους».
Έτσι δημιουργήθηκε σε ένα σημαντικό κομμάτι της βάσης της Νέας Δημοκρατίας η εντύπωση πως, επί τέλους, η παράταξη θα αποβάλλει τα φοβικά σύνδρομα απέναντι στην Αριστερά.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ματαίωση μιας προσδοκίας επιφέρει τον θυμό και την οργή και εγγράφεται στο υποσυνείδητο, ώστε σε μια δεδομένη συγκυρία να εκφρασθεί. Να ανέβει στην επιφάνεια.
Επίσης, όλη την εβδομάδα, η κυβέρνηση γνώριζε τους κινδύνους που είχε η συμμετοχή της στην εκδήλωση. Τα τελευταία χρόνια οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας εμποδίστηκαν να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο του Γράμμου.
Συνεπώς, αν φοβόταν την πρόκληση δυσάρεστων καταστάσεων, ευθύς εξ αρχής, έπρεπε να ακυρώσει την συμμετοχή της στην εκδήλωση.
Στην αρχική πρόσκληση της Ένωσης Αποστράτων υπήρχε ο χαρακτηρισμός «κομμουνιστοσυμμορίτες». Ως γνωστόν ο νόμος 1863/18/9/1989 ορίζει με σαφήνεια πώς αποκαλούνται οι δύο στρατοί του Εμφυλίου πολέμου. Συνεπώς είναι πρωτοφανές μια κυβέρνηση να αγνοεί έναν νόμο που, καλώς ή κακώς, υπάρχει.
Σε επίσημα κείμενα του Ελληνικού Κράτους δεν μπορεί να υπάρχει ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός.
Η κυβέρνηση όλα αυτά τα γνώριζε κι όμως τα αγνόησε. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση αν δεν τα γνώριζε. Δηλαδή αν δεν γνώριζε τις αντιδράσεις, αν δεν γνώριζε το περιεχόμενο της πρόσκλησης, αν δεν γνώριζε τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε μια τέτοια εκδήλωση.
Σήμερα, βάλλεται πανταχόθεν. Και κυρίως βάλλεται από έναν κόσμο που στηρίζει και ψηφίζει την Νέα Δημοκρατία. Αν, ευθύς εξ αρχής, η κυβέρνηση δήλωνε πως δεν θα παραστεί στον Γράμμο, θα ακουγόταν ίσως οι γνωστές γκρίνιες. Και μέχρις εκεί οι αντιδράσεις. Άλλωστε, επί πολλές δεκαετίες, σε αυτές τις τελετές δεν παρίστατο εκπρόσωπος της κυβέρνησης.
Η κυβερνητική αβελτηρία προκάλεσε, εκ του μη όντος, πρόβλημα στην κυβέρνηση. Η καθυστερημένη απόφαση για την μη συμμετοχή προκάλεσε υπόνοιες για πιέσεις που άσκησε το φλωρο-φιλελευθεράτο ή για την μόνιμη τάση της Νέας Δημοκρατίας να δίνει εξετάσεις στην Αριστερά.
Επιμύθιον: η κυβέρνηση ας αντιληφθεί πως ο κίνδυνος διαρροών δεν υπάρχει προς τα κεντροαριστερά της, αλλά προς τα δεξιά της. Ας μην επαναπαύεται στο γεγονός πώς δεν υπάρχει αξιόπιστο πρόσωπο να εκπροσωπήσει αυτόν τον χώρο. Θέλει προσοχή, τήρηση ισορροπιών και κυρίως όχι αβίαστα λάθη σαν αυτό του Γράμμου.
